een kamera is géén kopiëerapparaat om "pasfotootjes" te maken van wat iederéén ziet
14-09-2006
den gerard - leenderheide
omdat jij geen beginneling meer bent, hoeven we hier het nut van sterke lijnen en sterke punten niet meer te gaan verdedigen. maar een flitspaal of een robot die volgestopt is met geprogrammeerde sterke lijnen en sterke punten, zullen NOOIT een foto maken die "spreekt" en jammer genoeg geraken de meeste "kliekjesmakers" doorgaans ook al niet veel verder. het is duidelijk dat je hier "medeleven" ofte sympatie wil opwekken voor die koppige kempense den, die onder het getroetel van een bezorgde oma mogelijk zou wegknijnen in een woonkamer met centrale verwarming, maar die zich getormenteerd heeft gewrongen en gedraaid om toch vooral de hopeloze strijd tegen dat dorre zand niet op te geven. - vanuit die optiek heb ik op de achtergrond links wat "gezond" groen weggemoffeld, om de tragiek van de eenzame dappere oude knar te beklemtonen. - een véél betere oplossing zou zijn dat je met dergelijke "technische" details reeds bij de opname rekening houdt, door een NOG meer berekenend kamerastandpunt. *** LET WEL: ik heb dat "gezonde groen" enkel en alleen om "opvoedkundige" redenen verwijderd, want het is dus een GROVE LEUGEN om op die manier de "werkelijkheid" te manipuleren om "iets" te bewijzen. *** de grens tussen het wegnemen van een storend detail en het bewuste "manipuleren" van de werkelijkheid, is een erg grijze zone en de enige "norm" is daar het geweten van de fotograaf (of van zijn hoofdredakteur) en de enige grens is het riziko op een proces... warme groet van fjet.
heel begrijpelijk dat je de nadruk hebt willen leggen op de dramatiek van de dreigende wolken, maar zoals je zelf al opmerkte: de bootjes zijn daardoor zwaar onderbelicht. er zijn TWEE mogelijkheden om zo'n probleem op te lossen: *** de voorgrond iets ophelderen, zoals ik hier gedaan heb *** een andere manier zou zijn om bij de opname plat op je buik te gaan liggen om de bootjes dan in silhouet te laten kontrasteren tegen die indrukwekkende wolken. voor het kadreren zelf ligt de horizon mooi op de onderste horizontale sterke lijn, maar we missen toch een hoofdonderwerp - door een ander kamerastandpunt te zoeken had je één van die bootjes groter kunnen maken en dan op een sterk punt zetten. laat je vooral niet ontmoedigen door de "technische" details, want hoofdzaak is dat je AANVOELT wat een "sprekende" foto is en ik ben er zeker van dat je met onze TIPS heel snel vorderingen zal maken. warme groet van fjet.
een indrukwekkende foto, die volgens mij NOG beter wordt door een béétje uit te snijden: dat de nachtelijke lucht zwart is, weten we doorgaans en de foto verliest dus absoluut niet aan waarde door er een stuk af te knippen, zodat de horizon op de... bovenste sterke lijn komt! ook onderaan een ietsiepietsie geknipt, tot de witte lijn van de borstwering heel precies in die rechterhoek eindigt. en dan hebben we een MODEL-foto: met op het sterke punt onderaan rechts de witte paal , van waaruit de heerlijke diagonaal vertrekt naar het mysterieuze einde van de pier met de tintelende lichtjes op het sterke punt bovenaan links. een foto om héél terecht héél fier op te zijn ! warme groet van fjet.
de voorgrond komt bij mij erg zwaar over en trekt téveel aandacht, zonder ekstra info toe te voegen aan de foto - door de schaar erin te zetten komt het eerst van die weipaaltjes opeens op een sterk punt (!) en gaan we bijna automatische de diagonaal van paaltjes volgen die precies dààr start en die ons verder de foto in voert. door ook nog wat te snoeien in dat donkere boompje rechts, volgen onze ogen ook gemakkelijker de slingerlijn van de oever naar de horzon die teerblauw mooi op een iets verhoogde horizontale sterke lijn ligt te lokken. HET drama is natuurlijk die gigantische witte vlek op het water, zo totaal "uitgebrand" dat er absoluut niets te zien valt (maar dàt probleem heb je in je volgende foto op een BRILJANTE manier opgelost: ga daar dus maar vlug naar kijken!) warme groet van fjet.
