Inhoud blog

	Instrumenten
	Ons energetisch lichaam
	Lecher antenne (vervol
	Werken met de Lecher-antenne
	Meten is weten

Zoeken in blog

De make-up van de innerlijke mens

Naar méér menselijk evenwicht

Beschouwingen

08-09-2010

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Lied over de natuur

De natuur in rep en roer (liedtekst) Heel de aarde ligt te beven Opgeschrikt door ons verleden. In de zeeën sterven vissen met de vleet. Donkre wolken over t land, Geen voorraad goud of diamant ! Kom neem de teugels van je levenskar in dhand. De natuur in rep en roer Een atoombom op de loer. Ons testament is een blanco papier. Onze toekomst hopeloos, Onze gezondheid zwak en broos ! Je bijt met alle tanden nu reeds in het zand. Ik hoor het lied van een verscholen karekiet Op klagende toon zingt hij luid arme mens, met je rijk is t bijna uit, herbouw een tempel van liefde, niet van steen. Dit lied heb ik op single en kan gratis aangevraagd worden. Een leuk liedje vol ritme en brandend aktueel. linavano@skynet.be Ga ook luisteren bij You Tube "Ban de bomen niet"

08-09-2010 om 21:59 geschreven door Lina Van Obergen

Veren van de pauw

Om de veren is de pauw bemind Men hoeft niet perse een topmodel te zijn om er fris en begeerlijk uit te zien. Men dient geen masker te dragen om er gezellig en vrolijk uit te zien. Men hoeft niet gemaquilleerd te zijn om er aantrekkelijk uit te zien. Zo bondig zou ik dit verhaal kunnen maken. En toch zien we hoe mensen dag in dag uit, zich opsmukken en bepoederen. Vrouwen heel wat meer dan mannen. In de natuur, en dan voornamelijk in de dierenwereld, zijn het maar al te dikwijls de mannetjes die een mooiere vacht hebben dan de wijfjes ; met mooiere kleuren getooid zijn ; groter en sterker zijn. Vrouwen hebben blijkbaar meer nood zich op te maken. In de Afrikaanse stammen, zijn het ook de vrouwen die hun klederdracht bijzonder verzorgen, zelfs met het weinige materiaal dat ze voorhanden hebben en sieraden ontbreken nooit. Kleur speelt een grote rol. Het vertoon moet er zijn. Kleurige stoffen en sieraden uit gelijk welk metaal. Het alles met zorg en toewijding gerealiseerd. Sieraden hebben , door de eeuwen heen, mensen gefacineerd. In de tijd van de Romeinen waren de sieraden altijd een bron van inspiratie. Bij de Grieken, de nomaden, de rijken en de armen, sieraden moesten er zijn. In kerken en kapellen, zijn het de gewaden, de versierde kelken en monstransen die de ogen strelen. Juwelen hebben daarenboven de emotionele en intentionele waarde van de schenker. Schoonheid wordt aan de buitenkant blootgelegd. De innerlijke schoonheid van de mens is minder opvallend. Hoe kan men trouwens iemand in zijn innerlijke schoonheid tonen ? De schoonheid van de mens ligt hem niet alleen aan de buitenkant maar voornamelijk aan wat hij of zij uitstraalt. Het kan hem in de gebaren liggen, de manier van kijken, de klank van de stem, de zachte aanraking, de liefdevolle bekommernis om het verhaal van de medemens. Onze innerlijke gemoedstoestand gaat hier een grote rol krijgen. We kunnen wel een mooi gezicht opzetten, maar onze gemoedstoestand zal op een gegeven moment toch de bovenhand hebben. Gelaatsuitdrukking tijdens en geanimeerd gesprek ! De klank van de stem, de boze of scherpe blik. De kille afwezigheid bij een dovenmansgesprek.. Door de jaren heen wordt dit duidelijk voornamelijk door de rimpels, de mondtrekken, de uitdrukking van de ogen. Soms zegt men wel die mens heeft een open gezicht. Sta eens even voor de spiegel en bekijk jezelf met aandacht. Kijk eens nors en tel de rimpels. Kijk eens vrolijk en zie de metamorfose. Je wordt een ander mens. Een mens die straalt en uitstraalt. Om de veren is de pauw bemind. In de wereld van de dieren wordt er dagelijks aan make-up gedaan. Veel zorg wordt er besteed aan het gladstrijken van veren; aan het pikken naar kleine insecten en allerhande gedierte dat de vacht komt irriteren. Een mooi voorbeeld is dat van de witte vogels die liften op de rug van buffels. De natuur zelf houdt van schoonheid. Succes bekomt men soms door de uiterlijke schijn. Succes komt soms spontaan. Mensen worden gewaardeerd als ze veel werken. Als ze veel presteren. Nietsdoeners hebben weinig aanzien. Daarom dienen we in het leven steeds veel initiatieven te nemen. De wereld is aan de durvers. Ook al bevalt je genomen initiatief of actie niet iedereen, doe het. Initiatieven nemen ! dat is pas kleur geven aan het leven. Om de veren is de pauw bemind. Ja, want wie mooi en aantrekkelijk is oogst succes, zeker wanneer de schoonheid van binnen zit. De uitstraling zal des te geweldiger zijn. Wie rijkdom heeft wordt gegeerd. Ja, want goud haalt het op klatergoud. Wie kennis bezit wordt gerespecteerd, want kennis is macht. Eigenlijk wordt er van de mens heel veel gevraagd. Maar het loont de moeite. Doe iets dat niet in het klassieke ligt van de verwachtingen. Steek de kop op. Ga vooral nooit bij de pakken zitten. Elke periode in het leven is de moeite waard. En dat het leven in fazen is ingedeeld dat weten we : kind zijn en dan mens worden. De wereld ingestuurd worden met een wetenschappelijke en emotionele bagage. Kortom een rugzak vol proviand die we moeten dragen met verantwoordelijkheid. De wereld rekent op ons. Op u en mij. Wees sterk als kritiek als balast op je schouders wordt gelegd. Wie kritiek aankan, blijft rechtopstaan en weet dat hij belangrijk is. Wie kritiek oogst heeft uitzonderlijke dingen gedaan die de mensen niet altijd begrijpen; verkeerd interpreteren of naast zich neerleggen. Ze kunnen er niet bij. Ga door. Neem initiatief. Wees vooral je zelf. Het uiterlijke is belangrijk. Mooi verzorgd staat netjes en is bovendien lieflijk en bekoorlijk. Als je iemand wat wil doorgeven, wees dan zo aangenaam mogelijk in je voorkomen, je spreken, je zijn. Vergeet nooit dat je zijn beïnvloed wordt door je innerlijke kracht. En deze is groot als je gelukkig kan zijn, niet enkel met wat je hebt maar met wat je geworden bent door de jaren heen. Door je studie wellicht, je opvoeding, je werkervaring en ook je vrienden. Deze laatsten zullen je bemind of ontgoocheld hebben; ze zullen je gesteund of afgebroken hebben. Als je in hen geloofd hebt, is het een vruchtbare tijd geweest. Als je bovendien in jezelf gelooft, ligt nog een vriendrijke toekomst voor je klaar. De veren van de pauw mogen dan rechtopstaan, voor glorie en eer; als ze gaan liggen blijven ze sierlijk en bekoorlijk. Ze zullen altijd deel zijn van een uniek wezen. Schoonheid zit niet enkel van binnen !

