Ik ben Karin des Rues, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lichtpuntje.
Ik ben een vrouw en woon in Huissen, Lingewaard (Nederland) en mijn beroep is Kunstenares van Quast en leven!.
Ik ben geboren op 03/04/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Tekenen-schilderen-fotografie-schrijven-dichten-groei-ontwikkeling en bewustwording!.
Kin 250, kleine valk.
Sinds ruim 5 jaar ben ik weer single, nooit eenzaam, maar All 1
Ik wens je sterrenlicht in je ziel, de hemel in je hart, en wonderen in je leven tijdens deze wonderlijke tijden
06-03-2016
Jou heb ik nodig
Jij, die je zo vaak alleen en verdrietig voelt, ik wil je zeggen: als je verdriet hebt, sta ik in stilte naast je en geef je de kracht om te verdragen. Als je niet weet hoe het verder moet, geef ik je het geduld om net zo lang te wachten, totdat er onverwacht een deur voor je open gaat.
Als je bang bent voor de dood, weet dan, dat ik op de drempel sta om je op te wachten en het nieuwe land binnen te leiden. Je staat er niet alleen voor, hoe je leven ook gaat. Ik omhul je elke dag met mijn liefde, ook dan, als je dat zelf niet kunt voelen.
Weet dat alle ervaringen van het leven bedoelt zijn als lessen om geestelijk van te groeien. En ook al denk je vaak dat die lessen eigenlijk te zwaar en te veel zijn, Ik geloof in je en Ik weet dat je de beproeving glansrijk zult doorstaan.
Weet je, van het donker hier op aarde leer je meestal zoveel meer dan van het licht. Maar daarom ben je ook hier: opdat je van het vele donker zult leren en geestelijk zult groeien.
Straks kom je weer thuis in het land van het licht en nu al weet ik met wat voor een grootse en indrukwekkende geestelijke winst je dan thuis zult komen. Zoveel winst, dat de geestelijke wereld er nog een beetje mooier van wordt.
Maar nu ben je hier en nu mag je deze donkere wereld een klein beetje lichter maken. Nu mag je met je liefde, je geduld, je volharding en je trouw de aarde verlichten.
Nu mag je met je invoelende liefde andere mensen tot troost zijn gewoon, omdat je aan je eigen hart ervaren hebt wat pijn en verdriet een mens kan doen.
Deze donkere tijd heeft mensen nodig zoals jij. Want wie zelf gewond werd, die kan troosten. Wie zelf eens viel, kan anderen helpen opstaan. Wie zelf de wanhoop gekend heeft, kan anderen hoop geven.
Jij mag het kanaal voor Mijn liefde zijn: jou heb ik nodig.
kon ik zien dat emotionele pijn en lijden alleen waarschuwingen zijn, dat ik niet mijn eigen waarheid leef. Nu weet ik: dat is AUTHENTICITEIT
Toen ik mezelf begon lief te hebben, begreep ik hoezeer het iemand kan beledigen als ik probeer mijn verlangen bij hem door te drukken zelfs als ik wist dat de tijd er niet rijp voor was en de persoon er niet klaar voor was en zelfs als ikzelf die persoon was Nu weet ik : dat is RESPECT
Toen ik mezelf begon lief te hebben, ben ik gestopt te verlangen naar een ander leven en kon ik zien dat alles rond om mij een uitnodiging is om te groeien. Nu weet ik, dat is RIJPHEID.
Toen ik mezelf begon lief te hebben, begreep ik dat ik altijd en bij elke gelegenheid, op het juiste moment en op de juiste plaats ben, en dat alles wat er gebeurt, juist is. Vanaf dat moment was ik rustig. Nu weet ik: dat is VERTROUWEN.
Toen ik mezelf begon lief te hebben, ben ik gestopt mijn vrije tijd te verspillen en ben ik gestopt grootse projecten voor de toekomst te bedenken. Vandaag de dag doe ik alleen dat waar ik blij van wordt, waarvan ik hou en wat mijn hart doet lachen, op mijn eigen manier en in mijn tempo. Nu weet ik: dat is EENVOUD
Toen ik mezelf begon lief te hebben, heb ik me bevrijd van alles wat niet gezond voor me is, voedsel, mensen, dingen, situaties en vooral wat me naar beneden haalde, weg van mijzelf. Aanvankelijk noemde ik het “gezond egoïsme” maar nu weet ik: dat is LIEFDE VOOR JEZELF
Toen ik mezelf begon lief te hebben, stopte ik met proberen om altijd gelijk te hebben en sindsdien had ik minder vaak ongelijk. Vandaag heb ik ontdekt : dat is BESCHEIDENHEID
Toen ik mezelf begon lief te hebben, weigerde ik om verder in het verleden te leven en weigerde ik mij om me zorgen te maken over mijn toekomst. Nu leef ik alleen op dit moment, waar alles plaats vind. Ik leef nu dus „dag voor dag” en noem het VERVULLING
Toen ik mezelf begon lief te hebben herkende ik dat mijn denken me kan verstoren en me ziek kan maken. Maar als ik verbinding maak met mijn hart, wordt mijn denken een waardevolle bondgenoot. Vandaag noem ik die verbinding : WIJSHEID VAN HET HART
We hoeven niet bang te zijn voor verdere discussies, conflicten en problemen met onszelf en anderen, want zelfs sterren botsen soms op elkaar en daaruit ontstaan nieuwe werelden. Vandaag weet ik: dat is LEVEN
*We kunnen problemen niet oplossen met dezelfde manier van denken waarmee we ze gecreëerd hebben. - Albert Einstein *
Vaak zijn problemen geen probleem. Problemen worden vaak gecreëerd tussen de oren.
