Alle weetjes over Wenduine en zijn historische achtergronden "Residentie La Plage" is een oord van rust, gelegen op de prachtige zeedijk van de familiebadplaats Wenduine
17-08-2010
Garnaalvissers te paard ook vroeger in Wenduine
Uit bijgaande foto blijkt dat er ook in Wenduine garnaalvissers te paard waren, jammer dat die traditie teloor is gegaan, want de garnalen zijn thans nog steeds in overvloed aanwezig
Naam Hubertmolen
Adres Park Leopold II
Eigenaar Gemeente De Haan
Bouwjaar 1880
Type Staakmolen met gesloten voet
Functie Korenmolen
Kenmerken Speciaal type staakmolen, iets vergelijkbaar met de Hollandse wipmolens
Gevlucht/Rad Houten pestelroeden, vlucht 16 meter
Inrichting Eén steenkoppel op de enige zolder in de molenkast
Toestand Maalvaardig
Bescherming M: monument, L: landschap,
08.02.1946 (L) - 27.04.1993 (M)
Molenaar: Bart Engelen, uit Bekegem
Openingstijden: De openingstijden staan vermeld in Wenkende Wieken en zijn elke tweede zondag van de maand van Mei tot September (meestal het hele jaar door) en op aanvraag.
Info, tel. 059.242134 (Dienst voor Toerisme De Haan)
Foto: Donald Vandenbulcke, Staden
Beschrijving / geschiedenis
In Wenduine, aan de Ringlaan, staat een eigenaardig houten molentje dat als type enigszins te vergelijkenis met de Hollandse wipmolens. Het trekt daarom onmiddellijk de aandacht van de toeristen en van vele voorbijgangers.
In 1879 kreeg Jan Hubert de toestemming van de Bestendige Deputatie van West-Vlaanderen voor het bouwen van een molen op zijn grond, die hij twee jaar voordien had gekocht ten westen van de nieuwe badplaats. Hubert is de naam van een heel belangrijk mlenaarsgeslacht aan de Noordzeekust en de naam vinden we terug op tal van molens in de kuststreek. In Bredene waren er zelfs ooit drie Hubertmlens.
Het molentje kwam klaar in 1880. Ruim 50 jaar bleef de molen in gebruik, tot de molen in 1934 definitief stilviel.
Van dan af werd de Hubertmolen een toeristische pleisterplaats midden in een wijk die de naam Molenwijk meekreeg.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de Hubertmolen in opdracht van de Duitse bezetter ontdaan van zijn wieken. Na de oorlog werd hij echter hersteld en samen met de bijhorende huisjes in 1946 reeds als landschap geklasseerd.
In 1992 werd het molentje door een voorjaarsstorm ernstig beschadigd, waarbij het wiekenkruis verdween. Dat was het moment voor het gemeentebestuur van De Haan om de molen aan te kopen en hem in zijn oorspronkelijke staat te herstellen door de molenbouwers Peel uit Gistel. De feestelijke inhuldiging gebeurde in 1996. In het najaar 2005 zal de molen opnieuw herstellingswerken ondergaan, met de aanbreng van een rolring om de houten molenkast beter te kunnen verkruien (naar een ontwerp van architect Sabine Okkerse, Horebeke). De vrijwillige molenaar Bart Engelen uit Bekegem brengt de molen tijdens de zomer soms in werking.
