een kamera is géén kopiëerapparaat om "pasfotootjes" te maken van wat iederéén ziet
04-09-2006
marsje - beeldje
eerst en vooral proficiat voor het subtiele spel van de lichtval op het schattige beeldje EN voor de duidelijk goede bedoeling om een "dialoog" op te bouwen tussen beeldje en watervalletje, allebei op sterke punten die via een (denkbeeldige) diagonaal verbonden zijn. het is uiteraard jouw schuld niet dat er een uitermate storende kwak "zeepsop" op dat watervalletje drijft, waardoor er echt behoorlijke deuken komen in wat een zeer powetisch tafreeltje had KUNNEN zijn, want alle milieu-bewusten zullen nu zo zitten knarsetanden, dat het beeldje feitelijk totaal de mist in gaat - de aandacht wordt nu eenmaal automatisch aangezogen door het hoogste licht in een foto. in de uitsnijding sneuvelt het beekje, maar in ruil daarvoor wordt het beeldje nu véél belangrijker (op sterke lijn, met hoofdje op sterk punt) - mogelijk kan je de foto ooit hermaken, met zacht zonlicht op het beeldje - en dan zonder die hinderlijke schuimvlek? warme groet van fjet.
de klassieke toeristische fotoos die amateurs zélf maken, vallen doorgaans erg tegen bij thuiskomst, zeker als we ze vergelijken met de "betere" prentkaarten die ter plekke verkocht worden - wat héél normaal is, omdat het louter toeval zou zijn dat de lichtomstandigheden net ideaal zouden zijn op het tijdstip van jouw bezoek (mensen die "om den brode" prentkaarten maken, kiezen niet alleen het ideale standpunt en het ideale seizoen, maar ook de ideale stand van de zon en de ideale kleuren van het gebladerte, al dan niet met ingehuurde figuranten). inzake kadreren is het toch wel belangrijk dat je de foto niet middendoor snijdt met de horzion, maar duidelijk kiest voor de bovenste of de onderste sterke lijn: als je de nadruk wil leggen op het landschap, dan leg je de horizon op de bovenste sterke lijn, maar als je een indrukwekkende wolkenmassa belangrijker vindt, dan leg je die horizon op de onderste sterke lijn. in tegenstelling met wat sommigen beweren, geloof ik persoonlijk niet dat een foto "af" moet zijn op het ogenblik van de opname - dat is weliswaar het geval voor dia's, maar als je zoals hier met zeer felle lichtkontrasten te maken krijgt, wordt het bijna onvermijdelijk dat de schaduwen "dichtlopen" en dat de lucht een gapend wit gat wordt. ik denk dat het geen "verarming" is maar een kwestie van "stielkennis", als je reeds bij de opname heel bewust rekening houdt met wat je achteraf nog kan uitsnijden, bijbelichten of tegenhouden, verharden of verzachten: een liefhebber kan immers kiezen wat hij fotografeert en wanneer, maar een beroeps moet ook in uiterst moeilijke omstandigheden een bruikbare foto kunnen afleveren en dan is alle hulp welkom (dat was zo in de periode van de "natte fotografie" en is in de digitale eeuw zowat vanzelfsprekend geworden). dit is geen vrijbrief om er zomaar wat op los te knallen, om dan achteraf te zien wat er nog te redden valt met de kompjoeter, integendeel: opname, bewerking en printen maken deel uit van één enkel proces en volgens mij verdien je de naam "fotograaf" alleen maar als je alledrie deze onderdelen volledig beheerst en samensmelt tot één geheel. *** het zou voor iedereen een erg goede oefening zijn als je op eigen houtje thuis wat oefent met diverse technieken om dichtgelopen schaduwen wat op te helderen en lichte partijen iets meer doortekening te geven en intussen wat te eksperimenteren met de "harder-zachter" schuifknop... ook dàt is een onderdeel van het boeiende avontuur dat FOTOGRAFIE kàn zijn. warme groet van fjet.
