Een man gaat met de nachttrein naar de wintersport. In de slaapcoupé komt hij tot de ontdekking dat hij de ruimte moet delen met een vrouw. Ze stellen zich aan elkaar voor. De vrouw gaat boven slapen, de man onder. Ze gaan in bed liggen, maar na een kwartier roept de vrouw: "Buurman, slaapt u al?" "Nee," zegt de man. "Ik heb het nogal koud," zegt de vrouw,"wilt u misschien het raampje dicht doen?" "Natuurlijk," zegt de man. Hij stapt uit bed, doet het raampje dicht en gaat weer liggen. Even later weer de vrouw: "Buurman, slaapt u al?" "Nee," zegt de man. "Het wordt nogal benauwd," zegt de vrouw, "wilt u misschien het raampje weer open doen?" "Oke'," zegt de man. Hij stapt uit bed, doet het raampje open en gaat weer liggen. Nog een kwartiertje later roept de vrouw: "Buurman, slaapt u al?" "Nee," zegt de man. "Het begint nu toch weer koud te worden," zegt de vrouw, "maar ik heb gezien dat daar in het kastje nog een deken ligt. Wilt u die misschien voor mij pakken?" "We zouden natuurlijk ook net kunnen doen of we getrouwd zijn," zegt de man. "O, zou u dat willen?" Vraagt de vrouw. "Ja hoor," zegt de man. "Nou, dat lijkt me ook wel fijn," zegt de vrouw. "Mooi," zegt de man:"Kom uit je nest, pak zelf die deken kruip weer in je nest , hou je bek en laat me slapen."
Luc loopt 's nachts over straat en belt om 4 uur 's morgens aan bijmensen De man des huizes staat woedend open vraagt: "Wat is dat hier, wat scheelt er?" Luc: "Kom me duwen! Je moet me komen duwen!" Razend zegt de bewoner:"Ik ken je niet eens, het is 4 uur in de morgen, en jij vraagt me om je te komen duwen. Bol het af jong..." Terug in de slaapkamer, legt hij zich terug in bed, maar zijn vrouw spel hem de les: "Nu heb je toch overdreven. Het is jou toch ook al overkomen dat je in panne staat met de wagen. Je had die sukkelaar toch wel even kunnen helpen duwen." Man: "Ja, maar die kerel was strontzat." Vrouw: "Reden te meer om hem te helpen, het gaat hem nooit alleen lukken. Nee, zo ken ik je helemaal niet, ik ben zeer teleurgesteld in je." Haar man, helemaal ontdaan, kleed zich toch maar weer aan en gaat naar beneden. Hij opent de deur en roept "He kerel, ik kom je duwen, waar zit je?" Luc: "Hier in de tuin, op de schommel."
Een man komt bij een asiel omdat hij graag een hond wil. Hij ziet een mooie duitse herder en vraagt aan de verzorger waarom de hond in het asiel zit. De verzorger antwoord: "het is een Duitse herder, maar heeft een hekel aan de
Duitse taal. Als u de naam van iets in Duits uitspreekt verscheurt hij het aan flarden." "Let op", zegt de verzorger, "das bakje"
De hond rent op het bakje af en verscheurt het in kleine stukken. "Ach", zegt de man, "ik vind het een mooie hond en als we daarmee rekening houden kan het een goede hond zijn." Thuisgekomen laat de man trots de hond zien aan zijn vrouw die lui op de bank ligt. "O", zegt de vrouw, "dat is toch wel een mooie hond, wat lief van je." De man, nu nog trotser, vertelt dat de hond niet tegen de Duitse taal kan en doet het voor. "Kijk", zegt de man, "das telefoon" en de hond rent naar de telefoon en scheurt het helemaal kapot. "O", zegt de vrouw, "da's klote...."
Er komt een Hasselaar een brillenwinkel binnen. De Hasselaar zegt tegen de verkoper: "Dag meneer, ich spaar brillen. Heef u nog wat bezoonders?" "Jazeker," zegt de verkoper, en geeft de Hasselaar een bril. De Hasselaar zet de bril op en ziet de verkoper meteen dwars door zijn kleren heen: hij ziet de verkoper spiernaakt. "Da is fantaastisch," zegt de Hasselaar, "Hoeveel moet die bril koosten?" "Driehonderd euro". zegt de verkoper. "Pak maar in", zegt de Hasselaar. De Hasselaar loopt naar buiten en zet de bril op. Er lopen twee vrouwtjes met boodschappentassen voorbij. Hij ziet ze spiernaakt. De Hasselaar gaat met de bus: iedereen bloot. De Hasselaar loopt wel drie keer de bus op en neer. Komt de Hasselaar thuis.
Ziet hij zijn vrouw en de buurman spiernaakt op de bank zitten. Hij zet de bril af en daar zitten zijn vrouw en de buurman nog steeds spiernaakt. "Ich heb weer wat gekoch," zegt de Hasselaar, "ich heb het tien minuten en 't is al kepooot."
Gerard en Simonne zijn twee alleenstaande bejaarden die het goed met elkaar kunnen vinden, samen wandelen, tv kijken, op boodschap enz.