08-09-2010 om 21:56 geschreven door Lina Van Obergen

29-06-2007

Levenslijn

Klik op de afbeelding om de link te volgen

Het leven gekruid met wijsheid Met de L van levenslijn Een gezellige babbel met vrienden kan soms echt inspirerend werken. Dit overviel me toen ik daarstraks met vrienden rond de tafel zat. Keuvelen, wereldnieuws bespreken, het ontleden van feiten; de informaties langs radio en televisie onder de loepe nemen. We genoten van het samenzijn en werden wat onrustig bij al die verhalen die ons dagelijks bezighouden. Verhalen en gebeurtenissen die onze denkwereld bijna beheersen. Ik zeg wel bijna beheersen. Want dat is de kunst. Informatie kunnen opnemen en selectief in vakjes en schuifjes indelen; een juiste plaats in het geheel geven. De media zijn uit op sensatie, grote oplagen, speciale nummers De media zijn uit op provocatie; zijn uit op sentimentele uitbuiting van dramas en gebeurtenissen. En wij mensen, laten ons door de electronische, onzichtbare draden van het Internet en satelietverbindingen, vele overbodige, en onnuttigegegevens opsolferen. Onbewust wordt onze denkwereld gekneed tot een brei die indigest kan worden. Handen in de schoot, geeft nog geen brood. Niet reageren, niet werken en het alles ondergaan geeft geen geestelijk brood als voedsel. De volksuitdrukking zinspeelt natuurlijk op het feit dat wanneer mensen niet werken, ze geen brood hebben of verdienen om onder de tand te steken. Maar in onze huidige maatschappij kunnen we deze wenk wel doortrekken. Wie passief alles slikt wat de media verspreiden is een sufferd. Om den brode wordt er geroddeld, wordt er verzonnen, wordt er gelogen. Maar er is meer ! Laten we de levenslijn van de huidige mens eens indenken als een lange draad. Een lijn die we ons voorstellen met opeenvolgende punten. Een levenslijn. De 25 eerste puntjes zijn de studieperiode waarin een mens zich vormt. Hij brengt nog niets op ; hij kost aan de maatschappij en zijn thuis. De 5 volgende punten ; hij is werkzoekende; hij kost geld aan de maatschappij. Vanaf punt 30 tot circa 60 punten op de levenslijn die we voor onze ogen trekken, is hij werkzaam. Hij verdient geld; hij laat het rollen en betaalt veel, heel veel belasting op zijn arbeid. Vanaf circa 65 punten(jaren dus) wordt hij minder actief en gaat opnieuw aan de gemeenschap kosten, wellicht nog 30/35 jaar lang. Het lang leven is hem van harte toegewenst. Bekijken we even deze redenering van dichterbij : 25 eerste levensjaren : kosten geld circa 5 volgende levensjaren : kosten alweer geld Van 30 tot 60/65 : betekenen 30/35 jaren productiviteit Vanaf circa 60/65 gaat hij opnieuw kosten. Laten we even een kleine berekening maken : Slechts 30/35 jaar aktief voor 60/65 jaar inactief qua broodwinnen. Eigenaardig als we die proporties zien. Misschien begrijpen we dan beter dat het normaal is dat we veel betalen aan taksen om onze eigen toekomst en deze van onze kinderen te vrijwaren. Kinderen moeten we de kans geven te studeren, zich te vormen. (circa 25 jaar) Maar we moeten niet toelaten dat zij hun dolle jeugdjaren verbrassen op de kosten van de maatschappij, want daar betaalt de gemeenschap voor. Jonge mensen, moeten de kans krijgen op leerschool te gaan in bedrijven en ondernemingen; eens te struikelen en eens te zoeken naar de job die bij hun karakter en studieopleiding past. Rond die leeftijd zullen zij wellicht denken aan het stichten van een gezin of een samen op weg gaan met een mooie toekomst voor ogen. Velen zullen nochtans struikelen onderweg. En daar moeten we begrip voor opbrengen. Er is altijd iemand die het net niet zo gewild heeft. Tot de pensioenleeftijd in zicht komt en bedrijven ons stilaan maar zeker diets maken dat we beter op brugpensioen gaan. Dan blijft ons nog in het beste geval een zee van tijd over om te genieten van het leven. Beter gezegd : om verder te genieten van het leven maar op een ander ritme. De aktieve bevolking heeft geïnvesteerd in de de spaarpot voor de oude dag. Het pensioen. Werken moeten we dus voor ons zelf en de anderen. Onze kinderen, onze toekomst. Mogen leven in een land zoals het onze , waar alles nog geur en kleur heeft, is nog niet zo slecht. We genieten van een grote welstand maar moeten alert blijven voor onze medemens die de snelle evolutie van computers - Internet - digitale snufjes allerhande niet méér kan volgen. Een hele generatie die onmondig wordt. Hier moeten we alert voor blijven. We willen er komen in het leven ! Er komen in het leven, betekent nog altijd : inzet, offergave, wilskracht, de ogen gericht op de toekomst en het goede dat we anderen willen aandoen. Dat het rondom ons, en ook in eigen land verkeerd kan aflopen dat hebben we de laatste jaren en maanden al elke dag door de media voorgeschoteld gekregen, catastrofen, oorlogen, zelfmoorden, verkrachtingen, kindermishandelingn verwaarlozingen enz. Wordt het niet de hoogste tijd om het positieve nieuws in vedette te stellen zodat we kunnen leven in een sfeer van gelukkig zijn met dankbaarheid tevens voor al het positieve dat we mogen beleven. Onze levenslijn moet er een zijn van steeds opnieuw op zoek gaan naar het goede in deze wereld. Datgene waar niet over gesproken en geschreven wordt zodat we ons veilig en gelukkig kunnen voelen en blijdschap alom kunnen verspreiden.