hier heb je het probleem van de witte vlek op het water schitterend opgevangen door ze te doorbreken met het riet van de oeverbegroeiïng: een "truuk" die veel anderen vroeg of laat van pas kan komen. de afgezaagde berkenstammetjes komen "als geroepen" om te paraderen op het sterke punt onder links. over het al dan niet wegknippen van de (blauwe!) lucht, moet je maar eens heel lang en diep nadenken: er zijn argumenten voor en tegen en feitelijk komt het erop neer waar JIJ de nadruk wil leggen. warme groet van fjet.
een SCHITTERENDE foto... en dan niet alleen omdat ik verliefd ben op bomen:, want nààst het bewuste werken met de kompozitieregels, heb je hier op een bewonderenswaardige manier het spel van licht en schaduw gevangen... de veranderingen die ik voorstel, zijn dan ook maar cijfertjes NA de komma. de tweelings-stammen staan mooi op de linkse vertikale sterke lijn en de voet van de boom staat muurvast op dat onderste sterke punt. TIP: door de vlekjes lucht bovenaan weg te knippen, wordt de foto nog intiemer en kunnen we ons totaal ongestoord blijven verwonderen over de TALLOZE kleurschakeringen in de bladeren en in de boombast. TIP: onderaan links dreigde de schaduw op de voet van de boom dicht te lopen, maar dat was héél eenvoudig op te lossen door er plaatselijk even met de toets "tegenhouden" over te gaan. TIP: ook onderaan links was er nog een onherkenbaat wit streepje, dat even weg-gestempeld werd. maar nogmaals: dit zijn details, want dit is een foto die mijn hart gestolen heeft!
een héérlijk, koppige eigenzinnige boom met zoveel karakter en persoonlijkheid, dat ik het een misdaad zou vinden om er ook maar iets aan te "amputeren", want al zijn er minstens een viertal "kreatieve" uitsnijdingen mogelijk, toch zou er telkens een stuk van zijn "ziel" verloren gaan. het enige alternatief is, om deze foto te hermaken, met nog iets méér van zijn takken en met de stam dan op een een vertikale sterke lijn - doodjammer, want hij staat kennelijk niet in je achtertuin, maar dit is per slot van rekening een les KADREREN en daar proberen we het hoofdonderwerp niet knal midden in het beeld te zetten (als je deze foto vergelijkt met de vorige, zal je moeten toegeven dat een foto "sterker" wordt als je gebruikt maakt van sterke lijn en sterk punt...)
eerst en vooral proficiat voor het subtiele spel van de lichtval op het schattige beeldje EN voor de duidelijk goede bedoeling om een "dialoog" op te bouwen tussen beeldje en watervalletje, allebei op sterke punten die via een (denkbeeldige) diagonaal verbonden zijn. het is uiteraard jouw schuld niet dat er een uitermate storende kwak "zeepsop" op dat watervalletje drijft, waardoor er echt behoorlijke deuken komen in wat een zeer powetisch tafreeltje had KUNNEN zijn, want alle milieu-bewusten zullen nu zo zitten knarsetanden, dat het beeldje feitelijk totaal de mist in gaat - de aandacht wordt nu eenmaal automatisch aangezogen door het hoogste licht in een foto. in de uitsnijding sneuvelt het beekje, maar in ruil daarvoor wordt het beeldje nu véél belangrijker (op sterke lijn, met hoofdje op sterk punt) - mogelijk kan je de foto ooit hermaken, met zacht zonlicht op het beeldje - en dan zonder die hinderlijke schuimvlek? warme groet van fjet.
