is er anders dan weemoed onzekerheid ijdele hoop en wanhoop vroeg ik mijzelf af verzonken in gedachten toen haastig aangeschoven om een tijd te wachten ongeduldig in een rij ik haar opeens zag midden in de hema
ik rende van die kassa langs wenkbrauwen bij de pasta en het kindergoed ze keek licht geschokt daarna blij bij mijn aankomst hoewel lichte spot zit er altijd bij begrepen in ogen die knijpen ik sprak het is nu spannend hoewel kantje boord die tekst nou ja je kent mij
haar ogen lachten ja zei ze inderdaad een tikje vulgair hoort er bij jou altijd bij waarna ze zonder mij heel vrolijk werd
even later stond ik weer in gedachten vol van haar te wachten achteraan de stoet met afgeprijsde zalmfilet indische gehaktballetjes om mee te pingpongen
terwijl ik toen ook nog dacht wat is de wereld mooi en goed ik hoor er echt wel bij zij het in de rij mooi wel half zacht
stel de bol was plat kaptein karel kortland van ontspanning in het spant gevoelig voor vagijn en rok boven dat al voor aanlok in hemels verre vergezichten hij voer door zeeën grif recht toe recht aan op de bodemloze af om één tel er vanaf te zien klaar onder te gaan in een ruimtelijk graf
de man is zo aquatiel dat n dagje doggersbank gister hem al teveel viel hij riep tij voor vertrek alle boenders aan dek pomp leeg de kamelen wind op die kardelen we gaan ankers lichten stevenen rechtstreeks af op het bermudaga
op straat kleefde de bal geheid als gelijmd aan mijn voeten die hooguit voor de schijn af en toe bewogen ik wachtte net zo lang tot de keeper bedrogen in mijn schijnbeweging trapte
spel op straat en strand werd voorgezet in clubverband mijn benen trilden bij het debuut ja hoor in de zevende minuut was ik iedereen eindelijk voorbij kwam helemaal vrij alleen voor de keeper
mijn vader achter de goal zoals hij nog vele jaren met verjaardagen verhaalde telde hem al als mijn eerste officiële doelpunt
vóór ik het echter wist rolde voor de eerste keer voorzover men kan herinneren het lederen geval zomaar van mijn voeten om rustig te laten rapen leek wel een terugspeelbal
het vrijheidsgevoel vrij voor het doel was van de schrik voor het bindende karakter van de voetbal wedstrijd wreed in de knop gebroken
het kwam later nooit meer goed met alles wat door binding moet
U zendt mij zojuist een foto met boven op elkaar twee kikkers die doen het ja benoemt ú het maar en dan ook nog van achter zodat de ene over de ander heen ook naar de grond kijkt zodat je eigenlijk denkt wat zien ze daar dat ze het niet gewoon doen
vraag is meer specifiek die onderste zeg het vrouwtje aangenomen dat ze natuurlijk doen je moet van het gezonde uitgaan zolang je er niet onder uit kan van kwaker tot vlies oranje uitziet dat u dan zegt misschien heikikkers terwijl mij dus juist opviel dat die onderste het vrouwtje dus er precies zo uit ziet als mijn man als hij uit onze sloot thuis komt waar hij zich elke dag dompelt
niet alleen oranje doorlopen dat zou me niet ontrusten nee ook met die bolle ogen waar de honden zal ik maar zeggen geen brood van lusten ik weet ik klink knap bezopen maar stante pede geen woord gelogen hij gaat ook steeds meer glanzen hij zal toch niet in onze wateren een beetje met kikkers voor echt liggen te stanzen
lente schroeit heuvels tong smelt bij bloei der kroosjes fris dauwen roosjes
was eerder
lente schroeit heuvels tong smelt bij bloei der kroosjes nat bedauwde roosjes
kroosjes zijn(of waren) kleine groene pruimpjes, ze smelten op je tong; ik weet het want mijn opa en oma ver weg van de bewoonde wereld zonder telefoon etc hadden een boompje en alle kleinkinderen waren er verzot op; wat ik toevallig ontdekte is dat alle pruimen tot de familie der rozen worden gerekend evenals het japanse krentenboompje
Bonusvraag: wie herkent zijn eigen naam in deze stanka? Hij of zij krijgt vanmiddag een drankje naar eigen keuze met medeneming vam paspoort of rijbewijs ter overtuiging. Voorts wordt een inhoudelijke reactie verwacht. En dan van mij in Americain op het Leidseplein in Asd
Voorbehoud: om reden van gefundeerde kritiek kan het vers vervormen en bij lawines zelfs van het scherm verdwijnen;
ze woont maar vrij zeker niet in zwitserland hetgeen wel aan maar niet waar te nemen is door springerigheid blijft namelijk ongewis waar ze bij mail of telefoon exact uit hangt