29-06-2007 om 17:50 geschreven door Lina Van Obergen

Kleine dingen kunnen groots zijn

Kleine dingen zijn inderdaad klein Maar trouw zijn in kleine dingen is iets groots. Met de letter Kvan klein. Fijn weer even achter het scherm van de computer te kunnen zitten en te bezinnen over de tekst die Moeder Teresa ons naliet. Trouw zijn in kleine dingen. Kleine voorwerpen kunnen we met minachting benaderen tenzij we ze met grote ogen bekijken. Met verwondering met bewondering. Dan krijgen ze kleur en geur. Een eigen identiteit. Wat klein is, trekt ons aan ; het wordt aantrekkelijk ; we kunnen het de baas. Kleine diertjes zijn over het algemeen heel lief en we gaan ze strelen en koesteren. Babies trekken ons bijzonder aan omdat ze zo teer lijken, zo freel en schalks. We willen het ook hebben over grootse dingen. Grootse dingen doen in het leven is niet voor iedereen weggelegd. Niet iedereen krijgt de kans uit de band te springen en op te vallen. Denk maar even aan de zorgende moeder, die onafgebroken zich dag en nacht inzet voor haar kroost. Ook al gaat ze buitenshuis werken , dan nog blijft ze permanent bezig met de kinderen. « Wat spoken ze uit tijdens onze afwezigheid »; « hoever staat het met het huiswerk », « waar spelen ze », « met wie en met wat. » « Staat de televisie niet te luid en welk programma volgen ze », « zijn ze aan het surfen op het internet ? » Surfen maar ; de telefoonrekening vliegt de hoogte in. Spaarpotjes werden tot nog toe niet aangelegd om spelletjes te kopen via internet. Het zijn nog steeds de ouders die opdraaien of zijn er uitzonderingen ? Spectaculaire dingen zijn er niet altijd om de kans te bieden aan mensen die even op TV of radio willen komen. Men kan niet elke dag een drenkeling redden of hier en daar een heldendaad verrichten. Kleine dagdagelijkse dingen zijn zo banaal, zo vanzelfsprekend ; toch worden ze achter pot en pint luidkeels besproken. Gewikt en gewogen. En er gebeuren echt vele kleine dingen in de loop van de dag. Onopvallend, geruisloos : een helpende hand bij een gehandicapt kind ; de tafel die wordt afgeruimd ; de tv die op een laag pitje wordt gezet omdat klank storend kan zijn voor wie in de nabijheid ervan, wil studeren of lezen. Wanneer worden kleine dingen dan groot ? Als we trouw blijven aan een gegeven woord. Wanneer onze inzet koppig naar de eindmeet loopt. Wanneer het engagement tegenover de partner gerespecteerd wordt. Wanneer twijfel wordt verbannen ; het ongeloof weer plaats maakt voor geloof. Waar vriendschap uitgroeit tot ware liefde in permanente zorg voor elkaar. Toen Moeder Teresa zei « kleine dingen zijn inderdaad klein, maar trouw zijn in kleine dingen is iets groots » dacht ze wellicht aan haar eigen inzet. De dagelijkse zorg voor de misdeelden ; de warme handdruk aan de zieke, weze het dan met haar kleine, magere, knokige hand ; haar bemoedigende woorden voor haar medezusters. Haar tere blik en het luisterend hart. Die kleine gestes heeft ze ons voorgedaan. Haar beeld zal ons nog lang bijblijven. Zelf was ze niet groot van gestalte ; alle proporties gerespecteerd, zal ze ook een klein hart gehad hebben maar zo groots voor wie haar mocht ontmoeten. Bij haar was het niet op afspraak, en in functie van een volle agenda, dat je kon aankloppen. Waar er moest gewerkt worden was ze ; waar er moest verzorgd worden was ze. Als er moest gebeden worden was ze er ; permanent in kontakt met God en mens. Is dit geen prachtig voorbeeld voor wie even de bekommernissen van elke dag onder ogen wil zien. Is het sleur of is het gave ? Is het bitter maar toch drinkbaar ? Is het banaal of overweldigend ? Ik heb het over het leven. Gewikt en gewogen. Zo kwaad hebben we het hier in het Westen niet. We mogen daarom niet de ogen sluiten voor het leed rondom ons, de groeiende armoede, ook bij ons. De vereenzaming. Het individualisme. Het gevoel er niet méér bij te horen. We hebben mekaar nodig. Laten we weinig wikken en wegen maar present zijn. Een klein gebaar kan wonderen doen; een lief woord kan helend zijn; een kleine traan die meevoelt met het grote leed van iemand kan verzachtend werken en een duidelijk teken zijn van ik ben er voor u ik leef met je mee. In kleine daden schuilen grote levenswaarden. Lina Van Obergen