de klassieke toeristische fotoos die amateurs zélf maken, vallen doorgaans erg tegen bij thuiskomst, zeker als we ze vergelijken met de "betere" prentkaarten die ter plekke verkocht worden - wat héél normaal is, omdat het louter toeval zou zijn dat de lichtomstandigheden net ideaal zouden zijn op het tijdstip van jouw bezoek (mensen die "om den brode" prentkaarten maken, kiezen niet alleen het ideale standpunt en het ideale seizoen, maar ook de ideale stand van de zon en de ideale kleuren van het gebladerte, al dan niet met ingehuurde figuranten). inzake kadreren is het toch wel belangrijk dat je de foto niet middendoor snijdt met de horzion, maar duidelijk kiest voor de bovenste of de onderste sterke lijn: als je de nadruk wil leggen op het landschap, dan leg je de horizon op de bovenste sterke lijn, maar als je een indrukwekkende wolkenmassa belangrijker vindt, dan leg je die horizon op de onderste sterke lijn. in tegenstelling met wat sommigen beweren, geloof ik persoonlijk niet dat een foto "af" moet zijn op het ogenblik van de opname - dat is weliswaar het geval voor dia's, maar als je zoals hier met zeer felle lichtkontrasten te maken krijgt, wordt het bijna onvermijdelijk dat de schaduwen "dichtlopen" en dat de lucht een gapend wit gat wordt. ik denk dat het geen "verarming" is maar een kwestie van "stielkennis", als je reeds bij de opname heel bewust rekening houdt met wat je achteraf nog kan uitsnijden, bijbelichten of tegenhouden, verharden of verzachten: een liefhebber kan immers kiezen wat hij fotografeert en wanneer, maar een beroeps moet ook in uiterst moeilijke omstandigheden een bruikbare foto kunnen afleveren en dan is alle hulp welkom (dat was zo in de periode van de "natte fotografie" en is in de digitale eeuw zowat vanzelfsprekend geworden). dit is geen vrijbrief om er zomaar wat op los te knallen, om dan achteraf te zien wat er nog te redden valt met de kompjoeter, integendeel: opname, bewerking en printen maken deel uit van één enkel proces en volgens mij verdien je de naam "fotograaf" alleen maar als je alledrie deze onderdelen volledig beheerst en samensmelt tot één geheel. *** het zou voor iedereen een erg goede oefening zijn als je op eigen houtje thuis wat oefent met diverse technieken om dichtgelopen schaduwen wat op te helderen en lichte partijen iets meer doortekening te geven en intussen wat te eksperimenteren met de "harder-zachter" schuifknop... ook dàt is een onderdeel van het boeiende avontuur dat FOTOGRAFIE kàn zijn. warme groet van fjet.
hier heb je wel degelijk rekening gehouden met het sterke punt en de sterke lijn, maar ook hier was je er niet op het "juiste" ogenblik, want het zou allemaal een hoop fleuriger geweest zijn met zacht zonlicht (om die wel erg sombere schaduwen op te helderen) en met het "juiste type" wolken in een staalblauwe hemel. gelukkig kan daar met adobe nog een en ander aan verholpen worden: het landschap heb ik iets lichter gemaakt en de lucht iets donkerder - dit soort "bewerking" maakt volgens mij integrerend deel uit van de fotografie, want ook in de "natte" periode stonden we in de doka bij te belichten en tegen te houden, terwijl wij toen de keuze hadden uit vijf papiergradaties (van ekstra zacht tot ekstra hard). omdat de nadruk hier op het stadje ligt, heb ik de bovenste sterke lijn met de horizon nog iets hoger verschoven . het strookje gras was goed bedoeld als "voorgrond", maar is toch een beetje aan de saaie kant en een struik of enkele boomtakken doen het doorgaans beter om dat idee van reliëf te kreëren - door de foto iets "langer" uit te snijden dan gewoonlijk, wordt het "panorama-karakter" versterkt. als voornaamste TIP zou ik je toch willen aanraden om (voorlopig tenminste) iets kleinere objekten als hoofdonderwerp te kiezen en daar dan heel bewust alle aandacht te koncentreren op sterke lijnen en sterke punten. warme groet van fjet.
