17/10 (Living Faith Daily) God de Vader aan Pr Michel Rodrigue in aug 2024:

Pr. Michel sprak over de komende verdrukking, maar niet over een einde, maar over een begin. De wereld zou gereinigd worden, niet door water, niet door vuur alleen, maar door de waarheid. Het zou geen straf zijn om te vernietigen, maar een daad van barmhartigheid om te ontwaken. Gods gerechtigheid is geen wraak, het is liefde die weigert de duisternis het laatste woord te geven. Zoals vuur goud loutert, verbrandt goddelijke gerechtigheid alleen wat de Hemel niet kan binnengaan: trots, bedrog, onverschilligheid, en uit die brandende kracht wordt iets zuivers geboren.

Door de Schrift heen is dit ritme nooit veranderd: barmhartigheid, waarschuwing, vernieuwing. Steeds weer, van de zondvloed tot het Kruis. Elke corrigerende daad was ook een daad van liefde. De Vader disciplineert degenen die Hij de Zijnen noemt. Omdat Hij verlangt te genezen wat wij verbergen. Kijk om je heen naar verwarring, haat, verdeeldheid, het verlies van onschuld. Dit is niet willekeurig. Dit zijn tekenen van een wereld die om zuivering vraagt ​​zonder het te weten. Maar voor hen die met geloof wandelen, zal deze tijd geen wanhoop zijn. Het zal vermomde genade zijn, want hetzelfde vuur dat zuivert, verlicht ook. En wat vandaag brandt, kan morgen schijnen.

Misschien begint de echte zuivering niet in de Hemel, maar in de ziel die durft te zeggen: Vader, verwijder van mij alles wat mij van U scheidt. Pr Michel sprak niet over de toekomst als een onheilsprofeet, maar als een zoon die het verdriet in de stem van zijn Vader had gehoord. Hij waarschuwde dat naties in woede zouden opstaan, dat oorlog niet langer een verre krantenkop zou zijn. Het zou onder ons leven, niet alleen aan de grenzen, maar ook in huizen. Niet alleen met wapens, maar ook met woorden, want elke oorlog begint eerst in het menselijk hart.

Hij sprak over Oekraïne en het Midden-Oosten, over Libanon en Israël, maar hij sprak ook over iets diepers dan geografie. Hij zei dat de grootste oorlog niet tussen naties is, maar tussen waarheid en bedrog. Misschien hebt u de vermoeidheid van voortdurende verontwaardiging gevoeld, het vermoeden dat de wereld niet meer weet wat goed of kwaad is. Dáár moet de zuivering beginnen. Dit waren waarschuwingen geboren uit liefde. Wanneer genade wordt geweigerd, moet de gerechtigheid aankloppen. Maar zelfs dan verhardt het Hart van de Vader niet. Het breekt in de hoop dat Zijn kinderen eindelijk zullen luisteren.

Hij herinnerde ons eraan dat waar verdeeldheid opkomt, het kruis nog steeds staat. Zelfs in chaos blijft genade bestaan. Overal waar haat schreeuwt, is het gefluister van vergeving nog steeds luider, als we er maar voor kiezen om ernaar te luisteren. Misschien is het schudden dat we zien niet het einde van de wereld, maar de wereld die wakker geschud wordt. Pr. Michel sprak over een moment als geen ander, een moment waarop de Hemel de duisternis niet met donder maar met licht zou doorboren. Hij noemde het de Verlichting van het Geweten.

Het zou plotseling komen, stil, universeel, als een flits van waarheid door de menselijke ziel. Ieder mens op aarde, gelovig of niet, zou zichzelf zien zoals God hem ziet: geen vermomming, geen verdediging, geen veinzerij. Elke daad van liefde, elke zonde van stilte, elke keer dat we ons afwenden van genade, alles wordt tegelijk geopenbaard in de blik van oneindig mededogen. Maar het zal geen straf zijn. Het zal de grootste daad van barmhartigheid zijn sinds het kruis, omdat elke ziel gedurende een kort trillend moment zal begrijpen wat zonde hem heeft gekost en hoeveel groter Gods liefde altijd al is geweest.