29-06-2007 om 17:42 geschreven door Lina Van Obergen

06-11-2006

Kiezen - een nieuwe aflevering in de reeks Paprika

Paprika Een leven gekruid met wijsheid ! Met de K van kiezen. Kies zorgvuldig de mens die met je gaat. Het leven zit dikwijls vol verrassingen. Pijn, vreugde en verdriet volgen mekaar soms in snel tempo op. Mensen komen en gaan. Kinderen krijsen en moeders verwijzen. Allen groeien we op in wijsheid en deugd. Dit is natuurlijk een hartewens. Opgroeien betekent kans krijgen om op zelfstandige manier het leven in te stappen. Wijsheid doet men op in scholen en vriendenkringen tijdens symposiums en Ronde Tafelgesprekken; als boekenworm neuzend in dag- en weekbladen. Leergierig snuffelend in boeken over wijsbegeerte en filosofie. Als ik dan even mijn eerste stappen zet in de grote mensenwereld wordt het ernst. Ik word gewikt en gewogen voor mijn kennis en snuggerheid. Ik word besnuffeld en afgetast voor mijn hebben en zijn. Ik word in het vizier genomen voor al mijn kleine ondeugden en onvolkomendheden. Ik leef. Ik roep het uit beter één die met mij meegaat want de weg naar volwassenheid is zwaar, lang en hard. De weg doorheen de immense mensenwoestijn is dor en verlaten. Op wie kan ik mij verlaten. En dit is de cruciale vraag : op wie kan ik mij verlaten ?. Wie met mij gaat, kan bogen op mijn eerlijkheid en steun. Die iemand staat aan mijn zijde al ben ik alleen in drukke of droeve dagen. Ik vertrouw op die iemand in goede en kwade dagen. Vreugde wordt uitgezongen, verdriet uitgepraat. Woede wordt lam gelegd terwijl triomfen uitbundig uit de doeken worden gedaan. Maar ik LEEF. Wie mij beloofde ter hulp te komen wanneer het stilaan avond werd, en de lichten rondom mij verbleekten, zie ik niet. Ik bespeur geen aanwezigheid. Het was een holle belofte. Liever iemand die met mij gaat. Dragend vreugd en pijn, geluk en voorspoed. Want beloven en het niet waarmaken daar heeft niemand een boodschap aan. Een woord is een woord; een daad een daad. Slechts op die basis kan een wereld draaien en vooruitgaan. Zo niet verliest men tijd en energie. Verspilling van wat ons zo kostbaar is. Een wereld vol leugens, geweld en verraad kent momenten van opgang maar moet blijvend attent blijven op de tegenaanvallen. Vroeg of laat loopt men tegen de lamp en doven de lichten. Wie eerlijk en oprtecht is, haalt de koppen van de kranten niet maar leeft in vrede met zichzelf. Wie vrede zegt; zegt geluk. Wie geluk zegt ervaart de echte rede van zijn bestaan. We zijn hier om gelukkig te zijn. Kies daarom heel nauwkeurig de medemens die met je gaat; een heel eind weegs. Wie volgt is slechts een naloper bereid om te spieken. Wie met je gaat deelt in alle goeds. Een hartewens voor iedereen : vind de vriendschap die je waardig is. In geborgenheid en oprechte interesse ligt de parel van t geluk. Wat zegt de volksmond ook weer : Beter één die met mij gaat dan twee die mij volgen. Lina Van Obergen
06-11-2006 om 21:26 geschreven door Lina Van Obergen