ja hoor: een hele sprong vooruit met deze inzending: je hebt niet alleen geprobeerd om die watertoren op zo'n vertikale sterke lijn te zetten, maar op de koop toe is er een héérlijk zachte lichtval en een "overkoepelende" blauwe lucht om van te snoepen. als eerste TIP: rechts van de molen had er "iets" meer landschap bij gemogen, omdat de toren nu zo'n beetje tegen de rand van de foto "plakt" EN NATUURLIJK ook omdat daar nog zo'n prachtig wolkje staat aan te schuiven om mee op de foto te mogen. als tweede TIP: je hebt de toren op de rechtse vertikale lijn gezet, zodat het "sombere" gedeelte van het beeld nu overweegt - het beeld zou "optimistischer" aangevoeld hebben als je de molen links op de foto gezet had, met uitzicht op het zonnige gedeelte. *** je schijnt een voorliefde te hebben voor een nogal vierkant formaat, wat een beetje "vreemd" aandoet en dat door ervaren fotografen slechts uitzonderlijk gebruikt wordt, als er een heel goede reden voor is. in de praktijk gebruiken we het STAANDE formaat doorgaans om de HOOGTE te benadrukken en het LIGGEND formaat om de klemtoon te leggen op het UITGESTREKTE. MAAR... er komt méér bij kijken dan het "boekje" - in dit geval voel ik de rechtse foto aan als een... VERARMING van het beeld, hoewel dat de "klassieke" uitsnijding is, want de toren lijkt er wel hoger, maar is veel minder imposant dan in de originele, waar hij werkelijk "heerst" over het landschap. de droomfoto zou dus zijn: een liggend formaat, met de toren mooi LINKS van de foto op een sterke lijn (maar los van de rand) en uitkijkend over het vredige landschap in de avondzon... hmmmm! onthou: door nu wat tijd in deze details te stoppen, krijg je dat "gevoel" stilaan in je vingers en ga je nog veel intenser plezier beleven aan fotografie. warme groet van fjet.
oei... hoewel ik in de mailgroep al erg mooie fotoos van jou gezien heb, is dit een zware tegenvaller geworden, want dit is nu écht wat we als "betere" fotografen trachten te vermijden door de TIPS van de lessen toe te passen. *** er is geen "hoofdonderwerp", want de koeien staan zo kriskras door elkaar in andere richtingen te kijken, dat ik me afvraag WAT jou in deze foto geboeid heeft. *** zelfs als het je bedoeling zou geweest zijn om de hele kudde tot "onderwerp" te kiezen, dan verwachten we toch nog dat ze als een samenhangend geheel op één sterk punt staan (bijvoorbeeld door van op een grotere afstand te fotograferen. *** boeiender zou geweest zijn als je één van de koeien uitgekozen had om die dan op een sterk punt te zetten. *** de horizon loopt dan op de koop toe zowat midden door de foto, terwijl wij die op een bovenste of onderste sterke lijn verwachten. *** let wel: niemand is verplicht om de lessen te volgen die je bij je inschrijving onvangen hebt, maar als begrippen zoals "sterk punt" en "sterke lijn" jou als chinees in de oren klinken, dan raden we je toch aan om eerst de les "kadreren" eens ernstig te lezen en dààr dan heel bewust oefeningen op te maken. laat dit vooral je plezier in het fotograferen niet bederven, want de lessen zijn niet bedoeld om je te pesten, maar om je te helpen om NOG betere fotoos te maken. warme groet van fjet.