Stel je voor: je hele leven gezien, niet door oordeel maar door liefde, elke wond die je hebt veroorzaakt, elk gebed dat je bent vergeten, en toch reikt er nog steeds een hand naar je door dit alles heen. Het evangelie van Johannes zegt dat wanneer de Geest komt, Hij de wereld zal overtuigen van zonde, van gerechtigheid en van oordeel. Die overtuiging zal de meest persoonlijke bekentenis van de wereld zijn, een universeel ontwaken waaraan niemand kan ontsnappen, omdat het van binnenuit zal gebeuren. Sommigen zullen huilen, sommigen zullen rennen, sommigen zullen op hun knieën vallen, maar allen zullen weten dat God echt is.

Wanneer het licht komt, zullen vele harten ontwaken, maar kort daarna zal de wereld zich haasten om het licht met verklaringen te bedekken. Zowel de machtigen als de sceptici zullen nieuwe woorden vinden voor een oude ontkenning. Sommigen zullen het een zonnestorm noemen, anderen een collectieve hallucinatie. Ze zullen zeggen dat het slechts een atmosferische gebeurtenis was of een truc van de menselijke psychologie. En mensen, bang gemaakt door wat ze zagen, zullen het graag geloven, omdat de waarheid, wanneer die te fel brandt, de comfortabelen angst aanjaagt. Ze onthult wat we liever negeren. Na de Verlichting zal de strijd om zielen niet met wapens worden uitgevochten, maar met woorden. Het bedrog zal niet schreeuwen, maar redeneren.

 Het zal logica bieden in plaats van geloof, lawaai in plaats van stilte, en de wereld zal die verwarring vrede noemen. Maar zij die zich de tederheid van dat licht herinneren, zullen beter weten. Zij zullen een zekerheid in zich dragen die de wereld niet kan verklaren, een vrede die door geen enkel argument kan worden uitgewist. Dit zal de beproeving van harten zijn. Geloof zal niet langer worden bewezen door wonderen of visioenen, maar door trouw in de stilte. Door de waarheid vast te houden wanneer de wereld het waanzin noemt. Misschien is dit wel waarom de Vader licht zendt vóór de duisternis, zodat wanneer de schaduw komt, Zijn kinderen zich zullen herinneren wat ze zagen.

Nadat het lawaai is verdwenen, wanneer de lichten van de wereld weer doven, begint de genade te fluisteren. Wat na de Verlichting komt, is geen angst, maar een uitnodiging. Een uitnodiging om opnieuw te beginnen, niet morgen, maar nu. Bekering is geen straf. Het is de poort terug naar de vrede. Keer terug naar de biecht, om de ziel te reinigen en opnieuw dicht bij de Eucharistie te komen, het levende Hart van Christus dat klopt in Zijn Kerk. De catechismus noemt de biecht het sacrament van de bekering.

Het is het moment waarop barmhartigheid vlees wordt, waarop de zonde haar naam verliest en de Vader opnieuw naar zijn verloren zoon rent om hem te omhelzen. Zovelen dragen vandaag de dag onzichtbare wonden, spijt, bitterheid, schuldgevoelens die nooit helemaal verdwijnen, maar de Heer wordt het nooit moe om harten te genezen die tot Hem terugkeren. Genade raakt niet op. Ze wacht. Wanneer je knielt in de biecht, beeft de hel omdat een ziel naar huis komt. Nu is het niet de tijd om bang te zijn voor de toekomst, nu is het tijd om het hart voor te bereiden door gebed, door vergeving door genade. Want wanneer de ziel in vrede is met God, kan zelfs chaos haar niet raken.

Reiniging begint in de biecht en de biecht begint op het moment dat we zeggen: Vader, ik heb gezondigd, maar ik wil weer de Uwe zijn. Toen priester Michel sprak over schuilplaatsen, bedoelde hij niet bunkers, noch verborgen schuilplaatsen diep in de bergen. Hij bedoelde iets veel heiligers. Het huis geheiligd door geloof, het huis waar gebed sterker is dan angst. Elk gezin dat in genade leeft, kan een toevluchtsoord worden. Een licht waar de duisternis niet kan binnendringen. Het begint met toewijding, het zegenen van het huis, het plaatsen van een afbeelding van de Heilige Familie en het vragen dat Jezus, Maria en Jozef daar regeren.