27-03-2006

Met de I van INITIATIEVEN NEMEN Het leven zit vol wensen en verwachtingen. We blikken niet graag naar het verleden ; neen want onze ogen zijn gericht op onze toekomst. Momenten van blijde en soms angstige vooruitzichten. Maar we leven. We kennen goede en kwade dagen. Dagen van vreugde en dagen van verdriet. En telkens slagen we er ons door. Met de moed der wanhoop ? neen, juist niet. We slagen er ons door met de sprankels van hoop. We blijven geloven dat het ooit eens beter zal gaan. Zoniet waren we reeds van deze aardbol verdwenen. We zouden een einde gesteld hebben aan ons bestaan. Maar we doen het niet. Ergens bespeuren we nog altijd een lichtpunt. Kennen we nog de juiste betekenis van Kerstmis , of hebben we als zovelen de kerstboom vol gehangen met flikkerende lichtjes, zonder in onszelf de warme gloeilamp te hebben aangestoken om mensen, vrienden om ons heen te verwarmen.Met Pasen worden de eitjes geschilderd en ergens verdoken omdat de kinderen de zoektocht zouden inzetten naar het onbekende. Een gekleurd eitje spreekt aan. Pasen is wel heel wat belangrijker en duidt op de verrijzenis van het dode leven. Maar dat is een heel ander verhaal waar we het nog zullen over hebben. Wat zegt de volksmond ook weer ? : Tussen de mond en het bord valt er al te dikwijls veel pap op de grond. We starten een project, beginnen is niet zo moeilijk, maar voor we het eindresultaat bereikt hebben, hebben we tranen en bloed gezweet. Door twijfels overmand. Met kritiek overstelpt. Met geldgebrek geconfronteerd. Met ziekte bedreigd. Maar we hebben het hoofd geboden. We zijn er geraakt. En pas dan kunnen we fier zijn op onze prestaties. De aanhouder wint. Geloven in onszelf. Geloven in de anderen. Een hele opgave dat ons elke dag wordt voorgehouden. Laat dan wat pap op de grond vallen; het is belangrijk vol te houden. Dat we de tegenkantingen aankunnen. Dat we kritiek kunnen ombuigen met juiste argumenten. Niet afgeven. Recht door zee. Zo willen we varen op de nieuwe golven van hoop die ons ook in het nieuwe werkjaar zullen worden aangereikt. Durf en lef maken het leven boeiend en interessant. Anderen hebben maar al te gauw de neiging om ons hun wetten en interne regels op te dringen. Met sterk geloof lukt dit niet. Stress mag onze denkwereld niet overheersen. Daarom moeten we af en toe tijd willen maken voor momenten van rust en bezinning. Daar hebben we recht op. We moeten hiervoor wel het roer stevig in handen houden. Onze agenda wordt door onszelf ingevuld. Anderen doen hierbij slechts voorstellen. Wij zeggen amen of beter we beamen. We kunnen het allemaal een zekere richting uitsturen, zodat we baas blijven, grotendeels althans over onze dagindeling. Dit vraagt natuurlijk dat we zelf veel initiatieven nemen en zodoende ons eigen leven in hand houden. Op die manier geven we onze bezieling mee aan anderen. We hoeven dan zelf niet mee te lopen. We hebben het zelf uitgedacht en we verwezenlijken ons project samen met anderen. Dit kan zowel in eigen huiskring, op het werk waar we ook staan. Mag elke nieuwe dag ons blijven bezielen en ons alert houden. Elke dag dat God ons geeft, willen we bewust beleven. Met animo en dankbaarheid. Tussen de start van een project en het einde zitten veel inspanningen vervat. Alles lukt niet van de eerste keer. Telkens weer opnieuw beginnen brengt beslist het einddoel naderbij. Geloven in onszelf; de eindmeet halen en dan met een dankbaar hart kunnen loven : onszelf en al wie met ons ging. Mag elke nieuwe uitdaging vol vreugde en geluk zitten voor allen die moedig en met zin voor humor de wipplank gebruiken om een verre sprong te wagen in de toekomst die elke dag nieuw en hoopvol is. Lina Van Obergen

27-03-2006 om 16:04 geschreven door Lina Van Obergen

Ga met me mee

Over spreuken en gezegden Beter één die met mij gaat dan twee die mij volgen. Het leven zit dikwijls vol verrassingen. Pijn, vreugde en verdriet volgen mekaar soms in snel tempo op. Mensen komen en gaan. Kinderen krijsen en moeders verwijzen. Allen groeien we op in wijsheid en deugd. Dit is natuurlijk een hartewens. Opgroeien betekent kans krijgen om op zelfstandige manier het leven in te stappen. Wijsheid doet men op in scholen en vriendenkringen tijdens symposiums en Ronde Tafelgesprekken; als boekenworm neuzend in dag- en weekbladen. Leergierig snuffelend in boeken over wijsbegeerte en filosofie. Als ik dan even mijn eerste stappen zet in de grote mensenwereld wordt het ernst. Ik word gewikt en gewogen voor mijn kennis en snuggerheid. Ik word besnuffeld en afgetast voor mijn hebben en zijn. Ik word in het vizier genomen voor al mijn kleine ondeugden en onvolkomendheden. Ik leef. Ik roep het uit beter één die met mij meegaat want de weg naar volwassenheid is zwaar, lang en hard. De weg doorheen de immense mensenwoestijn is dor en verlaten. Op wie kan ik mij verlaten. En dit is de cruciale vraag : op wie kan ik mij verlaten ?. Wie met mij gaat, kan bogen op mijn eerlijkheid en steun. Die iemand staat aan mijn zijde al ben ik alleen in drukke of droeve dagen. Ik vertrouw op die iemand in goede en kwade dagen. Vreugde wordt uitgezongen, verdriet uitgepraat. Woede wordt lam gelegd terwijl triomfen uitbundig uit de doeken worden gedaan. Maar ik LEEF. Wie mij beloofde ter hulp te komen wanneer het stilaan avond werd, en de lichten rondom mij verbleekten, zie ik niet. Ik bespeur geen aanwezigheid. Het was een holle belofte. Liever iamand die met mij gaat. Dragend vreugd en pijn, geluk en voorspoed. Want beloven en het niet waarmaken daar heeft niemand een boodschap aan. Een woord is een woord; een daad een daad. Slechts op die basis kan een wereld draaien en vooruitgaan. Zo niet verliest mijn tijd en energie. Verspilling van wat ons zo kostbaar is. Een wereld vol leugens, geweld en verraad kent momenten van opgang maar moet blijvend attent blijven op de tegenaanvallen. Vroeg of laat loopt men tegen de lamp en doven de lichten. Wie eerlijk en oprtecht is, haalt de koppen van de kranten niet maar leeft in vrede met zichzelf. Wie vrede zegt; zegt geluk. Wie geluk zegt ervaart de echte rede van ons bestaan. We zijn hier om gelukkig te zijn. Kies daarom heel nauwkeurig de medemens die met je gaat; een heel eind weegs. Wie volgt is slechts een naloper bereid om te spieken. Wie met je gaat deelt in alle goeds. Een hartewens voor iedereen : vind de vriendschap die je waardig is. In geborgenheid en oprechte interesse ligt de parel van t geluk. Lina Van Obergen

