een kamera is géén kopiëerapparaat om "pasfotootjes" te maken van wat iederéén ziet
24-09-2006
riaP - schone slaapster
ja, een tafreeltje waar je als rasfotograaf gewoon niet aan voorbij KAN gaan... (om de foto achteraf te publiceren kan je dat natuurlijk best vriendelijk vragen - met een digi geen probleem, je kan je model immers meteen tonen wàt er precies op de foto staat). die slagschaduw links op de muur bevat geen info en kan dus best weg omdat ze nogal storend is. boven het hoofd is er ruimte genoeg en die had ik liever benut om de elleboog onderaan er volledig op te krijgen. voor de rest heb je voorbeeldig rekening gehouden met sterke lijn, sterk punt en diagonaal: een PRACHTIG bewijs dus dat een "snapshot" niet noodzakelijk een banale prentkaart moet zijn... denk je al aan een loopbaan als reportage-fotografe? warme groet van fjet.
prachtige lichtval en "boeiende" foto en daarom heb ik er alle begrip voor dat je "snel" wil werken om zo'n schattige opname niet te missen (en dat je dan op de koop toe "plankenkoorts" hebt) maar... dat lieve hoofdje KEI in het midden, met links een hele hoop muur en (wat nog erger is) die rechterarm die zoveel licht vreet, dat je ogen er automatisch naartoe gezogen worden... terwijl rechts dat fantastische schaduwspel luidkeels staat te SMEKEN om mee op de foto te mogen! dat hoofdje hebben we moeiteloos op een "sterk punt" gekregen door wat te knippen en het resterende deel van de arm hebben we iets donkerder gemaakt, maar die schaduwen konden we er (helaas) niet aan-knippen. TIP: als het echt snel moet gaan, knip dan onmiddellijk wat vlak voor je neus ligt (zoals je hier gedaan hebt, want hebben is hebben!) maar als het "effe" kan, maak dan nog rustig enkele opnamen méér en let dàn vooral op de kadreerregels - zeker als je intussen praat met je slachtoffer, heeft dat het bijkomende voordeel dat je model zich na de eerste opname veel meer ontspannen gaat voelen en zich "losser" gaat gedragen. het komt mogelijk een beetje negatief over, maar dat is NIET de bedoeling: het is en blijft een schitterende foto die NOG beter zou kunnen worden... en dat is de bedoeling van deze bespreking. warme groet van fjet.
je hebt duidelijk je best gedaan om de horizon op de bovenste sterke lijn te leggen en de boerderij in de buurt van het sterk punt, met die struiken op de voorgrond en met als ekstra nog enkele heerlijke wolkjes in een blauwe lucht en toch... blijft de foto een beetje saai. de boerderij is echt niet sterk genoeg om de aandacht lang gevangen te houden en er is een wel erg grote massa stoppelveld, waarop feitelijk weinig te beleven valt. de uitsnijding die ik voorstel is slechts één van de mogelijke oplossingen om de foto boeiender te maken, want door behoorlijk wat te snoeien in dat "lege" gedeelte, krijgt de boerderij meer de funktie van blikvanger. *** een BETERE oplossing zou echter zijn, dat je de foto hermaakt, maar dan met een veel lager kamerastandpunt, zodat de middelste struiken op de voorgrond een soort doorkijk-kader gaan vormen, waardoor de eentonigheid van het stoppelveld doorbroken wordt. de overgrote meerderheid van de zondags-fotografen trekken alles van op oog-hoogte en zien dus wat elke toevallige voorbijganger ziet - door bewust een lager (kikvors-perspektief) of een hoger (vogel-perspektief) standpunt te zoeken, krijgt de toeschouwer een "frisse" kijk en is de kans groter dat je zijn/haar aandacht trekt. ik wens je heel veel kreatief fotoplezier! warme groet van fjet.