sprekend herkenbaar aan haar hartelijke lach twee borsten breed hippend gul qua postuur veel in beweging met neiging tot avontuur ze snikt als de lijn breekt voor het harde gelag
ééns in levende lijve door mij te aanschouwen stapte uit autos prompt binnen met grote zin ging snel uitgekleed rechtstreeks mijn bed in waar ik fluks bij kroop om met haar te trouwen
dat kon niet ze sprak nee ben al getrouwd op haar rug nam ze mij toen eerst stil waar waarna ze zich slingerde in woord en gebaar in korte tijd is toen veel hevigs verstouwd
tot zij opstond niet omdat het haar niet geriefde eerder om zich te kleden wegens een knoop en wel die van mogelijk vlak en goedkoop waarbij ze mij nog in haar toonaard geliefde
ze vertrok schielijk per vliegende schotel wel na met vet linkse oogopslag innig tongen waarbij ze sprak wat voelt het nu uitgezongen maar dubbel dus eigenlijk hotel-de-botel
verbluft vraag ik mij nog steeds af hoe ze heet dagelijks staan we innig veelvuldig in contact vaak zo onstuimig dat haar broek er van afzakt we gaan plat met veel jeuk in het zweet
als u mij vraagt om waarachtige karakteristieken dan zeg ik vol wellust eigen zinnen geen retro lief manipulatief als lieve zazie in de métro in de verleiding veel prikkel met teder in pieken
neem nooit een andere weegschaal je krijgt het voor je kiezen waar je toch al gemelijk stond te knorren die platte krengen spreken allemaal andere taal je evenwicht gaat naar de gallemiese
neem nooit een andere spiegel je wordt beduveld betaterd je was al opgekalefaterd zat je net lekker in je huid gevulde rimpels van de spuit maar trots in ruiten reflecteren leidt tot ontgoocheld realiseren ik had zin maar het is geweest leven was toen nog een feest
neem nooit een andere vent en al helemaal geen jonge bink zoals die in taveerne Versiertel je schrok van help ik zink bij nader inzien toch maar wel maar beperkt tot één weekend je kirt flirt mint nu alledag vaak verwissel je van minnaar met de vorige was je weer klaar bij alle actie ben je nu vederlicht niet meer voor spiegelen gezwicht schat keer toch weer naar je heer hij kent je nog echt van weleer
Toelichting: 'In 'Grumpy Old Women' het tv-program over/voor vrouwen van boven de veertig tot nog niet bejaard adviseerde de hoofdredactrice van feminstenblad OPZIJ nooit op 'bn andere weegschal te kijken dan die ene thuis. "Ze geven allemaal een verschillend gewicht en daar raken wij door uit balans'.
liederlijk was er festijn met uitreiking der tulpen op mokums zoutkeetplein dames diep in de magnolia heren van het klaproosblad in de olie op hun dichterspad terug weer in hun schulpen
daar ging schutter nummer één van Circus Variété Amour Fou goed voor gulden schot met clou ongericht zonder bij te vijlen liefde gaat publiek in pijlen hij schoot toen wild in eigen been
ja sprak toen schaags een westfriezin om in de zak te steken het taalgevoel te breken leven is vooral mobilisatie van geleiding van de pijn ook bij stemming met veel zin in min
je bent nu immobiel kijk niet zo stom stupéfait geleid je pijn als ijskonijn met coup de fouet
heb je al gehoord van Bereisde Roel de hansworst ijsmutst nu voor koek-en-zopie zn glijbaan oranje bedekt met een spotkopie zo komt-ie weer aan zijn thuisgevoel
hij zwaaide gister aldoor op buitenvelderts'laan naar alle autoverkeer dat daar passeerde tot de politie hem pardoes arresteerde alle trams waren in een deuk stil gaan staan
bleek bij politionele vragen over zijn gedrag dat hij naar liefde in personenautos uit zag van 'n poëte met landkaart gsm sexy bij stem
was dat reden tot gijzeling van het trambestuur hij vraagt geduld zijn afspraak is van lange duur bij oranje rent ze echter meteen naar hem
lente zingt eeuwen jong ziet de boer op zijn trekker ooien temerig aan de mekker onder de wol hun lammetjes merels zingen op fluitjes
ook de bloemetjes en bijtjes komen er weer vrolijk aan natuur knalt er nu geel uit chinese klokjes in vazen en hagen kleine hoefbladen aan rivier en paden staan beide naakt te bloeien
straks weer onder de blâren zullen wij bij ze neervlijen misschien om te stoeien koekelemeien en vrijen kleuren geuren en gnuiven terwijl zij naar ons wuiven
sprak ik vanavond tot een man oud klein grijs gedrongen op het VSB Poëzieprijsfeest in De Rode Hoed bent u niet de dichter Louis Th. Lehmann die ik zo bewonder vooral om zijn zeggingskracht waarachtig gevarieerd en heel bijzonder
