6/11 Er staat iets groots te gebeuren - Great Miracles Avenue

Eerder dit jaar gaf de Heer me een droom die direct verband houdt met 3I/Atlas. Terwijl ik aan het bidden was, bevestigde Hij me laatst dat waar NASA het over heeft, niet is wat mensen denken dat het is. Er zit iets spiritueels achter. De Heer herinnerde me aan de droom die Hij me eerder dit jaar gaf en Hij liet me begrijpen dat wat er komt geen komeet is. Het is een goddelijke gebeurtenis die de wereld zal doen schudden. En de Heer maakte me duidelijk dat de duivel dit nieuws gebruikt om mensen af ​​te leiden, zodat ze zich richten op wat NASA zegt in plaats van hun ziel voor te bereiden op wat er werkelijk op het punt staat te gebeuren.

De Heer heeft me maar één ding verteld. Het staat op het punt te gebeuren en het is heel binnenkort. Daarom deel ik deze boodschap nu om iedereen te waarschuwen. Om de Kerk wakker te maken, om de wereld te vertellen dat geen enkele wetenschapper, geen enkele overheid, geen enkele technologie kan stoppen wat God heeft gepland. De opname zal plotseling gebeuren. De wereld zal het niet verwachten. De duivel zal proberen wetenschappelijke redenen te geven voor de vreemde dingen die zullen gebeuren. Maar geloof ze niet.

Wanneer je vreemde lichten, aardbevingen of tekenen aan de hemel ziet, denk dan aan deze boodschap. Onthoud dat Jezus komt. Terwijl ik bad, herinnerde ik mij de droom van begin dit jaar. De H. Geest deed het mij herinneren. Het was alsof er een licht in mijn hoofd aanging en ik hoorde in mijn hart: "Dit is wat Ik je eerder heb laten zien. Het gaat niet om een komeet. Het gaat om Mijn komst." Ik begon te trillen. Ik voelde de aanwezigheid van de Heer zo sterk. De Heer liet me begrijpen dat de duivel probeert wetenschap te gebruiken om mensen in verwarring te brengen, om ze te laten denken dat alles normaal is, om ze alleen te laten geloven wat ze kunnen zien.

De duivel gebruikt wetenschappers om te verhullen wat werkelijk gaat gebeuren. Hij wil dat mensen zich concentreren op de ruimte, op planeten, op de wetenschap, zodat ze God en de opname vergeten. Maar wat er komt, is geen komeet. Het is iets goddelijks, iets wat de wereld niet kan verklaren. Dit was mijn droom: ik zag mezelf met mijn gezin. We stonden aan een station te wachten op een bus om naar een andere stad te reizen. Het leek een normale dag. Mensen praatten, droegen hun bagage, sommigen kochten eten en drinken. Mijn man was bij me en ook onze twee kinderen, onze dochter van 22 jaar en onze zoontje van ongeveer 8. We hadden lang gewacht op de volgende bus.

Toen eindelijk de aankondiging kwam dat de volgende bus bijna zou aankomen, herinnerde mijn man zich plotseling dat hij en onze dochter iets belangrijks thuis waren vergeten. Ik zei tegen hem: "Ga alsjeblieft niet." De bus kon elk moment komen. We hebben al lang genoeg gewacht. Laten we gewoon blijven. Maar ze stonden erop dat ze snel zouden terugkomen en vertrokken toch. Ik bleef ze smeken, maar ze luisterden niet. Ze liepen naar huis, terwijl ik bij mijn zoon en onze tassen bleef. Een paar minuten later arriveerde de bus. De conducteur riep: Iedereen instappen. De bus is klaar om te vertrekken.

Ik werd zenuwachtig omdat mijn man en dochter nog niet terug waren. Ik zei tegen de conducteur: "Kunt u alstublieft even wachten? Mijn man en dochter komen eraan." Maar hij schudde zijn hoofd en riep mijn naam. Ik wist niet hoe hij aan mijn naam kwam. Hij zei: Judith, we hebben iedereen al genoeg tijd gegeven. We kunnen niet langer wachten. Wie klaar is moet nu gaan. Ik keek om me heen en zag dat er nog veel lege stoelen waren. Daarom smeekte ik opnieuw, maar hij zei dat de tijd om was. Toen, zonder waarschuwing, zette de bus zich in beweging. Mijn zoontje en ik zaten bij het raam. Ik draaide me om en zag veel mensen, waaronder mijn man en dochter, naar de bus lopen, zwaaiend met hun handen en roepend dat hij moest stoppen.

