Ik ben Karin des Rues, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lichtpuntje.
Ik ben een vrouw en woon in Huissen, Lingewaard (Nederland) en mijn beroep is Kunstenares van Quast en leven!.
Ik ben geboren op 03/04/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Tekenen-schilderen-fotografie-schrijven-dichten-groei-ontwikkeling en bewustwording!.
Kin 250, kleine valk.
Sinds ruim 5 jaar ben ik weer single, nooit eenzaam, maar All 1
De zonsopgang is die schitterende gebeurtenis die iedere morgen plaatsvindt, en het is de moeite waard om deze bij te wonen, ook al is het moeilijk vroeg op te staan en ook al ben je nog slaperig.
Je zult zeggen dat je er in die omstandigheden niets aan zult hebben. Maar hierin vergis je je: ondanks jezelf, en buiten je bewustzijn, gebeurt er een werk, waarvan de resultaten later zichtbaar zullen worden, en waarvan je zelf versteld zult staan.
Iemand die als kind scènes van geweld en tragische gebeurtenissen heeft meegemaakt, was nog niet oud genoeg om te begrijpen wat er zich afspeelde, maar op een dag beginnen deze drama’s in de vorm van angsten en gedragsstoornissen op te duiken, en deze zijn zeer moeilijk te genezen.
Alles, of je het begrijpt of niet, wordt geregistreerd en kan op een dag weer aan de oppervlakte komen.
Stel je dus aan deze heilzame invloeden bloot, ook al ‘begrijp’ je niets van het kosmische fenomeen van een zonsopgang: je geest, je ziel en je lichaam zullen onvermijdelijk enkele elementen ontvangen, die zich later in jou zullen openbaren als harmonie, vrede en licht.
Ik weet mij geroepen. Hoe ik dat weet, kan ik je niet zeggen: ik voel het met mijn hart. Sinds die tijd zie ik het leven als een weg van geestelijke groei, als een inwijdingsweg.
Nu probeer ik in alle gebeurtenissen die mij overkomen, te ontdekken wat zij mij leren willen. Soms duurt het lang, heel lang, voordat ik de zin ervan op het spoor kom. Dan oefen ik mij in geduld en blijf in stilte wachten tot het ware inzicht mij invalt. Maar als ik het dan eindelijk begrijp, schenkt mij dat een diepe vreugde: het is een inzicht dat mij rijker maakt. Op zo’n moment kan ik alleen nog maar dank u zeggen.
In sommige levenslessen ontdek ik de vuurproef: ik zie dat ze mij geduld, een groeiend uithoudings- vermogen en een stil vertrouwen willen leren. Maar gaandeweg ervaar ik ook hoe er daardoor een verbinding groeit met de geestelijke wereld. Hoe meer ik dat ervaar, hoe meer ik het leer: om te vertrouwen op de hulp vanuit die wereld.
In andere lessen herken ik soms de waterproef. Bijvoorbeeld toen ik het gevoel had dat het water mij aan de lippen stond. Maar juist toen, onverwacht, mocht ik ervaren dat mij een onverwachte hulp werd geschonken, een stroom van kracht vanuit hogere werelden. Iedereen die dat mag ontdekken, weet zich voorgoed gedragen, wat er ook gebeurt.
Hoe meer ik leerde, hoe meer ik ook de vele fouten ontdekte die ik in mijn leven maakte. Ik zag, hoe vaak ik de liefde vergeten was en alleen maar op mijzelf gericht was geweest. Een brandende schaamte begon mij te vervullen. Zo werd ik mij bewust van mijn dubbelganger, de kleine wachter op de drempel. Maar toen ik hem aanvaardde als iemand die mijn liefde nodig heeft, gebeurde er iets bijzonders: het was, alsof ik op mijn beurt werd omhuld met een liefde die alle verstand te boven gaat.
En niets, maar dan ook niets, is grootser dan die liefde. De liefde: zij is ons ware levensdoel.