Provincie West-Vlaanderen
Persberichten
Bestendige deputatie adviseert gunstig over bescherming "Hotel Georges"
Brugge, 27/11/2000
De bestendige deputatie van West-Vlaanderen heeft een gunstig advies uitgebracht over de bescherming van het Hotel Georges in Wenduine. Het dorp Wenduine ontwikkelde zich vanaf het laatste kwart van de 19de eeuw langzaam tot badplaats. De aanleg van de Leopold II-laan en De Smet De Nayerlaan in 1895-1897 en de goedkeuring van een urbanisatieplan in 1902 waren belangrijke momenten binnen deze ontplooiing. Het Hotel Georges, dat nu als monument voorgedragen wordt, is gelegen langs de De Smet De Nayerlaan, een van de structuurbepalende straten in de badplaats Wenduine. Het pand werd opgetrokken in 1927 volgens de plannen van de lokale architect Charles Apel. Oorspronkelijk stond het bekend als het "Pension de Familles". Dit vrijstaande, gaaf bewaarde gebouw is een van de weinige resterende voorbeelden van de oorspronkelijke bebouwing langs de De Smet De Nayerlaan. Het beeldbepalende Hotel Georges is bovendien illustratief voor de ontwikkeling van het dorp Wenduine tot badplaats. De bestendige deputatie is van oordeel dat een bescherming als monument van dit voorbeeld van kustarchitectuur gerechtvaardigd is. De definitieve beslissing berust bij Vlaams minister Johan Sauwens.
Aanvankelijk was het gebouw een hotel met de naam "Hotel de la Plage" maar jaren nadien werd het toemalig hotel omgevormd tot een Residentie met de toemalige naam "Residence de la Plage".
Uit die tijd hebben we nog een opmerkelijk mooie foto gevonden van de gebouwenreeks - let ook op het oude Posthotel dat ondertussen het oorspronkelijke Hotel Beau Rivage had vervangen.
Vroeger stond op de plaats van de huidige Residentie La Plage een mooie familie-hotel met de naam "Hotel de la Plage" uitgebaat door de famile Dassonville.
Vandaar dat de naam van het huidige gebouw afkomstig is van dit vroegere hotel.
De Residentie La Plage ligt aan het einde van de Zeedijk, het vijfde laatste gebouw, met op de hoek het Posthotel, het sociale centrum van de Belgische postmannen.
Villa's Malvina en Wadi toch gered -- Standaard 25/12/2005
Villa's op zeedijk in Wenduine gered
Vlak voor de tijdelijke bescherming afloopt, gaat minister Van Mechelen toch overstag.
De minister van Monumentenzorg roemde gisteren, in een antwoord op een parlementaire vraag, de oudste zeedijkvilla's van Wenduine als uniek, gaaf en authentiek patrimonium. Van Mechelen (VLD) had daar veel tijd en aansporing voor nodig.
De twee villa's Wadi en Malvina, identieke villa's in spiegelbeeld, staan verdrukt tussen de hoogbouw. Maar ze zijn de laatste restanten van wat tot de Tweede Wereldoorlog de unieke zeefront van de Belgische Kust vormde, charmante huizen in aantrekkelijke neostijlen, vaak met een terras op het gelijkvloers. Op een dozijn na zijn ze gesloopt voor de muur van appartementsgebouwen.
De kwestie ging afgelopen juni aan het rollen. Van Mechelen wilde de belle epoque-villa's tegen het advies van zijn administratie in niet definitief beschermen. De kwestie was dringend. De ene villa werd verkocht aan een vastgoedmakelaar die wilde slopen. De eigenaars van de andere villa zijn erg gehecht aan hun familiehuis. Ze zetten een petitiecampagne op. De zaak kreeg ruime weerklank en groeide uit tot een symboolkwestie.
Maar Van Mechelen wil de bechermingspolitiek grondig hervormen. Hij wil af van het branden blussen en van beschermingen van verspreide monumenten. Thematisch beschermen is voor hem de toekomst, en feitelijk beschermen door herbestemming. De tweelingvilla kwam daar tussen.
Van Mechelen ging zelf kijken in Wenduine en vroeg een nieuw onderzoek. Een task force van monumentenzorgers stelde negen criteria op waaraan monumenten worden afgewogen, zoals zeldzaamheid, gaafheid en authenticiteit. Dat heet een ,,relictbescherming''.
De familie die aan de alarmbel trok, reageerde gisteren erg blij. De sloop van een van beide huizen betekende zo goed als zeker ook het einde van het andere. Ze willen onmiddellijk beginnen met de renovatie.