ik hoop van harte dat je deze foto enkel maar als "huiswerk" gemaakt hebt, om te bewijzen dat je de kadreerregels en vooral die sublieme lichtval nu volledig onder de knie hebt en dat je "rijp" bent om een klasje hoger te gaan zitten. want hoewel alles volgens het boekje is, zullen weinigen in vervoering geraken bij het aanschouwen van dit geslaagd pasfotootje van het pompeuze monument in een stijl die lichtelijk "over" is. met het werk dat ik van jou gezien heb in de mailgroep, hoor je heel zeker thuis in de voorste gelederen van de "kreatieve" fotografen, die de fotografie beschouwen als een taal om een boodschap of een gevoel op een zeer direkte manier over te brengen op zoveel mogelijk andere mensen. door je te koncentreren op onderdelen van het beeld en met een speelse opstelling van de kamera, zijn er heel wat kombinaties mogelijk tussen twee of zelfs alledrie de figuranten. daarover méér bij volgende foto...
deze foto is dus absoluut "af" en helemaal volgens het boekje en de rechtse versie is helemaal niet bedoeld als een "verbetering", maar als interessant uitgangspunt om tot de grond van de zaak te komen, want enkel en alleen door een andere uitsnijding hebben beide fotoos een andere "sfeer". niet alleen voor jou, maar voor alle kreatieve fotografen die deze kommentaren lezen, zou het een erg nuttige oefening zijn om beide fotoos apart te bekijken en dan telkens op te schrijven welk "gevoel" je bij elk van die fotoos krijgt. nog een betere oefening als "huiswerk": maak zélf uit de originele foto VIER verschillende uitsnijdingen (met inbegrip van staand en liggend formaat) en schrijf bij elke oefening op waarom ze ànders bij je overkomt. kreatieve fotografen moeten beseffen dat nààst de kombinatie van sluitertijd en lensopening, naast licht en kontrast, ook de bewuste uitsnijding uit dat stukje werkelijkheid een van de vele instrumenten is om je gevoelens of ideeën over te brengen en dat het hier niet alleen gaat om het wegmoffelen van enkele storende details. je mag nog meer fotoos opsturen voor kommentaar, maar je kan ook meteen naar leraar Tobias voor de volgende "trap". warme groet van fjet.
keurig, ordelijk, kraaknet, rustig... helemaal zoals wij ons het klassieke hollandse dorpje voorstellen - en dan de horizon op de bovenste horizontale lijn, de drie trapgeveltjes op het sterk punt links onder en het piepkleine maar opvallende kerktorentje voorbeeldig op het sterk punt rechts boven: alles volgens het boekje ! de volgende foto kan "ietsje" beter, maar met de bijhorende TIPS kan het weer zeer leerzaam zijn... ik hoop dat je zélf evenveel als ik geniet van de enorme vorderingen die je maakt! warme groet van fjet.
boeiend, die schoorstenen met hun vreemde vorm en NATUURLIJK wil ik daar méér over weten en ik wil weten hoe breed het water is en wat het zeilbootje daar doet... en dan is er op ongeveer de helft van je foto alleen maar gras te zien. natuurlijk is een voorgrond meestal heel erg gewenst in een landschapsfoto, maar in dit geval neemt die voorgrond véél te veel aandacht in beslag. in de uitsnijding die ik voorstel, niet meer op het sterke punt links boven, maar er het felwitte zeil van dat trekt op dat sterke puint rechts onder de aandacht en leidt de blik van daaruit uit over het water (dat nu opeens veel breder lijkt) naar de sluisjes (die je feitelijk nu pas ontdekt) en dan naar de drie monumente ovens. TIP: probeer nog VOOR je begint te kadreren, een beetje met de kamera van plaats te veranderen om de beste invalshoek te vinden: naar links en rechts, maar OOK hoger of lager (in dit geval had je misschien iets verder die dijk kunnen oplopen, zodat de drie schoorstenen toch weer op het sterk punt links boven, met opnieuw dat zeiltje (dat een erg frisse noot geeft aan de foto) op het sterke punt rechts onder. je krijgt de smaak flink te pakken en ik hoop dat je ook zélf vindt dat je fotoos NOG beter worden met enkele eenvoudige tips. warme groet van fjet.