Waarom klampen zoveel mensen zich hopeloos vast aan dit bestaan? Omdat ze niet beseffen dat hun leven niet ophoudt bij wat we de dood noemen.
Zij zijn zelfs in staat alle mogelijke misdaden te plegen om te overleven. Zo gaan ze karmische schulden aan die ze zullen moeten betalen in een volgende incarnatie. De leerling van een Inwijdingsschool heeft echter een andere filosofie. Hij denkt wel eens: ‘Wat een karwei om op aarde te leven waar je beperkt bent, waar je geminacht, misbruikt, gepijnigd en vermorzeld wordt!’ Maar hij weet ook dat hij hier is om een taak te verrichten en om zijn fouten uit het verleden te herstellen. Dus hij aanvaardt de situatie in het besef dat, als hij dit werk heeft volbracht, hij vrij zal kunnen leven in de ruimte en het licht.
Dit is een waarheid die de spiritualisten kennen, en daarom zijn ze ervan overtuigd dat ze iets moeten doen op aarde, ook al weten ze dat het ware leven elders is. Zolang ze hier niet alles hebben geregeld, zolang ze nog niet klaar zijn met het werk dat de Hemel hun heeft opgedragen, is de rest voor hen niet van belang. Zij vragen zich niet af of ze liever leven of sterven, ze willen alleen hun werk afmaken. Maar zodra dit klaar is, zijn ze zo gelukkig om te gaan, omdat ze weten dat de aarde niet de moeite waard is om zich aan vast te klampen.
Van kwetsbare mensen, die door het minste en geringste gekwetst worden, zegt men dat ze gevoelig zijn.
Nee, ... echte gevoeligheid is een totale ontvankelijkheid voor de goddelijke wereld, dat wil zeggen voor schoonheid, liefde en waarheid, en een geslotenheid voor al wat donker en negatief is. Gevoeligheid voor beledigingen en aanvallen is in werkelijkheid slechts lichtgeraaktheid en overgevoeligheid. En wat blijft er over voor al die stakkers, voor wie de hemel niet bestaat, noch de engelen noch de schoonheid, maar alleen de slechte, onrechtvaardige mensen waarover ze dag en nacht klagen?
Verwar gevoeligheid niet met overgevoeligheid die slechts een ongezonde uiting van gevoeligheid is. De ware gevoeligheid is daarentegen een hogere graad van evolutie, die mensen in contact brengt met hemelse gebieden, en die hen in staat stelt daarmee in eenklank te trillen.
Eind jaren 1980, schonk de dochter van de beroemde genie, Lieserl, 1.400 brieven, geschreven door Einstein, aan de Hebreeuwse Universiteit, met de opdracht om hun inhoud niet eerder te publiceren dan twee decennia na zijn dood.
Dit is een van hen....
... Toen ik de relativiteitstheorie voorgesteld had, begrepen maar weinigen mij, en wat ik nu zal onthullen om over te brengen aan de mensheid zal ook nu botsen met de misverstanden en vooroordelen in de wereld.
Ik vraag je om de brieven zo nodig, jaren, tientallen jaren te bewaken, zolang totdat de maatschappij is ver genoeg is gevorderd om te accepteren wat ik hieronder zal uitleggen.
Er is een buitengewoon krachtige macht waar de wetenschap tot nu toe geen formele verklaring voor heeft gevonden.
Het is een kracht die alle anderen omvat en betreft, en zelfs achter elk verschijnsel werkend in het heelal en nog niet geïdentificeerd is door ons.
Deze universele kracht is LIEFDE.
Toen wetenschappers zochten naar een verenigde theorie van het universum vergaten ze de meest krachtige onzichtbare kracht.
Liefde is Licht, dat diegene verlicht die geven en ontvangen.
Liefde is de zwaartekracht, want het maakt dat sommige mensen zich aangetrokken voelen tot anderen.
Liefde is macht, want het vermenigvuldigt het beste dat we hebben, en staat de mensheid toe niet te worden uitgedoofd in hun blinde zelfzuchtigheid.