27-03-2006 om 15:56 geschreven door Lina Van Obergen

03-10-2005

IDENTIFICATIE - een nieuwe bijdrage in de reeks "naar méér menselijk evenwicht"

IDENTIFICATIE Met de I van identificatie. Ik wil mezelf beter leren kennen en schrijf deze enkele zinnen neer. Treed binnen in mijn wereld van denken en bezinnen. Ik las een boek over diepzielduiken van Roy Martina. Fijne titel voor een plons in het binnenste van mezelf. Een boeiende tocht die me brengt naar een sfeer die ik niet eens ken. Ik voel onzekerheid en een tikkeltje ontgoocheling. Ik wil mezelf veranderen in een sportieveling een fijn rechtoplopende mens. Volg je mij ? Ik zit nog onder water en wil even lucht komen happen. Misschien bij jou die mij nu leest en je afvraagt waar ik naartoe. Eenvoudigweg naar mezelf zoeken; naar een persoon die ik wil kneden naar mijn eigen dunken. Kan dat ? waarom het niet proberen. Een dagelijkse overweging is weldoend om gemoedsrust bevorderend. Ik zou die iemand willen zijn die kan zingen en springen zonder voorafgaandelijke oefening. Misschien heb ik jou wel nodig om mij moed te geven en mij te doen volhouden. Wil je bij mij zijn in gedachten en doen. Ik zal je alles vertellen zodat ik mijn inspanningen volhoud. Tot hiertoe heb ik al te dikwijls mensen geïdentificeerd. Ik plakte een naam en hun karaktertrek op hun body. Ik had ze gecatalogeerd voor ik hetzelf wist. Ik sprak vlugger dan zij en wachtte niet om hun persoonlijke visie te aanhoren. Mijn antwoord was klaar voor zij het eerste woord hadden gesproken. Ik identificeerde oordeelde en veroordeelde. Want deze termen liggen dicht bij elkaar. Nu wil ik op zoek gaan naar mezelf. Wie ben ik. Wat denk ik. Hoe ben ik ertoe gekomen om op die manier te denken? God zij dank ben ik als een optimist geboren. Snel in alles, vlug in doen en daarbovenop een radde tong. Ik verzette tweemaal zo snel een tafel en een stoel terwijl anderen nog stonden na te denken waar die voorwerpen naar toe moesten. Maar vanaf nu mag het rustiger ik wil de tijd nemen om te bezinnen en mezelf te identificeren; niet de anderen. Ik heb verlangens zo hoog als een wolkenkrabber en ideeën zo gaaf als een lelie. Ik hou van zachte geuren en zachte pastelkleuren. Het schreeuwerige hoeft niet meer. Ik wil de dingen van het leven identificeren. Al wat ik tegenkom. Dit wil zeggen alles zien en bekijken. Alles aanraken en voelen. Het wonder van de natuur doordringen door het opsporen van honderden vragen. Ik wil bewust leven. Ik wil in ieder mens een eigenheid ontdekken, zeg maar identificeren om gemakkelijker te communiceren en op dezelfde golflengte te geraken. Ik ben op zoek naar een waarheid die niet hoger ligt maar om en rondom mij vatbaar is. De Scheppende Hand van God. Ik zit ergens op een loopband zonder het doel voor ogen te houden. Ik wil Een eigen parcours volgen bewust en wel beleefd. Gelukkig zijn is mijn leitmotief. En soms denk ik dit is perfect mogelijk maar niet met zoveel dingen om mij heen. Mensen die mij bewegwijzeren. Opinies die mij niet liggen. Voedsel dat mij miskomt en resten uit mijn opvoeding mij beklemmen. Ik wil vrij en luchtig leven. Met een dankbaar hart en een zicht op zoveel mooie dingen. Ik wil zingen en beminnen. Ik wil dragen en geven zonder verhoor en vertaal. Ik heb niet zoveel te vertellen maar wel aan te tonen hoe eenvoudig een mensenleven kan zijn. Ik leef niet op een eiland alleen in de Stille Oceaan. Ik heb relatie nodig een klankbord en een bemoedigende blik een schouderklopje om het hier uit te houden. Wil jij mijn metgezel zijn in goede en kwade dagen. Als ziekte ver van mijn bed blijft heb ik niet eens het recht te klagen en nog minder te zagen. Trouwens ik word niet ziek als jij in mij wil blijven geloven. Laat ons samen op weg blijven gaan naar een nieuwe, vernieuwde wereld die zich elke dag voor onze ogen afspeelt en ontplooit : steeds wijder en wijzer. Tenslotte ben ik die particule die zou ontbreken als ik niet op tijd en stond mijn plaats zou veroveren en telkens opnieuw herveroveren. Ik mag er zijn. Laat het vuur maar branden. Lina Van Obergen