schattig feitelijk... pa en ma den op pensioen, of een dolle kozak die een balinese danseres tracht te imponeren... "dingen" die mensen aan het dromen zetten, dat noemen ze... Kunst (en dat geldt net zo goed voor schilderijen, beeldhouwwerken of muziek). de bedoeling is natuurlijk dat je hier buiten wat komplimentjes ook een beetje advies krijgt waar je wat aan hebt. in de uitsijding die ik voorstel, wordt de aandacht door sterke lijn en sterk punt gewoon naar de linkse den gezogen en vandaar naar die tweede, zodat er (door de beperkte ruimte) een ""band", een spanning, een dialoog ontstaat, waarbij de toeschouwer betrokken wordt. TIP vanuit het kadreerstandpunt: tracht (OOK bij landschap) één enkel hoofdonderwerp te kiezen en leg anders een duidelijk VERBAND tussen hoofdonderwerp en een mogelijk tweede of zelfs derde onderwerp. door deze twee bomengroepjes in een kleiner kader op te sluiten, breng je ze dichter bij elkaar - als je ze evenwel als één onderwerp wil beschouwen, zou ik ze van veel verder (of met minder tele) nemen en dan NATUURLIJK samen op één sterk punt zetten. (verder enkel "iets" lichter en "iets" meer kontrast gegeven). warme groet van fjet.
omdat jij geen beginneling meer bent, hoeven we hier het nut van sterke lijnen en sterke punten niet meer te gaan verdedigen. maar een flitspaal of een robot die volgestopt is met geprogrammeerde sterke lijnen en sterke punten, zullen NOOIT een foto maken die "spreekt" en jammer genoeg geraken de meeste "kliekjesmakers" doorgaans ook al niet veel verder. het is duidelijk dat je hier "medeleven" ofte sympatie wil opwekken voor die koppige kempense den, die onder het getroetel van een bezorgde oma mogelijk zou wegknijnen in een woonkamer met centrale verwarming, maar die zich getormenteerd heeft gewrongen en gedraaid om toch vooral de hopeloze strijd tegen dat dorre zand niet op te geven. - vanuit die optiek heb ik op de achtergrond links wat "gezond" groen weggemoffeld, om de tragiek van de eenzame dappere oude knar te beklemtonen. - een véél betere oplossing zou zijn dat je met dergelijke "technische" details reeds bij de opname rekening houdt, door een NOG meer berekenend kamerastandpunt. *** LET WEL: ik heb dat "gezonde groen" enkel en alleen om "opvoedkundige" redenen verwijderd, want het is dus een GROVE LEUGEN om op die manier de "werkelijkheid" te manipuleren om "iets" te bewijzen. *** de grens tussen het wegnemen van een storend detail en het bewuste "manipuleren" van de werkelijkheid, is een erg grijze zone en de enige "norm" is daar het geweten van de fotograaf (of van zijn hoofdredakteur) en de enige grens is het riziko op een proces... warme groet van fjet.
heel begrijpelijk dat je de nadruk hebt willen leggen op de dramatiek van de dreigende wolken, maar zoals je zelf al opmerkte: de bootjes zijn daardoor zwaar onderbelicht. er zijn TWEE mogelijkheden om zo'n probleem op te lossen: *** de voorgrond iets ophelderen, zoals ik hier gedaan heb *** een andere manier zou zijn om bij de opname plat op je buik te gaan liggen om de bootjes dan in silhouet te laten kontrasteren tegen die indrukwekkende wolken. voor het kadreren zelf ligt de horizon mooi op de onderste horizontale sterke lijn, maar we missen toch een hoofdonderwerp - door een ander kamerastandpunt te zoeken had je één van die bootjes groter kunnen maken en dan op een sterk punt zetten. laat je vooral niet ontmoedigen door de "technische" details, want hoofdzaak is dat je AANVOELT wat een "sprekende" foto is en ik ben er zeker van dat je met onze TIPS heel snel vorderingen zal maken. warme groet van fjet.
een indrukwekkende foto, die volgens mij NOG beter wordt door een béétje uit te snijden: dat de nachtelijke lucht zwart is, weten we doorgaans en de foto verliest dus absoluut niet aan waarde door er een stuk af te knippen, zodat de horizon op de... bovenste sterke lijn komt! ook onderaan een ietsiepietsie geknipt, tot de witte lijn van de borstwering heel precies in die rechterhoek eindigt. en dan hebben we een MODEL-foto: met op het sterke punt onderaan rechts de witte paal , van waaruit de heerlijke diagonaal vertrekt naar het mysterieuze einde van de pier met de tintelende lichtjes op het sterke punt bovenaan links. een foto om héél terecht héél fier op te zijn ! warme groet van fjet.