Liefde ontvouwt en openbaart.
Want voor Liefde leven en sterven wij.
Liefde is God en God is Liefde.
Deze kracht verklaart alles en geeft betekenis aan het leven.
Dit is de variabele die we te lang hebben genegeerd , misschien omdat we bang zijn voor Liefde, want het is de enige energie in het universum dat de mens niet heeft geleerd om aan zij wil te onderwerpen.
Om zichtbaarheid te geven aan Liefde, maakte ik een eenvoudige vergelijking in mijn meest beroemde formule.
Als we in plaats van E = mc2, accepteren dat de energie om de wereld te genezen kan worden verkregen door liefde, vermenigvuldigd met de lichtsnelheid in het kwadraat, komen we tot de conclusie dat liefde de sterkste kracht is, want het heeft geen grenzen.
Na de mislukking van de mensheid in het gebruik en de controle van andere krachten van het universum die zich tegen ons hebben gekeerd, is het dringend noodzakelijk dat we onszelf voeden met een ander soort energie ...
Als we willen dat onze soort zal overleven, als we de betekenis van het leven willen vinden, als we de wereld willen redden en elk levend wezen dat het bewoont, is liefde is het enige antwoord.
Misschien zijn we nog niet klaar om een bom van liefde te maken, een apparaat krachtig genoeg om volledig de haat, egoïsme en hebzucht te vernietigen die de planeet verwoest.
Echter, elk individu draagt in zich een kleine maar krachtige generator van liefde waarvan de energie erop wacht vrijgegeven te worden.
Wanneer we leren om deze universele energie, lieve Lieserl, te geven en te ontvangen, zullen wij hebben bevestigd dat liefde alles overwint, en in staat is om alles en nog wat te overstijgen, want liefde is de essentie van het leven.
Ik betreur het ten zeerste dat ik niet in staat ben geweest te kunnen uitdrukken wat er in mijn hart is, welk stilletjes heeft geklopt voor jullie allemaal, mijn hele leven. Misschien is het te laat om te verontschuldigen, maar omdat tijd relatief is, moet ik je vertellen dat ik van je hou en dankzij jou heb ik het ultieme antwoord aan kunnen reiken!
Manifest tegen onverdraagzaamheden en (religieus) fanatisme
Ik beloof ernaar te streven om het vertrouwen te bewaren in ieder mens, in christen, jood, islamiet of wie dan ook en ik beloof mij niet aan de angst voor wie of wat dan ook gewonnen te geven.
Ik beloof ieder mens te eerbiedigen in haar of zijn religie en hem of haar met respect tegemoet te treden.
Ik beloof bruggen te bouwen tussen mensen en geen muren op te richten die hen verdelen.
Ik beloof dat ik mij niet schuldig zal maken aan een bot cynisme, aan respectloze eerlijkheid of aan een hooghartige gelijk hebberij. Maar ik beloof dat ik in ieder mens en in iedere overtuiging een facet van de ene waarheid zal trachten te zien.
Ik beloof dat ik zal binden en niet zal scheiden, dat ik zal liefhebben en niet veroordelen en dat ik in ieder mens het licht van God zal zoeken.
LOSLATEN'
Loslaten betekent niet dat het me niet meer uitmaakt, het betekent dat ik het niet voor iemand anders kan doen. Loslaten betekent niet mijzelf afsluiten, het is het besef dat ik een ander niet kan beheersen. Loslaten betekent machteloosheid toegeven, wat betekent dat ik het resultaat niet in handen heb. Loslaten betekent niet in het middelpunt staan en alles beheersen, maar anderen toestaan hun eigen weg te gaan. Loslaten betekent niet treiteren, schelden of ruzie maken, maar zoeken naar eigen tekortkomingen en die verbeteren. Loslaten betekent niet alles naar eigen hand zetten, maar elke dag nemen zoals hij komt. Loslaten is niet spijt hebben van het verleden, maar erdoor groeien en leven in het hier en nu. Loslaten betekent niet oordelen, maar de ander toestaan mens te zijn. Loslaten betekent niet ontkennen, maar accepteren. Loslaten betekent niet zorgen voor, maar geven om. Loslaten betekent minder vrezen en meer beminnen.
