De laatste dag van het jaar. Tyco ligt rustig naast mij. Hij is erg bang van vuurwerk: kwajongens hebben een paar dagen geleden vuurwerk vlak bij hem afgeschoten en daar is hij vreselijk van geschrokken. Misschien kan ik hem vandaag wat rustiger maken. Maar een eerste slechte ervaring is voor een hond heel vervelend. Met Annemiek gaat het goed. Het onderzoek in het ziekenhuis is goed verlopen en is erg meegevallen. We beginnen dus aan een goed nieuw jaar. Waarschijnlijk met veel vuurwerk. Dat mag vanaf vanmorgen 10.00 uur worden afgestoken tot vannacht 02.00 uur. En om 00.00 uur vanavond worden de vreugdevuren op het strand ontstoken. Tyco heeft honger, hij ligt mijn, maar nu zijn oude pantoffel op te vreten. Wij houden het vanavond liever bij een oliebol. Ik wens iedereen een heel gezellige oudejaarsavond en een goede start voor het nieuwe jaar. Foto: voor iedereen een goede afloop en een goede start.

Een vreemde gewoonte. En vooral op de overgang van oud naar nieuw. We letten op de grote wijzer van het uurwerk; de klok bepaalt wanneer het nieuwe jaar in gaat. En dan is het zo ver. De secondewijzer staat op 12 en dan beginnen we te tellen: één…bong, twee…bong. Maar we hebben niet in de gaten dat de secondewijzer al de eerste seconden van het nieuwe jaar heeft aangegeven. Buiten knallen de eerste donderslagen. Als u toevallig de televisie aan heeft staan, dag begint het aftellen twaalf seconden voor de slag van twaalf. En dat is juist. Mechanische klokken vallen af(dit is een technische term) op het moment dat een uurperiode(kwartier, halfuur, uur)beëindigd is. En dit afvallen stelt het slagwerk in werking. En de klok begint te slaan ongeveer één of twee seconden later. Bij de twaalfde slag zijn we dus al een heel eindje met het nieuwe jaar bezig. Niet te zwaar aan tillen: we wensen elkaar toch weer voor het hele jaar geluk tot de twaalfde slag van de klok op de jaarwisseling van 2011 en 2012. Ik wens iedereen een heel gelukkig en voorspoedig nieuw jaar en die paar seconden, ach…die vergeten we maar even. Proost. Gezondheid. Foto: hier geen donderslagen hier is er rust in de polder.

Vandaag even wat tijd om wat meer aandacht aan mijn blog te geven. Vooral even wat meer aandacht voor de bloggers, die reageerden. Die vallen makkelijk naast het bootje. Toch blijven ze me trouw bezoeken en ik hen ook, maar dan zonder berichtje achter te laten; gewoon tijdgebrek. Het gaat er toch niet om om alleen maar goede morgen te zeggen, plaatje achter te laten en dan weer weg te zijn. Soms reageer ik met een vraag, maar daar wordt niet op gereageerd; ik denk, dat er niet eens gelezen wordt wat er in het berichtje staat. Soms is het langs komen, weg wezen en hup weer gescoord: weer een bezoeker er bij vandaag. Ik wil niet zeggen, dat ik alle berichtjes lees; vaak wel. Maar de heel lange of gekopieerde berichten; daar ga ik fluks over heen. Maar de persoonlijke berichten lees ik vaak wel. Zo beleefd iedereen op zijn eigen wijze het blog. Genoeg gekletst. Ik moet ook nog andere blogs bezoeken. Foto: de drie molens bij Leidschendam, nu eens in een witte omgeving.

Vroeger werd in de zusterkloosters vandaag het feest van de Onnozele Kinderen gevierd. Een gedachtenis aan de kinderen, die op bevel van Herodes werden gedood, toen hij hoorde, dat er een nieuwe koning was geboren. Vandaag de dag wordt aan dit soort memorabilia niet veel aandacht meer besteed. Op 31 december ook weer zo een soort feest: Silvesteravond, want op 31 december 335 overleed Paus Silvester I. In Duitsland heet oudejaarsavond nog steeds Silvesterabend. Sommige namen blijven bestaan, maar de meeste namen worden vergeten. Foto: het wit verdwijnt, het groen verschijnt.

De schoenen in huis zijn niet veilig meer. Tyco zoekt en arresteert slingerende schoenen en pantoffels. Zijn echte tanden komen door. De babytandjes verdwijnen. Deze morgen maar eerst alle schoenen verzamelt en opgeborgen. Alleen één paar oude pantoffels mag hij gebruiken om zijn nieuwe tanden te oefenen. Het worden moeilijke dagen voor hem. Op de avond van eerste kerstdag hebben een stel jongens vuurwerk aangestoken terwijl Tyco net aan de avondwandeling was. Hij is echt in paniek geraakt van dat onverwachte geweld. Hoewel vuurwerk afsteken verboden is. Zijn er altijd kwajongen die zich niets aantrekken van dit verbod. En handhaven door politie: ho maar, die hebben daar geen tijd voor en zijn ook bijna niet zichtbaar op straat. Foto: in de duinen ligt nog sneeuw.

Goede morgen; of goede middag. De ene komt vroeg, de ander wat later. Zoals gebruikelijk zijn wij weer vroeg uit de veren. De zon is ook nog niet wakker. Die heeft zijn wekker gezet op 08.47 uur, maar gaat nu al ’s avonds wat later naar bed. De dagen beginnen weer te lengen. En als de dagen lengen, gaat de winter strengen. Voor mij hoeft dat niet meer. We hebben al winter genoeg gehad. Laat nu het voorjaar maar komen. Ook hier hadden we een witte kerst, maar nu begint de sneeuw al flink te dooien. Jammer voor het ijs: sneeuw op het ijs is niet goedniet goed: daardoor krijg je zacht ijs. Laat de sneeuw maar eerst dooien en daarna frisse vorst. Wie weet schaatsen we dan vrolijk het nieuwe jaar nog in. Ik wens iedereen nog heel fijne dagen en PAS OP MET VUURWERK. Foto: de stilte van de duinen

Na vier dagen ziek zijn, toilet, slapen en beter worden kon ik vannacht de slaap niet vatten. Ik was gewoon uitgeslapen. Ik probeerde me vannacht in slaap te wiegen door wat muziek op te zetten. Het begon met het niet zo fraai uitgevoerde eerste deel van het Weihnachtsoratorium van J.S. Bach, gevolgd door een levendig Scherzo no 1 van F. Chopin en daarna de te ver doorgecomponeerde 4e symphonie van A. Bruchner. Eindelijk na 5.30  uur begon ik te gapen en viel toch nog in slaap maar werd anderhalf uur later door een ander wakker wordend lichaam in mijn rust gestoord. En nu zit ik weer achter mijn computer. Nog een beetje leeghoofdig, maar ze zeggen dat ik dat altijd al een beetje ben. Vooruit dan maar. Vandaag Kerstavond hier, maar eerste Kerstdag in Nieuw Zeeland.
"Winter in the north
Summer in the south
Jesus Christ is born
for everyone
everywhere
again".

Ik ben niet gauw ziek, maar als ik ziek ben dan heb ik het goed te pakken: heftig maar niet van lange duur. Ik zal u de details besparen. Vandaag gaat het een beetje beter, en daar de slaapkamer toch gelucht moet worden, kruip ik maar even achter de computer. Vandaag en morgen nog een beetje uitzieken, dan ben ik met de Kerst weer bij de mensen. Annemiek moet nu al het werk doen. En met het slechte weer is dat geen lolletje. Het is glibberen en glijden. Toch heeft ze het gered. Morgen misschien nog een paar kleine boodschappen, maar die winkels zijn aan de overkant van het plein. Dat valt nog te overzien. Ik bedank iedereen voor de lieve wensen van beterschap, die ik ook via Annemiek haar blog mocht ontvangen.

De winter lijkt voorlopig nog niet op te houden. Misschien in de loop van de week een heel korte dooi, maar daarna weer echt winter. Zo het er nu naar uitziet zal kerst dit jaar wit zijn. “ I’m dreaming of a white christmas” hoeft dit jaar niet gespeeld te worden. Het zal geen droom maar werkelijkheid zijn. Voor ons senioren zal het wel een wat moeilijker tijd kunnen worden; met al die sneeuw buiten is het vaak lastig wandelen. Op vorst kan je je kleden, maar sneeuw vraagt vaak behendigheid en soepele spieren. Maar we zullen ons er wel doorheen slaan. Foto: ik houd van dit soort stemmingsfoto’s.

De kerstboomverkoopster op het plein zoekt wat beschutting bij de kerstbomen. In dit gure weer staat ze een beetje schijnbaar verlaten. Maar een praatje stelt zij wel op prijs. En mijn logeerhond Tyco is een grote vriend van de al wat oudere labrador, die bij de bom de wacht houdt. Toch mindert haar voorraad kerstbomen gestaag. Het is voor de mensen de laatste kans om nog een boom te kopen, want elders is het aanbod al heel schaars. Foto: tussen de kerstbomen.

Zaterdag. Volgende week is het Kerstmis. De kaarsjes gaan aan ter verwelkoming van het Kerstkind, dat voor veel mensen toch weer een beetje hoop op wereldvrede zal brengen. In het zuidoosten gloeit de zon boven de horizon. Nog een paar dagen en de winter begint: woensdag 22 december 0.38 MET. Op dinsdag 21 december 09.13 MET is het volle maan en tevens totale maansverduistering. We zullen er niet veel van merken, want de zon komt die dag op om 8.46 MET. Zal het een witte kerst worden? Van mij mag de sneeuw snel verdwijnen. We hebben al wit genoeg gehad. Ik wens iedereen een fijne dag. Foto: de zonsopkomst van deze morgen. Foto gemaakt om 8.59 MET.

Het is allemaal wit om ons heen. De zee heeft ons sneeuw gebracht. Er staat een stevige westenwind, maar koud is het niet. Tenminste niet als je in de luwte van de huizen blijft. Toch zal ik er vandaag wel uit moeten: Tyco komt en die is gek op sneeuw. En dan moet zijn tijdelijke baasje ook maar mee. En tevens maar de camera mee: je weet nooit vooraf of je mooie plaatjes kunt schieten. Foto: een stukje Palaceplein van bovenaf geschoten.

Als het werk het toelaat, stappen we vaak in de auto om een rit te maken door het Groene Hart van de provincie Zuid-Holland. Een veenweide gebied, dunbevolkt en erg open. Weidse uitzichten en prachtige luchten. Genieten van de rust en de stilte en dat op slechts een paar kilometer buiten de Randstad. Soms ook gaan we richting Hoek van Holland en genieten daar van het scheepvaartverkeer op de Nieuwe Waterweg. Met Tyco erbij gaat het niet. Die is nog niet gewend aan de auto. Maar op zaterdag en zondag is Tyco in zijn eigen huis. Foto: het Groene Hart

Ik word wakker. Kijk op de klok. En wat zie ik. De klok staat op 07.24 uur. Ik heb me verslapen en over een half uur komt Tyco weer. Dat betekent wel even snel aan het werk: opstaan, wassen, krant halen. Ondertussen maakt Annemiek thee en ontbijt klaar. Nou ja…ontbijt. We eten ieder  morgen één onbelegde boterham en een banaan en dat spoelen we dan weg met één of twee kopjes thee. Nu ligt Tyco rustig naast me op de grond. Om een uur of negen gaan we samen een wandeling van ongeveer een uur maken. Dan kan hij even uitdollen. Na thuiskomst een koekje voor Tyco en de tweede koffie van de dag. Daarna gaat Tyco, moe van de wandeling slapen en horen we hem niet tot tegen twaalf uur: dan heeft hij honger en eet binnen een mum van tijd zijn voerbak leeg. Om kwart voor twee kom zijn vrouwtje hem weer ophalen en gaan wij boodschappen doen. Hondenoppasser zijn is niet zo moeilijk en houdt je fit. Foto: een plaatje van Tyco.

Onrust op het politieke toneel van België. De Wever haalt uit naar de Walen. Bart de Wever heeft de knuppel in het politieke hoenderhok gegooid. Bart zegt dat de Franstaligen er de oorzaak van zijn dat België de zieke man van Europa is geworden. Ook haalt hij nog even uit naar de rol van de koning bij de regeringsvorming. De Antwerpenaar heeft geen goed woord over voor de Walen, die alle zinvolle hervormingen tegenhouden. Zo komt er na een half jaar kissebissen ook het komende halfjaar geen regering in België. En België wordt steeds zieker. Politiek houdt niet altijd rekening met welzijn. Voor België hoop ik dat het land spoedig in wat rustiger vaarwater zal komen. Foto: toch hoop ik op een mooi Kerstfeest voor alle Belgen.

Maandag. Weer een nieuwe week. Die komen er dit jaar niet veel meer. Nog maar drie dit jaar en dan beginnen we aan 2011. Het zijn wel de gezelligste weken van het jaar. Overal lichtjes om ons heen en de meeste mensen zijn vriendelijk en lief voor elkaar. Die maand december moest eigenlijk een heel jaar duren. En als je dan naar buiten kijkt, dan denk je: ‘neen toch maar niet’. Laten we het maar bij het oude houden. Wat afwisseling het hele jaar door. Foto: een Schevenings achterommetje

Om 8 uur vanmorgen ging de telefoon. Wie kan dat nou weer zijn zo vroeg op de zondagochtend.’Ja, met Jan. Loek heb je zin om mee te gaan naar The Big Chris Barber Band in de Doelen te Rotterdam’. “wie is Chris Barber, was mijn wederwoord. Nooit van gehoord”. Achteraf schaam ik me, want ik had het toch moeten weten. Maar Chris Barber maakte furore in de tijd dat ik nog in het klooster bivakkeerde. En misschien had ik daarna zijn naam wel eens gehoord. Annemiek kende de naam wel en vertelde mij over Chris en zijn band. Ik heb dus ‘ja’ gezegd. Om negen uur werd afgesproken bij zijn huis. Kopje koffie en daarna met zijn drieën in de auto naar Rotterdam. Ik heb genoten. Daarom wat laat op het blog vandaag. Foto: mijn big christmas band.