Door eens uit te diepen en te ontdekken of het probleem werkelijk een probleem is of te achterhalen wat de waarde van een probleem is krijg je inzicht. De verkregen inzichten kunnen probleemoplossend zijn
Het Ego kijkt naar de buitenkant en oordeelt. Liefde kijkt dieper en accepteert.
De beste liefdesrelatie die je in je leven kunt aangaan is...
die met jezelf.
Heb jezelf onvoorwaardelijk lief
De zin van stilte
Er was eens een vrouw. Zij leefde alleen en in stilte ergens in een klein huisje midden in de natuur. Op een dag kreeg ze bezoek van enkele mensen. Nieuwsgierig vroegen ze haar wat voor nut het leven in stilte en meditatie had. De vrouw, die net met een emmer water haalde uit een diepe bron, stopte haar werkzaamheden en zei: ‘Kijk eens in de bron. Wat zien jullie?’ De mensen tuurden naar het water en zeiden: ‘We zien helemaal niets.’ Enige tijd later herhaalde de vrouw haar vraag. ‘Kijk weer in de bron. Wat zien jullie nu?’ De mensen keken weer en zeiden opgetogen: ‘We kunnen in de weerspiegeling onszelf zien!’
‘Dat is de kracht van de stilte,’ legde de vrouw uit. ‘Ik was water aan het putten en daarom was het water onrustig. Nu is het rustig en kunnen jullie jezelf zien. De stilte van meditatie zorgt ervoor dat je jezelf kunt zien. Maar blijf nog even hier wachten. ‘Enige tijd later zei de vrouw weer: ‘Kijk nu nog een keertje in de bron. Wat zien jullie nu?’ De bezoekers tuurden naar de bron en riepen uit: ‘Nu zien we de stenen op de bodem van de bron!’ ‘Juist,’ beaamde de vrouw, ‘als je maar lang genoeg wacht en opgaat in stilte en meditatie, kun je de grond van alles aanschouwen.’
In veel spirituele stromingen wordt beweerd dat je onthecht zou moeten zijn. O ja, moet dat, en waarom dan wel?
In jouw binnenwereld heerst totale vrijheid. Als je je ergens aan hecht in de wereld, dan doe je dat zelf. Gehecht of onthecht, waaraan wel en waaraan niet, dat bepaal je helemaal zelf. Dat is jouw vrijheid, de vrijheid die het kenmerk is van ieders binnenwereld.
Het is helemaal niet verkeerd om je ergens aan te hechten. Waarom zou je je niet hechten aan je geliefde? Er is toch niets verkeerds mee als kinderen zich aan hun ouders hechten en ouders aan hun kinderen? Je kunt je zelfs in vrijheid verbinden met morele waarden en daar voor staan in de wereld. Hechten hoort bij het leven.
En natuurlijk, je kunt je ook weer onthechten en we weten allemaal dat dat een heel pijnlijk proces kan zijn, bijvoorbeeld als een geliefde je ontvalt. Daarom kun je ook wel de zienswijze tegenkomen dat het maar beter is om je nooit meer ergens aan te hechten. Als je helemaal onthecht bent, weet je zeker dat je nooit meer pijn zult lijden. Althans, dat denk je dan. Maar voor die onaanraakbaarheid moet je wel een heel hoge prijs betalen: je moet je hart stilleggen. En dat heeft grote gevolgen. Want je kunt dan ook niet meer liefhebben.
Pijn is de andere kant van liefde. Er is pijn om het verlies van een geliefde, omdat die medemens, ja precies, een geliefde was. Als je van iemand houdt kun je pijn lijden als je die medemens verliest. Als je niet van iemand houdt, als er geen liefde is, zul je ook geen pijn lijden als die mens uit je leven verdwijnt.
