Gedichten en schilderijen van Jules Grandgagnage Welkom, bezoeker! Het woord 'schilderen'geef ik hier de ruimere betekenis van in woorden en beelden voorstellen op de wijze van een dichter of schilder. In een beeldgedicht vallen die twee zelfs samen! De nadruk valt hier op eigen werk, met commentaar over werkwijze en materialen waar ik gebruik van maak.
17-09-2017
Twee gedichten van Paul Verlaine vertaald
Paul Verlaine, schilderij door Gustave Courbet
Van Paul Verlaine vertaalde ik twee gedichten in het Nederlands:
In "Chanson d’Automne" weerspiegelt de herfst door de afbraak en het sterven in de natuur de toestand van melancholie die de dichter in zijn greep heeft. Het is dus zowel een beschrijving van de natuur als van de ziel van de dichter. Hij mijmert over het verleden en wat hij verloren heeft. Die herinneringen betekenen voor hem ook een vlucht uit de tijd. In de laatste regels van het gedicht legt hij er zich bij neer dat hij niet meer is dan een dood blad dat meegevoerd wordt met de wind. Hij voelt zich een speelbal van het lot in een hem vijandig gezinde wereld.
In "Il pleure dans mon coeur" wordt de dichter overvallen door melancholie en verveling en weet er geen raad mee. Zijn verdriet heeft immers geen bekende oorzaak. Terwijl hij het landschap (de beregende stad) beschrijft, beschrijft hij tegelijkertijd de toestand van zijn ziel.
Herfstlied
(vertaling: Jules Grandgagnage)
De lange snikken
Van de violen
Van de herfst
Verwonden mijn hart
In lome
Monotonie.
Benauwd
En doodsbleek, als
De klokken luiden
Herinner Ik me
Dagen van weleer
En ik ween
En ik ga weg
Waar kwade wind
Me heenvoert
Van hier naar daar
Net zoals
Een dood blad
Het huilt in mijn hart
(vertaling: Jules Grandgagnage)
Het huilt in mijn hart
Als de regen op de stad
Wat is dit lome wee
Dat op mijn hart zo weegt?
O regen met je zachte ritme
Op de daken en de wegen
Verruk mijn hart
En troost me met je lied
Vanwaar dit verdriet
in dit moedeloze hart
Vanwaar dit verraad
En die rouw zonder reden?
Dit is de ergste pijn:
Niet te weten waarom
Zonder liefde en haat
Dit hart zo lijden kan
Chanson d’Automne
(Paul Verlaine)
Les sanglots longs
Des violons
De l’automne
Blessent mon cœur
D’une langueur
Monotone.
Tout suffocant
Et blême, quand
Sonne l'heure,
Je me souviens
Des jours anciens
Et je pleure
Et je m'en vais
Au vent mauvais
Qui m'emporte
Deçà, delà,
Pareil à la
Feuille morte.
Il pleure dans mon coeur
(Paul Verlaine)
Il pleure dans mon coeur
Comme il pleut sur la ville;
Quelle est cette langueur
Qui pénètre mon coeur ?
Ô bruit doux de la pluie
Par terre et sur les toits !
Pour un coeur qui s'ennuie,
Ô le chant de la pluie !
Il pleure sans raison
Dans ce coeur qui s'écoeure.
Quoi ! nulle trahison ?...
Ce deuil est sans raison.
C'est bien la pire peine
De ne savoir pourquoi
Sans amour et sans haine
Mon coeur a tant de peine !
17-09-2017 om 00:00
geschreven door Jules Grandgagnage
Ik ben Jules Grandgagnage
Ik ben een man en woon in Jeuk (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 12/02/1950 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: schilderen, saxofoon, elektrische gitaar, schrijven.
Ik ben Jules Grandgagnage