Vandaag kerstmarkt in Muzee Scheveningen. De hoeveelste keer al weer. Ik ben de tel kwijt. Al meer dan twintig jaar geleden, ik maakte toen deel uit van de actieve vrienden van Museum Scheveningen, kwam ik met het idee om een kerstmarkt in het museum te organiseren. En nu is het nog steeds één van de jaarlijkse hoogtepunten. Vandaag is het weer zo een dag, waarop vele honderden Scheveningers naar het museum komen om elkaar te ontmoeten. In de beginperiode van de kerstmarkt was er altijd een kribbe aanwezig, maar in het protestantse Scheveningen was dat niet altijd een succes. Toch heb ik dat jaren volgehouden. Maar nu is die kribbe er niet meer bij. Maar vandaag plaats ik wel een foto van mijn kribbe, die ik thuis al heb opgesteld.

Eindelijk de bron van alle ellende gevonden. Een overdwarse snee in één van de leidingen. De experts kwamen omstreeks 10.30 uur en vertrokken weer voor de lunch. Eén van de monteurs hoorde de bron en na het opnemen van een stukje tapijt was het al snel duidelijk. Dat betekende dus wel dat er een nieuwe leiding ingebracht moest worden. Dat hebben ze dan ook vakkundig gedaan. De monteurs hadden lol in hun werk en wij zijn blij dat eindelijk het euvel verholpen is. Niet de ketel was de schuldige, maar een leiding naar de radiator. Knap werk. Foto: niet de ketel was de schuldige, maar ca zeven meter verder lag de oorzaak.

Tyco, de logeerhond, is al weer afgeleverd. Die ligt nu rustig naast mij. Maar de monteur/installateur moet nog komen. Dubbele pech: gisteren kreeg de materiaalwagen, die naar ons onderweg was pech. Als alles meezit komt hij vandaag. Gelukkig heeft onze huismeester een oliekachelradiator  en die heeft hij ons ter beschikking gesteld. Toch nog wat warmte in huis. En nu maar hopen op een voorspoedige afloop van de misère. Foto: uitzicht vanuit de duinen.

Het is weer zo ver. Mijn eerste telefoontje betreft de storingsdienst. Inderdaad de verwarming doet het niet. 30 november begon de ellende en nu is het al  7 december.  De monteur komt tussen 08.00 en 12.30 uur. Hoe eerder hoe liever. Na zoveel dagen heb je wel behoefte aan een warme douche. We blijven optimistisch. 

Weer een dag met cv perikelen achter de rug. Nog een klein onderdeel ontvangen. Dit had al door de vorige monteur moeten gebeuren, maar over het hoofd gezien. Als de meter nu toch nog terugloopt, moet het gezocht worden in de toevoer naar de verwarmingseenheden. Afwachten maar. In ieder geval zitten we er nu even warmpjes bij.  Foto: buiten de kou en nu binnen de warmte.

De kerkklok van onze parochiekerk zal met de kerstdagen niet meer vrolijk beieren. Het episcopaat heeft besloten onze kerk aan de eredienst te onttrekken. De bisschop wil dat wij in een andere verderaf gelegen kerk gaan kerken.Niet dat die kerk niet mooi is, daar niet van; maar wij voelen ons daar niet thuis: conservatief, kerk-zijn van bovenaf en niet vanuit de gemeenschap. Het zij zo. Wij denken, dat deze kerk zich ook niet zal handhaven en over een paar jaar ook aan de eredienst onttrokken zal worden. Dan zitten wij in Scheveningen met tenminste vier kerken die als cultuur-historisch monument geplaatst zullen staan: als een monument uit een verleden tijd. Zal de kerk dan nooit met haar tijd meegaan?

Sinds die tijd is er in de kerk niet veel veranderd.Of misschien juist wel. ?????

De  drukmeter van de verwarming geeft weer bar 0. Gelukkig komen de monteurs vanmorgen vroeg. Waardoor wordt dat drukverlies veroozaakt? Alles lijkt goed te functioneren, maar waarom valt de druk dan steeds weg. Misschien maar beter om gelijk een nieuwe ketel te laten plaatsen.

De verwarming doet het weer. Sinds gisteravond 21.00 uur. We hebben er gisteren niet van kunnen profiteren. We hadden het zo koud, dat we, nadat de monteurs vertrokken waren, snel in ons warme bed kropen. Omdat we niet wisten hoe laat de monteurs zouden komen, konden we ook niet naar het warme huis van onze zoon. En maar afwachten of alles het goed blijft doen. Toen ik net naar buiten keek zag ik wel een ster aan de hemel staan. Ik denk dat het de Morgenster Venus was. De wind is weer naar het oosten gedraaid en zwak. Als het een beetje mee zit, zullen we hier ook van een zonnetje kunnen genieten. Sinterklaas vertrekt vandaag en de kerstboomverkopers hebben zijn plaats ingenomen. Gisteren zag ik al iemand met een kerstboom. We hebben gisteren ook de kerstversiering en de kerststal te voorschijn gehaald. Foto: Bringing home the Christmas tree. Royal Copenhagen. Eigen collectie.

De kou is even uit de lucht. Op veel plaatsen is de sneeuw verdwenen. Er staat een stevige westenwind. De temperatuurverwachting is 2 – 7 graden. Gelukkig niet zo koud. Gisteren is de verwarmingsmonteur gekomen. En even hadden we wat warmte. Maar vanmorgen stond de bar op 0 en dat is geen goed teken. Dus maar weer de servicedienst gebeld en die zullen nu spoedig weer een monteur sturen. En maar hopen, dat deze monteur de oorzaak van de storing kan vinden. Een verwarmingsketel is toch gecompliceerder dan ik dacht.

We moeten er toch eventjes uit vandaag. De verwarming brandt, maar ook ons lichaam heeft brandstoffen nodig. Koffie, karnemelk, yoghurt, groenten, fruit en vlees. Misschien ook eieren en boter. We hebben het allemaal nodig. Het is nog stil op straat. We hebben de tijd om alles op ons gemak te doen. Geen gejakker op de weg. Ik denk dat vandaag in veel gezinnen pakjesavond vandaag zal worden gevierd. De kinderen kunnen dan morgen genieten van de ontvangen Sinterklaasgeschenken. Ik wens iedereen een gezellige dag en een fijn weekend. Hopelijk met wat minder kou. Foto: kou en rust op de kust

Vannacht is er geen sneeuw bijgekomen. De vlag boven op het Kurhaus hangt er wat slapjes blij. Weinig wind betekent ook dat het minder koud zal zijn buiten. Gistermiddag was het buiten al best aangenaam. Vanaf de fitness ging ik terug over de boulevard. Het sneeuwde een klein beetje, maar de wind was vrijwel weg; het was gewoon aangenaam om buiten te zijn. Terwijl ik daar zo over de boulevard kuierde, maakte ik bijgaande foto. Stilte alom.

Het sneeuwt een beetje. Het is echter niet de moeite waard om het te melden. Maar toch… hier ziet de wereld er een beetje wit uit. Hebben we toch een beetje het sneeuwgevoel. Van mij hoeft het niet. Om foto’s te maken is het te weinig. Met een temperatuur van boven nul en een flink pak sneeuw zou ik mijn laarzen aantrekken en gewapend met camera naar de duinen , het park of het bos gaan. De wind is wat gaan liggen en daarmee is ook de gevoelstemperatuur aanmerkelijk lager dan gisteren of moet ik hier zeggen hoger: want -6 is toch hoger dan -15. In ieder geval is het minder koud dan gisteren. Foto: niet de sneeuw maar het morgenlicht geeft aan deze foto een apart effect.

1 december: de laatste maand van het jaar. In deze maand begint de echte winter op 22 december 0.38 MET. Op die dag gaat de zon ’s avonds een minuut later onder: in de ochtend merken we daar nog niet veel van: dan daarvoor moeten we wachten tot 5 januari. Dan gaan aan beide kanten de dagen weer lengen. En ‘ als de dagen lengen, gaat de winter strengen’ zegt een oud spreekwoord. We zullen maar afwachten; een voorproefje hebben we in ieder geval al gehad. Straks zal de zon ons wat van zijn warmte schenken, zo langs we achter het glas en uit de wind blijven, want het wordt weer een heel koude dag. Warm aankleden, dassen om, trui aan en denk er aan: bij het naar buiten gaan een hoed of muts op het hoofd. Foto: ijspret voor de liefhebbers: 1 december 2009.

Gisteren deed hij het nog. Maar nu zitten we in de kou. Het waakvlammetje is uit en de druk in het expansievat staat op nul. Op 28 oktober is de cv nog schoongemaakt en gekeurd. En nu zitten we in de kou. We hebben nog een kleine elektrische haard. En nu maar hopen dat het euvel snel verholpen zal zijn. Een koud huis is in de winter geen luxe. De temperatuur in huis is nu 18 graden. Foto: ik zocht naar een hartverwarmend plaatje.

De laatste week van Sint en de Pieten. Vannacht mijn schoen klaar gezet. Maar hij – ik was al tevreden geweest met een Piet – is niet langs gekomen. Gelukkig zijn er nog een paar dagen te gaan. Wie weet komt hij toch nog even langs. Foto: een Scheveningse Piet, maar ik ken hem niet.

De laatste zondag van de maand november 2010 en de eerste zondag van de advent 2010. De kersttijd is begonnen: het eerste kaarsje van het nieuwe licht is ontstoken. De dag begint koud. De lucht begint al blauw te kleuren en achter de ochtendwolken aan de einder wordt al de rozige gloed van de opkomende zon zichtbaar. Vandaag een dag om even van de jonge winter te genieten. Het kwik zal vandaag niet veel boven het nulpunt komen, maar met weinig wind en een winterzonnetje zal het toch een mooie dag kunnen zijn. Geniet er van. Foto: als ik naar buiten kijk zie ik dat de daken bevroren zijn.

Vandaag komt Sinterklaas onze wijk bezoeken. Op diverse plaatsen kunnen kinderen speculaas o.i.d. zelf maken. De muziekpieten zorgen voor een gezellige muziekomlijsting. Het zal wel fris zijn, maar dat is niet ongebruikelijk in deze tijd van het jaar. De nieuwe maand meldt zich al weer aan. De kerstboom voor het Kurhaus is al weer ontstoken. Zie bijgevoegde foto, die ik gisteravond heb gemaakt. Ik wens u allen gezellige dagen.

De eerste dag met Tyco zit er op. Na de ochtendwandeling, waarbij Tyco zich voorbeeldig gedroeg en onderweg met veel vriendelijke mensen kennis maakte, had hij nog maar aan twee dingen behoefte: een flinke bak water en daarna slapen. Om twaalf uur werd hij even wakker voor zijn middagmaal. Maar daarna ging hij weer liggen tot half twee. Even naar buiten voor de plas en toen we terugkwamen stond het vrouwtje hem al op te wachten. Hij ging mee, maar had best wel willen blijven. Foto: zo zag de lucht er uit, gistermorgen.

Vandaag komt hij dan: Tyco, de flat coated retriever. Voor de eerste dag. Gedurende een week of acht zal hij vijf dagen per week aan onze zorgen worden toevertrouwd. We hebben nog nooit eerder honden in huis gehad. Annemiek is een beetje bang voor honden, maar voor Tyco en de honden van onze buren heeft ze geen vrees. Die vindt ze eigenlijk wel leuk. Vandaag ook de eerste wandeling met Tyco. Voor iedereen afwachten: voor de eigenaresse, voor ons en natuurlijk ook voor de hond. Foto: Tyco.

Als het weer vandaag zo mooi wordt als het morgenlicht, dag gaan we toch weer een mooie dag beleven. Fris misschien met een matige noordenwind, maar zonnig. Uit de wind en in de zon fraai. Vandaag kan ik mijn leeftijd nog omkeren en word ik dan negen jaar jonger, Volgend jaar kan dat niet meer en het jaar daarop word ik ineens negen jaar ouder. En dat jaar wil ik ook nog beleven. Foto: een nieuwe dag. Vandaag om 08.20 uur. Geniet er van.

Ik heb een jaarpas voor Sea Life Scheveningen. Als ik in de buurt ben kan ik gewoon even binnen lopen om naar de laatste aanwinsten te kijken of gewoon even naar de aquaria gaan om te genieten van de onderwaterwereld. In het weekend zijn er altijd veel bezoekers, maar in deze tijd van het jaar is het er door de week heel erg rustig. Niemand staat te dringen en je kunt er genieten van de kleurenpracht van de zee en de vissen. Gisteren had ik mijn camera bij me en fotografeerde ik de zeeduivels. Foto: Ik laat u even mee genieten.

Vanaf vandaag wordt de kalender, die ik u gisteren toonde, in Noordelijk Scheveningen gratis in de brievenbus gestopt. De kalender vormt het binnenblad van een huis aan huiskrant, dat dit jaar voor het eerst verschijnt en Scheveningen Eindejaarskrant heet Aan de verschijning van deze krant heb ik mogen meewerken in de vorm van meedenken, fotografie, verspreiding en kalender. Leroy en Herlezing zijn de grote namen achter de uitgave. Voor mij is de kalender de tiende, die ik maakte, voor Scheveningen. Foto: de zonsopkomst van een stralende herfstzondag op 21 november 2010.