Tweelingvilla's Malvina in Wenduine worden beschermd
Op vraag van Vlaams volksvertegenwoordiger Bart Caron deelde minister Dirk Van Mechelen tijdens de plenaire vergadering van het Vlaams Parlement mee dat hij de definitieve bescherming van de tweelingvilla Malvina ondertekent. De minister moest immers tegen 29 december 2005 over de bescherming beslissen.
Ondanks het feit dat we slechts enkele dagen verwijderd waren van de voorlopige beschermingstermijn was er nog altijd geen beslissing genomen i.v.m. de uit de belle époque stammende, bedreigde tweelingvilla. Tot de Tweede Wereldoorlog stond de prachtige kust vol met huizen zoals deze, nu resten er slechts negen.
De eerste bebouwing op de dijk van Wenduine dateert van rond 1888, maar nog voor het uitbreken van W.O.I was de Zeedijk nagenoeg volledig bebouwd met o.m. enkele Grand Hotels en eclectische en neoclassicistische villas. Vanaf 1952 werd deze bebouwing in een snel tempo vervangen door de Atlantikwall, de Atlantische muur van smaakloze appartementsgebouwen langs de Vlaamse kust is een triest gevolg van het gebrek aan bescherming van ons erfgoed. Er is bijna niets over.
Pas enkele jaren geleden begon het sommige kustgemeenten te dagen dat ze met hun architecturale erfgoed hun ziel en stamboom aan het verkopen waren.
De tweelingvilla Malvina, de laatste van de negen overblijvers die nog niet beschermd zijn als monument, waren nog altijd bedreigd. Dit in tegenstelling tot De Haan, waar Wenduine een deelgemeente van is, waar in het centrum wel verschillende belle-époquevillas beschermd zijn.
Zolang er door de bevoegde minister geen definitieve beslissing genomen werd bleef de dreiging van de sloophamer en kon er weer een stukje kostbaar erfgoed verdwijnen. Omdat beide villas samen gebouwd zijn, zou de sloop van één villa het tweelinghuis onherstelbaar beschadigen. De familie die eigenaar is van één van deze allerlaatste villa's op de kustdijk in Wenduine vroeg uitdrukkelijk om de bescherming van hun huis.
Omdat de twee villas voorlopig beschermd waren tot 29 juni 05 door toenmalig minister Paul Van Grembergen, stelde spirit-volksvertegenwoordiger Bart Caron in de plenaire vergadering van het Vlaams Parlement, van woensdag 22 juni 05 omtrent de bescherming van de tweelingvilla's Malvina te Wenduine, een actuele vraag aan Vlaams minister van Ruimtelijke Ordening Dirk Van Mechelen. In zijn vraag drukte hij zijn bezorgdheid uit over de blijvende bedreiging van ons cultureel erfgoed. Hij vroeg de minister naar de redenen die hem tegenhouden om deze twee resterende villas te beschermen en niet te laten verdwijnen voor smaakloze hoogbouw.
In antwoord op deze vraag zei de minister dat hij de voorlopige bescherming van beide villas met 6 maand verlengde, tot 29 december 2005 dus. Dit om het debat in dit dossier een eerlijke kans te geven en het juiste referentiekader te creëren.
Ondertussen zijn we 6 maanden verder en resten er voor minister Van Mechelen nog enkele dagen om ofwel tot een definitieve bescherming over te gaan, ofwel om de bescherming te verwerpen. Daarom heeft Bart Caron vandaag in de plenaire van het Vlaams Parlement opnieuw een actuele vraag gesteld aan de minister en hem gevraagd naar de stand van zaken inzake de bescherming.
In antwoord op de vraag die Caron vandaag stelde zegt de minister het volgende: Na de actuele vraag in juni werd er een Task Force opgericht die bestond uit specialisten (administratie monumenten, de Koninklijke Commissie en de erfgoedverenigingen).
