Vandaag moesten we even naar Sassenheim, maar we besloten toch maar via Zoeterwoude/Weipoort te gaan. We waanden ons al direct bij ons vertrek, omstreeks 9.00 uur, in een sprookjeswereld. We hebben genoten van de natuur en een en ander natuurlijk opgeborgen in onze camera's. Inmiddels is de wereld weer helemaal veranderd: de zon scheen  en het rijp op de takken van de bomen en struiken verdween - inderdaad als sneeuw voor de zon. Zo'n mooie wereld als de afgelopen vier dagen heb ik nog nooit eerder meegemaakt. Je werd er vrolijk en gelukkig van.  
Foto: de Weipoort

Nu sluimert de stad nog in de stille nevelen van de nacht, maar vandaag om 7.08 uur zal de winter beginnen, maar voor u wellicht is hij dan al begonnen. Gisteravond heb ik een brandende kaars op mijn balkon gezet om de winter te verwelkomen, een teken van licht voor de komende periode. Om 7.08 uur staat de zon het verst van ons af en vanaf dat tijdstip komt hij weer dichterbij. Winterzonnestand of winterzonnewende. Het feest van het licht is dan begonnen en overal buiten twinkelen de sterren om het nieuwe seizoen te begroeten.

Nog een foto, die ik gisteren maakte in de duinen. Ook vandaag was het weer zo'n wonderschone wereld.

En natuurlijk heeft u van mij een winterfoto te goed. Gisteren gemaakt in de duinen, slechts een paar honderd meter van mijn appartement vandaan.

De idee van mijn vader was: een kerststal bouwen in een rotspartij. Geen stalletje zo maar op het platteland, maar een grot in een berglandschap als de geboorteplaats van het Kerstkindje. Hij ging op zoek naar de schors van de kurkeik, hij vond wat hij zocht en kocht het, maar het kan ook best zijn, dat hij dat schors van een van de etaleurs van Vroom en Dreesmann, waar mijn vader in 1927 als bijrijder op de bestelwagen in dienst kwam, heeft gekregen. (Al gauw was hij zelf chauffeur. Dat ging in die dagen erg makkelijk.Je leerde van je maat hoe alles werkte en nadat je een paar keer geoefend had, deed je examen. Binnen twee dagen zat hij als chauffeur op een eigen auto. Zijn eerste wijk was Scheveningen.) In zijn schaarse vrije tijd maakte hij met hout en schors allemaal losse elementen.Later kon hij die dan groeperen en na de kerst gemakkelijk opbergen voor het volgende jaar. Het was een hele klus, die hij niet in een jaar klaarde. Hij bleef er aan bouwen tot omstreeks 1942. In dat of het volgende jaar won hij met zijn kerststal een prijs. Zijn stal werd gefotografeerd en verscheen in een van de Haagse dagbladen.

Als de stille nevelen van de nacht de stad omhullen en de meeste mensen nog slapen, zal morgenochtend vroeg om 7.08 uur de winter ontwaken. Dit jaar begint de winter op 22 december.

Wij zitten lekker warm in huis; op het Gevers Deynootplein staat een naakte vrouw te bibberen van de kou; ik kan er niets aan doen; ik wilde haar een deken  geven, maar zij wilde die niet aan pakken. Toen ben ik maar de duinen ingegaan en heb de natuur in mijn camera gedaan, maar ik kan er niets mee doen, want mijn computer wil niet meewerken. Morgen komt de techneut en die zal het moeten klaren en al die tijd moet ik mijn geduld maar blijven bewaren. Het is triest; er zit niets anders op. Misschien morgen met een paar heel mooie beelden.

Wit berijpte bomen. Ik ga maar snel naar buiten, even de duinen in en wat winterfoto´s maken. Misschien is dit wel de eerste maar ook de laatste keer van deze winter. Je weet het maar nooit. Straks kom ik nog terug met een vervolg op mijn verhaal van gisteren.

 Mijn vader en moeder trouwden in 1930. Vanaf het begin van dat huwelijk was mijn vader altijd al bezig met de idee een grote kerststal te bouwen. Wanneer hij daar mee begonnen is weet ik niet.Wel weet ik dat zijn kerststal al stond in het huis, dat wij bewoonden in de Professor Kaiserstraat no 24 in Den Haag. Ik meen te iets daarvan te kunnen herinneren uit de jaren 1938-1939. De stal moet toen klaar geweest zijn, want ik herinner me niet dat er in 1940 en volgende jaren nog iets aan toegevoegd is. Ik herinner me nog goed de jaren 1943 en 1944, toen de kerststal stond opgesteld tussen de voorkamer(de salon, zoals dat vroeger heette) en de eetkamer. Deze twee kamers waren gescheiden door twee schuifdeuren. De ruimte was na mijn inschatting ongeveer 1.70 meter breed. De komende dagen zal ik u meer over deze kerststal vertellen.

Het is nu allemaal verleden tijd, ook het gebouw Huize Helena, dat in de afgelopen week gesloopt werd om plaats te maken voor iets met waarschijnlijk een moderner uitstraling.

Weer veel uren later,weer veel herhaalde zetten moeten doen, iedere keer tegen een nieuwe tegenstander en niemand heeft er nog een oplossing. Hun oplossingen kan ik nu bijna blindelings in tikken. Ik doe het heel braaf, maar kan van te voren al zeggen, dat het geen resultaat heeft. Ik ben vanmiddag maar even een ommetje gaan maken om mijn brein weer wat op te frissen.Toen kwam ik deze twee personen tegen; ze stonden stijf van de kou. Dat is toch geen prettig bestaan.