Morgen komt mijn jaarkalender uit. Voor de tiende keer. U mag hem afdrukken en gebruiken. Alle foto’s werden door mij gemaakt. Ik hoop dat u er plezier en gemak aan zult beleven. Graag gedaan. Loek. Op de kalender, die in groot formaat in Scheveningen gratis verspreid wordt, staat Scheveningen vermeld. Maar voor u is dat niet belangrijk. U kunt en mag de foto afdrukken. Formaat A4.

Het grote woord is er uit in Rome. Gisteren werd het bekend gemaakt. De Paus heeft gezegd, dat het condoom soms mag. Niet iedere dag, maar soms. Zal nu het aidsprobleem eindelijk aangepakt kunnen worden. Eindelijk is het verlossende woord er uit. Of zal Rome toch weer een groot aantal voorwaarden gaan stellen. Eerst was het doodzonde; nu is het dood zonde, dat het zo lang heeft moeten duren. Soms is een rekbaar begrip. Of toch weer niet. We wachten maar af in welke context deze uitspraak is gedaan. Misschien zit er nog een addertje onder het gras. Maar die kunnen we dan wel in een condoom stoppen en met het huisvuil laten verbranden. Een mooi gedachte zo op de vroege zondagmorgen. Foto: vandaag, zondag, is het rustdag.

De vakantieprikkels komen weer omhoog. Vandaag gaan we naar ons reisbureau in Lisse om de mogelijkheden voor het nieuwe jaar te bespreken. Jarenlang hebben we via het internet onze vakanties geregeld, maar sinds een paar jaar zijn we daar toch van teruggekomen. We hebben een reisbureau dat ons altijd prima ondersteunt en adviseert. Alleen korte, twee of driedaagse uitstapjes, regelen we via internet. Ik weet dat onze Belgische vrienden, o.a. Monica en Eddy, onze voorbereidingen volgen: zij houden met hun vakantieplannen rekening met onze plannen. En dan is het iedere keer weer feest om elkaar tijdens de vakanties weer te ontmoeten. Foto: Belgische vriendinnen: de mannen waren zeker aan het biljarten?

Vandaag komt Tyco op bezoek. Tyco is een Flat coated Retriever: een hondje dus. Later wordt hij een hond. Hij is nog jong: ruim drie maanden. Wij hebben al kennis gemaakt. Tyco is eigendom van een van mijn buren. Maar de eigenares werkt en heeft tijdelijk geen oppas voor de jonge hond. Nu komt Tyco vanaf donderdag 25 november een paar uur per dag op visite. Alleen op werkdagen. Ik wandel bijna iedere dag; voor mij is het geen probleem om dan met een hondje te wandelen. Een wandeling door de duinen of over het strand; gezond voor beide. Foto: nog niet van Tyco, maar van drie vrolijke Pieten.

Vorige week zijn we echt blij gemaakt met een dooie mus. Vanaf maandag tot het einde van deze week zouden we fris maar zonnig weer mogen verwachten. Fris is het wel tot nu toe maar het zonnetje is wel heel erg schaars geweest. Ook voor vandaag belooft het niet veel beter: mist en koud. Weer om in een sauna te zitten of ergens ver weg in een zonnig land. Ik snap niet wat Sinterklaas hier ieder jaar komt doen. Ik zou als ik hem was mijn verjaardag vijf maanden eerder vieren en dan in november en december lekker thuisblijven. Marsepein en pepernoten gaan er altijd wel in. En die arme Pieten: die lopen de hele dag maar te springen om het een beetje warm te krijgen. Foto: trekken deze Pieten gekke bekken of zijn dat van door de kou vertrokken gezichten.  

Als België in 2013 een kilometerheffing voor vrachtwagens gaat in invoeren en later ook nog eens een wegenvignet voor personenauto’s zal het een stuk rustiger worden op de doorgaande wegen. Het vrachtverkeer zal een route nemen via Duitsland. De toeristische uitstapjes naar de mooi Belgische steden zullen een stuk minder worden. Het fietsverkeer tussen Nederland en België zal waarschijnlijk toenemen. Maar wie weet zal daar dan ook wel een fietsvignet voor komen. En wie is de schuldige? De Belgische regering zal wel met de vinger naar het noorden wijzen, want in Nederland is de kilometerheffing in de onderste la van het ambtenarenbureau verdwenen. Het zal wel weer uitlopen op een welles-nietjes spelletje van uitgever Overheid. In ieder geval zal het blogverkeer niet onder die heffing vallen. Boven de horizon hangt mist. Ik heb in ieder geval vandaag een redelijk uitzicht en dat wens ik iedereen. Foto: Sinterklaas wijst met zijn vingers naar het zuiden en lijkt te zeggen "wie stout is de roe" en "gelukkig kom ik ieder jaar met mijn vignetvrije boot."

Het wordt vandaag een mooie dag. Geen mist bij ons, maar elders waarschijnlijk wel. Gisteren fotografeerde ik deze prachtige hemel. Ik hoop, dat u er ook van kunt genieten.

Het slechte weer van het afgelopen weekend heeft in België voor veel ongemak gezorgd. Ondergelopen huizen en onbegaanbare wegen waren het gevolg van de hevige regenval. Ook de Nederlandse provincies Limburg en Brabant hebben veel wateroverlast gekend. Hier in het westen van Nederland was het wel somber weer met af en toe een bui, maar in het algemeen viel het best wel mee. Zaterdag zette de Sint voet aan wal in Scheveningen; ondanks de regen was er erg veel belangstelling. En gisteren was de Sint er om de kunstijsbaan voor het Kurhaus te openen. De krasse oude baas waagde zich zelfs op het ijs. Na de slechte dagen dienen zich nu een aantal rustige herfstdagen aan. Maar voor België zullen het geen rustige dagen worden: de gevolgen van de overvloedige regen vragen veel (schoonmaak)werk. Foto: aankomst van de Sint bij de ijsbaan voor het Kurhaus.

Er staat ons nog iets te wachten vandaag. Maar langzamerhand wordt het wolkendek wat lichter. Hopelijk is het ergste nu uit de weg en kunnen we de komende week van mooi najaarsweer gaan genieten. In zuid Nederland en België is het gisteren wel erg nat geweest; er wordt al gesproken van de natste novembermaand sinds heugenis. Maar regent het in november dan blijft het hopelijk wat droger in december. Mijn vader zei vroeger vaak: “regen, ach, het meeste valt er toch naast”. Maar zo veel regen als de laatste dagen had hij niet voorzien. Foto: een foto uit de oude doos gemaakt met mijn eerste digitale camera, de Mavica, in 2002.

Nog een paar foto's van de storm van 12-11-2010

Het was wel even hangen tegen de storm op de Scheveningse pier. Windkracht negen en zeer zware windstoten. Maar het weerstaan tegen zo een harde wind geeft je altijd weer een kick. De werkzaamheden op het strand waren stilgelegd. De sint zal het moeilijk hebben op zee, want er staat toch nog wel een straffe wind. Misschien heeft hij een veilige haven opgezocht voor zijn stoomboot. Het is een krasse man, dus komen zal hij, hoe dan ook. Foto: storm op Scheveningen: 12 november 2010.

De storm in Nederland of de godsdienstige storm in Turkije. Hier op de kust is het stormachtig, maar droog: Bft 7 tot 8. In het binnenland iets rustiger, maar toch nog Bft 6. Oppassen geblazen dan ook. In Turkije woedt een andere storm: daar woedt een religieuze storm. De seculiere staat(scheiding van kerk en staat) wordt steeds verder ondergraven: eerst is het leger, als waakhond voor de seculiere staat, aan de kant gezet; daarna  pakte  de AKP van premier Erdogan de rechterlijke macht aan en nu is het gematigde hoofd van de Diyanet(het Turkse Directoraat voor Religieuze Zaken) Ali Bardakoglu aan de kant gezet.  Ataturk, de oprichter van de seculiere Turkse republiek, zal zich ongetwijfeld in zijn graf omdraaien. Ik moet er niet aan denken, dat een religieus genootschap het voor het zeggen krijgt in ons seculiere land. Wij leven vrij, wij leven blij. Ik wens iedereen een blije en vrije dag. Foto: vrij als een vogel.

11.11.11.11.2010; vanavond wordt om 11 minuten na elf uur traditiegetrouw prins Carnaval gekozen. De start voor de carnavalsweken op 4/6 t/m 8 maart in 2011.
Vandaag kleurt de ochtendhorizon rood en de dag zal vriendelijk beginnen. Maar in de loop van de dag zal het weer omslaan en krijgen we te maken met regen en veel wind. In ieder geval een halve dag goed, maar fris winterweer. Foto: gemaakt omstreeks 7.45 uur vandaag.

Samen 285 jaar vandaag. En dat moet gevierd worden. Hoe zit dat?  Onze (schoon)dochter werd vorige maand 45 jaar; onze tweeling wordt vandaag samen 90 jaar; Annemiek en ik zijn samen 150 jaar.  Onze gemiddelde leeftijd is 57. En als je 57 omkeert is dat 75, en dat is dan weer de leeftijd van Annemiek en mij.  Leuke cijferspelletjes. Misschien weet u er ook zo een te bedenken. Het lijkt er op dat de zon vandaag eventjes( ik hoop wat langer) te voorschijn komt. Ik wens iedereen een aangename dag.

Het wordt een koude dag vandaag. In het noorden ca drie graden, in het midden van het land omstreeks 5 graden en in het zuiden kan de temperatuur oplopen tot ca 9 graden en een zonnetje. De wind is wat afgezwakt, zodat de gevoelswaarde ongeveer overeen zal komen met de gemiddelde waarde. Sjaal om en trui aan. Die kunnen we wel gebruiken vandaag als we naar buiten moeten. Binnen zal de verwarming of de kachel het wel warm houden/stoken. Hoe het ook zij, laten we er een mooie dag van maken. Maar ik ga nu eerst de krant halen. Foto: Op het strand zijn ze nu al bezig: dat gaat de komende weken dag en nacht door.

De gebruikelijke gang iedere morgen, zo rond de klok van zeven uur: de computer aanzetten. Mis poes vandaag: geen verbinding met Thomson SpeedTouch 780. Vervolgens: de reactie van de server was een fout… serverfout. En daar zit je dan. De gebruikelijke technische handeling, maar de computer bleef volharden in de melding: serverfout. KPN gebeld; morgen om 12.30 uur staan we voor uw deur. Redelijk snel dus. Om elfuur probeerde ik het opnieuw en… de fout was opgeheven en de verbinding met de server is weer in orde. Ondertussen is de zon verschenen. Die had ons gisteren in de steek gelaten. Het is wel kouder geworden; daar kunnen we ons op kleden. De mist en de miezerige regen zijn gelukkig verdwenen. Foto: wel mooie luchten gisteren.

als gevolg van een externe storing waren we een tijd uit de lucht.

Het opspuiten van nieuw zand op het strand van Scheveningen is weer begonnen. Het strand tussen SeaLife en Pier wordt opgehoogd en verbreed met 50 à 75 meter zand; zo een 1,1 miljoen kubieke meter zand. De Delflandse hoofden, de oude golfbrekers verdwijnen nu voor altijd geheel onder het zand. Geen krabbetjes of zeesterren meer zoeken tussen de basaltblokken. Een stukje strandvertier voor kinderen, maar ook soms volwassenen, verdwijnt voorgoed. Het strand van Scheveningen zal er heel anders uit gaan zien en ook de zee zal heel anders worden. De zeestromingen zullen veranderen en het stukje veilig spelen tussen de golfbrekers kan gevaarlijker gaan worden. Foto: een bijna laatste blik op het strand van vroeger.

Dit bloemetje bracht onze dochter mee, toen wij terug kwamen van onze vakantie. De namen van de bloemen kennen we niet. De ene wit/rozige schijnt een bolgewas te zijn en de andere een heesterachtige. De blauwe bloemenvaas heb ik vorig jaar op een rommelmarkt gekocht voor de prijs van drie euro. Bij dit boeket komt zij goed tot haar recht. Het koperkleurige tafeltje is een antiek(begin 20ste  eeuw)gastafeltje. In deze donkere dagen brengt dit bloemetje een zonnetje in huis.

De straffe wind heeft heel wat bomen ontbladerd. Op veel plaatsen is het stoepje vegen. Maar in het bos is bladeren trappen een vrolijke belevenis. Ik kan me dat nog goede herinneren van vroeger. Blaadjes trappen op het plein: ik woonde in een stadswijk, waar weinig bomen stonden. Er hebben wel veel bomen gestaan, maar die zijn door de bewoners in de oorlog gekapt. Mijn moeder vond dat blaadjes trappen niet zo leuk; als we ’s avonds naar bed moesten en de kousen uit deden, dan leek het wel of we de kousen nog aan hadden. En moeder had de taak weer om de benen en de kousen te wassen. Alsof zij niets te doen had! Foto: herfst in de duinen.

Gisteren weer voor het eerst sinds de vakantie naar de fitness geweest. Fiets, loopband en gewichten. Alles matig. Daarna een duik in het zwembad en 25 baantjes vrije slag getrokken. Daarna afspoelen en eventjes de sauna in. Vooral dat zwemmen deed mij veel plezier. Op vakantie hadden we de pech dat het binnenzwembad net in groot onderhoud ging. De zee was te ruw om te zwemmen. Ik ben weer terug naar mijn oude club. En kan daar tijdens de daluren - 12 tot 18 uur – van maandag t/m vrijdag gebruik van maken via een dalurenabonnement. Ik probeer daar zoveel als mogelijk gebruik van te maken. Afstand van huis tot club ca 500 meter. Foto: het hotelzwembad onderging net een groot onderhoud.