Er werden 9 criteria ingesteld om de kwaliteit van de gebouwen te toetsen in functie van een al dan niet bescherming. Deze toetsing werd vervolgens toegepast op de tweelingvilla Malvina in Wenduine. De villa doorstond de toets grandioos. De Task Force concludeerde dat de tweelingvilla wel degelijk een belangwekkend relict is van een bijzondere bouwstijl en dus de moeite waard is om definitief te beschermen.
De minister zal dan ook volgende week het beschermingsbesluit, m.a.w. de definitieve bescherming van de villas, ondertekenen.
Er staan ocharme nog negen villas uit de belle époque overeind op de dijk van onze kust. En daar zouden er nog twee moeten van sneuvelen? Tot de Tweede Wereldoorlog stond de hele kustlijn vol huizen zoals de nu met sloping bedreigde tweelingvillas Malvina in Wenduine.
Dat het anders kan, bewijst onze zuiderbuur. In Mers-Les-Bains in de baai van de Somme zijn er niet minder dan 300 belle époque huizen beschermd. De hele zeedijk staat er vol mee, en dat is ronduit prachtig. Zie de foto hierbij die je linkt naar de officiële site van het stadje.
Bij ons liep het helaas anders. In Wenduine werd de eerste stenen Zeedijk aangelegd in 1869. De eerste bebouwing op de dijk dateert van rond 1888, maar nog voor het uitbreken van W.O.I was de Zeedijk nagenoeg volledig bebouwd met o.m. enkele Grand Hotels en eclectische en neoclassicistische villas. Vanaf 1952 werd deze bebouwing in een snel tempo vervangen door hoogbouw van gemiddeld tien bouwlagen, zo typerend voor de smaakloze hoogbouw aan onze kust.
Van de negen overblijvers aan de kust zijn er twee die nog niet beschermd zijn als monument, die in Wenduine. Minister Dirk Van Mechelen wil de twee villas op de zeedijk van Wenduine niet definitief beschermen. En dat leidt onvermijdelijk tot de sloop van één villa die reeds verkocht is aan een projectontwikkelaar. De familie die eigenaar is van de andere villa vraagt uitdrukkelijk wel de bescherming van hun huis.
De minister gaat daarmee in tegen het advies van de diensten van Monumentenzorg. De twee villas zijn voorlopig beschermd sinds 4 juni 2004 door toenmalig minister Paul Van Grembergen. Tien dagen eerder, op 25 mei, werd één van de tweelingvillas verkocht aan de projectontwikkelaar, Verim. Die wil een nieuwbouw optrekken. En wat zegt de minister? Dat hij niet beschermt ,,omdat de huizen nu al bijna letterlijk verdrukt worden door hun omgeving en dat Vlaanderen reeds veel mooi bewaarde belle époque-woningen in veel gavere buurten heeft. Ach ja, dat zal wel, gelukkig maar. Maar is dat een argument om de prachtige villas zomaar te laten verdwijnen?
Kom zeg, mijnheer de minister, welke redenen of argumenten houden u toch tegen om deze twee resterende villas te beschermen en niet te laten verdwijnen voor smaakloze hoogbouw?
Een paar huizen verder staat er nog dubbel villa die de stijl van de goede oude tijd nog uitstraalt. De villa Malvina zal wellicht voor het nageslacht bewaard kunnen worden ...
De Uitkerkse Polder , genoemd naar de deelgemeente van Blankenberge, strekt zich uit over een oppervlakte van meer dan 1.400 ha.
Het gebied vormt een vierhoek, gevormd door de woonkernen van Blankenberge, Wenduine, Nieuwmunster en Zuienkerke. Daarmee is het één van de laatste, grote open ruimten aan onze kust: een typisch polderlandschap met laaggelegen graslanden zonder bomen of hagen. We vinden er ook enkele verspreide boerderijen. Bovendien is de Uitkerkse Polder zeer waterrijk, dankzij een groot aantal veedrinkpoelen en een dicht netwerk van sloten en greppels. De Blankenbergse Vaart vormt de centrale natte ader van het gebied.
