Cocon

- in memoriam Liliane Van Runckelen -

In je cocon als onberoerd van vele vragen
slaapdronken wiegend in de armen van de dood
nog mooi steeds met je haren zacht
om je wasbleke gelaat
verglijd je langzaam in zijn koele schoot

Versluierd in je ogen die me eens zoveel bewaarden
rust je nu verstild in je gebaren
Alsof nooit je lichaam me had toebehoord
verlaat je me
berustend, zonder zelfs een laatste woord

De bruidegom die je nu draagt
behaagt je meer, want in je glimlach
ligt verlangen naar zijn koele hand
Treur niet meer, fluistert je lach,
ik ben niet dit albasten kleed
ik ben de vlinder in het verre land

Aan 't raam fladdert er een witte vlinder
Ik volg hem in zijn vlucht tot aan de zon
hij klimt tot in het felste licht
waar hij een schaduw wordt
Als ik mijn ogen sluit zie ik hem nog
Ik glimlach, want ik heb de witte vlinder lief

Jules Grandgagnage