Na een week nog even terugkijken naar de vakantie. Een paar keer een stevige bui in de nacht, waarbij de donders rolden vanaf de bergen en de bliksemfitsen de nachtelijke hemel openbraken. En daarna de volgende ochtend: omhoog kijkend naar de nog bewolkte hemel: zou het droog blijven vandaag? Het zwembad ligt er keurig verzorgd bij, maar de ligbedden zijn nat en moeten eerst nog drogen. Even een korte wandeling over het piertje, dan rond het zwembad en uiteindelijk maar besluiten om te gaan ontbijten. Daarna zoeken we wel een plaatsje bij het bad. Een droge doek om op te zitten en met een leesboek in de hand genieten van de rust en de stilte, wachtend tot de zon echt doorkomt. En dan is het besluit genomen. We blijven hier vandaag zitten. Een dagdroom. Weer thuis wachten er andere dingen. Aan de slag maar weer. Volgend jaar opnieuw vakantie. Foto: het zwembad ligt er keurig bij.

Vandaag 2 november. Vandaag is de verwarming. In mijn studieperiode aan het kleinseminarie int Kaatsheuvel was 2 november een belangrijke dag. 1 november, Allerheiligen, werd als een feestdag gevierd en op die dag ging de verwarming aan. Eindelijk wat warmte in dat grote kille gebouw. Op 2 november, Allerzielen, begon na de paar dagen herfstvakantie de studie weer en eindelijk konden wij dan in een verwarmd lokaal de lessen volgen en studeren. Soms was dan de hitte in het studielokaal zo groot, dat we met ons hoofd op de boeken in slaap vielen. Dat duurde dan niet lang want de surveillerende pater hield ons goed in de gaten via een in de deur geplaatst raampje. “slapen doe je maar in je bed, hier moet gestudeerd worden” en beschaamd doken we dan weer in onze boeken om de worden: “amo,amas, amat, amamus amatis amant” in ons hoofd te prenten; het waren de eerste Latijnse woordjes die wij leerden. De vertaling? In dezelfde volgorde: “ik bemin, jij bemint, hij/zij bemint, wij beminnen, jullie beminnen, zij beminnen”. Ze zitten nog steeds in mijn hoofd geprent. De eerste Latijnse les heeft u vandaag gehad, Ik zal het daar maar bij houden. Maar nog even dit – ons werd dat pas later verteld – u mag voor het woord beminnen ook lezen “liefhebben” of “houden van”. Maar dat waren woorden, die wij als toenmalige pubers nog niet kenden. Foto: maar van lekkere toetjes houd ik nog steeds.

1 november: de slachtmaand, Allerheiligen. De dag begint donker. Over drie kwartier komt de zon op. De wind komt uit het… Ik kan de vlag van het Kurhaus niet zien: er hangt hier een zware mist. Ik weet dan ook niet uit welke hoek de wind waait. De krant is er nog niet: de krantenjongen heeft de weg naar ons complex nog niet gevonden. Hoe zal het nu in Turkije zijn. Daar is de wintertijd nu ook aangebroken. Het zal wel stil zijn in het hotel. En bij het buitenbad hebben de bezoekers hun badlakens nog niet gespreid. Bij het reisbureau hebben we inmiddels al weer geïnformeerd naar de mogelijkheden voor 2011. Vroeg boeken spaart geld en waarom zouden we daar geen profijt van maken. De elfde maand: op de elfde wordt prins Carnaval weer gekozen en de voorbereidingen voor Sinterklaas en Kerst zijn al in volle gang. Ook mijn tuin moet winterklaar gemaakt worden. De komende dagen, als het niet regent, zullen dan ook wel werkdagen worden. Maar daarna gaan we met de natuur een beetje in de winterslaap. Foto: zonsopkomst tijdens vakantie. Misschien wordt het vandaag toch nog een mooie dag.

In de Iers-Keltisch cultuur was 31 oktober de laatste dag van het jaar: de veldvruchten waren binnen en de avonden begonnen weer vroeg te vallen. Op 1 november zal het nieuwe Iers-Keltische jaar beginnen. Op de laatste dag van het jaar werd feestelijk afscheid genomen van het oude jaar; deze jaarwisseling ging gepaard met heidense gebruiken en was een doorn een doorn in het oog van de Engelse Kerk;  daarom moest dit feest een gekerstend worden, zoals zoveel oude heidense praktijken; 1 november was in de katholieke Kerk het feest van Allerheiligen en wat was er mooier dan de avond daarvoor feestelijk te vieren: All Hallows Eve, later verbasterd tot Halloween. Foto: geen pmpoen, maar een beetje aangepaste granaatappel; alleen het hartje heb ik toegevoegd.

Toen ik gisteren mijn stukje schreef, was ik nog niet helemaal uitgeslapen; in plaats van langer schreef ik korter. Komende nacht kunt u een uurtje langer in bed blijven liggen. Ik houd niet van wakker liggen: voor mij zal het dan ook niet veel uitmaken. Vanavond ga ik gewoon op tijd naar bed en om zeven uur overmorgen zal ik gewoon met het goede been uit bed stappen. Mijn wekker schakelt niet automatisch terug naar de wintertijd: dat doe ik pas in de loop van de dag. Van dat uurtje voordeel maak ik een langere dag. Vroeg uit de veren in de zomertijd en in de avond met de wintertijd naar bed. Het is nu inmiddels half acht. Ik ga maar een kijken of de krant er al is. Foto: de regenboog verscheen al vroeg die dag: het was pas acht uur in de morgen en achter mij ontwaakte de ochtendzon.

De eerste dag na een lange vakantie zit er weer op. De koffers zijn leeg en kunnen voorlopig naar de berging. Voor de komende maanden hebben we geen vakantieplannen meer. November staat bijna voor de deur. Een maand van verjaardagen en een maand van steeds vroegere avonden. In de nacht van zaterdag op zondag wordt de klok een uur teruggezet. Een uurtje korter slapen dan. De zon komt dan op om 07.33 uur. Het paard van Sinterklaas staat al te trappelen. De etalages worden aangepast en zelfs de Kerstman komt hier en daar al om de hoek kijken. Op 10 november wordt onze tweeling 45 jaar. Wat vliegt de tijd. Foto: Zij moesten een paar dagen eerder vertrekken uit het hotel, maar zij waren ook een paar dagen eerder gekomen. Onze andere Belgische vrienden, Lucien, Suzan, Monica en Eddie stonden achter mij en dus niet op de foto.

Het weer zag er niet altijd even vrolijk uit. Nog al wisselend. Zon of bewolking met af en toe een bui. Heldere hemel met af en toe een paar knetterende donderslagen. Maar de temperatuur schommelde  rond de 22 graden: in de schaduw gemeten. Dus toch wel aangenaam om lekker in het zonnetje te zitten of te liggen. De foto weerspiegelt het weer. Ondanks het wat matige weer hebben we ons toch best weer vermaakt met onze Belgische en Turkse vrienden/vriendinnen. Vandaag, de eerste dag  thuis, was het gelijk weer aan de bak: de verwarmingsmonteur kwam de installatie controleren, het bankstel , dat we vlak voor de vakantie hadden besteld, werd afgeleverd en tot slot nog een verslagbijeenkomst van een vergadering van afgelopen maandag. Al met al weer een drukke dag.

Vandaag eerst uitpakken, de -mails bekijken, de reacties beantwoorden en de foto's uploaden. En daarna begint het oude leventje weer. Wel even wennen aan de temperatuur en de duisternis, maar in het weekend gaan de we tijd weer verzetten. Bij voorbaat iedereen bedankt voor de getoonde belangstelling en de reacties, maar ik zal iedereneen als het kan vandaag nog, persoonlijk bedanken. Nog geen plaatje dat komt straks wel weer.

We zitten bijna klaar om te vertrekken, maar moeten nog even wachten op de taxi, die ons omstreeks 12.30 uur naar vliegveld Schiphol zal brengen en dan zal na ongeveer drie uur het vliegtuig ons brengen naar ons vakantiehotel. Bijna ons tweede huis, want in dit hotel verblijven wij als sinds meer dan tien jaar. Goede wijn behoeft geen krans. Daar zullen we weer onze Belgische vrienden ontmoeten, die al een paar dagen eerder zijn vertrokken. We zullen Scheveningen even achter ons laten, het blog even vergeten, maar wel af en toe blijven bekijken en misschien daar af een toe een zonnige groet achterlaten. Foto: het zonnetje lokt nog maar een paar treden.

Deze morgen was de maan nog zichtbaar. Een smalle sikkel; overmorgen is het weer nieuwe maan. Maar dan zijn wij al met de noorderzon vertrokken en worden wakker in een ander bed, in een ander werelddeel. Nu is ze verdwenen. Achter de wolken. Toch is de zon al op, maar laat zich nog niet zien. Gisteravond, zo tegen zonsondergang, keek ik uit over de stad en zag iets, dat je in Scheveningen niet zo vaak ziet: een regenboog. Maar niet zo een gewone regenboog. Het was een bijna éénkleurige regenboog. Ik heb er een foto van gemaakt en laat u die nu zien. Misschien komt de zon ons nog verblijden; ik wens iedereen in ieder geval een fijne dag.

Na een stralende herfstzomerdag ziet het er voor vandaag minder fraai uit. Een bewolkte hemel en vanuit Frankrijk zijn nog meer wolken in aantocht. Maar één ding is gunstig, door de warme wind uit het zuiden zal het vandaag niet koud worden. Het wordt wel weer een drukke dag vandaag. Maar dat zijn de laatste momenten voor de vakantie. Mijn kalender voor 2011 is klaar en gaat naar de drukker. Vandaag is het de laatste dag voor de strandtenten. Afbreken en opslaan. Het seizoen is gedaan. Het strand is weer voor ons alleen, hoewel een natuurgenieter of een stille wandelaar natuurlijk altijd welkom is. Eind oktober beginnen ze weer met zandopspuiting. Dan is het strand weer even voor de meeuwen en de belangstellende fotograaf of vogelaar. Foto: de zee maakt iedere dag zijn eigen landschap.

Vandaag viert Leiden de dag, die een einde maakt aan een langdurig bezet door de Spaanse veldheer Valdez. De dijken van de polder waren door de Watergeuzen doorgestoken. De harde wind stuwde het polderwater richting Leiden en de bezetter moest met natte voeten afdruipen. Dat gebeurde in de nacht van 2 op 3 oktober 1574.
Vandaag zal de zon schijnen: een bijzonder warme dag voor de tijd van het jaar. Met de Leidenaren zullen we er een fijne dag van maken. Foto: nog even genieten van een nazomerse dag.

Na een stralend begin van de oktobermaand kwam  een depressie weer roet in het eten strooien. Mijn voornemen om mijn tuin weer op orde te brengen is letterlijk in het water gevallen. Schoffel en hark kunnen mij niet helpen om het onkruid in bedwang te houden. Gelukkig lijden de prei en de selderij niet veel onder deze omstandigheden. De bonen zijn al geoogst; de paar kolen, die aan de vraatzucht van de konijnen zijn ontkomen, heb ik al veilig gesteld. De aardbeien liggen te rotten. En de tuinbaas zal wel knorrig rondlopen, omdat de tuin er als verwaarloosd bij ligt. Misschien is het weer na mijn vakantie wat minder nat, zodat ik de tuin toch nog op tijd winterklaar kan hebben. De natuur doet wat zij wil. Aan haar streken zijn we overgeleverd. We hopen maar op een beter volgend jaar. Foto: duinkonijntjes hebben het dit jaar ook moeilijk.

En op de voorpagina van de krant staan drie lachebekkies: Rutte, Verhagen en de meest lachende derde Wilders. Nederland moet Nederlandser worden. Wat dat ook moge betekenen: nog meer bekrompen, nog meer meningen, of meer saamhorig? Dat laatste kan niet: dat is een begrip, dat in Nederland niet erg bekend is. Misschien meer Hollands: de provincies Noord-Holland, Zuid-Holland, Utrecht en Flevoland moeten als één Randstadbestuur gaan opereren. Ik heb daarvoor al een nieuwe naam: Randstad HUF. De H voor Holland, de U voor Utrecht en de F voor Flevoland. En de inwoners van die Randstad noemen we dan Randstadhufters. Laten we dat toch maar niet doen. Ach, we zullen het wel zien: eerst het CDA-congres nog. En als dat ja zegt, dan zal wel eerst het boerkaverbod komen en daarna het hoofddoekjesverbod, het hoedenverbod, het petjesverbond en wie weet ook nog het hoofdhaarverbod(hoofdhaar is toch ook een hoofdbedekker?). We kunnen nu wel sneren, maar misschien komt er toch ook nog iets goeds tot stand. Hoop doet leven. Als de kiezers maar niet gaan denken: “als ik dat had geweten, dan…”. Foto: herfst in de duinen; de kleuren vermengen zich; visie op de toekomst?

Wist u…en dan kunnen er heel veel vragen gesteld worden. En als ik deze vragen weet te beantwoorden met een “ja, dat wist ik” dan heb ik een verantwoord besluit genomen. Achteraf kan en hoef ik dan ook niet te zeggen: “dat heb ik niet geweten”. Maar al te vaak worden er besluiten genomen of een oordeel geveld, waarbij achteraf gezegd wordt: “aber das habe ich nicht gewusst”. Bijna een gevleugeld woord. En toch… toch worden er nog steeds veel besluiten genomen in de veronderstelling, dat bij een te nemen besluit vooraf voldoende en juiste informatie gegeven is. Ik kan niet alles weten en ik vertrouw er op, dat de verstrekte informatie goed is onderbouwd. En toch neem ik dagelijks een besluit of vel ik een oordeel, waarop ik achteraf moet zeggen: “als ik dat geweten had, dan had ik anders gereageerd”, gelukkig kan ik dan nog mijn excuus aanbieden en zeggen: “sorry, maar als ik dat geweten had dan…”. Foto: hiervoor hoef ik geen "sorry"te zeggen.

