Dolgelukkig kijk ik naar mijn klein hoopje geluk...
2 dagen op de wereld en ze is gezond, na al de medische problemen tijdens de zwangerschap, is ze er eindelijk en ze is gezond. Ik glimlach en denk bij mezelf nu begint mijn leven pas, mama van een zoontje en dochtertje. Gelukkig zijn nu!
Even later sta ik voor de spiegel en kijk hoe mijn lichaam weer slank is geworden, ik heb zin om naar huis te gaan, sporten en ik voel hoe blij ik wordt bij die gedachte.
In de spiegel zie ik vreemde rode vlekken, vlak onder mijn wenkbrauwen, mijn oogleden en rond mijn neus en mond. Ik kijk nog eens goed en zie ook in de plooien van mijn armen rode ronde cirkels, net als op mijn buik. Ik vind het vreemd en wrijf erover, ze voelen niet ruw aan en jeuken ook niet. Vreemd, maar sta er niet echt bij stil.
Als ik Lore opneem om haar pampertje te verversen voel ik hoe een scherpe pijn door mijn beide armen gaat. Net alsof ik een spierverrekking heb. Ik ververs haar en geef haar nadien een flesje melk. Ik geniet van die gezellige tijd met mijn kleine meid, maar mijn spieren verzuren als ik haar in mijn armen hou, net alsof ze 10 kg of meer weegt. Dat zou pas een baby zijn...
Als ze gedaan heeft met drinken leg ik haar in haar bakje en wrijf over mijn armen. Ik kruip terug in mijn bed en plots beginnen de spieren in mijn armen te kloppen. mijn bovenarmen schudden, net alsof ik mijn spieren fel op en aan trek. Ik voel hoe moe ik ben. Ik doe mijn ogen wat dicht om te rusten en voor ik het goed besef word ik wakker door de deur die open gaat en Luc de trotse papa, die komt binnen.
Hij kijkt zijn prinses aan en vraagt of ze braaf is geweest, ik glimlach en zeg hem dat ze broer niet is, maar ze is een schatje. Als ik uit bed wil voel ik pas hoeveel pijn al mijn spieren doen, ik voel me plots zo moe en zit verveeld met de pijn. Zo vreemd, een tweetal uren geleden wou ik gaan sporten en naar huis en nu voelt het alsof ik een sportkamp heb gedaan. De verpleegsters komen binnen en ik vertel hen van mijn rode plekken en mijn pijn, samen vermoeden we dat ik misschien allergisch ben aan het wasmiddel die ze gebruiken in het ziekenhuis, en de spierpijn zal heel waarschijnlijk de naweeën van de bevalling zijn. Bevallen is ook een sport, en wat voor een, een mooiere prijs kan een mens niet krijgen!
Ik klaag niet want ik voel me zoveel beter dan dat ik me al in maanden heb gevoelt...