Er was eens een kleine vrouw die langs een stoffige veldweg kwam.
Ze was al tamelijk oud maar haar loop was licht en haar lachen had de frisse glans van een onbezorgd meisje.
Bij een ineengekrompen gedaante bleef ze staan en keek naar beneden.
Ze kon niet veel herkennen.
Het wezen dat daar in het stof op de weg zat leek bijna figuurloos.
Het deed haar denken aan een grauwe flanellen deken met menselijke vormen.
Ze bukte zich en vroeg: 'Wie ben jij?'
Twee bijna levenloze ogen keken moe omhoog.
'Ik?
Ik ben het Verdriet.' fluisterde een stem stamelend en zo zacht dat ze het bijna niet kon horen.
'Och, het Verdriet!', riep de kleine vrouw blij, alsof ze een oude bekende begroette.
'Je kent mij?' vroeg het Verdriet wantrouwend.
'Natuurlijk ken ik jou!
Steeds weer heb je mij een stuk op mijn weg begeleid'.
'Ja maar, stotterde het Verdriet, waarom vlucht jij dan niet voor mij?'
'Waarom zou ik voor je vluchten, liefje?
Je weet toch zelf maar al te goed dat je elke vluchteling inhaalt.
Maar wat ik je wilde vragen, waarom zie je er zo moedeloos uit?'
'Ik... ik ben verdrietig' antwoordde de grauwe gedaante met gebroken stem.
De kleine oude vrouw ging naast haar zitten.
'Je bent dus verdrietig', zei ze en knikte vol begrip met haar hoofd.
'Vertel me eens wat jou zo bedrukt.' Het Verdriet zuchtte diep.
Zou dit keer echt iemand luisteren?
Dat had ze zich al zo vaak gewenst.
'Ach, weet je', begon ze voorzichtig, 'Het is zo.
Niemand mag mij.
Het is nu eenmaal mijn bestemming om onder de mensen te gaan en een tijdje te blijven.
Maar als ik kom schrikken ze terug.
Ze zijn bang voor mijn en mijden me als de pest'.
Het Verdriet slikte hard.
'Ze hebben spreekwoorden uitgevonden waarmee ze me willen verbannen.
Ze zeggen 'Ach, het leven is één groot feest'.
En hun valse lachen leidt tot maagkrampen en ademnood.
Ze zeggen 'Geërgerd zijn is datgene wat hard maakt'.
En dan krijgen ze hartpijnen.
Ze zeggen 'Je moet jezelf maar bij elkaar houden'
En ze voelen het getrek in de schouder en de rug.
Ze zeggen dat alleen zwakkelingen huilen. En de opgekropte tranen doen hun hoofd bijna uit elkaar springen.
Of ze verdoven zich met alcohol of drugs opdat ze mij maar niet hoeven voelen.' 'Och ja', bevestigde de vrouw, 'zulke mensen ben ik al vaker tegengekomen!'
Het Verdriet zakte nog verder in elkaar.'
En dat terwijl ik alleen maar de mensen wil helpen.
Als ik heel dicht bij ze ben kunnen ze zichzelf ontmoeten.
Ik help het een nest bouwen waar ze hun wonden in kunnen verzorgen.
'Wie verdrietig is heeft een heel erg dunne huid.
Het leed breekt weer open als een slecht genezen wond en dat doet pijn.
Maar alleen wie het Verdriet toelaat en alle ongehuilde tranen huilt, kan zijn wonden werkelijk genezen.
Maar de mensen willen helemaal niet dat ik ze help.
In plaats daarvan schminken ze een schelle lach over hun littekens.
Of ze leggen een dik pantser over hun bitterheid heen.'