een foto die overloopt van de goede bedoelingen, met de nadruk op... OVER(dreven) want in je ijver om vooral geen storende witte lucht te krijgen, ben je nogal kwistig (en nogal slordig) omgesprongen met het "emmertje" blauwsel van adobe. hoofdzaak is echter dat je de wijze raadgevingen voor "kadreren" op een (bijna) voorbeeldige manier hebt opgevolgd: de molen staat op een sterke lijn en het kruispunt van de wieken komt schitterend op het sterke punt boven links, terwijl je de horizon praktisch met een millimeterlat op de onderste sterke lijn gelegd hebt.. bovendien heb je met die weg een prachtige diagonaal gemaakt, die de ogen van de toeschouwer via een heerlijk sterk punt onderaan rechts verder in een sierlijke kronkel in het beeld leidt. met het BIJNA voorbeeldige bedoel ik, dat de molen beter rechts in het beeld zou gestaan hebben, zodat er "ruimte" was voor de wind, maar voor de opdracht "kadreren" is dit alleszins een werkstuk dat dubbel en dik bewijst dat je wéét waar het om gaat en dàt is precies de bedoeling van deze lessen. hoewel ik daar zelf niet zo zwaar aan til, wordt er toch verwacht dat je voor de lessen fotoos instuurt die niet té zwaar bewerkt zijn: troost je met de gedachte dat alle begin moeilijk is en dat je dat "bewerken" later wel onder de knie zal krijgen. maar nogmaals, voor de les kadreren is het prima en je mag meteen aan de slag voor een nieuwe inzending! warme groet van fjet.
een foto waarbij wel MOET glimlachen, want je ZIET gewoon hoe dat kwakkelbeest haastig en heel paniekerig voorbij die "tegenligger" probeert te geraken. hoewel er door de sombere belichting weinig kleurvonken uitspringen, zorgt die diagonale lijn toch voor een sterke dynamiek en het beestje zelf rept zich op een schitterend sterk punt met nog nét genoeg ruimte om niet tegen de rand van de foto aan te rammen. dit is dus kreatief gebruik maken van de sterke punten, want als je moeder de gans op het sterke punt boven rechts zet, wordt het een "rustige" foto, terwijl je ze nu bijna HOORT kwakken en blazen om een veilig heenkomen te zoeken. als pluspunt start de ritmische rij boomstammen op de linkse vertikale sterke lijn en in de onderste foto heb ik dus enkel een storend scheefgezakt boomstammetje weggewerkt met de kloonstempel. warme groet van fjet.
een héérlijke foto, die door jouw zeer persoonlijke invalshoek ver uitsteekt boven het seriewerk dat velen rond deze indrukwekkende parade geleverd hebben. voor bepaalde doeleinden kan de dokumentaire waarde van een foto het hoofddoel zijn, maar dat stukje werkelijkheid dat iederéén ziet, is voor kreatieve fotografen slechts "bouwmateriaal" om een eigen idee of gevoel over te dragen op anderen. jij bent daar schitterend in geslaagd en als ik dan TOCH nog aan deze romantische droomfoto geknipt heb, was dat met bloedend hart: om dat zeilschip nog iets méér op dat sterk punt te krijgen en daardoor de afstand met het koppeltje nog iets te vergroten, zodat de toeschouwer de illuzie krijgt dat het "voorbijvaren" nog nét iets langer gaat duren. maar alleszins een proficiat en warme groet van. fjet.
om je makro-tehniek te vervolmaken kan ik je met handen en voeten aanraden om de reeks TIPS van ward van jim te lezen, maar louter voor kadreren is dit zonder meer schitterend: aller ogen gericht op de linker vertikale lijn, met de stamper oogverblindend op een sterk punt en dan als demonstratie van je kompozitie-beheersing: die majestatische s-vormige lijn die de ogen verder in dit "landschap" gidst... warme groet van fjet.