hier heb je wel degelijk rekening gehouden met het sterke punt en de sterke lijn, maar ook hier was je er niet op het "juiste" ogenblik, want het zou allemaal een hoop fleuriger geweest zijn met zacht zonlicht (om die wel erg sombere schaduwen op te helderen) en met het "juiste type" wolken in een staalblauwe hemel. gelukkig kan daar met adobe nog een en ander aan verholpen worden: het landschap heb ik iets lichter gemaakt en de lucht iets donkerder - dit soort "bewerking" maakt volgens mij integrerend deel uit van de fotografie, want ook in de "natte" periode stonden we in de doka bij te belichten en tegen te houden, terwijl wij toen de keuze hadden uit vijf papiergradaties (van ekstra zacht tot ekstra hard). omdat de nadruk hier op het stadje ligt, heb ik de bovenste sterke lijn met de horizon nog iets hoger verschoven . het strookje gras was goed bedoeld als "voorgrond", maar is toch een beetje aan de saaie kant en een struik of enkele boomtakken doen het doorgaans beter om dat idee van reliëf te kreëren - door de foto iets "langer" uit te snijden dan gewoonlijk, wordt het "panorama-karakter" versterkt. als voornaamste TIP zou ik je toch willen aanraden om (voorlopig tenminste) iets kleinere objekten als hoofdonderwerp te kiezen en daar dan heel bewust alle aandacht te koncentreren op sterke lijnen en sterke punten. warme groet van fjet.
ja hoor: een hele sprong vooruit met deze inzending: je hebt niet alleen geprobeerd om die watertoren op zo'n vertikale sterke lijn te zetten, maar op de koop toe is er een héérlijk zachte lichtval en een "overkoepelende" blauwe lucht om van te snoepen. als eerste TIP: rechts van de molen had er "iets" meer landschap bij gemogen, omdat de toren nu zo'n beetje tegen de rand van de foto "plakt" EN NATUURLIJK ook omdat daar nog zo'n prachtig wolkje staat aan te schuiven om mee op de foto te mogen. als tweede TIP: je hebt de toren op de rechtse vertikale lijn gezet, zodat het "sombere" gedeelte van het beeld nu overweegt - het beeld zou "optimistischer" aangevoeld hebben als je de molen links op de foto gezet had, met uitzicht op het zonnige gedeelte. *** je schijnt een voorliefde te hebben voor een nogal vierkant formaat, wat een beetje "vreemd" aandoet en dat door ervaren fotografen slechts uitzonderlijk gebruikt wordt, als er een heel goede reden voor is. in de praktijk gebruiken we het STAANDE formaat doorgaans om de HOOGTE te benadrukken en het LIGGEND formaat om de klemtoon te leggen op het UITGESTREKTE. MAAR... er komt méér bij kijken dan het "boekje" - in dit geval voel ik de rechtse foto aan als een... VERARMING van het beeld, hoewel dat de "klassieke" uitsnijding is, want de toren lijkt er wel hoger, maar is veel minder imposant dan in de originele, waar hij werkelijk "heerst" over het landschap. de droomfoto zou dus zijn: een liggend formaat, met de toren mooi LINKS van de foto op een sterke lijn (maar los van de rand) en uitkijkend over het vredige landschap in de avondzon... hmmmm! onthou: door nu wat tijd in deze details te stoppen, krijg je dat "gevoel" stilaan in je vingers en ga je nog veel intenser plezier beleven aan fotografie. warme groet van fjet.
oei... hoewel ik in de mailgroep al erg mooie fotoos van jou gezien heb, is dit een zware tegenvaller geworden, want dit is nu écht wat we als "betere" fotografen trachten te vermijden door de TIPS van de lessen toe te passen. *** er is geen "hoofdonderwerp", want de koeien staan zo kriskras door elkaar in andere richtingen te kijken, dat ik me afvraag WAT jou in deze foto geboeid heeft. *** zelfs als het je bedoeling zou geweest zijn om de hele kudde tot "onderwerp" te kiezen, dan verwachten we toch nog dat ze als een samenhangend geheel op één sterk punt staan (bijvoorbeeld door van op een grotere afstand te fotograferen. *** boeiender zou geweest zijn als je één van de koeien uitgekozen had om die dan op een sterk punt te zetten. *** de horizon loopt dan op de koop toe zowat midden door de foto, terwijl wij die op een bovenste of onderste sterke lijn verwachten. *** let wel: niemand is verplicht om de lessen te volgen die je bij je inschrijving onvangen hebt, maar als begrippen zoals "sterk punt" en "sterke lijn" jou als chinees in de oren klinken, dan raden we je toch aan om eerst de les "kadreren" eens ernstig te lezen en dààr dan heel bewust oefeningen op te maken. laat dit vooral je plezier in het fotograferen niet bederven, want de lessen zijn niet bedoeld om je te pesten, maar om je te helpen om NOG betere fotoos te maken. warme groet van fjet.