03-10-2005 om 17:39 geschreven door Lina Van Obergen

24-07-2005

Het leven is fantastisch

Een inzicht in onze manier van leven en zijn Dit artikel begint met de letter F " "F" staat hier voor FORMIDABEL - FANTSTISCH Is het niet zo dat ons leven iets unieks is. Ieder mens kan er van genieten. We moeten op zoek gaan naar de heerlijke momenten die ons worden aangeboden. Soms hoor je wel eens iemand zeggen "ik heb niet gevraagd om het leven. Mijn ouders hebben mij verwekt. Dat is alles" . Amaai !!! Ikzelf zou beschaamd zijn zoiets te durven zeggen of te denken. Het leven kan natuurlijk tegen zitten. Het nest waarin we geboren worden is bepalend voor onze verdere toekomst. Maar het zijn niet enkel onze ouders die voor onze opvoeding instaan. Tijdens onze eerste levensjaren krijgen we misschien een gouvernante of een "au-pair"meisje of een kinderoppaster in een kribbe, die voor ons zal zorgen. Later krijgen we een Juf die ons zal leren om propertjes en netjes naar het toilet te gaan - eten met één handje en mondje afkuisen. In de lagere afdeling is het pas leuk met vriendjes en klasgenoten wat "georkestreerd" kattekwaad uitspoken en trachten te ontsnappen aan de straf. In de hogere afdelingen wordt het opletten geblazen om niet verliefd te worden op de leraar of lerares nederlands/geschiedenis. De eerste jeugdliefde staat prompt voor de deur. De ouders gaan wellicht tekeer als ze vernemen dan we "kriebels in de buik hebben". Maar is dat alles niet FANTASTISCH. We leven - we voelen dat leven in ons. We durven of we durven het niet ten volle aangrijpen. Maar de kansen worden geboden. Doen. Later kunnen we slechts zeggen "och, had ik dat geweten". Leven en laten leven. FORMIDABEL toch, die eerste werkplaats waar we met verlegenheid en angst naartoe trekken. We moeten het nog waar maken. We moeten ons nog laten inwijden in de sfeer van de nieuwe en eerste werkomgeving. Daar komen de colleg's aandraven - een baas die wetten uitdoktert en opdringt. Het loon is schaars in het begin. Maar we leven. We staan op eigen benen. Nog teveel omringd door mensen die een invloed op ons willen uitoefenen. Met de beste bedoelingen dikwijls maar ook om druk te kunnen uitoefenen en ons te domineren. We weten dat maar we reageren niet; afhankelijk van de aard van ons karakter. Maar we leven. Het is FORMIDABEL wat we allemaal mogen en kunnen beleven. Geloof erin en beleef de mooie momenten van het leven. We zijn allen een puzzelstukje in het geheel van deze wereld. Klik even op FORMIDABEL en schrijf een hele reeks woorden op die beginnen met F Formidable-fantastich-fenomenaal-feestelijk- allemaal bijwoorden om dat woord "ik leef" te omschrijven. Fantastisch - Formidabel Wie kent Radio Spes niet ? Kijk eens hier hoe mensen zich inzetten om een katholieke vlaamse zender 24 uur op 24 uur in de ether te houden. Ze werken en denken aan programma's van erg uiteenlopende aard. Vrijwilligersjong en minder jong maar allemaal gemotiveerd om van hun leven iets uitzonderlijks te maken en hun kennis en ervaring aan anderen mede te delen. Fantastisch - Radio Spes FM 105 !!! Lina Van Obergen

24-07-2005 om 16:31 geschreven door Lina Van Obergen

27-06-2005

Bewust leven !

De tweede letter van ons alfabet zet ons op weg naar een nieuw idee. Letter B.

Bewust leren leven. Doen we dat of doen we dat niet ?

We denken vaak dat we echt menen wat we doen en dat we doen wat we menen.

Forget it. Veel te vaak lopen we de dingen des levens achterna.

We laten ons vele zaken dikteren.

We apen na we volgen het ritme van opstaan wassen ontbijt

Werk koffiepauze enz enz

Ach nee, ik doe er niet meer aan mee.

Ik wil heel bewust elke nieuwe dag beginnen.

Goed geslapen of niet ik wil bewust wakker worden

Ik wil mijn dag die ik gekregen heb inkleuren met het rood van de liefde

Het groen van de zachtheid en het natuurlijke het roze als minnelijke

overgang tussen wat hevig is en wat broos is.

Bewust leven is een kijkje nemen in ons eigen mechanisme van handelen

en denken. Van doen of niet doen. Van zeuren omwille van of van lachen

omwille van.

Hoe kan ik lachen met de gekke kuren van mensen en waarom zou ik het niet doen ?

Identificatie maakt dat ik mensen onhandig , knap, lui, intelligent, mooi of lelijk vind.

Daardoor ga ik handelen in funktie van mijn oordeel over iemand.

Die ene vind ik minder aantrekkelijk en dus onbetrouwbaar ??? Gaat dit samen ???

Die andere vind ik zo fijn uitgedost, welbespraakt, vriendelijk en vlot.

Dus geef ik die iemand alle krediet. Gaat dit samen ???

In ons streven naar meer bewust leven mogen we mensen niet beoordelen op hun voorkomen.

Hoe dikwijls hebben we ons daarin niet vergist.

Bewust leven is ons rekenschap geven van hoe wij reageren tegenover mensen

En hoe we onszelf plaatsen tegenover ons eigen spiegelbeeld.

Laten we even kijken naar de rimpeltjes rond de ogen en de mondhoeken.

Fraai en lieflijk of lelijk en irritant.

Het komt er op aan hoe we dat benaderen.

Hoeveel lieve dames dragen niet met gezag en respect die tekenen van het

Leven als een garantie van levenswijsheid en ervaring.

We zijn uiteindelijk toch geen filmsterren.

Wellicht is er een soort aanvaarding nodig.

Bewuster leven

Laten we met kleine pasjes vooruitgaan.

Laat ons beginnen met onszelf vele vragen te stellen.

Welke keuzes maak ik in mijn leven ?

Hoe kleed ik mij ?

Hoe en wat eet ik ?

Hoe reageer ik in benauwde situaties ?

Hoe is mijn wandelpas ?

Loop ik rechtop ?

Hoe bestuur ik de wagen ? agressief of hoffelijk ?

Hoe programmeer ik mijn dag ?

