Van half de zestiger jaren tot 1999 bewoonden mijn ouders de conciërgewoning van het statige justitiepaleis te Dendermonde. Het woongedeelte was ondergebracht op de gelijkvloerse verdieping. De ingang was, zoals mijn in de volksmond zei: "langst de kant van de post" (toen nog gevestigd in hetzelfde gebouw in een afgesloten gedeelte - Franz Courtensstraat). Zelf sleet ik er een groot deel van mijn jeugd...
Beide foto's tonen het gedeelte waar de conciërgewoning was.
Waar de Begijnhoflaan een knik maakt, stond - en staat nog altijd - de statige woning van het gezin Pien. Vergeleken met de bewoners van de Sint-Rochusbuurt, was mijnheer Pien een welstellend man. Hij deed in Verzekeringen en alvorens je bij hem kon aankloppen op de voordeur, moest je eerst door een smeedijzeren poort, doorheen een geurige tuin met bloemen en voorbij een grote kersenboom. En die kersenboom was nu precies datgene waar wij als kind zo interesse in hadden. Nog meer dan in mijnheer Pien zijn dochters. In de zomer droeg die boom joekels van kersen waar je ‘t water van in de mond kreeg als je ’r gewoon al naar keek. Erbij komen was moeilijk omdat ‘den hof van Pien’ ommuurd was. Onze aanval op de verleidelijke vruchten bestond erin om langs de Rommelaarsluis op de muur te geraken en zo verder te klauteren tot bij de boom en daar een tak af te breken en met de buit op onze stappen terug te keren. Maar op een dag had Pien het gezien. Onze klauwende handen waren nog maar pas uitgestoken of daar zwaaide de voordeur open en Pien stormde naar buiten. ‘Hela kom eens naar beneden!’ riep hij. Wij kropen uit de boom en met gebogen hoofd ondergingen we een bolwassing. ‘Zijt gij niet ene van De Bock?’ vroeg hij streng. ‘Wat doet gij in mijne hof?’ ‘Kersen eten, mijnheer Pien’ zei ik. ‘Awel manneke’ zei hij, ik wil niet dat ge ooit nog kersen pikt, hebt ge mij gehoord?’ ‘Als ge goesting hebt in kersen’ zei hij ‘dan komt ge eens bellen en dan moogt in mijn boom kersen eten zoveel ge wilt, maar ge moogt er geen meepakken, akkoord ?’ ‘Ja, mijnheer Pien’ zei ik. Maar ik heb nooit nog een kers geplukt in den hof van Pien. Noch ergens anders. Ik was betrapt geweest en mijn goesting was over.
Surfen op het net leverde ons volgende bijdrage...
Iets waar wellicht weinigen iets over weten...
Tennis - KAV Dendermonde In 1922 namen leden van de voetbalclub initiatief om tennisterreinen aan te leggen en een tennisclub te stichten. De tennisclub van Dendermonde is de vierde oudste club van Oost-Vlaanderen. Hoewel 1922 steeds als stichtingsdatum terugkomt op briefpapier en lidkaarten, is de oudste getuigenis een vergeelde foto van een ploeg die speelde tegen "La Compagnie Intercommunale des Eaux" van Bosvoorde. Talrijke foto's uit deze periode bewijzen dat tennis zeer intens werd beoefend, en dit zowel door mannen als door vrouwen. In 1933 trad de club toe tot de Belgische Lawn Tennisbond als ARA Termondoise. Vanaf dan kon de tennisclub deelnemen aan officiële interclubs. De resultaten kon men lezen in het weekblad "De Nieuwe Roskam". In 1933 waren er 25 leden, maar dit aantal steeg tot 59 in 1938, het hoogste aantal van de vooroorlogse periode. De club kende een bloeiperiode tot de Tweede Wereldoorlog. Het aantal leden daalde en ook de activiteiten werden tot een minimum herleid. In 1942 diende men de boekhouding te sluiten en dit betekende het einde van de eerste fase uit de geschiedenis van KAVD. Na de Tweede Wereldoorlog, tijdens Katuit-kermis van 1951, werd de club heropgericht. De tennisactiviteiten kwamen opnieuw tot bloei. In 1960 werd het eerste naoorlogse tennistoernooi georganiseerd. Gezien KAVD niet verder kon uitbreiden, ontstonden 2 nieuwe clubs: Vlaskia (1972) en Scheldedreef (1975). De jaren '70 vormde de meest feestelijke periode uit de geschiedenis van KAVD. Onder leiding van François De Man werd het grootste enkeltoernooi van de streek georganiseerd. Het maximum aantal leden werd bereikt in 1993 met 190 actieve leden. Het absoluut hoogtepunt was op 24 augustus 1985 wanneer Ilse De Ruysscher kampioene werd van België. In 1994 veranderde de club van een feitelijke vereniging naar een vzw. In 2001 was er een heropbloei van de interclub. Archief Het archief bevat stukken van de oprichting in 1922. Daarnaast vindt men archivalia terug vanaf de heroprichting in 1951. Jaarverslagen, activiteitenverslagen, leden- en bestuurslijsten, interne briefwisseling en wedstrijduitslagen zijn bewaard gebleven. Financiële stukken werden vanaf de jaren 1980 systematisch bijgehouden. De secretaris schreef twee jaar geleden een uitvoerige historiek naar aanleiding van het 90-jarig bestaan. Van iconografisch materiaal zijn foto’s bewaard en affiches. In het clublokaal kan men bekers, enkele oude tennisraketten en trainingspakken bewonderen. Sinds 1990 verschijnt viermaandelijks een eigen ledenblad waarvan een exemplaar wordt opgenomen in de collectie. Archief KAVD Tennis, Dendermonde. ca. 1922-heden.