de voorgrond komt bij mij erg zwaar over en trekt téveel aandacht, zonder ekstra info toe te voegen aan de foto - door de schaar erin te zetten komt het eerst van die weipaaltjes opeens op een sterk punt (!) en gaan we bijna automatische de diagonaal van paaltjes volgen die precies dààr start en die ons verder de foto in voert. door ook nog wat te snoeien in dat donkere boompje rechts, volgen onze ogen ook gemakkelijker de slingerlijn van de oever naar de horzon die teerblauw mooi op een iets verhoogde horizontale sterke lijn ligt te lokken. HET drama is natuurlijk die gigantische witte vlek op het water, zo totaal "uitgebrand" dat er absoluut niets te zien valt (maar dàt probleem heb je in je volgende foto op een BRILJANTE manier opgelost: ga daar dus maar vlug naar kijken!) warme groet van fjet.
hier heb je het probleem van de witte vlek op het water schitterend opgevangen door ze te doorbreken met het riet van de oeverbegroeiïng: een "truuk" die veel anderen vroeg of laat van pas kan komen. de afgezaagde berkenstammetjes komen "als geroepen" om te paraderen op het sterke punt onder links. over het al dan niet wegknippen van de (blauwe!) lucht, moet je maar eens heel lang en diep nadenken: er zijn argumenten voor en tegen en feitelijk komt het erop neer waar JIJ de nadruk wil leggen. warme groet van fjet.
een SCHITTERENDE foto... en dan niet alleen omdat ik verliefd ben op bomen:, want nààst het bewuste werken met de kompozitieregels, heb je hier op een bewonderenswaardige manier het spel van licht en schaduw gevangen... de veranderingen die ik voorstel, zijn dan ook maar cijfertjes NA de komma. de tweelings-stammen staan mooi op de linkse vertikale sterke lijn en de voet van de boom staat muurvast op dat onderste sterke punt. TIP: door de vlekjes lucht bovenaan weg te knippen, wordt de foto nog intiemer en kunnen we ons totaal ongestoord blijven verwonderen over de TALLOZE kleurschakeringen in de bladeren en in de boombast. TIP: onderaan links dreigde de schaduw op de voet van de boom dicht te lopen, maar dat was héél eenvoudig op te lossen door er plaatselijk even met de toets "tegenhouden" over te gaan. TIP: ook onderaan links was er nog een onherkenbaat wit streepje, dat even weg-gestempeld werd. maar nogmaals: dit zijn details, want dit is een foto die mijn hart gestolen heeft!
een héérlijk, koppige eigenzinnige boom met zoveel karakter en persoonlijkheid, dat ik het een misdaad zou vinden om er ook maar iets aan te "amputeren", want al zijn er minstens een viertal "kreatieve" uitsnijdingen mogelijk, toch zou er telkens een stuk van zijn "ziel" verloren gaan. het enige alternatief is, om deze foto te hermaken, met nog iets méér van zijn takken en met de stam dan op een een vertikale sterke lijn - doodjammer, want hij staat kennelijk niet in je achtertuin, maar dit is per slot van rekening een les KADREREN en daar proberen we het hoofdonderwerp niet knal midden in het beeld te zetten (als je deze foto vergelijkt met de vorige, zal je moeten toegeven dat een foto "sterker" wordt als je gebruikt maakt van sterke lijn en sterk punt...)