Voor verdere informatie -- zie
http://www.studiokontrast.com/nr/31_uitkerke.html
of
http://home.scarlet.be/~yl885499/
Deze wandeling verkent de omgeving van de Duinbossen te De Haan, een 152 ha groot natuur- en wandelgebied dat zich uitstrekt tussen Wenduine en Bredene. Uitgangspunt van de tocht vormt hezt charmante tramstationnetje van De Haan. Via de "Concessie", de populaire benaming voor de villawijk die zich vanaf 1889 in de duinen van Klemskerke en Vlissegem ontwikkelde, worden de bossen bereikt. Vervolgens wordt via het strand richting Wenduine gestapt. Het plaatselijk infokantoor is een alternatief startpunt van de route. De tocht brengt de wandelaar naar de Spioenkop, een uitkijkhuisje op het bijna hoogste natuurlijke punt van onze kust (31 m). De terugweg loopt doorheen de duinen en het Domeinbos. Rustige wegen langs typische villa's met prachtige, geklasseerde geveltjes brengen de wandelaar tenslotte bij zijn uitgangspunt terug.
De Haan wil standbeeld Einstein
DE HAAN - De gemeenteraad van De Haan heeft zich uitgesproken over de financiering van een standbeeld van Albert Einstein. De Duitse wetenschapper verbleef in De Haan in 1933. Nadien vertrok hij via Groot-Brittannië naar de Verenigde Staten.
Het idee voor een standbeeld van Einstein is niet nieuw. Vorig jaar werd er al aan gedacht naar aanleiding van het Einstein-jaar, maar toen was er geen budget.
Het gemeentebestuur denkt aan een bronzen beeld. De locatie staat nog niet vast. Mogelijk komt het beeld aan het Vliegend Hart aan de Normandiëlaan.
De Haan plant ook een ruimer toeristisch project rond Albert Einstein. Vorig jaar werd al een brochure samengesteld, een wandeling uitgestippeld en een verblijfsarrangement uitgedokterd.
Er komt ook een beeld van de plaatselijke volksfiguur Mong De Vos. Deze strandjutter zou volgens een legende de eerste inwoner van het gehucht Vosseslag zijn geweest. Voor het beeld van Mong De Vos trekt het gemeentebestuur 12.500 euro uit. Het beeld komt in het gehucht Vosseslag. kld
Provincie West-Vlaanderen
Persberichten
Bestendige deputatie adviseert gunstig over bescherming "Hotel Georges"
Brugge, 27/11/2000
De bestendige deputatie van West-Vlaanderen heeft een gunstig advies uitgebracht over de bescherming van het Hotel Georges in Wenduine. Het dorp Wenduine ontwikkelde zich vanaf het laatste kwart van de 19de eeuw langzaam tot badplaats. De aanleg van de Leopold II-laan en De Smet De Nayerlaan in 1895-1897 en de goedkeuring van een urbanisatieplan in 1902 waren belangrijke momenten binnen deze ontplooiing. Het Hotel Georges, dat nu als monument voorgedragen wordt, is gelegen langs de De Smet De Nayerlaan, een van de structuurbepalende straten in de badplaats Wenduine. Het pand werd opgetrokken in 1927 volgens de plannen van de lokale architect Charles Apel. Oorspronkelijk stond het bekend als het "Pension de Familles". Dit vrijstaande, gaaf bewaarde gebouw is een van de weinige resterende voorbeelden van de oorspronkelijke bebouwing langs de De Smet De Nayerlaan. Het beeldbepalende Hotel Georges is bovendien illustratief voor de ontwikkeling van het dorp Wenduine tot badplaats. De bestendige deputatie is van oordeel dat een bescherming als monument van dit voorbeeld van kustarchitectuur gerechtvaardigd is. De definitieve beslissing berust bij Vlaams minister Johan Sauwens.