In tijden van verwarring worden zulke huizen als kleine tabernakels van vrede, terwijl de wereld beeft, verzamelt genade zich stilletjes rond het altaar van familieliefde. Het is geloof in actie. Hetzelfde geloof dat de deuren van de Israëlieten markeerde, hetzelfde vertrouwen dat de eerste christenen ertoe bracht om in verborgen kamers te bidden. De belofte van de Hemel is eenvoudig: waar God bemind wordt, kan het kwaad niet blijven bestaan, en waar de Heilige Familie geëerd wordt, bewaken engelen de drempel. Wanneer barmhartigheid een verblijfplaats vindt, wordt elke muur een schild. Misschien is de veiligste plek op aarde niet te vinden door weg te rennen, maar door samen te knielen waar de liefde nog leeft.

De Hemel heeft onze bescherming al voorbereid in de Harten van Jezus, Maria en Jozef. Samen vormen ze het schild dat geen duisternis kan doordringen. God de Vader heeft de H. Jozef de autoriteit gegeven om de Kerk te beschermen in deze tijden van beproeving, net zoals hij ooit de Heilige Familie in Nazareth bewaakte. De H. Jozef waakt nu over elk huis dat zijn naam draagt ​​en over elke ziel die zijn toevlucht zoekt onder zijn stille kracht. De duivel vreest de zuiverheid van de H. Jozef meer dan de macht van koningen, want zuiverheid is waarheid en waarheid is wat het kwaad niet kan imiteren.

Evenzo blijft het Onbevlekt Hart van Maria de toevlucht van alle zielen die veiligheid zoeken. Haar Hart, doorboord door verdriet, maar stralend van genade, blijft haar kinderen terugleiden naar haar Zoon en het Heilig Hart van Jezus, brandend van genade, staat in het centrum van elke bescherming die de Hemel heeft beloofd. Wanneer een gezin zich verenigt onder deze drie Harten, zijn ze niet alleen veilig, ze worden licht en in de komende dagen zal licht het enige zijn dat blijft bestaan. Plaats daarom hun afbeeldingen in uw huizen als een verklaring dat dit huis aan God toebehoort.

Aan hen die trouw blijven: na de tijd van Verlichting, na de tijd van verwarring, zal de Hemel haar kinderen niet in de steek laten. Engelen zullen worden gezonden als ware boodschappers van bescherming en leiding. Elke ziel in staat van genade zal een goddelijke aanwezigheid voelen, een kleine vlam boven het hart, een warmte die zowel vrede als richting is. Het is het teken van Gods gezelschap. Het zal een belofte zijn, een herinnering dat geen enkel trouw hart alleen zal blijven in de storm. Sommigen zullen naar veilige oorden worden geleid en anderen zullen ontdekken dat hun eigen huizen een heiligdom van vrede zijn geworden. Maar allen die vertrouwen op de Heilige en Onbevlekte Harten zullen onder de mantel van goddelijke bescherming staan.

Wanneer de wereld beeft, zullen degenen die God steunen niet vrezen, zij zullen zien met ogen van de eeuwigheid. De wereld zal gezuiverd worden, maar daarvoor moeten eerst harten gezuiverd worden. Het gaat erom liefde te wekken, het soort liefde dat blijft bestaan ​​wanneer alles wankelt. Keer terug naar God zolang er nog tijd is, want Zijn barmhartigheid is nog steeds groter dan onze zonde. Bid, vergeef, ontvang de eucharistie, leef elke dag alsof Christus voor je deur staat, want in werkelijkheid staat Hij er al. De zuivering die komt, is om voor te bereiden.

Het is de laatste daad van barmhartigheid vóór de dageraad van vernieuwing en degenen die trouw blijven. Degenen die hun lampen brandende houden, zullen niet door de duisternis worden overwonnen. Zij zullen de eersten zijn die het licht zien.