Op een dag gaan ze samen naar de Apotheek, Simonne aan het woord: Menere ejje gie van die colle om m'n volsche tangden die los zitten meer vaste te zetten in m'n moengt? Geen probleem mevrouw. En ejje pampers vo grote menschen? Ook dat heb ik in voorraad mevrouw. En ?n loopstoantjie mé wieltjies? Dat kan ik voor u aanvragen ! En zoeje 'n rolstoel ook kunnen aanvragen? Ook dat kan ik voor u regelen mevrouw ! Enne .,..van die ,..pilletjies,. vo.. de...vinten????? De apotheker knikt instemmend. en zegt Simonne tot Gerard: Wa peesje Zirar?? Ggomme hier onze trouwlieste leggen ?????
WERKWEIGERING......... Een vrouw zegt tegen haar man voor dat hij naar zijn werk gaat "Mijn nachtlampje doet het niet, zou jij daar straks even naar willen kijken? Geïrriteerd wijst de man naar zijn voorhoofd en zegt "Staat hier somsELEKTRICIEN ?" Nee toch ?? Als de man 's avonds weer thuis komt zegt de vrouw tegen haar man: "Heb je gezien dat het tuin hekje niet meer zo goed sluit ?" Kun je daar zo even naar kijken ? Weer wijst de man naar zijn voorhoofd... Staat hier soms TIMMERMAN ? Nee, toch ??? De volgende ochtend lekt de kraan in de badkamer, en weer vraagt de vrouw aan haar man om daar even wat aan te doen .Weer wijst de man naar zijn voorhoofd : "Staat hier soms LOODGIETER ? Nee toch ??? Als de man 's avonds weer thuis komt, doet het tuin hekje het weer prima als hij zich gaat wassen blijkt dat de kraan niet meer lekt, en als hij naar bed gaat, knipt zijn vrouw demonstratief haar nachtlampje aan. Heb jij dat allemaal zelf gemaakt, vraagt de man verbaasd. Nee zegt de vrouw, ik heb gevraagd of dat de buurman het wilde doen, en datwilde hij wel, maar dan moest ik een taart voor hem bakken,of met hem naar bed gaan. En... heb je een lekkere taart voor hem gebakken vraagt de man... Nu wijst de vrouw naar haar voorhoofd, en zegt Staat hier BAKKER ?
MOP MET INZICHT EN EEN KLARE KIJK OP HET LEVEN !!!!
In een ziekenhuis verzamelen zich familieleden in de wachtkamer,nabij het ziekbed van een ernstige zieke. Uiteindelijk komt de dokter binnen, hij kijkt ernstig en somber.
"Ik vrees dat ik heel slecht nieuws voor u heb", zegt hij, rondblikkend naar alle bezorgde en angstige gezichten. "De enige hoop die er nog overblijft voor uw geliefde familielid is een hersentransplantatie.
Dit is een experimentele procedure, met het nodige risico, en bovendien dient u zelf voor de hersenen te betalen".
Stil zitten de familieleden in de wachtkamer, terwijl ze het nieuws verwerken.
Na een hele tijd vraagt er iemand "En wat kosten hersenen eigenlijk?".
De dokter geeft snel antwoord : "5000 euro voor een mannelijk brein en 200 euro voor dat van een vrouw."
Er valt een pijnlijke stilte.
De mannen in de wachtkamer proberen niet te glimlachen, en vermijden elk oogcontact met de dames, maar sommigen kunnen het grijnzen toch niet laten.
Eén van de mannen, niet in staat zijn nieuwsgierigheid in te tomen, flapt er uiteindelijk de vraag uit die op ieders lippen ligt: "Waarom is een mannelijk brein zoveel duurder dan een vrouwelijk?"
De dokter glimlacht om zijn kinderlijke onschuld en zegt tot de hele groep :
"Dat is gewoon de standaardprocedure, mijnheer, we moeten de prijs van vrouwenhersenen wel laag houden omdat die al zijn gebruikt!"
Op een vrije woensdag ziet Jantje de wagen van papa passeren, richting "het grote bos".
Nieuwsgierig als hij is, volgt hij den auto en ziet dat zijne papa aan het stuur zit en tante Marieke zit ernaast.
Even verder parkeert de papa den auto en begint vervolgens met tante Marieke een hartstochtelijke scène.
Jantje is zooo onder den indruk, dat em snel terug naar huis loopt om alles te vertellen tegen de mama.
Thuisgekomen begint hij, bijna buiten adem, te vertellen : "Mama,mama,ikwasinhetparkenhebpapagezie......"
De mama onderbreekt hem en zegt: "Jantje, rustig jongen. Vertel het eens op uw gemak."
"Wel," zegt Jantje, "ik was in het park en ik heb daar papa gezien met tante Marieke.
Papa gaf aan tante Marieke ne grote kus, en toen heeft tante Marieke onze papa zijn broek uitgedaan..."
"Wacht eens", onderbreekt de mama, "wacht om het ganse verhaal te vertellen tot vanavond, als we met z'n drieen aan tafel zitten.
Ben eens benieuwd wat de papa daar gaat op antwoorden.
Zo gezegd, zo gedaan. 's avonds bij het avondmaal begint Jantje opnieuw aan zijn verhaal... den auto in het bos... de grote kus... de broek van de papa gaat uit..."
"En toen", vraagt de mama, "wat gebeurde er toen ?"
"Wel", zegt Jantje, "toen hebben papa en tante Marieke hetzelfde gedaan als hetgeen mama en nonkel Dirk vroeger elke week deden, toe onze papa nog in het leger zat..."
MORAAL VAN HET VERHAAL :
Luister eerst naar uw kinderen vooraleer ze te onderbreken !!