Vandaag de laatste foto uit de Ooijpolder. Hier genoten we van schoonheid en stilte. Gewoon een watertje langs de openbare weg. Een moment van meditatie. Vooral in ons dagelijkse leven hebben we vaak even die rust nodig: even kunnen ontsnappen aan de dagelijkse beslommeringen. Even niet denken of misschien juist denken aan ons zelf. U mag het zelf invullen. Vaak zijn we alleen met onszelf bezig en denken niet genoeg aan anderen. Soms denken we te veel aan de ander en te weinig aan ons zelf. Het juiste evenwicht in ons zelf; daar steven we toch allemaal na. Daar voor is de natuur zo mooi; ga eens wandelen in het bos, de polder of langs het strand. Luister een naar de wind in het gebladerte, naar de stilte in de polder of naar het eeuwige lied van de zee. Voor u vandaag een foto van schoonheid en stilte.

Deze plaatjes worden u nu in deze tijd van het jaar gratis aangeboden door de natuur. U hoeft maar om u heen te kijken en u kunt genieten van de prachtige herfstkleuren. Ga op een afstand van ongeveer één meter van een plant, boom of heester staan, kijk op het schermpje van u camera en maak de foto. De meeste camera’s van tegenwoordig stellen automatisch scherp. Wees niet bang om te fotograferen. Als het plaatje u niet bevalt, kunt u direct een nieuwe foto maken. De minder geslaagde foto kunt u eenvoudig wissen. Ook een fotograaf maakt van één object vaak meerdere opnames en maakt dan later pas de definitieve keuze. Proberen en geniet nog meer van het fraais, dat de natuur u te bieden heeft. Succes verzekerd. Alle plaatjes in de middenkolom kunt u aanklikken voor een vergroting.

Helaas kon ik gisteren mijn blogpostvakje niet beantwoorden. Redenen: drukte en moeilijke toegankelijkheid op seniorennet. Vandaag zal ik weer een poging doen om mijn post volledig af te handelen. Traagheid op het seniorennet wordt niet alleen veroorzaakt door sennet zelf, maar ook door een groot aantal zeer langzame blogs, waardoor bezoek van andere blogs ongunstig wordt beïnvloed. Snelheid op uw eigen blog heeft u voor een belangrijk deel in eigen hand: zorg voor niet te grote bestanden, zorg voor tijdig schoonmaken van uw postvak, geen blinkertjes in de kantlijn. Als we allemaal daar voor zorgen, wordt het seniorennet snel en krijgen we ook individueel meer bezoek. Met dit minder mooie weer hebben we misschien wat meer tijd om ons blog te kuisen. Foto: ook de natuur laat zien dat de herfst echt begonnen is.

Hoe het daar heette, dat ben ik vergeten. Maar niet ver van Ooij ligt deze kasteelboerderij. Links een deel van het oude kasteel. In het midden nog een stuk verdedigingsmuur met schietgaten en rechts een oude stal en duiventoren. Het is een privébezit, maar van de eigenaars mocht ik een kijkje nemen op hun terrein. Ook lag er nog een gedeelte van de oude slotgracht en een oude waterput. Het kasteel werd eind 18e eeuw door de Fransen gedeeltelijk verwoest en in de 19e eeuwdoor de eigenaar gesloopt. Alleen de gedeelten, die u nu op de foto ziet zijn gespaard gebleven. Met een klik op de foto ziet u een panoramische vergroting.

In de Ooijpolder is een groot bedrijf gevestigd. Daar wordt zand verscheept en op de kade liggen bergen gletsjerstenen. Wij waren dat terrein opgereden, omdat iemand ons verteld had, dat daar een nieuwe polderweg aangelegd zou worden. Dat bleek dus niet waar te zijn. Maar tussen die gletsjerstenen troffen we twee mannen aan: de ene lang, de ander klein: zo in de verhouding drie staat tot één. De ene was kunstschilder en de kleine uitvoerend kunstenaar. Na een lang gesprek maakten wij aanstalten om weer verder te rijden, maar toen pakten die twee drie trommels uit de auto en begonnen te spelen. Ritmisch tromgeroffel met de vingers. Aangenaam om te horen. Ik legde ze vast op een plaatje. Foto: het bewuste tweetal.

We zijn weer in beeld. Na een mooie dag in de Ooijpolder bij Nijmegen weer terug op Scheveningen. Van regen hebben we weinig last gehad. Op de terugweg even een stevige bui, maar die was goed om het stof van de afgelopen dagen weg te spoelen. En nu er maar weer tegen aan tot de volgende vakantie. In de Ooijpolder was het woensdag en donderdag fraai weer om buiten te zijn. Afgelopen nacht regende het, maar vanmorgen ben, ik na een korte wandeling van een uur, droog teruggekomen voor het ontbijt en nu schijnt de zon weer op Scheveningen. Foto: zonsopgang boven de Waal.

Vandaag zijn we een dagje in de natuur: de Ooijpolder bij Nijmegen. Een dagje er tussen uit om van een andere omgeving en een andere natuur te genieten. Geen wandeling langs het strand vandaag, maar een wandeling door de ongerepte natuur. Alleen, want voor Annemiek is dat een veel te zware opgave. Zij heeft een leesboek mee en gaat lekker in de zon zitten lezen, en wie weet schuift er wel iemand bij op de bank en kunnen dan lekker kwebbelen. Annemiek geniet graag van een zonnetje en een open natuur. Morgen zijn we weer terug op ons honk. Over twee weken gaan genieten van een lange vakantie in zonnige contreien. Foto: iedereen mag een bloempje plukken.

Nog te vroeg om de krant te halen. Die komt pas omstreeks 07.00 uur. We gaan vandaag weer van een mooie dag genieten. Een dag om buiten te zijn en even het huis te ontvluchten. De polder in om van de mooie luchten te genieten. Langs het strand wandelen kan bijna iedere dag. Dus van even niet. Gisteravond stond een reebok me in de duinen aan te staren met zijn grote reebruine ogen. Hij bleef rustig staan ook toen ik mijn camera op hem richtte. En uiteraard heb ik hem geportretteerd. ’s Avonds is het altijd stil in de duinen, slechts een enkele wandelaar of een trimmer. De dieren komen dan ook wat dichter bij en de konijntjes zitten dan rustig aan het gras te knabbelen. Dit jaar heb ik weinig vossen gezien, maat misschien komen die nog als de nachten wat langer worden. Ik wens iedereen een fijne dag. Foto: de reebok.

Er hangt een stevig mist. Vannacht scheen de maan aan een bijna wolkeloze hemel. Maar nu geen maan en geen zon. De zon komt nog wel. Het is per slot van rekening Prinsjesdag en dan schijnt de zon altijd, maar niet altijd de hele dag. Gisteren met het oefenen van de paarden op het strand was het weer ook niet mooi, maar later op de dag scheen toch weer de zon. Ik denk dat na zonsopkomst de mist snel zal verdwijnen. Gisteren heb ik vanaf het Van der Valk restaurant op de Pier foto’s mogen maken van de oefening op het strand, die voor het eerst vlak voor het Kurhaus plaatsvonden. Het Kurhaus is op de foto niet te zien. Wel de paarden, soldaten en toeschouwens.

SeniorenNet Live op de Actief50-beurs 15, 16 en 17 oktober 2010. Plaats Genk. Waar ligt Genk vraag je je dan af. Even zoeken en ja hoor: op bijna 220 kilometer van af Scheveningen. Wel een beetje ver. Op één dag bijna 450 kilometer via het drukke Nederlandse wegennet is op mijn leeftijd toch een beetje te veel gevraagd. Maar dat zou natuurlijk te ondervangen zijn door een overnachting ter plaatse. Maar een tweede bezwaar is: ik ben dan op vakantie in Turkije en geniet van dat gastvrije land, het heerlijke eten, de zon en de prachtige natuur. Neen, niet dit jaar. Misschien een ander jaar en dan een stukje dichterbij: Turnhout of Baarle-Hertog/Nassau en dan niet tijdens mijn vakantie. Maar ik vind het wel een sympathiek initiatief. Foto: morgen Prinsjesdag, vandaag afrijden van de paarden op het strand.

Terwijl een aantal bloggers zich amuseerde in Antwerpen, liep ik door Scheveningen en zag op het plein voor het Kurhaus aan de voet van het standbeeld van Wim Kan en Corrie Vonk vier grote softijsjes zitten en daar achter vier smekkende monden van vier in herfstkleding gestoken vrouwen, die vermoeid even van een korte rustpauze genoten. Een zonnig gezicht op een zonnige herfstzaterdag. Ze hadden er geen bezwaar tegen, dat ik ze opborg in mijn camera. Ik beloofde wel een e-mail met de foto’s te sturen en dat heb ik dan ook gedaan. Ik liep door, omdat ik foto’s moest maken in het museum Beelden aan Zee. Maar daar vertel ik later nog over.

Ik wens alle bloggers, die vandaag deelnemen aan de blogmeeting in Antwerpen een heel fijne, gezellige dag. Elkaar ontmoeten is altijd een feest. Jammer genoeg kunnen we er vandaag niet bij zijn. Misschien het volgende jaar weer. Deze dag lijkt niet alleen een mooie dag voor de bloggers, maar ook voor veel andere mensen een mooie dag te worden. In het zuidelijke deel van Nederland en voor heel België zal het een mooie nazomerse dag worden. En ook voor de komende dagen wordt, behoudens een enkel buitje hier en daar een toch nog fraaie nazomer te worden. We hopen dat de weervoorspellers het dit keer bij het goede eind hebben. Foto: eigenlijk een mislukte foto. Maar toch charmant met al die voorbijlopende figuurtjes en op de achtergrond de belofte voor een mooie dag. Klik op het fotootje voor een vergroting.

Wij kunnen er van meepraten. Gisteren was ik met een aantal mensen voor een rondleiding in de vuurtoren van Scheveningen. Interessant. Uitleg over de vaarwegmarkeringsdienst, over het ontstaan en de bedoeling van vuurtorens, over de ontwikkeling van de verlichtingssystemen. En natuurlijk over het fantastische uitzicht vanaf de trans. Er stond daar boven een stevige wind, maar we werden nog niet uit ons jasje geblazen. Wat een fantastisch uitzicht heb je daar. Daar zie je en daar proef je Scheveningen. En voor de gelegenheid werden ook de lichten ontstoken. Foto: het vuurtoren licht vanaf onder bekeken.

Als je in Scheveningen aan de mensen, of het nu bezoekers of bewoners zijn, vraagt naar de betekenis van pierewaaien, dan kijken ze je aan of je een zonderling bent. Lekker over de boulevard of langs het strand wandelen of lekker uitwaaien op de Scheveningse pier. Ze hebben wel een beetje gelijk. Maar ze weten niet dat pierewaaien niets te maken heeft met de Scheveningse pier of welke pier dan ook.  Maar het woord is afgeleid van het Russische woord “pirovat” en dat betekent ‘feesten, fuiven’.aan de zwier gaan of zoals bij Stijn Streuvels: doelloos ergens vertoeven: “hij bleef daar wat pierewaaien met de ellebogen op de dis”. En of je dat nu op het strand, de boulevard of waar dan ook elders doet, het is altijd een prettige bezigheid. Geniet van de dag en ga wat pierewaaien. Goed voor geest en lichaam. Foto: ook in deze tijd van het jaar zijn de duinen een fijne plaats om te pierewaaien.

De wind heeft zich vannacht niet laten bedwingen. Krachtig vanuit het noordwesten. Maar heeft wel de regenwolken weggevaagd. In het oosten begint de dag met een heldere hemel. Het duurt nog ruim een half uur eer de zon opkomt. Maar hij komt op. De dag begint in ieder geval zonnig. Maar of de zon ons de hele dag zal vergezellen, blijft een vraag. We gaan in ieder geval starten met een zonnige ochtend. De morgenstond heeft goud in de mond. Woensdag 15 september we zijn weer op de helft van de maand en over 8 dagen begint de echte herfst: 23 september 05.09 uur. Wij hopen de zomer nog met een paar weken te verlengen: op 6 oktober begint voor ons een hopelijk zonnige vakantie. Geniet van de zon, geniet van het leven. Foto: zweven als een meeuw

De tramrails op het plein moeten regelmatig onderhouden  worden. Vooral de bochten en de wissels vragen regelmatig aandacht. Dit onderhoud kan niet overdag worden uitgevoerd, maar kan alleen uitgevoerd worden als er geen trams van dat traject gebruik maken. En die tijd is maar heel kort. Op een doordeweekse dag tussen 02.00 tot 05.00 uur. In het weekend twee uur langer. In het donker moet er toch snel en accuraat gewerkt kunnen worden. Dat vraagt veel precisie en planning. Uiteraard kan het overlast geven. Maar we zijn tijdig gewaarschuwd. Er is voor gezorgd dat de overlast tot een minimum wordt beperkt. Soms sta ik in de nacht even achter het raam te kijken naar die werkzaamheden. Kort geleden maakte ik bijgevoegd foto.

We hadden vroeger maar één klok in het huis. Die klok hadden mijn ouders gekregen als huwelijksgeschenk in 1930. Een klok die ieder uur en halfuur sloeg. Het was een eenvoudige klok, niet zo een met een’ big ben’ slagwerk. Tegenwoordig kom je die klokken niet veel meer tegen. Met de digitalisering is ook het slagwerk in de klok verdwenen. Maar bij mij hangt nog altijd een klok, die de hele uren slaat: een zogenaamde comtoise. Ik heb het slag werk zo afgesteld, dat de herhaling op het hele vervalt en ook het halve uur. Storend voor de buren.
Als vroeger de klok sloeg repeteerde mijn moeder vaak het volgende versje(schietgebedje):
“De klok die slaat
De tijd vergaat.
Verlos, o heer, al in dit uur
Een zieltje uit het vagevuur.”
Daar dacht ik aan, toen vannacht de klok twee uur sloeg.
Foto: deze klok in Hulst speelt nog ieder (half)uur een melodietje.