deze foto illustreert op een zeer overtuigende manier dat de kadreer-regels erg nuttige hulpmiddelen zijn om uit de miljarden grafische elementen waarmee wij dagelijks bestookt worden de éne uitsnit te maken waardoor we een "boeiende" foto krijgen. je kan een kompjoeter wel programmeren op sterke lijnen en sterke punten, maar dat garandeert niet dat er dan aan de lopende band meesterwerken geproduceerd zullen worden. je hebt hier, in het kader van de les "kadreren" alles netjes op zijn plaats gezet, zo'n beetje als een verplicht huiswerk, maar het is en blijft een saaie bedoening, waar niemand echt koud of warm van wordt en... dat belooft voor de toekomst: je hebt immers bewezen dat je de bazisregels voor kadreren onder de knie hebt en ik hoop van harte dat je die nu voor de rest van je "loopbaan" zal meedragen in je achterhoofd, maar dat je nu "rijp" bent om "kreatieve" fotoos te gaan maken, waarin je echt jouw persoonlijke vizie kan leggen, waarbij de kadreer-regels een hulpmiddel zijn in plaats van een "beperking" van je kreativiteit. .
bij makro fotoos zal de nadruk vaak op de dokumentaire waarde vallen: het zo scherp en gedetailleerd mogelijk weergeven van een bloem of insekt en hier wegen de technische kwaliteiten dan meestal zwaarder door dan de "kreatieve". om deze (aartsmoeilijke) specializatie ook voor een breder publiek aantrekkelijker te maken, slagen sommigen erin om aan deze technische juweeltjes een "keatieve" meerwaarde mee tegeven door (met bewust gebruik van de kadreer-regels) een detail zo op de voorgrond te brengen, dat het een eigen leven gaat leiden en dat de nieuwsgierigheid van de toeschouwer geprikkeld wordt. de "pure" makro-specialisten zullen zonder meer voor de originele bovenste foto kiezen, terwijl de meer kreatief ingestelden (met ward van jim op kop voor de oudere generatie en cypto bij de jonge garde) zich meer aangesproken zullen voelen door de onderste uitsnit, waar de nadruk gelegd werd op sterk punt en diagonaal: aan jou de keuze.
een foto waar ik liefst een stukje zou aan-knippen in plaats van af te knippen, want het intrigerende gapende gat van de schuurpoort zou een prachtige blikvanger zijn als die écht op een sterk sterk punt zou staan, dus behoorlijk wat hoger. doorgaans kan dat opgelost worden door bovenaan een stuk van de foto te knippen, maar in dit geval zou dat zonder meer "misdadig" zijn, omdat de vorm van het dak wel heel erg belangrijk is. om meer voorgrond te krijgen is er (helaas) geen plaats, maar zelfs dàn zou die weg erg "opdringerig" kunnen worden - dat zou je dan echter kunnen oplossen door een lager standpunt in te nemen met de kamera en het zou dan ook de dieptewerking vergroten. net zoals bij je andere foto zijn dit dus TIPS waarmee je rekening kan leren houden, omdat er achteraf nog weinig aan te verhelpen is, maar laat je VOORAL niet ontmoedigen: door de ekstra tijd én aandacht die je investeert bij de opname, ga je steeds BETERE fotoos maken en ga je stilaan ontdekken dat fotografie werkelijk een ongelooflijk boeiend avontuur kan worden in plaats van een automatisch op knopjes duwen. warme groet van fjet.
je hebt duidelijk gepoogd om die vuurtoren op een vertikale sterke lijn te plaatsen, met de kop en de vlag in de omgeving van een sterk punt, maar volgens mij ben je iets te haastig geweest, want voor wie er niet bij was toen je die foto nam, is het frustrerend dat die majestatische vuurtoren nu "vastplakt" tegen dat half verborgen kerktorentje, zodat geen van beiden volledig tot hun recht komen. TIP: door flink wat op te schuiven naar links, zouden vuurtoren en kerktoren "los" komen van elkaar en in dit geval mag de "sterke lijn" best op één vierde van het beeld komen in plaats van op één derde. TIP: door een veel lager kamera-standpunt in te nemen, kan je van het water een indrukwekkende voorgrond maken en kan je de indruk geven dat de vuurtoren nog méér boven het landschap uit-torent. *** het lijkt je misschien allemaal wat vergezocht en omslachtig, maar door op dergelijke details te letten, ga je niet alleen veel meer plezier krijgen bij de opname, maar ook meer voldoening achteraf, als je de foto thuis bekijkt. warme groet van fjet.