een foto die overloopt van de goede bedoelingen, met de nadruk op... OVER(dreven) want in je ijver om vooral geen storende witte lucht te krijgen, ben je nogal kwistig (en nogal slordig) omgesprongen met het "emmertje" blauwsel van adobe. hoofdzaak is echter dat je de wijze raadgevingen voor "kadreren" op een (bijna) voorbeeldige manier hebt opgevolgd: de molen staat op een sterke lijn en het kruispunt van de wieken komt schitterend op het sterke punt boven links, terwijl je de horizon praktisch met een millimeterlat op de onderste sterke lijn gelegd hebt.. bovendien heb je met die weg een prachtige diagonaal gemaakt, die de ogen van de toeschouwer via een heerlijk sterk punt onderaan rechts verder in een sierlijke kronkel in het beeld leidt. met het BIJNA voorbeeldige bedoel ik, dat de molen beter rechts in het beeld zou gestaan hebben, zodat er "ruimte" was voor de wind, maar voor de opdracht "kadreren" is dit alleszins een werkstuk dat dubbel en dik bewijst dat je wéét waar het om gaat en dàt is precies de bedoeling van deze lessen. hoewel ik daar zelf niet zo zwaar aan til, wordt er toch verwacht dat je voor de lessen fotoos instuurt die niet té zwaar bewerkt zijn: troost je met de gedachte dat alle begin moeilijk is en dat je dat "bewerken" later wel onder de knie zal krijgen. maar nogmaals, voor de les kadreren is het prima en je mag meteen aan de slag voor een nieuwe inzending! warme groet van fjet.
een foto waarbij wel MOET glimlachen, want je ZIET gewoon hoe dat kwakkelbeest haastig en heel paniekerig voorbij die "tegenligger" probeert te geraken. hoewel er door de sombere belichting weinig kleurvonken uitspringen, zorgt die diagonale lijn toch voor een sterke dynamiek en het beestje zelf rept zich op een schitterend sterk punt met nog nét genoeg ruimte om niet tegen de rand van de foto aan te rammen. dit is dus kreatief gebruik maken van de sterke punten, want als je moeder de gans op het sterke punt boven rechts zet, wordt het een "rustige" foto, terwijl je ze nu bijna HOORT kwakken en blazen om een veilig heenkomen te zoeken. als pluspunt start de ritmische rij boomstammen op de linkse vertikale sterke lijn en in de onderste foto heb ik dus enkel een storend scheefgezakt boomstammetje weggewerkt met de kloonstempel. warme groet van fjet.
een héérlijke foto, die door jouw zeer persoonlijke invalshoek ver uitsteekt boven het seriewerk dat velen rond deze indrukwekkende parade geleverd hebben. voor bepaalde doeleinden kan de dokumentaire waarde van een foto het hoofddoel zijn, maar dat stukje werkelijkheid dat iederéén ziet, is voor kreatieve fotografen slechts "bouwmateriaal" om een eigen idee of gevoel over te dragen op anderen. jij bent daar schitterend in geslaagd en als ik dan TOCH nog aan deze romantische droomfoto geknipt heb, was dat met bloedend hart: om dat zeilschip nog iets méér op dat sterk punt te krijgen en daardoor de afstand met het koppeltje nog iets te vergroten, zodat de toeschouwer de illuzie krijgt dat het "voorbijvaren" nog nét iets langer gaat duren. maar alleszins een proficiat en warme groet van. fjet.
om je makro-tehniek te vervolmaken kan ik je met handen en voeten aanraden om de reeks TIPS van ward van jim te lezen, maar louter voor kadreren is dit zonder meer schitterend: aller ogen gericht op de linker vertikale lijn, met de stamper oogverblindend op een sterk punt en dan als demonstratie van je kompozitie-beheersing: die majestatische s-vormige lijn die de ogen verder in dit "landschap" gidst... warme groet van fjet.