De nacht begint langzaam dag te worden. De lucht is grijs. Een goede dag om bij iemand op visite te gaan. Geen weer voor een ochtendommetje; dat zal wel een avondwandeling worden. De verwachting is, dat in de loop van de middag de dag er wat vrolijker uit zal gaan zien. En morgen? Morgens wordt het maandag, dat is zeker; maar hoe het weer er dan uit zal zien…? De herfst is vroeg begonnen met af en toe toch nog een paar fraaie dagen. Begin oktober vluchten we naar zonniger gebieden. Daarom vandaag een zonnig plaatje.

Foto: blij weer terug te zijn op het oude nest.

Weer helemaal terug op het oude nest. In de oude vertrouwde gezellige omgeving. Mijn blog op seniorennet.nl heb ik afgesloten. De redenen waarom kunt u daar nog lezen. Ik heb nu ook wat meer tijd over voor dit blog: ik wil mijn vrienden niet verliezen. Het was leuk geprobeerd, maar twee vrijwel identieke blog in een zelfde taal met slechts het verschil in .be en .nl lijkt geen levensvatbaar idee. Vandaag is de dag begonnen met een oplichtende horizon. Dat zal dus wel eens een fraaie dag kunnen worden. Mooi weer voor de Open Monumenten Dag in Nederland. Op veel plaatsen kunnen vandaag monumenten worden bezocht, die op andere dagen niet voor het publiek zijn opengesteld. Veel mensen maken hier gebruik van. Een leerzame dag, om op die manier iets meer van je eigen cultuur te kunnen leren.

Gistermiddag had ik een bespreking met een man, die ik kende van de ouderenfitness, maar die wegens ziekte een tijdje uit het gezichtsveld was. Het was een leuke en hartelijke ontmoeting.
Tijdens een tussendoortje kwam de leeftijd ter sprake. En zo kwamen wij op een heel opmerkelijke overeenkomst. Zijn naam is Leo, mijn doopnaam Leonardus, maar lange jaren was mijn roepnaam ook Leo. Hij is geboren in 1934, ik ook. De maand november, ik ook. De datum 25 en wederom ik ook. Maar achter die datum schuilt een verhaaltje. Ik werd geboren in de zeer vroege ochtend 00.05 uur van zondag 25 november; mijn vader en moeder hadden gehoopt op zaterdag,Mariadag. De bevriende huisarts, die bij de bevalling aanwezig was, heeft mijn ouders een plezier gedaan en op de geboorteverklaring, het tijdstip van mijn geboorte een paar minuten vervroegd naar 23.55 uur op zaterdag 24 november. En zo kwam ik in de late avond van 24 november administratief ter wereld. Op 26 november werd ik bij de burgerlijke stand ingeschreven als Leonardus Maria, geboren op 24 november 1934. Foto: nazomer.

Op 15 februari 2008 schreef ik op dit blog – bij herlezing zag ik een paar tekstfoutjes -:
“We moeten ons nu toch (tot) hogere machten wenden en daarom bid ik ’s avonds op mijn blote knietjes:
Ach Lieve Heer,
laat de heer Norder
met de norderzon
vertrekken.”
De Lieve Heer heeft mijn gebed verhoord, dacht ik:
ik lees nu in de krant, dat de heer Norder(wethouder van Scheveningen:  Marnix Norder) door de Stichting Hoogbouw, waarvan hij voorzitter is, is (inmiddels: was) uitgenodigd voor een werkbezoek aan Aboe Dhabi en Doebai. Het uitstapje van zes dagen kostte de lieve som van € 5.195; dit bedrag wil hij nu declareren bij de gemeente. Geestelijk verrijkt is hij teruggekomen.
Ik dacht: de Lieve Heer heeft mijn gebed verhoord.
Echter de Lieve Heer heeft zich vergist en Norder de verkeerde richting uitgestuurd. Van mij mag de heer Norder nog steeds met de Norderzon vertrekken;(refrein: ach Lieve Heer...).
Foto: de Lieve heer laat zich niet fotograferen en ik op mijn blote knietjes, dat wil ik niemand aandoen; dus geen foto vandaag op dit blog wel bij .nl/loek.

De weerkundigen hebben Nederland omgekeerd. Want volgen de weerkundigen zal het regenen in het oosten van het land en wij zitten hier in het westen met de regen. Ze zullen wel een foutje in hun optimisme hebben gemaakt. Ik zal het land maar weer omkeren en denken in grootschaligheid: als we de zee er bij betrekken, dan schuiven we van zelf een eindje op. In ieder geval gaan we van deze dag weer een dag van ons leven maken. Opgewekt vooruitzien. Foto: Nederland waterland, maar niet overal.

Na een langdurig ziekbed is mijn zwager Henk, echtgenoot van Thea, afgelopen donderdag overleden. Vandaag begeleiden we hem naar zijn laatste rustplaats. Toch is er geen droefenis in mij: ik denk dat hij er vrede mee had. En ook mijn zus Thea, wel bedroefd, maar ook ontspannen, omdat Henk nog meer leed is bespaard. Ik weet niet wat er na de dood is, maar toch zeg ik: “Tot ziens, Henk. Je bent pas echt dood, als ik je vergeten ben, en dat zal ik nooit doen. De herinnering aan jou blijft”. En Thea, jou wens ik veel sterkte.
Het is koud en nat.  Een donkere dag vandaag. Hopelijk klaart het in de loop van de dag nog op. Foto: stilte

Hoe moet het nu verder in België. In de ogen van de Walen liggen de Vlamingen dwars en in de ogen van de Vlamingen liggen de Walen dwars.  En waar gaat het om? Om het landsbelang? Om het Vlaams of Waals, Nederlands contra Frans. Of is er nog een andere diepere oorzaak? Zelfstandigheid? Één Vlaanderen en één Walonië? En waar moet de grens dan liggen?
Niet alleen België kent problemen, ook Nederlands kent die. Maar in Nederland ligt het niet in taalverschil. Daar lijkt het wel op het gezegde: ikke, ikke en de rest kan verder st…..! Rutte wil wel een coalitie aangaan, maar pas, nadat zijn piketpaaltjes zijn geplaatst.  Wilders? Ik begrijp nog steeds niet wat die man nu echt wil. Wie weet het wel. Na het mislukken van de coalitiebesprekingen stijgt zijn partij in de peilingen. Op basis waarvan? Ik weet het ook niet meer. Misschien kan iemand die gordiaanse knoop doorhakken. Foto: besluiteloos staan ze naar de andere kant te kijken.

De zon moet nog opkomen, als ik met dit berichtje begin. Het is nu 06.43, maar om 06.58 komt de zon op. In het ochtendlicht trekken al zwermen vogels zuidwaarts. De vogeltrek is in volle gang. Nieuwe vogels vanuit het noorden strijken hier neer en de zomergasten vertrekken. Een jaarlijks terugkeren tafereel. Op 1 september vertelde ik u over de vervuilde ramen als gevolg van storm en regen, maar op 3 september kwam de glazenwasser en waste voor de tweed keer die week onze ramen. Nu kunnen we weer vrij naar buiten kijken. De glazenwasser had net het ene raam gedaan. Hij wilde net beginnen aan het andere raam, toen ik bijgeplaatste foto maakte. Geen fraaie foto, maar wel een leuk moment.

Op mijn berichtjes van gisteren heb ik toch een aantal leuke reacties gehad. Bloggers, die het geprobeerd hebben, maar ook mensen, die door die berichtjes gestimuleerd zijn. Misschien zien we er binnenkort wel van. Sinds wanneer het blog http://blog.seniorennet.nl bestaat, daar heb ik geen kijk op. Er staan nieuwe bloggers bij met archieven vanaf 2008 en misschien zelfs eerder. En als je dat dan constateer, dan kan ik me indenken, waarom sommige mensen denken: “van mij hoef het niet”. Ja, ik zou haast gaan denken aan de Bijbelse spreuk: oude wijn in nieuwe zakken. En even voor de herinnering. Annemiek is daar te vinden als /marmi en ik zelf als /loek. Altijd welkom. "Alle begin is moeilijk" zei de dief en stal het aambeeld uit de smidse. Een spottende spreuk uit de 19e  eeuw. Foto: toezien van achter een hek, aan de andere kant staan de werkers.

Jammer, dat op seniorennet.nl nog zo weinig bloggers zijn: tot nu toe slechts 852 blogs, waarvan een deel afkomstig uit België. Ik wil op het Belgische blog wat meer animo kweken voor het Nederlandse blog. Iedere Nederlandse senior( 50-plusser) en uiteraard ook de Belgische 50-plusser is welkom met een nieuw blog. Geen oud blog, dat overgezet wordt, maar met een echt nieuw blog op; ik blijf me prettig voelen met mijn blog bij de Belgen; dat zet ik niet over. Ik ben tevreden met mijn nieuwe blog http://blog.seniorennet.nl/loek  op seniorennet.nl. net als Annemiek met haar blog: http://blog.seniorennet.nl/marmi  .Vooruit mensen, maak van het Nederlandse blog net zo een succes als het Belgische blog. Senioren, zet de schouders er onder en komt ook bij het Nederlandse blog http://blog.seniorennet.nl .

En de zon, die ging onder
en de zon, die ging op.
Zo begint het liedje van Paul van Vliet in zijn liedje over zijn liefje in Nieuwegein. En gisteravond ging de zon fraai onder in Scheveningen. En ik mocht er zijn. Het was voor mijn deur en niet in Nieuwegein. Ik kijk nu naar buiten en aan de horizon gloort het ochtendrood. Vandaag zal de zon er zijn. En op de foto: de zon die ging onder.

Ondanks de wolken schijnt toch de zon mijn kamertje binnen. Toch een prettig gevoel, die natuurlijke warmte. In huis begint het al wat frisser te worden. De verwarming hebben we nog niet aan staan. Meestal doen we dat van als we terugkomen van onze najaarsvakantie, maar ik denk dat dat dit jaar wel een beetje vroeger zal zijn. De regen van de afgelopen dagen, heeft ook binnenshuis zijn gevolgen. Maar, wie weet, krijgen we nog een prachtig najaar. Het is een wens, maar sommige wensen komen soms wel eens uit. Ik wens u een prettig weekend zonder regen en met een zonnig karakter. Foto: ook in de duinen kondigt het najaar zich aan.

Sinds kort is ook een versie van seniorenet.be  in Nederland beschikbaar onder de naam seniorennet.nl.  Bij seniorennet.nl hebben zich inmiddels 845 blogs aangemeld. Opvallend is ook veel Belgische bloggers, waar van een aantal binnen zo een korte tijd al meer dan 100.000 bezoekers hebben gehad. Het lijkt dus mogelijk om een bestaande website vanuit België over te hevelen naar de Nederlandse site. In de lijst van nieuwe bloggers kom ik een groot aantal namen tegen, die ik ook van België ken. Ik zou dus in Nederland ook mijn  Belgisch blog met de naam loek2_1934 kunnen gaan hanteren. Ik doe dit niet:  ik vind dit niet eerlijk. Ik vind het wel leuk als Belgische bloggers met een nieuwe naam op het Nederlandse blog komen, zoals ik het ook een hele eer vind, dat ik een blog  in België mag hebben. Geen gesjoemel. Eerlijk en recht door zee. Foto: een bloemetje voor Pascal Vyncke voor het nieuwe blog met .nl.

Vandaag wat later dan anders. En dat heeft een aantal oorzaken, maar daar ga ik u nu niet mee lastig vallen.  Vanmorgen zagen wij dat er nu ook een Nederlands blog is geactiveerd. En meteen hebben annemiek en ik daar en blog gereserveerd. Bijseniorennet.be hoeven we alleen be te wijzigen in nl. En daarna een nieuw blog aanmaken. Onze namen daar zijn marmi en loek. Vanuit Nederland een link naar België. Wie weet volgt er nog eens een Belgische/Nederlandse Blogmeeting. Ik zal maar niet op de zaken vooruit lopen. En uiteraard vanaf vandaag ook welkom op ons Nederlands blog: http://blog.seniorennet.nl/marmi en/of http://blog.seniorennet.nl/loek .  Foto: een bloemtje om de dag wat op te fleuren.

Meestal heb ik als ik wakker word al een verhaaltje voor het blog in mijn hoofd zitten, maar vandaag ben ik met een leeg hoofd uit bed gestapt. De onderwerpen, die gisteren aan de orde waren, zijn niet interessant voor het blog, voor mijzelf waren ze wel van belang. Maar je gaat toch iemand anders niet vermoeien met onderlinge probleempjes? Geen problemen in huis hoor, daar is alles koek en ei. Soms wel eens oude koek of koek met kaneelsmaak: ik houd namelijk niet van kaneel. Kaneel vind ik in de meeste gerechten te overheersend. Met mate, zoals in speculaas, kan ik het wel waarderen, maar overdaad schaadt. Toch nog een klein stukje volgepraat. Morgen misschien weer iets, dat interessanter is. Foto: kopstandje op de dijk van Terneuzen.

Wist u dat… en dan pas nadenken over de consequenties van een genomen besluit het antwoord gegeven moet worden “dat heb ik niet geweten”. Toch hebt u met een besluit ingestemd. Misschien overdonderd door een ander persoon. U moet de consequenties van uw besluit nemen. Een voorbeeld: in uw appartementencomplex worden vernieuwingen aangebracht, die niet voortvloeien uit (groot)onderhoud of technische noodzakelijkheden of een door de overheid opgelegde aanvullende investering, maar gewoon omdat één of een aantal medebewoners van mening is/zijn, dat een dergelijke vernieuwing gewenst is. U stemt tegen deze vernieuwing en daarmee aangegeven, dat u van deze vernieuwing geen voordeel verwacht; in dat geval bent u dan ook vaak niet verplicht om aan deze vernieuwing mee te betalen. Als u wel heeft ingestemd met deze vernieuwing en daarom uw pro rato moet betalen, dat u dan zegt: dat heb ik niet geweten. Maar dan is het te laat. Helaas… Les: informeert u goed vóór u een belangrijk besluit neemt en/of laat u altijd goed voorlichten. Een oud spreekwoord zegt: berouw komt na de zonde. De penitentie? Betalen. Foto: controleer uw fiets of alles in order is vóór u aan een fietstocht begint.