eerst en vooral proficiat voor het subtiele spel van de lichtval op het schattige beeldje EN voor de duidelijk goede bedoeling om een "dialoog" op te bouwen tussen beeldje en watervalletje, allebei op sterke punten die via een (denkbeeldige) diagonaal verbonden zijn. het is uiteraard jouw schuld niet dat er een uitermate storende kwak "zeepsop" op dat watervalletje drijft, waardoor er echt behoorlijke deuken komen in wat een zeer powetisch tafreeltje had KUNNEN zijn, want alle milieu-bewusten zullen nu zo zitten knarsetanden, dat het beeldje feitelijk totaal de mist in gaat - de aandacht wordt nu eenmaal automatisch aangezogen door het hoogste licht in een foto. in de uitsnijding sneuvelt het beekje, maar in ruil daarvoor wordt het beeldje nu véél belangrijker (op sterke lijn, met hoofdje op sterk punt) - mogelijk kan je de foto ooit hermaken, met zacht zonlicht op het beeldje - en dan zonder die hinderlijke schuimvlek? warme groet van fjet.
de klassieke toeristische fotoos die amateurs zélf maken, vallen doorgaans erg tegen bij thuiskomst, zeker als we ze vergelijken met de "betere" prentkaarten die ter plekke verkocht worden - wat héél normaal is, omdat het louter toeval zou zijn dat de lichtomstandigheden net ideaal zouden zijn op het tijdstip van jouw bezoek (mensen die "om den brode" prentkaarten maken, kiezen niet alleen het ideale standpunt en het ideale seizoen, maar ook de ideale stand van de zon en de ideale kleuren van het gebladerte, al dan niet met ingehuurde figuranten). inzake kadreren is het toch wel belangrijk dat je de foto niet middendoor snijdt met de horzion, maar duidelijk kiest voor de bovenste of de onderste sterke lijn: als je de nadruk wil leggen op het landschap, dan leg je de horizon op de bovenste sterke lijn, maar als je een indrukwekkende wolkenmassa belangrijker vindt, dan leg je die horizon op de onderste sterke lijn. in tegenstelling met wat sommigen beweren, geloof ik persoonlijk niet dat een foto "af" moet zijn op het ogenblik van de opname - dat is weliswaar het geval voor dia's, maar als je zoals hier met zeer felle lichtkontrasten te maken krijgt, wordt het bijna onvermijdelijk dat de schaduwen "dichtlopen" en dat de lucht een gapend wit gat wordt. ik denk dat het geen "verarming" is maar een kwestie van "stielkennis", als je reeds bij de opname heel bewust rekening houdt met wat je achteraf nog kan uitsnijden, bijbelichten of tegenhouden, verharden of verzachten: een liefhebber kan immers kiezen wat hij fotografeert en wanneer, maar een beroeps moet ook in uiterst moeilijke omstandigheden een bruikbare foto kunnen afleveren en dan is alle hulp welkom (dat was zo in de periode van de "natte fotografie" en is in de digitale eeuw zowat vanzelfsprekend geworden). dit is geen vrijbrief om er zomaar wat op los te knallen, om dan achteraf te zien wat er nog te redden valt met de kompjoeter, integendeel: opname, bewerking en printen maken deel uit van één enkel proces en volgens mij verdien je de naam "fotograaf" alleen maar als je alledrie deze onderdelen volledig beheerst en samensmelt tot één geheel. *** het zou voor iedereen een erg goede oefening zijn als je op eigen houtje thuis wat oefent met diverse technieken om dichtgelopen schaduwen wat op te helderen en lichte partijen iets meer doortekening te geven en intussen wat te eksperimenteren met de "harder-zachter" schuifknop... ook dàt is een onderdeel van het boeiende avontuur dat FOTOGRAFIE kàn zijn. warme groet van fjet.
hier heb je wel degelijk rekening gehouden met het sterke punt en de sterke lijn, maar ook hier was je er niet op het "juiste" ogenblik, want het zou allemaal een hoop fleuriger geweest zijn met zacht zonlicht (om die wel erg sombere schaduwen op te helderen) en met het "juiste type" wolken in een staalblauwe hemel. gelukkig kan daar met adobe nog een en ander aan verholpen worden: het landschap heb ik iets lichter gemaakt en de lucht iets donkerder - dit soort "bewerking" maakt volgens mij integrerend deel uit van de fotografie, want ook in de "natte" periode stonden we in de doka bij te belichten en tegen te houden, terwijl wij toen de keuze hadden uit vijf papiergradaties (van ekstra zacht tot ekstra hard). omdat de nadruk hier op het stadje ligt, heb ik de bovenste sterke lijn met de horizon nog iets hoger verschoven . het strookje gras was goed bedoeld als "voorgrond", maar is toch een beetje aan de saaie kant en een struik of enkele boomtakken doen het doorgaans beter om dat idee van reliëf te kreëren - door de foto iets "langer" uit te snijden dan gewoonlijk, wordt het "panorama-karakter" versterkt. als voornaamste TIP zou ik je toch willen aanraden om (voorlopig tenminste) iets kleinere objekten als hoofdonderwerp te kiezen en daar dan heel bewust alle aandacht te koncentreren op sterke lijnen en sterke punten. warme groet van fjet.