deze foto illustreert op een zeer overtuigende manier dat de kadreer-regels erg nuttige hulpmiddelen zijn om uit de miljarden grafische elementen waarmee wij dagelijks bestookt worden de éne uitsnit te maken waardoor we een "boeiende" foto krijgen. je kan een kompjoeter wel programmeren op sterke lijnen en sterke punten, maar dat garandeert niet dat er dan aan de lopende band meesterwerken geproduceerd zullen worden. je hebt hier, in het kader van de les "kadreren" alles netjes op zijn plaats gezet, zo'n beetje als een verplicht huiswerk, maar het is en blijft een saaie bedoening, waar niemand echt koud of warm van wordt en... dat belooft voor de toekomst: je hebt immers bewezen dat je de bazisregels voor kadreren onder de knie hebt en ik hoop van harte dat je die nu voor de rest van je "loopbaan" zal meedragen in je achterhoofd, maar dat je nu "rijp" bent om "kreatieve" fotoos te gaan maken, waarin je echt jouw persoonlijke vizie kan leggen, waarbij de kadreer-regels een hulpmiddel zijn in plaats van een "beperking" van je kreativiteit. .
bij makro fotoos zal de nadruk vaak op de dokumentaire waarde vallen: het zo scherp en gedetailleerd mogelijk weergeven van een bloem of insekt en hier wegen de technische kwaliteiten dan meestal zwaarder door dan de "kreatieve". om deze (aartsmoeilijke) specializatie ook voor een breder publiek aantrekkelijker te maken, slagen sommigen erin om aan deze technische juweeltjes een "keatieve" meerwaarde mee tegeven door (met bewust gebruik van de kadreer-regels) een detail zo op de voorgrond te brengen, dat het een eigen leven gaat leiden en dat de nieuwsgierigheid van de toeschouwer geprikkeld wordt. de "pure" makro-specialisten zullen zonder meer voor de originele bovenste foto kiezen, terwijl de meer kreatief ingestelden (met ward van jim op kop voor de oudere generatie en cypto bij de jonge garde) zich meer aangesproken zullen voelen door de onderste uitsnit, waar de nadruk gelegd werd op sterk punt en diagonaal: aan jou de keuze.
een foto waar ik liefst een stukje zou aan-knippen in plaats van af te knippen, want het intrigerende gapende gat van de schuurpoort zou een prachtige blikvanger zijn als die écht op een sterk sterk punt zou staan, dus behoorlijk wat hoger. doorgaans kan dat opgelost worden door bovenaan een stuk van de foto te knippen, maar in dit geval zou dat zonder meer "misdadig" zijn, omdat de vorm van het dak wel heel erg belangrijk is. om meer voorgrond te krijgen is er (helaas) geen plaats, maar zelfs dàn zou die weg erg "opdringerig" kunnen worden - dat zou je dan echter kunnen oplossen door een lager standpunt in te nemen met de kamera en het zou dan ook de dieptewerking vergroten. net zoals bij je andere foto zijn dit dus TIPS waarmee je rekening kan leren houden, omdat er achteraf nog weinig aan te verhelpen is, maar laat je VOORAL niet ontmoedigen: door de ekstra tijd én aandacht die je investeert bij de opname, ga je steeds BETERE fotoos maken en ga je stilaan ontdekken dat fotografie werkelijk een ongelooflijk boeiend avontuur kan worden in plaats van een automatisch op knopjes duwen. warme groet van fjet.
je hebt duidelijk gepoogd om die vuurtoren op een vertikale sterke lijn te plaatsen, met de kop en de vlag in de omgeving van een sterk punt, maar volgens mij ben je iets te haastig geweest, want voor wie er niet bij was toen je die foto nam, is het frustrerend dat die majestatische vuurtoren nu "vastplakt" tegen dat half verborgen kerktorentje, zodat geen van beiden volledig tot hun recht komen. TIP: door flink wat op te schuiven naar links, zouden vuurtoren en kerktoren "los" komen van elkaar en in dit geval mag de "sterke lijn" best op één vierde van het beeld komen in plaats van op één derde. TIP: door een veel lager kamera-standpunt in te nemen, kan je van het water een indrukwekkende voorgrond maken en kan je de indruk geven dat de vuurtoren nog méér boven het landschap uit-torent. *** het lijkt je misschien allemaal wat vergezocht en omslachtig, maar door op dergelijke details te letten, ga je niet alleen veel meer plezier krijgen bij de opname, maar ook meer voldoening achteraf, als je de foto thuis bekijkt. warme groet van fjet.