Een goed besluit moet steunen op een brede basis. Een meerderheid van 50+1 is zowel in een vereniging als in de politiek een zwakke basis. In de Nederlandse, maar ook in de Belgische politiek, is de angsthaas steeds aanwezig. In Nederland is een deel van de CDA-achterban niet gelukkig met de samenwerking met de PVV. Ik ook niet. Met een meerderheid van slechts 1 stem(dankzij de gedoogsteun van de PVV) zal het heel moeilijk, zo niet onmogelijk zijn om lang te regeren. Ook in de VVD-achterban hapert het. Het vormen van een coalitie VVD/CDA zal zeer moeilijk gaan, zolang er geen zekerheid bestaat, dat er van de andere partijen steun te verkrijgen is. De radio- en tv-stilte, die er heerst, belooft weinig goeds voor de komende dagen. De oppositie wordt steeds hechter; een kleine misstap in de onderhandelingen kan funeste gevolgen hebben. Toch blijven we hopen op een goede en gezonde politieke samenwerking. Foto: zal de rust terugkeren? 

Een paar Belgische bloggers hebben gereageerd op het begrip basiliek. In de christelijke traditie kennen we vier begrippen van gebedshuizen: de kapel, de kerk, de kathedraal en de basiliek. De kapel is het kleinste gebedshuis, de kerk is de gebruikelijke benaming voor het grote gebedshuis; de kathedraal is de hoofdkerk van een bisdom ook wel domkerk genoemd. De basiliek duidt op de bouwvorm van een kerk en is in de vroegchristelijke traditie geïnspireerd op het Romeinse langwerpige vierkant gebouw met zuilenrijen, waarin rechtszittingen worden gehouden, maar ook handelszaken worden afgedaan, en later ook als christelijke kerk wordt gebruik. De basiliekvorm vindt u dan ook veel in de vroegchristelijke kerken en in de Romaanse periode; in de gotiek bouwstijl vanaf de twaalfde eeuw zien we kerken met spitsbogen, veel grote ramen, veel licht, hoge gewelven en hoge torens. In de Barokperiode zien we weer de basiliekvorm terugkomen met verhoogde gewelven en veel versieringen. De basiliekvorm vindt u terug in kapellen, kerken en kathedralen. Soms wordt er ook wel gesproken van een kathedrale basiliek, maar van wordt het woord basiliek als een eretitel gebruik en duidt niet altijd op de bouwvorm. Foto: interieur van de basiliek van Zandhoven(België)

In mijn tuin, ca 55 m2, heb ik gister de eerste oogst prinsessenbonen geplukt. Ik schat zo ongeveer 5 à 6 kilo. Teveel voorons tweetjes. Daarom ook wat afgestaan aan mijn schoondochter en de buren. Mooie lange bonen. Wat de doen met de rest. Boontjes kunnen goed in de freezer maar ze moeten dan eerst schoongemaakt en geblancheerd worden. Dat is meestal de taak van de vrouw des huizes. Maar die was op stap met haar dochter. Daarom zelf maar aan de slag. Wel veel werk. Maar nu liggen er toch t pakjes speciebonen in de freezer te wachten om geconsumeerd te worden. En geen kleine porties. Voor ons tweetjes zo een 14 maaltjes. Lekker als de natuur ze zelf niet meer biedt. Na het werk nog wel even de boel kuisen, want Annemiek hoefde niet te zien, wat ik gedaan had. Verrassing. Dus op een mooie dag, genoten van de zon en gewerkt in de tuin en keuken. Foto: Saeftinghe, nu nog polder straks misschien ...

Inmiddels staat de zon al hoog aan de hemel. Er is nog wat nevelbewolking, maar hij komt er al goed doorheen. En nu maar hopen op een wat langere warmteperiode. De tuin vraagt mijn aandacht. Dadelijk na het piekuur ga ik naar mijn tuin. Boontjes plukken en onkruid wieden. Met het vochtige weer van de laatste tijd tiert ook het onkruid welig. Na een moeilijke start gedijen de artisjokken goed. In mijn buurtuintje staan ze in bloei. Ik ga er vandaag maar gelijk een foto van maken. Deze middag is er wat extra werk aan de winkel: invriezen van de boontjes. Even blancheren, afkoelen en dan verpakken. Nog een heel werk, want ik heb veel boontjes te plukken en kan ze niet allemaal tegelijk opeten. Wie wat bewaart, die heeft wat. Foto: vandaag een bloemetje uit een Belgische tuin.

Donderdag, 19 augustus: zo dadelijk zal de zonsopkomst er zijn. In het noordoosten begint de hemel al te gloren, zoals dat dichterlijk vroeger wel eens werd gezegd. 06.30 vindt da officieel plaats. Maar hier in het westen zal het misschien een minuutje later zijn. Opkomen doet hij in ieder geval, maar of ik hem al zo vroeg zal zien, dat betwijfel ik. Een paar wolken houden hem nog even tegen. Toch wordt er voor vandaag een droge wisselend zon en wolken type weer verwacht. In ieder geval schijnt de natuur zich van de goede kant te laten zien. In IJmuiden liggen de schepen, die straks de tocht naar Amsterdam gaan maken, onrustig te wachten to ze mogen vertrekken: Asiel Amsterdam. Ik had mee mogen varen, maar heb deze middag een andere verplichting: ik moet een aantal vreemdelingen door het dorp Scheveningen loodsen. Ook leuk, want ik vertel graag over Scheveningen en hoop de mensen iedere keer opnieuw een leuke wandeling te laten maken. Foto: geen Sail, maar wel een mooi uitzicht over de Westerschelde.

Ik heb even naar buiten gekeken, maar daar was niet veel te zien: natte daken en grijze luchten. Ik heb ook nog niet in de krant gekeken. Ik heb alleen wat rondgezworven over het blog. Nog geen groetjes achtergelaten. Dat komt later wel, als de zon in mijn kamertje schijnt en ik van het daglicht kan genieten. Het is bijna zeven uur en de krant zal zo dadelijk wel in de brievenbus zitten; misschien met aardige artikeltjes of leuke nieuwtjes. Politiek staat er niet veel in: er is radio- en tv-stilte beloofd, totdat de heren klaar zijn met het in elkaar timmeren van een coalitie. Afwachten maar. Ik heb er niet veel fiducie in. Geniet van de dag, want de dag van vandaag komt nooit meer weerom. Foto: interieur van de St. Willibrorduskerk in Hulst; daar heerst ook radio- en tv-stilte.

als bedankje voor een lieve ontvangst

Een langgerekt regengebied trekt over ons heen. Parallel daar aan trekt een regengebied over België. We houden het niet droog vandaag. Bovendien waait er hier een harde westelijke wind. Dat wordt thuisblijven vandaag. Morgen schijnt misschien de zon weer en dan zijn we dat weer van vandaag weer snel vergeten.
Di Rupo laat koning Albert nog even wachten. Tegen de coalitie in Nederland gaan ook vreemde geruchten. Ook Rutte is nog niet klaar met de vorming van een kabinet. PVV blijft een splijtzwam in de toekomstige coalitie. In het CDA is er onrust. Die partij houdt vast aan de democratische beginselen van onze grondwet.
Voetbalclub Vitesse is in één klap miljardair. Merab Jardania, een schatrijke Georgiër, heeft Vitesse gekocht. Dat zal wel spanning geven in de competitie.
De krant staat vandaag vol met letters en cijfers; ik lees het niet allemaal. Meestal doe ik koppensnellen; de dikgedrukte grote letters kan je meestal overslaan; dat is toch al op het nieuws geweest.
Dagfoto: Westerschelde, genomen vanaf de Zeedijk ter hoogte van Paal.

Na vier dagen vrij, is het weer een beetje moeilijk de draad van het gewone leven op te pakken. Gisteravond, vermoeid maar wel tevreden, vroeg in bed gestapt. Ik ging om negen uur naar bed, maar sliep bij wijs van spreken al om vijf vóór negen. En vanmorgen kwam ik fris weer onder de douche vandaan. Het ziet er buiten niet naar uit, dat het vandaag een zomerse dag wordt. Een stevige wind komt over zee vanuit het noorden. Ik houd wel van die frisse wind, als er maar geen regen in zit. Regen is goed voor de tuin, maar mijn haar gaat er niet harder door groeien. Ik ben uitgenodigd aanwezig te zijn bij Sail Amsterdam a.s. donderdag. Ik weet nog niet of ik daar wel gebruik van zal maken. De te verwachten grote drukte weerhoudt mij een beetje. Toch hoop ik dat het vandaag voor iedereen een prettige dag zal worden. Foto: in Zandhoven liepen wij even de kerk binnen.

We hebben genoten van een korte vakantie - u mag ook zeggen: een extra lang weekend - in Hulst. Niet alleen in Hulst maar ook in het aangrenzende buurland België. In de buurt van Hulst ligt het plaatsje Clinge en da deed ons denken aan De Klinge, waar Lana schijnt te vertoeven. Wij hebben de mooie omgeving verkend, maar Lana nergens gezien. Wel de kerk gezien, maar misschien is Lana daar nog nooit binnen geweest. Trouwens ook vandaag, moederdag in het Antwerpse, maar in de kerk van Zandhoven zaten alleen maar senioren. Daar leek het meer op grootmoedersdag. Vervolgens hebben we in Retie Jeske en haar man Leo ontmoet. We hebben daar genoten van de gastvrijheid en de mooie tuin. Onderweg naar huis hebben we veel over dat spontane contact gepraat. Wel pech onderweg, niet met de auto. Die werd door de Belgische en Nederlandse autoriteiten alle kanten, behalve de goede kant opgestuurd. Uiteindelijk zijn we toch thuis gekomen, zij het met grote vertraging. Heel veel dank aan Jeske en Leo. Foto: deze maakte ik vandaag in de tuin van Jeske

Toch even een berichtje vanuit ons vakantieadres in Hulst. Gisteren en vandaag genoten van het fraaie weer. Vanmiddag wel even een zware regenbui, maar daarna klaarde de hemel weer. Vanuit Hulst hebben we de omgeving verkend en kwamen onder anderen in De Klinge terecht, maar van Lana was geen spoor te bekennen. Veel foto's gemaakt van de mooie omgeving. Iedereen bedankt voor het bezoek en de goede wensen. Zondag schrijven we weer terug. Maar ik wens iedereen nu al een heel mooi weekend. Geen dagfoto; die komt later wel weer.

We gaan genieten vaneen lang weekend, maar we nemen wel de laptop mee. Het is de oude laptop, die Annemiek vroeger gebruikte voor het blogcontact, maar sinds ze een pc heeft staat die laptop ergens ongebruikt in de hoek. Als er een aansluiting in het hotel is hebben we ’s avonds misschien toch nog even tijd voor contact met het blog. Dadelijk gaan we richting Hulst, en morgen misschien een ommetje door West-Vlaanderen. We zien wel waar we terecht komen. Even genieten van een lang weekend. Foto: ik ga even weg, maar zij kan niet meer terug. Bungy-jumpen in Scheveningen.

Eerst zien en dan geloven. En dan denk ik ineens aan de jongste zus van mijn vader. Ik vroeg haar eens – en dat was in de tijd, dat ik nog lector was in onze kerk – “of zij nog in iets geloofde”, waarop zij antwoordde “ik geloof het wel.” Dat antwoord had meer de betekenis van “ze kunnen me de bout hachelen”. Ik heb al jaren niets meer van haar gehoord. Misschien kijkt zij nu over mijn schouders mee en leest wat ik schrijf. Misschien gelooft zij nu wel. Maar dat even tussen door. Ik bedoelde eigenlijk te zeggen: eerst de zon zien en dan de weerkundigen geloven. Afgelopen nacht heeft het hier behoorlijk geregend. Goed voor de natuur: regen in de nacht, maar liever zon overdag. Foto: een koninklijk paleisje op de boulevard.

Na het verjaardagsfeestje van gisteren kunnen we nog een paar dagen nafeesten. De familie kwam in de loop van de middag haar gelukwensen en cadeautjes brengen. Koffie met gebak, toch gebruikelijk bij een verjaardagsfeestje, werd wel aangeboden, maar in plaats van koffie werd een frisdrank of biertje – wel met gebak – meer op prijs gesteld. Voor wijn of een stevige borrel was geen belangstelling. De koelkast staat nog vol met lekkernijen; daar moeten we de komende dagen maar van leven. Het diner buitenshuis viel in goede smaak, evenals de daarbij geschonken Argentijnse wijn: een heerlijke camenère rserva. Om negen uur nog wat napraten en om half elf waren de gasten weer vertrokken met achterlaten van een opgeruimde kamer en overal fraaie boeketten bloemen. Het was een gezellige en echt feestelijke verjaardag. Foto: zeg het met bloemen.

Vandaag de 220ste dag van het jaar; over 145 dagen vieren we al weer oudjaar. Wat gaat de tijd toch snel. Op de historische datum van 8 augustus 1935, vandaag precies vijfenzeventig jaar geleden werd in Den Helder een meisje geboren, dat vandaag in Scheveningen haar 75ste verjaardag viert. En de naam van dat meisje is Anna Maria; de meeste mensen noemen haar Annemiek; haar broer en haar zwager noemen haar Ans, maar ik noem haar al bijna vijftig jaar: Akkie. Vandaag dus een drukke dag, maar voor eten hoeft ze niet te zorgen: dat doen wij elders. We maken er een gezellige dag van. Ik denk, dat ik haar met deze foto een plezier doe: Katie Melua. Haar lievelingszangeres. 