Het Verdriet zweeg. Haar huilen was eerst zwak, toen sterker en tenslotte erg vertwijfeld.
De kleine, oude vrouw nam de in elkaar gedoken gedaante troostend in haar armen.
Wat voelt ze warm en zacht aan, dacht ze en streelde zachtjes het bevende hoopje.
'Huil maar, Verdriet,' fluisterde ze liefdevol.
'Rust maar uit zodat je weer nieuwe krachten krijgt.
Vanaf nu zal je niet meer alleen zijn.
Ik zal je begeleiden zodat de Moedeloosheid niet meer aan de macht is.'
Het Verdriet stopte met huilen.
Ze ging rechtop zitten en bekeek haar nieuwe metgezellin verbaasd aan.
' Maar...maar... wie ben jij eigenlijk?'
'Ik ?' vroeg de kleine oude vrouw grijnzend,
maar daarna lachte ze weer onbezorgd als een klein meisje: 'Ik? Ik ben de Hoop.'
Tot mijn verbazing las ik net weer dat iemand dacht
dat we het martelen en kruisigen van Jezus vieren met Pasen...
maar dat is natuurlijk helemaal niet het geval,
we vieren dat hij weer was opgestaan...
dat hij was herrezen uit de dood...
dat hij zelfs de dood had overwonnen.
Het is natuurlijk niet toevallig ook lente...de tijd dat alles opnieuw gaat beginnen.
Dat alles wat verdwenen leek tevoorschijn komt...
dat wat dood leek, nieuw leven wordt ingeblazen. Ook een prachtige tijd om te kijken bij jezelf..
wat heb jij overwonnen? In welk opzicht mag jij weer opnieuw beginnen...
jezelf opnieuw uitvinden en tot bloei laten komen?
Liefde is overal...
alle ellende heeft een keerzijde, alle verdriet heeft schoonheid in zich,
alle dood brengt nieuw leven.
Liefde is echt óveral.
1e paasdag
in het hele land was deze mooie regenboog te zien
deze was in Leeuwarden
***
'Alles is liefde' zingen de mannen van Bløf...
natuurlijk is dat een kwestie van hoe je er naar kijkt...
maar dat is met alles zo.
Kies je ervoor om boos en zuur te zijn, dan is de wereld boos en zuur.
Kies je ervoor om liefdevol te zijn en de mooie dingen des levens te zien, dan zie je dat de wereld ook liefdevol is en de moois worden dan ook overal zichtbaar.
Perceptie...de manier waarop je kijkt, is alles bepalend.
hoe de dingen ook aflopen. Dat is leven in de wijsheid van de onzekerheid.
***
Waar je ook gaat ;
neem je eigen stilte met je mee .
***
Karma is tegelijkertijd oorzaak en gevolg .
Elke actie is een kracht die
naar ons terugkeert .
***
Vasthouden aan iets is als het inhouden van je adem . Je zult stikken . De enige manier om iets in de fysieke wereld te krijgen , is door los te laten . Laat het gaan en het zal voor altijd van jou zijn .
***
Vraag jezelf af - elke keer als je verleiding voelt om te reageren
op je oude manier - of je gevangene wilt zijn van je verleden of
Ieder jaar weer, en steeds zie ik dan ook dat oude wit Russische vrouwtje uit of in de bus stappen en bij vertrek zei ze met Pasen steevast wat ook in jouw herinnering is gebleven.
Christos was chresset, ofwel; Christus is gekruisigd,
Ik hou van alle mensen evenveel Het maakt me niet uit of ze bruin, wit of zwart zijn. Waar ze vandaan komen, uit welk milieu… Het gaat mij om de mensen.
Ik voel liefde voor iedereen, zoveel ik hoef iemand niet te kennen of ik probeer hem of haar te helen. Dat doe in mijn werk maar ook zomaar erbuiten. Voor mij is dit niet zomaar, dit is het mooiste gift wat ze me hebben meegegeven.