je was waarschijnlijk helemaal in de ban van de wolkenhemel die zo verleidelijk lag te weerspiegelen in het water, maar het het lichtverschil tussen water en brug was toch té groot voor de lichtmeter van jouw kamera en die heeft dan een "gemiddelde" trachten te maken tussen die uitersten. het rezultaat was dan helaas een reusachtige witte vlek op de voorgrond, waardoor alle aandacht wordt "weg-gezogen" van de brug. in de uitsnijding die ik voorstel, wordt zwaar gesnoeid in die (overbelichte) wolkenhemel en links werd ook iets bijgeknipt, zodat de "doorkijk" op die linkse brugboog nu op zo'n sterk punt komt, daardoor meer aandacht krijgt en de toeschouwer bijna "dwingt" om te gaan kijken wat er àchter die boog ligt. om echt een "dialoog" te krijgen tussen de brug en de wolkenhemel, kan je de foto misschien hermaken op een ogenblik dat er strijklicht (zijdelings licht) op de brug valt... maar dan wordt het wel moeilijk om een hoofonderwerp te vinden. TIP: tracht de foto op te bouwen rond één hoofdonderwerp (en zet dat dan NATUURLIJK op een sterk punt!). warme groet van fjet.
de foto beantwoordt aan de voorschriften van het kadreren: schip op sterk punt met genoeg ruimte om te varen, de masten op linkse vertikale lijn, de horizon net iets onder de horzintale lijn, waardoor de wolken indrukwekkender worden... maar het blijft een "brave" foto, die niets aan de verbeelding overlaat en waar geen enkele persoonlijke inbreng te bespeuren valt. in de mailgroep heb ik jouw overige fotoos over de tall ships race gezien en fotoos 1 en 3 komen bij mij véél sterker, kreatiever en vooral dramatischer over. TIP: MINDER details betekent MEER aandacht voor het hoofdonderwerp en door de juiste "uitsnit uit de werkelijkheid" en de juiste belichting kan je een eigen vizie en emotie veel direkter overbrengen op de toeschouwer (wel opletten dat je de "landrotten" niet TE donker maakt, zeker niet als hun schaduw aantoont dat op dat ogenblik de zon scheen!) warme groet van fjet.
sorry, maar jij had die ochtend nog slaapzandkorreltjes in je ogen OF je stond op het randje van een depressie, maar de titel "troosteloos" en de bijhorende tekst zijn in absolute en totale tegenspraak met wat deze meesterlijke foto MIJ vertelt in foto-taal. naast de adembenemende dynamiek van de vluchtlijnen die regelrecht naar de dageraad leidt en naast de oogverblindende witte daken van de strandkabines is er dat knallende lichtpunt op de knop van die balustrade: alles wijst op een uitermate sterke symboliek dat we het "sombere" verleden (letterlijk) links laten liggen, dat alle energie gekoncentreerd gericht wordtop de toekomst en (voor die lichtende knop dan) dat er zelfs in de meest duistere tijden ook nog LICHTpunten zijn. mijn TIP: een andere titel zoeken woehaha en een tekst die wél bij deze foto past (nOg een woehaha) want de foto zelf is adembenemend sterk! warme groet van fjet.
en brrrr-foto, want afgezien van de "stijve bries" zou je toch tweemaal nadenken voor je in dat alarmerend bruine rioolwater ging zwemmen. je idee om dat houten paalbootje op de voorgrond te zetten is schitterend, maar de TIP is dat je toch beter een tikje door de knieën was gegaan, om dat "herkenningspunt" voor verloren kinderen helemaal op dat bovenste sterke punt te krijgen, met dan de horizon nog een ietsje lager om de dreigende wolken nog zwaarder te laten doorwegen. de mailgroep mag zich dus kennelijk verwachten aan een gigantische oogst fotoos (genoeg rezerve om de hele winter door te komen?). warme groet van fjet.
