Soms komt men voor zeer zware beslissingen te staan. Dat is nu bij mij(bij ons) ja ,een huwelijk bestaat nog steeds tussen twee personen, wel ik sta nu voor de beslissing: doorgaan met tuinieren of alles totaal vaarwel zeggen en aan de kust gaan overwinteren en misschien wel voorgoed gaan wonen.
Ja, dat is voor mij hetzelfde als een keuze om van streek, van land , van continent te veranderen.
Ik zet alles op een rij: mijn tuin, mijn kippen, mijn serres, mijn ochtendwandeling door het natte gras, mijn voelingen met mijn tuinkruiden, het plukken van mijn frambozen die met pareltjes dauw bedekt zijn, mijn brandnetels die ieder jaar dienen om mijn tomatenplanjtes een zacht bedje in hun plantgat te bezorgen. Mijn verse bieslookstengeltjes op mijn boterham met platte kaas. Mijn wasgoed dat hangt te zwieren in de wind, mijn praatje met de postbode, de klokken van de dorpskerk, mijn praatje over de haag met de buren?????
Met wie ga ik praten hier op het balkon tegenover de zee? Met wie ga ik van gedachten wisselen in een triestige kelder onder een flatgebouw, een garage waar je moet wringen om in te geraken gelet op de nekpijnen die gratis aangeboden worden aan 55 plussers. Mijn wasgoed dat nu in een droogkast moet omdat het verboden is om wasgoed te drogen op de balkons. dit is niet estetisch , ja, wat nu? Een produkt toevoegen om een kunstmatige geur te ontwikkelen om het wasgoed een geur van een boerenbuiten te geven. Hallo!!!
Natuurlijk er zijn de voordelen: alles is op wandelafstand bereikbaar, de stookkosten liggen veel lager, de lucht is hier zuiverder dan thuis, hier is geen onderhoud aan het gazon, geen onkruid wieden, geen serres die kunnen stuk gaan door een zware hagelbui, kortom : het zou hier oh, zoveel beter zijn. De hond : dat is een ander paar mouwen. Daar hebben we het nog niet over gehad. Die loopt anders binnen en buiten wanner ze er zelf zin in heeft. Rijdt op de poes, jaagt de kippen in hun hok, eet iedere dag haar vers gepiekt eitje, maar moet nu aan een ketting om te plassen, mag niet doen wat ze wilt, moet liggen en zitten op commondo's.
Gedaan met inmaken op een gasvuur buiten in een grote zinken ketel, gedaan met een dorpsfanfare die door de straat trekt, gedaan met een wielerkoers die georganiseerd wordt door een plaatselijk dorpscafé.
Ben ik dan zo démodée geworden? ik ben dus een stuk antiek geworden
Reacties op bericht (1)
10-03-2008
Bijna onmogelijk...
om je levensstijl zulk een drastische wending te geven. Natuurlijk ben je niet ouderwets! Je bent een natuurmens in hart en nieren, een toffe madam! Ooit kwam ik jou eens tegen op een plantenbeurs. Ik had nog niet zo heel lang mijn assistentiehond. Toen heb ik enkele pakjes tomatenzaadjes gekregen van jou. Ieder jaar opnieuw neem ik van de mooiste tomaten zaad om in de soorten te blijven. Ook dit jaat zullen ze terug in mijn moestuintje pronken. Ik kan me niet voorstellen dat er een dag zou komen dat ik op een appartement zou gaan wonen. Ik zou de "aarde" missen,het wroeten in de aarde met mijn handen. Het vochtige gras in de morgen dat zo een deugd doet aan mijn blote voeten...En nog zoveel dingen meer. Ik hoop dat wat je ook beslist te doen, dat je de gelukkige vrouw blijft die je bent.
Ik ben madame tomate
Ik ben een vrouw en woon in Tussen Durme en Schelde (België) en mijn beroep is manager van een huisgezin.
Ik ben geboren op 00/00/0000 en ben nu dus 2024 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: koken, tuinieren met vergeten groenten .
GAAT DE LIEFDE VAN DE MAN NIET DOOR DE MAAG?
Dus aan alle dames breng in alle discretie, in heel veel geheimzinnigheid een slippertje op deze blog. Ik tracht in mijn eigen woorden heel veel duidelijk te maken over bepaalde recepten die jullie op een ee