Wil je dat je leven gedragen wordt door liefde? Wees dan bereid pijn te lijden.
Wil je een pijnloos leven, volledig onthecht? Maak dan je hart koud zodat je nooit meer het risico zult lopen om lief te hebben. Maar wie dat doet raakt daarmee ook zijn innerlijk kompas kwijt. Een leven zonder liefde is richtingloos. Je moet je dan wel overleveren aan een uiterlijke autoriteit die je vertelt wat je wel en niet doen moet. En daar zijn er heel veel van, in soorten en maten. Ze staan om je heen te trappelen van ongeduld om de leiding over je leven van je over te nemen.
Onthecht is onthecht. Je kunt niet selectief onthecht zijn, alleen maar van dit of alleen maar van dat. Het is alles of niets. Daarom: onthecht leven is liefdeloos leven.
'Toekomst. Durf vér te kijken, durf te zien wat komen gaat. Reeds schemert door de wolken de glans van een nabijheid, onvoorwaardelijk ons toegewend. Wie zich in eenvoud en waarachtigheid daarvoor openstelt zal zien hèt hoge licht dat Hij vooruit werpt bij Zijn komst.
Wat wij lijden in dit leven heeft slechts dit ene tot doel: ons voor te bereiden op Zijn komst.
Durf vér te zien en weet het donker in je leven heeft niet het laatste woord. Als het licht komt, sterft het donker als het licht van Hem tot ons komt.'
Maria Magdalena Van koninklijke bloede was zij, fier en zelfbewust. Vele bezittingen waren de hare: het slot Magdalum bij Kapernaüm, een huis in Bethanië, en onroerend goed in Jeruzalem. Ja, ze was een rijke vrouw.
Haar zuster heette Martha. Op een zeker moment werd Martha ziek, omdat zij een bloeding kreeg. Maar zij werd door Jezus Christus naar het lichaam genezen.
Hij gaf haar de ware vormkracht waardoor de bloeding stopte.
Haar broer heette Lazarus:
hij maakte een driedaagse reis door de geestelijke werelden en werd door Jezus Christus zelf ingewijd naar de geest.
Door deze transformatie verwierf hij zich een nieuwe naam.
Johannes werd hij voortaan genoemd, Johannes van Patmos en de Evangelist.
Maar Maria, zij was het die naar de ziel genezen werd. Al haar donkere zielenkrachten, zoals angst, woede, onmacht en zelfbeklag werden door Jezus Christus omgevormd tot de ware krachten van vrede, van een waardige zelfbewustheid en van een belangeloze liefde.
Norea was haar naam, toen zij voor het eerst afdaalde naar de aarde, Norea, de oudste dochter van Adam en Eva.
Zij was het die ons voorging naar de aarde:
zij verbond zich met het aardse leven en nam haar karma op zich.
Maar nu was het Christus die haar van al dat karma bevrijdde.
Als de vrouw, maar vooral als de belangrijkste leerlinge van Jezus Christus, stond zij zwijgend, dragend, in alle machteloosheid onder aan de voet van het kruis.
Maar toen Hij opstond uit de dood, was zij – een vrouw - de eerste getuige van die allesbeslissende gebeurtenis: de opstanding.
Zo werd zij de getuige van het verrijzenischristendom.
Vele mensen worden zich in deze tijd bewust van haar. Waarom gebeurt dat eigenlijk? Wat zit daar achter? Maria Magdalena werd door Jezus Christus bevrijd van al de demonen in haar ziel.
Zij roept ons op om net als zij dat deed, onze ziel te reinigen en om te vormen, zodat de Geest,
de Christus Zelf, in onze ziel geboren kan worden.
Pas dan zal het verrijzenischristendom ook echt werkelijkheid worden!
Maria Magdalena, eens ging zij ons als Norea voor op de weg van de afdaling naar de aarde tot in het hart van de materie.
Maar nu roept zij ons op de materie los te laten en de weg naar omhoog te zoeken, de weg van de geest, de weg die Christus Zelf ons wijst: Hij is het die ons tot Zich trekt.
Gebed van de meester: 'U, die de Meester van mijn hart bent, U, die weet wat in het verborgene in mij omgaat, U, die mijn verdriet kent, de vragen van mijn hart, wees voor mij een stille, levende kracht.
U, die onze herder bent, het licht in onze nacht, U, die weet wat het leven ons doen kan, omdat U zelf de beker van het leven tot op de bodem leeggedronken hebt, wees ons nabij, hoed ons op onze weg door het leven.
U, die louter liefde bent, laat de Geest ons mogen omvormen tot liefde, leer ons kwetsbaar en aanraakbaar te zijn, leer ons luisteren in de stilte, opdat wij die stille stem gaan verstaan en ons herinneren wie wij zijn: uit God geboren, onderweg naar hem toe.'