hij draaide zich om en ik stak schielijk mijn hand uit terwijl hij aarzelend ja schudde en daarbij licht verstoord keek
zacht bij stem vroeg hij breekbaar welke dichter ik wel niet was waar hij mij kon lezen waarom hij mij niet kende een gemis van hier tot daar aangezien ik duidelijk zo beroemd was
hier nam het gesprek een onverwachte wende ik stamelde dat ik wel dichtte maar dan als amateur niet in druk maar meer internet terwijl ik verlegen naar hem lachte
toen sprak hij streng en boos alle dichters zijn amateurs dat staat volslagen los van techniek of zeggingskracht en vertrok met een wegwerpgebaar ik dacht hij heeft gelijk het is gewoon waar
overstress voorspel je aan je buitenkant zo zeggen ze je zegt te weinig nee inzicht krijg je van de cursus mee je bent niet voor niks hier aangeland
intaker vraagt schrijf eens uit voor mij waar je wel allemaal geen nee tegen zei huishouden man werk school je kinderen vreselijk mens al dat ja moet minderen
je was immers duidelijk te sociaal je moet shoppend je contacten schrappen later krijg je thuis alleen de klappen contactarm blijkt je leven te schraal
gelukkig is daar ook een shopje voor dezelfde trainers staan voor je klaar ze zijn er om je te helpen niet waar van sloot tot sloot in twee moeites door
terwijl het ligt zo simpel als wat ik ken je toch - bij mij voel je geen nee hier sta je te blubberen als een blubberpad je zegt gewoon geen ja je gaat dom genoeg bij mij niet met je jagevoel mee
misschien is dat ook wel niet waar ik weet het eigenijk wel zeker maar teveel van het goede verklaart men te makkelijk voor waar
ik ben gereserveerd voor later vraag me niet waarom of voor wanneer dan het is wachten zonder uitzicht op een laatste tram of trein zoveel is wel duidelijk het gaat niet om opstappen nee het moet er van komen ergens vandaan misschien
vraag mij niet waarop ik wacht zeker is wel dat het er nog niet is want waarom zou ik anders ik zou potdorie niet langer wachten
want zoals wij allen weten is de ene vrouw de andere niet zelfs als zij vrijwel voor hetzelfde doorgaan
onder of zonder lakens maakt niet het verschil elke vrouw leeft onder specifieke vormen hier of daar wat ronder
in zones is veel opgedeeld waar men zich niet gauw verveelt neus tepel lippen en het kietelding raken daarbij als zeer bijzonder blijven vaak bij in de herinnering
waarden en normen komen meestal aardig overeen je voelt ze eerst als meetlat later hevig eerst in t debat tot ze in oecumene echt gaan leven men wordt dan fijn gewreven vol overgave en van top tot teen
los of vast aan stok wortels of knollen het is lente je ziet het aan de blommen toeristen komen uit bussen in drommen voor mondriaans die bloeien op bollen
scherp je neus en ogen naar de geest zoals aan de fine fleur in paviljoenen het jaar rond met varianten van kampioenen bont in de aanschouw leven is een feest
geeft lente ons van nature al bloemenbof in duin bos ven meer op zand hei en klei binnen veredelen ze er steeds meer bij
ook ziet men vol luister op de keukenhof dat forceren van anemoon roos of iris natuurlijk technisch eerder bloeien is
het is zo drukkend voelen dat ze trekken wachten op de dingen die ooit komen gaan die nooit zullen komen
ook al omdat niemand weet heeft van die dingen die zouden moeten komen het is van de gekken niemand te bekennen nog wordt er getrokken
ieder is gegaan er werd geluisterd het werd gezegd ze zaten in de weg omdat ze zo trokken zo onvrij lieten trok iedereen zich terug
het was ook zo onrustig ze moesten allemaal zonodig wat maar wat niemand kon er iets zinnigs over zeggen
terwijl ieder voor zichzelf sprak ook vanuit zichzelf wel inzag dat er teveel werd getrokken dat er meer rust moest komen vanwege al het onuitgesprokene het zwijgen en toch claimen
terwijl druk gesproken werd men heel oprecht belangstellend ja inlevend was maar ja het was te zien te voelen aan theewaters dat men echt teveel was dat men moest eerbiedigen
omdat het allemaal gewoon onontkoombaar echt zo voelde daar was duidelijkheid over niemand uitgezonderd
dat hoefden ze heus niet met elkaar te bespreken dan kun je alle dagen van het jaar wel vergaderen dat kun je toch niet maken je kent elkaar nauwelijks dus ja kom nou
zoals iedereen zei trouwens zeg nou zelf werd gezegd ja maar jammer blijft het het was vaak toch wel gezellig