Via de laptop van Annemiek hebben we verbinding met het internet, maar een netwerkverbinding met mijn pc kan nog niet tot stand komen. En toch is het modem van Planet wel ingeschakeld en doet mijn telefoon via dat modemprima, maar een computergesprekje tussen modem en de adapter van mijn pc komt niet tot stand. Soms eventjes, maar na een tijdje valt dat weer weg. Voor mij een raadsel en ik hoop maar dat de computermonteur van Planet het zaakje snel op orde heeft. Omdat ik niet op via het netwerk op mijn computer kan, kan ik ook geen foto bijplaatsen. Maar ik heb de komende dagen nog wel wat moois voor u in petto.

Het Gemeentemuseum van Den Haag, dat gelegen is in het Stadsdeel Scheveningen, heeft een gedeelte van zijn collectie Mondriaan tijdelijk uitgewisseld voor een bijzondere collectie Picasso. En deze tentoonstelling draagt de naam: Picasso in Den Haag. Brigitte Heitzer, woonachtig in de Keizerstraat op Scheveningen, heeft als Evita een ovationeel applaus gekregen bij de première van de gelijknamige pop-opera. Ook de componist van deze opera Andrew Lloyd Webber gaf haar het predicaat fenomenaal. En hiermee staat Scheveningen weer eens heel nadrukkelijk op de voorgrond. We mogen zo af en toe toch ook wel eens een beetje trots zijn opScheveningen, waar de zon de laatste dagen ons echt in het zonnetje heeft gezet. Koud, maar zonnig, zo mag de winter nog wel even doorgaan.
Foto: ze zitten niet meer op de boom, maar zullen met de feestdagen menig dessert sieren.

Een maand geleden heb ik besloten over te stappen op het Planet Interner Bellen. Dat is bellen via de adsl. Daarvoor heb je een modem nodig, waarop je heel eenvoudig je eigen draadlos netwerk kan aansluiten. Dat is theorie: het werkt alleen als je ook de adepters heb, die door Planet ondersteund worden. Ik had een Sitecom en een Asus. De  Asus zit op de laptop en die communiceert met het modem. Op mijn pc had ik de Sitecom en die communiceert niet met het modem. Dus nagevraagd en de ST122g van Thomson zou de goede zijn. Het is ook de goede, maar het modem van Planet herkent hem niet, het is namelijk de allerlaatste versie en die is nog niet opgenomen in het pakket. Daar zit het probleem. Nu moeten ze dat eerst  bij Planet uitzoeken, hoe dat nu weer mogelijk is. Voorlopig mag ik even op Annemiek haar laptop werken; daarop staan geen foto´s van mij. Op de foto´s dus maar even wachten. Ik maak ze wel, maar kan ze u alleen nog niet laten zien.

Eerst even het gastenboek gelezen en de daarbijbehorende blogs gelezen. Ik vind dat iedere keer weer interessant wat andere bloggers schrijven. Maar je komt er niet iedere dag toe, om het hele blog te doorlopen, meestal lees ik wel de laatste berichten, maar kom er niet altijd toe om alles te lezen. Maar alles heeft zijn tijd. Annemiek heeft weer wat problemen met haar laptop: haar usb-stick correspondeert niet met mijn nieuwe modem. Ik ga proberen dit vandaag nog op te lossen.
Deze vanen wapperen nu voor ons appartement(op de achtergrond).

Een van mijn kennissen heeft een hondje aangeschaft: een Shih Tzu. Het beestje is 3 maanden oud. Als je zo’n beestje zie ben je er gelijk verliefd op. Vandaag maakte ik een foto van Luna, zo heet dat hondje.

Ik ben vandaag laat op het blog. Het is al bijna drie uur en normaal zit ik er al voor 7 uur op. Maar vandaag werd ik iets later wakker dan normaal en dan ligt alles in het honderd. Het krantje lezen, eten, wassen opruimen, koffie drinken, alles was later dan normaal. En vandaag had ik het extra druk. De kerstboom moest opgetuigd worden; dat betekent lichtjes controleren en eventueel vervangen, een nieuw stekkertje aan een snoer maken en natuurlijk een kerstboom kopen. Nu zijn de lichtjes aan in de kerstboom. Door dat alles ben ik verlaat; ik ben vandaag zelfs niet naar de sportschool geweest.
Het strand is weer schoon alleen de sporen van de tractoren en schoonmaakmachines zijn achtergebleven.

Gewoon even een plaatje van de badplaats Scheveningen in een winterse namiddagzon.

De algemene ledenvergadering van ons complex had weer heel wat voeten in de aarde. De vergadering begon om 20.00 uur en eindigde ongeveer om 0.10 uur. Een lange zit en veel geklets over zaken, die niet altijd ter zake deden en soms een ergernis waren voor de leden. Maar voorlopig is dit weer voor een half jaar achter de rug. We hopen en werken er aan, dat de volgende vergaderingen een ordelijker verloop krijgen en er echt over zaken gepraat en duidelijke besluiten genomen zullen worden.
De horizon rondom ligt verborgen onder een grijze nevel.
De kerstengel maakt zich klaar om opnieuw de vredesboodschap te brengen. Dit keer met wat meer succes?

Vandaag ondanks mijn verkoudheid heb ik een heerlijke strandwandeling gemaakt. Mijn hoofd is nog duf, maar ik voel me wel een stuk opgefrist. En natuurlijk had ik mijn camera bij me. De kleuren van de zee, de lucht en het strand waren heel subtiel. Het was niet druk op het strand, maar aan de mensen die er waren kon je zien dat ze genoten van het fraaie weer. Toen ik weer terug was op de boulevard omstreeks 14.30 uur maakte ik bijgeplaatste foto.