jàààààà.... een ENORME vooruitgang en ik hoop dat je dat ook zélf inziet: dit is niet langer een "zoekplaatje", want dit beeld is echt HET hoofdonderwerp en krijgt alle aandacht die het verdient, terwijl de rest allemaal HELPT om de aandacht naar dat hoofdonderwerp toe te leiden - hier valt niets meer aan te snijden, want dat zou de foto alleen maar minder sprekend maken. TIP: door bij de opname een stapje naar links te zetten zou het beeld op het rechtse sterke punt komen (met behoud van de kleine beeldjes, want als we achteraf gaan snijden, zouden er enkele wegvallen, terwijl ze nu een mooie kring vormen). TIP: bij de opname lichtjes door de knieën gaan, zodat de struikjes iets groter worden op de voorgrond en dan het idee van "diepte" suggereren (maar niet TE diep, want dan zou de heerlijke weerspiegeling in het water verdwijnen!) *** een absoluut pluspunt is dat je een mooie effen donkere achtergrond hebt, waardoor het beeld er echt "uit" springt. proficiat met je vorderingen en warme groet van fjet.
een leuke foto in reeksverband voor een huwelijksreportage, omdat de ongedwongen sfeer van de niet-direkt-betrokkenen hier héérlijk afsteekt tegen het starre gedoe van figuranten die verkrampt proberen om "er goed op te staan". de bijna "vanzelfsprekendheid" waarmee je de techniek van tegenlicht opnames beheerst, zal heel zeker niet ontgaan aan de fijnproevers onder de "cracks". vermits dit een inzending is voor "kadreren" zou men verwachten dat de "buitenstaander" wat verder van de "groep" zou staan op een uitgesproken sterke lijn, om te benadrukken dat hij er "niet bij hoort", maar een niet-konservatieve jury kan je er gemakkelijk van overtuigen dat dit zeer bewust gebeurde, om de poging tot toenadering te suggereren. en dit was dan nog maar het "voorgerechtje"... de hoofdschotel volgt hieronder, waar je op een zeer overtuigende manier bewijst dat het interpreteren van het begrip "kompozitie" niet halverwege de helft van vorige eeuw stilgevallen is. *** voor wie nog niet ZO ver gevorderd is, wil ik hier toch met klem herhalen dat de regels van het "kadreren" uitermate nuttige hulpmiddelen zijn. warme groet van fjet.
al wie ooit een huwelijksreportage gemaakt heeft, beseft maar al te goed hoe aartsmoeilijk het is om in niet altijd ideale lichtomstandigheden (en onder stress!) het "juiste" moment uit te kiezen en dan DE foto te maken die - omdat ze net dat beetje ànders is - toch nog uitspingt boven het saaie seriewerk dat we doorgaans te slikken krijgen. pluspunt is de "kreatieve" vierkante uitsnit, die hoogstwaarschijnlijk ingegeven werd om "storende elementen" te verwijderen, maar door op zo'n manier van de nood een deugd te maken, onderscheidt de rasechte fotograaf zich van de kiekjes-automaat. pluspunt is de VERBLUFFENDE beheersing van de belichting, waar je het heel zeker niet gemakkelijk had met dat raam op de achtergrond - aan alle àndere inzenders zou ik de raad geven om zulke ekstreme lichtverschillen te vermijden, maar in dit geval kan ik alleen maar zeggen: sjapoo!!! pluspunt is dat je héél erg zeker van je stuk moet zijn om deze foto in te sturen voor een bespreking over... kadreren, want er wordt hier zo enorm SOEPEL omgesprongen met de "heilige" wetten volgens "het boekje", dat je een CRACK moet zijn om een uitermate boeiende interaktie op te bouwen tussen alle figuranten en hoofdrolspelers - in de ogen van konservatieve juryleden zal deze foto hoogstwaarschijnlijk geen genade vinden, maar voor mij is dit absolute topklasse. mogelijk minpuntje: de friemelende handen van de nerveuze moeder/schoonmoeder op de voorgrond rechts, maar ook dit detail KAN bijdragen tot de gespannen sfeer van wat vroeger een eenmalige gebeurtenis was in een mensenleven... heel warme groet en staande ovatie van fjet.
