je staat er voor open je denkt er niet aan je kunt het niet beramen je bent niet in tel of juist wel tel eens je knopen
's nachts in de kalverstraat een jongedame die danste lachte bewoog naar me woof
door sidder bevangen gelost mijn puike relatie dagelijkse belangen ogen werden vochtig schijnbaar omhoog getild lustig hartstochtig de ware zwevend en mild alles kwam in mij samen perplex en geprikkeld engelen die zongen
ijlde de sprookjesprins vluchtig niet raakbaar en aan te spreken zonder enige inspanning der wille lichaam ging recht toe recht aan zonder remming zijwaartse weging of bedenking wij vlogen in elkaar niks van ja maar
togen naar haar boot waar wij met veel slagzij in een meer ver weg dreven geen bedding of oevers gedicht of simpel vers terwijl het tranen goot voor éénmaal en andermaal geschiedenis schreven
heeft uw vrouw kinderen gebaard waarbij u dacht nooit gepaard nooit gedacht nooit verwacht toch gekregen wat een zegen waar komt toch mijn nageslacht vandaan
welaan ik laat u lezen het was parthenogenese de natuur gaat zijn eigen weg waarlijk niks nieuws onder de zon uw maagd raakte aan de leg zoals in Chester Zoo in Upton bij een verdwaasde komodovaraan het vrouwtje van deze reuzenhagedis ontving uit het niets bevruchtte eitjes
mooi dat zij niet loog met uw kind aan de zoog spontaan kwam jullie zegening zonder echtelijke peeninbreng
mijn moeder ik bezocht mijn moeder in de kliniek wij wandelden naar buiten met mij mocht ze van de afdeling zij was breekbaar en uniek mijn moeder was ook ziek mijn moeder was vaak ook helder zoals ik
hoe ziek wilde ik het weten zeker wel ik zal het nooit weten ik zit met een geweten om veel mee te praten over nooit in te vullen gaten ik word dan echt kwaad ik ga dan eten heel veel eten om te soezen en vergeten
pas kwam ik langs de kliniek de perkjes het gras de gebouwen zusters wit gevouwen psychiaters druk nooit tijd met pillen het gaat goed dag die oude mevrouw is er misschien nog met de gefixeerde schrikogen de joodse liederen als ze mij zag zich ontblootte op mij wilde springen mijn moeder zei buiten dat ze het binnen niet konden horen jos hier hoor ik toch niet bij
Nationale gedichtendag staat dit jaar in het teken van stilte en eenvoud
aan Amsterdam ging het voorbij want zei de plaatselijke radio dit jaar is het dichtadagio stilte en één foud
de commentator zei hallo dag dit klinkt echt zwaar gestoord wil men dat stil voor fout rijm gaan de lol in de kunst gaat er nu echt aan
Toelichting: voor buitenlanders en Rotterdammers: Amsterdammers kunnen de 'v' overerfd niet anders uitspreken dan als 'f'. Dat maakt de radioman redelijk excusabel.
Langs s Heerenweg voorbij het kruispunt stond een lief mispunt met een bord voor haar kop deed zij aan autostop
de lieve onschuld vervuld van geduld zwaaide al uren op weg naar tervuren terwijl zij betreurde dat alles voorbij scheurde
daar stopte een keurig heer man van eer van weleer zijn cabriolet had een targadak directeur was zijn geleerde vak zij ademde diep terwijl ze riep ik kan je wel kussen trouwens waarom ook niet
zij zoende met natte lippen de rug van zijn hand die begon te trillen zijn hele gestel te rillen ga weg vieze meid zonder wens toch intimiteit hij stond stil met lekke band en niet om te wippen
niet te kreuken die denktank van de Schweizerische Nationalbank
Met een leeg gemoed hoeft men niet te onthechten van wat binnen kroelt en woedt woorden kunnen vrij geheel eigen op een rij clichés worden gesmoord het ambacht opent die poort zo sprak Jan Eijkelboom dordts poëet met zekeren schroom want verder zweeg hij heel kies over de inhoud juist precies
als hij van geheime regels weet dan is hij heel discreet
...het secreet...
Toelichting: Hij sprak: "Dichten is niet zozeer een gevoelsuitstorting, maar een ambacht' en 'de amateurdichter denkt ten onrechte dat als het gevoel maar echt is, het gedicht vanzelf ook echt is'
bijna klaar met scrabble te Poppendamme werd het weer mot met die broers van me dit keer rond de Kardinaalsmutsvuurzwam
deze kleine gaatjeszwam groeit aan de stamvoet buigt donkerbruin voorover
je herkent ze aan de hoed maar de sporee kleurt geel poriën daarentegen kaneel
de dikke Van Dale niet in huis zijn woonstee was toch Sluis potdikkeme daar ook vlakbij
nu won ik weer niet want oliedom ze gooiden gewoon het bord om ik had de nakijk in de letterbrij
het is allemaal altijd extra ordinair elk jaar zijn ze sportief zekers weten als ik win zijn ze het ineens vergeten komt weer lekker puh niet reglementair