***
De zesde stap: Christus begint door ons heen te spreken
God op aarde Hoe meer mijn ego tot rust komt en hoe meer ik van mijn woede, wrok en verdriet bevrijd raak, hoe meer mijn ego tot transparante omhulling van U, de Christus in mij, wordt.
Ik voel: hoe meer U groeit in mij, hoe meer mijn woorden aan zeggingskracht winnen. Spreek en klink door mij heen, laat Uw liefde door mij heen stralen mogen en zegenend mogen inwerken op alles wat leeft.
Maak mij zo tot Uw stem, Uw woord, Uw licht, Uw vrede. Maak mij tot Uw kanaal op aarde.'
~Hans Stolp
'Verwerken en loslaten leidt tot lotsaanvaarding'
Ervaringen die verwerkt moeten worden.
Bijna ieder mens komt in zijn leven wel eens voor de opgave te staan om pijnlijke of verdrietige ervaringen te verwerken. Dat houdt in dat je net zo lang met bepaalde ervaringen bezig moet zijn, totdat je ze kunt aanvaarden en daarmee ook loslaten. Je zou verwerken een vorm van geestelijk verteren kunnen noemen. En pas als alle pijn en teleurstelling is verteerd, kun je loslaten. Als je bijvoorbeeld op jonge leeftijd een van je ouders verliest, is dat een ingrijpende ervaring die verwerkt moet worden. De manier waarop je die ervaring (bewust of onbewust) verwerkt, is zelfs bepalend voor de manier waarop je later in het leven komt te staan. Ook in ons latere leven doen zich allerlei ingrijpende gebeurtenissen voor die we moeten verwerken, willen we met een zekere openheid en onbevangenheid in het leven blijven staan. Een scheiding, de dood van een geliefde, een ziekte, een kind dat zijn eigen weg wil gaan en geen contact met jou als ouder meer wil hebben: het zijn allemaal ervaringen die verwerkt moeten worden. Pas als je die ervaring ook écht verteerd en verwerkt hebt, kun je deze loslaten en verder gaan met je leven. Ook als je gaat sterven en bewust naar de dood toeleeft, moet dat verwerkt worden. Maar juist dan wordt heel duidelijk of je dat in je leven al geleerd hebt: verwerken en loslaten. Er zijn mensen die de pijnlijke ervaringen van hun leven verdrongen hebben. Gewoon, omdat het hen te zwaar viel om zich die ervaringen bewust te maken en stap voor stap te doorleven. Ze hebben als het ware een muur om hun hart gebouwd, waarachter de pijn verborgen bleef. Wie dat deed, zal – zo blijkt uit de praktijk – niet zo gemakkelijk kunnen sterven: de verharding (muur) maakt het loslaten van het aardse leven zoveel moeilijker. Alleen al daarom: om straks gemakkelijk(er) te kunnen sterven, is het belangrijk de levensles van verwerken en loslaten ook écht te leren.
Vluchten en verdringen Het verwerken of verteren van je ervaringen vergt veel ziele-arbeid: je moet in stilte, zonder dat anderen het zien of beseffen, innerlijk hard werken. Je mag zelfs zeggen dat deze innerlijke, geestelijke arbeid meestal zwaarder is dan ons dagelijkse werk. Het is overigens niet alleen zwaar werk, maar ook pijnlijk en eenzaam: er zijn maar zo weinig mensen die écht beseffen waar je doorheen gaat. Daarom is het niet zo vreemd dat nogal wat mensen kiezen voor wat een gemakkelijker weg lijkt: het verdringen of wegdrukken van de ervaringen of gebeurtenissen die pijn doen. De keuze om de emoties (waarmee die pijnlijke ervaringen gepaard gingen) te verdringen, wordt meestal onbewust gemaakt, zonder erover na te denken. De keuze bijvoorbeeld om je te storten op je werk en elke vrije minuut meteen weer in te vullen. Of om te vluchten in de roes van alcohol of drugs. Anderen kiezen voor bepaalde sportactiviteiten om niet naar binnen te hoeven kijken en niet stil te hoeven staan bij de emoties die daar leven. Maar wanneer je een dergelijke keuze maakt, leef je niet echt: je bent eigenlijk voortdurend op de vlucht voor jezelf. Maar wie vlucht voor zichzelf en het contact met het eigen innerlijk verliest, verliest ook het echte contact met anderen. Als jij je eigen innerlijk afsluit, zullen anderen immers ook nooit jouw innerlijk kunnen aanspreken of bereiken.
Ik ben Karin des Rues, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lichtpuntje.