Villa's op zeedijk in Wenduine gered
Vlak voor de tijdelijke bescherming afloopt, gaat minister Van Mechelen toch overstag.
De minister van Monumentenzorg roemde gisteren, in een antwoord op een parlementaire vraag, de oudste zeedijkvilla's van Wenduine als uniek, gaaf en authentiek patrimonium. Van Mechelen (VLD) had daar veel tijd en aansporing voor nodig.
De twee villa's Wadi en Malvina, identieke villa's in spiegelbeeld, staan verdrukt tussen de hoogbouw. Maar ze zijn de laatste restanten van wat tot de Tweede Wereldoorlog de unieke zeefront van de Belgische Kust vormde, charmante huizen in aantrekkelijke neostijlen, vaak met een terras op het gelijkvloers. Op een dozijn na zijn ze gesloopt voor de muur van appartementsgebouwen.
De kwestie ging afgelopen juni aan het rollen. Van Mechelen wilde de belle epoque-villa's tegen het advies van zijn administratie in niet definitief beschermen. De kwestie was dringend. De ene villa werd verkocht aan een vastgoedmakelaar die wilde slopen. De eigenaars van de andere villa zijn erg gehecht aan hun familiehuis. Ze zetten een petitiecampagne op. De zaak kreeg ruime weerklank en groeide uit tot een symboolkwestie.
Maar Van Mechelen wil de bechermingspolitiek grondig hervormen. Hij wil af van het branden blussen en van beschermingen van verspreide monumenten. Thematisch beschermen is voor hem de toekomst, en feitelijk beschermen door herbestemming. De tweelingvilla kwam daar tussen.
Van Mechelen ging zelf kijken in Wenduine en vroeg een nieuw onderzoek. Een task force van monumentenzorgers stelde negen criteria op waaraan monumenten worden afgewogen, zoals zeldzaamheid, gaafheid en authenticiteit. Dat heet een ,,relictbescherming''.
De familie die aan de alarmbel trok, reageerde gisteren erg blij. De sloop van een van beide huizen betekende zo goed als zeker ook het einde van het andere. Ze willen onmiddellijk beginnen met de renovatie.
De Uitkerkse Polder , genoemd naar de deelgemeente van Blankenberge, strekt zich uit over een oppervlakte van meer dan 1.400 ha.
Het gebied vormt een vierhoek, gevormd door de woonkernen van Blankenberge, Wenduine, Nieuwmunster en Zuienkerke. Daarmee is het één van de laatste, grote open ruimten aan onze kust: een typisch polderlandschap met laaggelegen graslanden zonder bomen of hagen. We vinden er ook enkele verspreide boerderijen. Bovendien is de Uitkerkse Polder zeer waterrijk, dankzij een groot aantal veedrinkpoelen en een dicht netwerk van sloten en greppels. De Blankenbergse Vaart vormt de centrale natte ader van het gebied.
Voor verdere informatie -- zie
http://www.studiokontrast.com/nr/31_uitkerke.html
of
http://home.scarlet.be/~yl885499/
Deze wandeling verkent de omgeving van de Duinbossen te De Haan, een 152 ha groot natuur- en wandelgebied dat zich uitstrekt tussen Wenduine en Bredene. Uitgangspunt van de tocht vormt hezt charmante tramstationnetje van De Haan. Via de "Concessie", de populaire benaming voor de villawijk die zich vanaf 1889 in de duinen van Klemskerke en Vlissegem ontwikkelde, worden de bossen bereikt. Vervolgens wordt via het strand richting Wenduine gestapt. Het plaatselijk infokantoor is een alternatief startpunt van de route. De tocht brengt de wandelaar naar de Spioenkop, een uitkijkhuisje op het bijna hoogste natuurlijke punt van onze kust (31 m). De terugweg loopt doorheen de duinen en het Domeinbos. Rustige wegen langs typische villa's met prachtige, geklasseerde geveltjes brengen de wandelaar tenslotte bij zijn uitgangspunt terug.