Sommige vinden dit vreemd, onbaatzuchtig liefde geven maar dat komt enkel en alleen omdat je geest nog in verdeeldheid leeft: de een is meer dan de ander…. Omdat je een verdrongen beeld van liefde hebt. En daardoor niet geleerd hebt wat liefde is. Allereerst kan je daar niks aan doen: dit is iets van generatie op generatie doorgegeven en de wereld waarin we leefden/leven. Dus ga jezelf daar vooral niet voor straffen. Of extreem hoge eisen stellen. Je doet je best!!
Het onbaatzuchtig geven van liefde aan de mensheid is voor mij iets wat automatisch gaat en is in overeenstemming met mijn zielenmissie Wanneer dat inhoudt dat ik daarvoor een bepaalde handeling moet verrichten of weg moet lopen bij iemand omdat dat hem of haar liefde, vrijheid brengt. Doe ik dat! Waarom? Omdat ik niet gehecht ben aan factoren buiten mij en daardoor vrij ben.
Wat? Daarvoor liet ik mijn leven achter maar eerst mocht ik leren houden van mezelf.
Wat is dat nou en hoe je dat?
Door de eerste stap te zetten: Kies voor jezelf, voordat je kan houden van een ander moet je eerst houden van jezelf. Kies voor een ander leven. Zo cliché maar zo waar!
Wanneer je niet van jezelf houdt, is iedere vorm van liefde die we aan een ander geven een vorm van zakelijk belang. Voorwaardelijk: ” Ik geef jou wat, dus jij moet mij wat geven” Dat is iets van het ego: gebaseerd op pijn, verdriet en angst. Ook wel het onechte zelf.
Leren houden van jezelf is lief zijn voor jezelf. Je gevoel toestaan en keuzes maken die coherent ermee zijn.
Is je lichaam moe? Luister ernaar en neem je rust. De hoogste keus is altijd die van het luisteren naar je lichaam. Je lichaam vertelt jou hoe het met je gesteld is. Heb je pijn, zit je bekneld, ervaar je veel stress? Dan leef je in je hoofd, hou je vast aan zaken.
Leren houden van jezelf is stoppen met oordelen over de ander en over jezelf. Bij ieder negatief woord wat je over de ander spreekt, spreek je negatief over die delen die je van binnen zelf verafschuwt. Een gebrek aan liefde, energie. Deze vind je pas wanneer je een eind op weg bent, dus raak niet ontmoedigd.
Gun jezelf de ruimte en LIEFDE om niet perfect te hoeven zijn!
Leren houden van jezelf is toestaan recht te hebben op je eigen mening en deze ook uit. Dat de ander zijn of haar mening heeft en dat dat zo mag zijn.
Houden van jezelf is gezonde voeding tot je nemen, zuinig met alcohol, verzadigde vetten. Voeding is energie! Het heeft grote invloed op je brein en je gedachten. Plus beïnvloedt het je gevoel van positiviteit.
Houden van jezelf is stoppen met het ‘pleasen’ van mensen. Je hoeft maar een iemand te ‘pleasen’ en dat ben jezelf. Wanneer je houdt van jezelf, breidt jouw liefde zich uit naar de wereld om je heen. En heb je het niet meer nodig dat mensen je mogen. Raak je ook uit die gevangenis bevrijdt!
Houden van jezelf is het loslaten van verwachtingen, van de ander en van jezelf. Raak je ook nooit meer teleurgesteld.
De laatste is nog wel de belangrijkste: leren houden van jezelf is jezelf en je emoties, gevoelens er toestaan om te zijn. Ben je sip? Dan ben je sip, ga niet in verzet en in non-acceptatie. Neemt de kracht van de emotie alleen maar toe.
Houden van jezelf is: dat je in de spiegel kijkt en VOELT: ” Wauw ik ben een geweldig mens en ik mag er zijn!”
De grootste liefde die er bestaat is onvoorwaardelijke liefde, die begint bij onszelf
Ik ben Karin des Rues, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lichtpuntje.