Ze huilden en riepen mijn naam. Mijn dochter huilde zo hard dat ze zei: "Mama, wacht op ons." Alsjeblieft." Mijn hart brak. Ik wilde naar beneden springen en naar hen toe gaan, maar de bus reed al te snel. Toen begon de lucht plotseling te veranderen. Het werd donker en bewolkt alsof er een storm op komst was. De lucht voelde zwaar. Ik hoorde donder en zag overal bliksem. Mensen buiten de bus begonnen te schreeuwen. Toen was er een grote aardbeving. De grond brak, gebouwen stortten in en mensen liepen alle kanten op. In de bus voelden we ons allen veilig en we voelden de hitte en chaos buiten niet.

Toen ik naar buiten keek, zag ik graven opengaan. Ik zag licht uit sommige graven komen en zoiets als lichamen opstijgen. Het was angstaanjagend, maar ook glorierijk. Ik wist meteen dat het de opname was. Toen zag ik iets helder, als een enorme vuurbal die uit de hemel neerdaalde. Het scheen zo snel te bewegen. En de hele aarde trilde toen het dichterbij kwam. Het leek op een komeet. Maar het was anders. Het leefde. Het was licht, geen rots. Zodra het de aarde bereikte, klonk er een luid trompetgeschal. Het was het luidste en krachtigste geluid dat ik ooit heb gehoord. De hele aarde stond even stil.

Toen hoorde ik een stem die zei: De tijd is om. Onmiddellijk, iedereen in de bus begon te stijgen. We werden van onze stoelen getild en de lucht in gestuwd. Ik keek door het raam naar beneden terwijl we steeds hoger en hoger stegen. De aarde beneden zag er donker en verwoest uit. Ik kon zien hoe mijn man en dochter nog steeds liepen en huilden. Vele anderen huilden ook en probeerden de bus te bereiken die er niet meer was. Het tafereel beneden was hartverscheurend. Overal braken branden uit. De golven van de oceaan werden enorm en mensen raakten in paniek. Ik hoorde het geschreeuw van degenen die achterbleven.

Sommigen riepen Heer, vergeef ons. Anderen riepen de namen van hun familieleden. Maar het was te laat. Terwijl we opklommen naar een niveau dat dichter bij De Hemel lag, voelde ik vrede en verloor ik alle herinneringen die me verdriet en zorgen zouden brengen. Alles wat mijn hart vulde was vreugde en glorie. We bleven stijgen tot ik de aarde niet meer kon zien. Toen werd ik wakker. Ik was nog steeds verdrietig vanwege wat ik zag. Ik kon niet stoppen Ik dacht aan het feit dat mijn man en dochter achter zouden blijven. Ik bad en vroeg de Heer: "Waarom zag ik ze achtergelaten?" En sprak de Heer tot mijn hart.

Hij zei: Je man en dochter houden nog steeds van de wereld. Ze zijn vrienden van de wereld. En als ze dat blijven, vrienden van de wereld, zullen ze mijn vijanden worden. Die woorden raakten me diep. Ik huilde en bad daarna elke dag voor hen. Later vertelde ik mijn man en dochter over de droom. Eerst waren ze stil. Toen begonnen de tranen uit de ogen van mijn dochter te stromen. Ze zei: "Mama, ik heb zorgeloos geleefd. Ik bid niet meer zoals vroeger. Het spijt me. Mijn man bekende ook dat hij het te druk had gehad met zijn werk en God was vergeten. Die dag baden ze allebei om vergeving en bekeerden ze zich.

Daarom smeek ik iedereen die dit verhaal hoort: Bekeer je alsjeblieft. Stop met vrienden te zijn met de wereld. Stop met leven in zonde. Stop met het verspillen van tijd aan dingen die er niet toe doen. Jezus komt spoedig en we moeten elke dag klaar zijn. Wacht niet op weer een teken of een droom. De Heer heeft ons al genoeg gewaarschuwd. Ik zeg dit met tranen in mijn ogen, omdat ik zag hoe verschrikkelijk het zal zijn voor degenen die achterblijven. Zeg alsjeblieft tegen iedereen dat ze zich moeten voorbereiden. Niemand kan de plannen van God veranderen. Hij neemt zijn eigen beslissingen. De trompet zal schallen en degenen die er klaar voor zijn, zullen gaan. Degenen die er niet klaar voor zijn, zullen blijven.