Kan ik me ontspannen en even er tussenuit knijpen om wat rustig te gaan zitten ?

Neem ik zelf veel initiatieven in de loop van de dag ?

Maak ik tijd voor een babbel met de buren ?

Maak ik tijd voor mezelf om even de badkamer in te duikelen om mijn haren in plooi te leggen

Wat lees ik de kleine modebladen ? de krant ? een stukje hoogstaande literatuur

Hoe deel ik mijn avond in met het gezin ?

Waar staat de TV in de leefkamer ? centraal ?

Neem nu gerust pen of potlood en zet het alles even op een rijtje

Stel nog tientallen vragen méér en u zal verstomd staan

Hoe weinig bewust we leven.

Leg pit in je leven een vleugje paprika

Een kruidje dat ons van binnen opwarmt

en ons als het ware energie geeft.

Niet twijfelen en niet uitstellen

Bewuster leven doen we vanaf nu.

Laat ons leven met een dankbaar hart voor al het mooie dat we hebben meegekregen.

Lina Van Obergen

27-06-2005 om 18:42 geschreven door Lina Van Obergen

18-04-2005

Met de A van Alert

Alert zijn

Het leven zit dikwijls vol verrassingen.

Pijn, vreugde en verdriet volgen mekaar soms in snel tempo op.

Mensen komen en gaan. Kinderen krijsen en moeders verwijzen.

Allen groeien we op in wijsheid en deugd. Zo wordt het ons toch voorgehouden.

Opgroeien betekent kans krijgen om op een zelfstandige manier het leven in te stappen.

Wijsheid doet men op in scholen en vriendenkringen tijdens symposiums en ronde tafelgesprekken; in boeken over wijsbegeerte en filosofie.

Als ik dan even mijn eerste stappen zet in de grote mensenwereld wordt het ernst.

Ik word gewikt en gewogen voor mijn kennis en snuggerheid.

Ik word besnuffeld en afgetast voor mijn hebben en zijn.

Ik word in het vizier genomen voor al mijn ondeugden en onvolkomendheden.

De weg naar volwassenheid is zwaar, lang en hard. De weg doorheen de immense mensenwoestijn is dor en verlaten. Op wie kan ik mij verlaten ?

Met wie zal ik verder gaan ? Wie wordt mijn reisgezel ?

Wie met mij gaat, kan bogen op mijn eerlijkheid en steun. Die metgezel staat aan mijn zijde al ben ik alleen in drukke of droeve dagen. Momenten waarop ik moet kiezen en delen.

Ik vertrouw op die iemand in goede en kwade dagen.
Vreugde wordt uitgezongen, verdriet uitgepraat; woede wordt aan banden gelegd terwijl triomfen worden bezongenen.

Ja ik leef.

Net als een clown die heel voorzichtig over de danskoord stapt, hoog boven de huizen.

Ik wil alert blijven voor de val die ik kan maken. Voor de valstrik die men mij wil spannen.

Voor de leugen die men mij wil doen geloven. Ik wil alert zijn om mij niet te laten meeslepen ; om niet te vervallen in gewoon meedoen ondergaan bezit van mij laten nemen gedumpt te worden door een maatschappij die steeds opnieuw uit is op macht prestige geld en dat ten allen koste.

Wie eerlijk en oprecht is, haalt natuurlijk niet de koppen van de kranten maar leeft in vrede met zichzelf. Wie vrede zegt; zegt geluk. Wie geluk zegt ervaart de echte reden van zijn bestaan.
We zijn hier om gelukkig te zijn. Kies daarom heel nauwkeurig

de medemens die met je gaat; een hele lange levensweg.

Wie met je gaat , deelt in alle goeds.

Een hartewens voor iedereen : vind de vriend(in) die je waardig is.

In geborgenheid en oprechte interesse voor mekaar ligt de parel van t geluk.

Kruid je leven met wat paprika met wat pimentos van levensprikkels.

Blijf alert en durf het alles eens op zn kop zetten.

Jarenlange gewoonten uitdrukkingen levensrituelen

durf ze eens te doorgronden vernieuwen en te aktualiseren en wees blij dat je leeft.

Met een hartelijke prikkel

Lina

18-04-2005 om 18:00 geschreven door Lina Van Obergen

Paprika - een artikelenreeks pittig en gekruid

We beginnen met de letter A.
Iedere week volgt er een beschouwing - de eerst volgende begint met
de letter B. en zo gaan we verder.
Het wordt een leuke manier van uitwisseling van gedachten en gezichtspunten. Raar maar waar.

18-04-2005 om 17:45 geschreven door Lina Van Obergen

11-04-2005

Harmonie in ons leven

Mijn eerste boek kwam uit onder de titel "Naar méér menselijk evenwicht". Regelmatig zal ik volledige pagina's op deze webpagina inbrengen.
Veel leesgenot. Reacties zijn welkom. Lina

11-04-2005 om 15:30 geschreven door Lina Van Obergen

Welkom op mijn persoonlijke site -

Welkom in mijn filosoferende wereld.
Het wordt een boeiende ontmoeting !

11-04-2005 om 08:43 geschreven door Lina Van Obergen

Archief per week

	30/10-05/11 2023
	23/10-29/10 2023
	09/10-15/10 2023
	25/09-01/10 2023
	27/04-03/05 2020
	06/04-12/04 2020
	30/03-05/04 2020
	23/05-29/05 2011
	18/04-24/04 2011
	31/01-06/02 2011
	17/01-23/01 2011
	06/09-12/09 2010
	25/06-01/07 2007
	06/11-12/11 2006
	27/03-02/04 2006
	03/10-09/10 2005
	18/07-24/07 2005
	27/06-03/07 2005
	18/04-24/04 2005
	11/04-17/04 2005