ja hoor: een hele sprong vooruit met deze inzending: je hebt niet alleen geprobeerd om die watertoren op zo'n vertikale sterke lijn te zetten, maar op de koop toe is er een héérlijk zachte lichtval en een "overkoepelende" blauwe lucht om van te snoepen. als eerste TIP: rechts van de molen had er "iets" meer landschap bij gemogen, omdat de toren nu zo'n beetje tegen de rand van de foto "plakt" EN NATUURLIJK ook omdat daar nog zo'n prachtig wolkje staat aan te schuiven om mee op de foto te mogen. als tweede TIP: je hebt de toren op de rechtse vertikale lijn gezet, zodat het "sombere" gedeelte van het beeld nu overweegt - het beeld zou "optimistischer" aangevoeld hebben als je de molen links op de foto gezet had, met uitzicht op het zonnige gedeelte. *** je schijnt een voorliefde te hebben voor een nogal vierkant formaat, wat een beetje "vreemd" aandoet en dat door ervaren fotografen slechts uitzonderlijk gebruikt wordt, als er een heel goede reden voor is. in de praktijk gebruiken we het STAANDE formaat doorgaans om de HOOGTE te benadrukken en het LIGGEND formaat om de klemtoon te leggen op het UITGESTREKTE. MAAR... er komt méér bij kijken dan het "boekje" - in dit geval voel ik de rechtse foto aan als een... VERARMING van het beeld, hoewel dat de "klassieke" uitsnijding is, want de toren lijkt er wel hoger, maar is veel minder imposant dan in de originele, waar hij werkelijk "heerst" over het landschap. de droomfoto zou dus zijn: een liggend formaat, met de toren mooi LINKS van de foto op een sterke lijn (maar los van de rand) en uitkijkend over het vredige landschap in de avondzon... hmmmm! onthou: door nu wat tijd in deze details te stoppen, krijg je dat "gevoel" stilaan in je vingers en ga je nog veel intenser plezier beleven aan fotografie. warme groet van fjet.
oei... hoewel ik in de mailgroep al erg mooie fotoos van jou gezien heb, is dit een zware tegenvaller geworden, want dit is nu écht wat we als "betere" fotografen trachten te vermijden door de TIPS van de lessen toe te passen. *** er is geen "hoofdonderwerp", want de koeien staan zo kriskras door elkaar in andere richtingen te kijken, dat ik me afvraag WAT jou in deze foto geboeid heeft. *** zelfs als het je bedoeling zou geweest zijn om de hele kudde tot "onderwerp" te kiezen, dan verwachten we toch nog dat ze als een samenhangend geheel op één sterk punt staan (bijvoorbeeld door van op een grotere afstand te fotograferen. *** boeiender zou geweest zijn als je één van de koeien uitgekozen had om die dan op een sterk punt te zetten. *** de horizon loopt dan op de koop toe zowat midden door de foto, terwijl wij die op een bovenste of onderste sterke lijn verwachten. *** let wel: niemand is verplicht om de lessen te volgen die je bij je inschrijving onvangen hebt, maar als begrippen zoals "sterk punt" en "sterke lijn" jou als chinees in de oren klinken, dan raden we je toch aan om eerst de les "kadreren" eens ernstig te lezen en dààr dan heel bewust oefeningen op te maken. laat dit vooral je plezier in het fotograferen niet bederven, want de lessen zijn niet bedoeld om je te pesten, maar om je te helpen om NOG betere fotoos te maken. warme groet van fjet.