Boven zee hangt een groot regengebied. Een staartje daarvan zullen we de komende uren ervaren. Boven Vlaanderen begint de lucht te klaren. Als het mee zit zal het best nog wel een mooie dag kunnen worden. Moet ook wel, want op het zuiderstrand is er vandaag een groot popfestival ‘Schollenpop’ en daar willen vele tienduizenden van gaan genieten. Af en toe steekt een zonnestraaltje door de wolken heen. De wind is zuid. Ik heb gisteren weer een aantal oude ansichtkaarten van Scheveningen gekregen en dat betekent: digitaliseren en op mijn site ‘schoenendoos’ plaatsen. Zo wordt mijn digitale schoenendoos steeds voller. Er zit nu een goed zoekprogramma op; je kunt nu gerichter gaan zoeken. Ik wens Schollenpop vandaag weer veel succes en alle lezers van dit blog een heel fijne dag. Foto: zo kwam de zon gisterochtend op. Het flatgebouw zal een paar weken in de weg staan. Maar daarna kunnen we weer vaak van de zonsopkomst genieten.

Radio en krant vermeldden, dat gisteravond het noorderlicht zichtbaar zou zijn. Ik ben me nooit bewust geweest van het noorderlicht. Ik kende het woord wel, maar had mij er nooit in verdiept. Ik ging gisteravond naar het strand en maakte met mijn camera op het noorden gericht de bijgevoegde foto. Het was al behoorlijk donker: 22.22 uur. Is dit het noorderlicht? Misschien kan iemand mij dit vertellen. Ik heb een paar opnamen gemaakt; kort achter elkaar. Ik heb de foto niet bewerkt, alleen de horizon even rechtgetrokken: met de duisternis is het moeilijk je camera horizontaal te houden. Overigens als het geen noorderlicht is vind ik het toch een mooi moment om er naar te kijken. Ik wens iedereen een mooie en zonnige dag toe.

De zon zal de komende weken niet meer zo vroeg op de dag mijn kamertje binnengluren. Hij komt wel op maar nu achter een groot flatgebouw. Over een paar weken verschijnt hij weer voor mij zichtbaar aan de horizon. En dan zal hij weer elf maanden lang mij ‘s morgens komen verblijden. Hoe lang nog? Er zij plannen om in mijn uitzicht een paar obstakels te plaatsen; een paar woontorens heeft de wethouder in gedachten. Maar misschien gaat dit nog jaaaaren duren. Ik weet niet of wij vandaag zullen worden verrast door een regenbui. De regenwolken lijken meer landinwaarts te liggen. Maar de zon zal ons vandaag welgezind zijn. Of droom ik nog. Afwachten maar. Foto van de dag: de koekoeksbloem

Ik heb even navraag gedaan bij de watertuin en weet nu hoe de plant, waarvan ik u deze morgen de bloem liet zien, heet. De naam van deze liaanplant uit de Filipijnen is: strongylodon macrobotrys. Een hele mond vol.

In het straatbeeld wordt grijs haar steeds hipper. Steeds meer jongeren laten hun haar van grijze lokken voorzien en jongere vrouwen laten hun haar steeds vaker grijs verven. Grijs verven hoeven wij, senioren, ons haar niet meer, wij krijgen die mee van de natuur. Wij sieren als het ware het straatbeeld met ons eigen grijs haar. Ik voel me steeds hipper worden. Nu nog even het stram uit de benen en we zijn weer helemaal trendy. Dagfoto: deze bloem, de naam ken ik niet, fotografeerde ik in de Japanse watertuin te Naaldwijk.

Nu doet hij het weer. Ik heb het over het toetsenbord van mijn computer. Alles deed het, behalve mijn toetsenbord. Nieuwe batterij; nee, mijn toetsenbord maakt geen gebruik van batterijen. Uitzetten dan maar en dan verschijnt er een schermbeeldje: “computer niet uitzetten: er is een nieuwe update. Computer schakelt zich zelf uit”. Even wachten tot de computer zichzelf heeft uitgeschakeld en dan maar opnieuw opstarten. Zat het in de opstartprocedure o f had het wat te maken met de update? Ik weet het niet, maar nu kan ik weer gewoon mijn teksten intikken op het toetsenbord, dat eventjes vergat zijn diensten te verlenen. Soms gebeuren er vreemde dingen. Foto van de dag. Dinsdag. Al weer drie augustus. De bloemetjes bij de voordeur.

Het is nog vroeg en het regent. Maar geen zorgen: regen is goed voor de natuur en spoelt het stof weg. In de loop van de ochtend verdwijnt de regen en gaat de zon weer schijnen. Ieder zijn deel. Vandaag is het weer fitnessdag.
Langzaam beginnen we te ruimen: in het najaar komen er twee nieuwe tweezitsbanken; voor ieder een; dan hebben we de ruimte. De huidige – al weer heel wat jaartjes oud – gaat de deur uit samen met nog wat kleinmeubelen. Opgeruimd staat netjes.
Plannen voor deze week hebben we nog niet. Wat tuinieren, boodschappen doen voor het komende drukke weekend en verder maar afwachten, wat de dag ons brengt.
Zal de zonneschijn zijn of regen?
Zal het meevallen of tegen?
We zien het wel.
We slaan ons er wel doorheen.
Want wie weet.
Het kan zonneschijn zijn of regen.

Foto: ik heb geen regenfoto’s gemaakt. Annemiek rust eventjes uit in de Pluktuin.

Augustus; de oogstmaand. Wist u dat het woord oogsten is afgeleid van het woord Augustus. Augustus de maand van de AUgst in vroeger tijden. Het graan werd binnengehaald. Tegenwoordig wordt er het hele jaar geoogst, maar dat was vroeger anders: toen was de boer geheel afhankelijk van de natuur. Nu bepaalt in veel gevallen de kweker, wanneer producten op de markt komen; met granen schijnt dat wat moeilijke te gaan. Appels en peren, druiven, sla, komkommers en tomaten, ga zo maar door, kunt u tegenwoordig dagelijks vers in de winkel kopen. Warenhuizen, grote kassen, waren in de veertiger jaren van de vorige eeuw in het Westland al in gebruik voor de vroege teelt voor sla, tomaten en komkommers, etc. ; tegenwoordig hoor je de naam warenhuizen niet vaak meer: nu spreken ze gewoon van kassen. De kassen van vroeger zie je tegenwoordig niet veel meer. Kassen hadden een bepaald model: ze hadden o.a. puntdaken en werden gebruik voor de druiventeelt, perzikenteelt, op de grond werden vaak sla voorgetrokken, zodat de sla vroeg buiten uitgeplant kon worden. Ik kan me dit nog goed herinneren. In WOII gingen we vaak naar een tuinder, die we oom noemden, in Kwintsheul. Die had kassen en een warenhuis. De kassen waren verwarmd, maar het warenhuis nog niet. Ik ben de afgelopen dagen in het Westland geweest en dan komen die herinneringen weer boven. Foto van de dag: nog een keer de pluktuin.

Het is nog donker, De zon is om06.00 uur al opgegaan. Maar een somber wolkendek houdt hem verborgen. Heel wat anders dan gistermiddag: toen scheen de zon uitbundig, terwijl wij de Pluktuin in Naaldwijk bezochten. Donderdag ontdekt op het internet; het besluit was al snel genomen; daar gaan we heen. En vrijdagmiddag genoten wij van een tuin vol bloemen en planten; volop gelegenheid om stil van al die pracht te genieten. Een uit de hand gelopen liefhebberij, waar u gastvrij ontvangen wordt. Niet alleen bloemen kijken, ook bloemen plukken en schikken; u begrijpt het al: ook workshops op divers gebied. Het is meer dan zo maar een theetuin, maar er is wel ‘high tea’. Een dagje actief en/of passief gezellig uit; met zijn tweetjes of met een groep. Kijk voor meer maar eens op de website http://www.depluktuin.nl en laat u verrassen. Foto: een kijkje in de tuin met insectenhotel(rechts op de foto).

De zon schijnt mijn kamertje binnen. Er ligt hier en daar een beetje vocht op de daken, maar van regen heb ik niets gemerkt. Misschien zijn er vannacht toch een paar druppeltjes gevallen. De hemel ziet er mooi uit. Hier en daar een wolkenpartij. Na twee jaar aandringen bij de gemeente is nu eindelijk de verlichting op het plein voor ons appartement gemaakt. Er is weer licht in de duisternis. Maar helaas zijn de ca 35 grondlampen definitief verdwenen. En juist deze lampen gaven zo een fraai effect aan het plein. Het gaat niet goed met ons plein; horeca is verboden; het plein dat eens het centrum moest worden is als wandelgebied van generlei waarde. Een openbaar toilet en een rijwielstalling zijn de meest bezochte delen van het plein. Onder de boompjes groeit welig het onkruid; een uitlaatplek voor hondjes en een ergernis voor de bewoners. We hebben de gemeente al vaak gesmeekt om wat bloembakken neer te zetten, maar de gemeente lijkt doof te zijn. Misschien over een paar jaar. Wel wordt het plein vrijwel dagelijks geveegd, maar van verdere aankleding wordt afgezien. Maar misschien leest iemand op het stadhuis dit berichtje en gaan er misschien een paar ogen open. Wie weet. Misschien… misschien. Foto: de bloemetjes halen we maar van elders.

De zomer laat het even afweten. De zon zit nog achter de wolken verborgen. Boven land en zee hangen wolken, die van de hemel wel een hemel maken met fraaie Hollandse luchten. Mooie wolken, dat wel. Maar liever had ik er wat minder. Maar liever koekjes worden hier niet gebakken. We zullen tevreden moeten zijn met wat we krijgen. Als het mee zit, zal de zon vandaag aan de kust wel schijnen en zo krijgen we dan toch nog een zonnetje als toetje. En anders: als het zonnetje niet schijnt kunnen we zelf het zonnetje voor onze omgeving zijn.
Gisteren gingen we even een boodschap in Naaldwijk doen: we wilden op de woonboulevard van Naaldwijk een nieuwe bank kopen. Via een niet gebruikelijke route kwamen we langs de Japanse Watertuin. Na de boodschap zijn we daar naar binnen gegaan. En we vielen van de ene verbazing in de andere. Een prachtige tuin in een heel grote kas. Met prieeltjes en watervallen en vijvers vol koikarpers. En … nog gratis toegang ook. Bijgevoegd de dagelijkse foto: de koikarpers.

Het heeft geregend vannacht. Erg veel is er niet gevallen. De natuur blijft dorstig. Elders in het land heeft het wat meer geregend. Gisteren ben ik eerst even naar mijn tuin geweest. Wat onkruid gewied en verder moet de natuur het maar doen. Daarna naar de vogelplas Starrevaart. Daar was het stil. Het waterpeil is erg laag. Op het vrijkomend slib scharrelen wat steltlopers rond. Spectaculair was het niet. Het ooievaarsnest was leeg; de vogels zijn gevlogen. De drie molens bij Leidschendam staan er wat stilletjes bij. Het is stil in de polder. Vakantietijd. Maar waar zitten die vakantiegangers dan? Op het strand was het heel rustig. Ook op de boulevard weinig vertier. Zitten de mensen thuis? Wandelen zij in de stad? Of hebben zij hun kwartieren elders opgeslagen. Frankrijk, Turkije of andere zonnige bestemmingen? Vandaag zal de zon hier ook weer schijnen; de temperatuur niet te hoog, maar aangenaam. Ik wens ieder die dit leest een heel fijne dag. Foto van de dag: eenvoud siert de natuur.

Ik wilde vandaag, Annemiek is op stap met haar vriendin, met de fiets er opuit. Maar donkere wolken boven het Kurhaus lijken toch een wat vochtige dag te beloven. Ook het weerbericht klonk niet zo optimistisch. Maar er is altijd nog wel een aardige oplossing te vinden. Eerst naar mijn tuintje en daarna de auto achterlaten op een parkeerterrein en een mooie wandeling door de polder naar een vogelobservatiepost. Soms doe ik dat per fiets, maar dan moet het weer wat stabieler zijn. Misschien morgen op de fiets voor een rondje Wassenaar of Hoek van Holland. Vandaag in ieder geval niet. Ik wens iedereen een aangename dag. Bedankt voor het bezoek en tot ziens op het blog. Foto: donkere wolken boven het door de ochtendzon beschenen Kurhaus c.a.

Gisteren hebben we nog na zitten genieten van de mooie tocht naar Tiengemeten. Tiengemeten is een Zuid-Hollands eiland gelegen in het Haringvliet. Het vroegere landbouwgebied is teruggegeven aan de natuur en wordt nu beheerd door de Stichting Natuurmonumenten. Auto’s zijn er taboe, maar voor fietsers en vooral wandelaars is er volop ruimte om te wandelen. Het is geen wandelgebied voor hoge hakjes; je hebt er echt wel stevige (wandel)schoenen voor nodig. Het eiland is niet zo groot, maar meet in de lengte 8,5 kilometer bij een maximale breedte van drie kilometer. Graasland en moerasland wisselen elkaar af. Het is een open land met weidse uitzichten. Weinig bossage, slechts hier en daar een boom. Vooral in het voor- en najaar een waar vogelparadijs. Alleen natuurgeluiden verbreken de stilte. Foto: een compositie van water, land en lucht: Tiengemeten.

Wat ik op 23 juli schreef, ging gisteren al in vervulling. Onze dochter belde om 09.15 uur een vroeg me of wij vandaag wat van plan waren. Ik reageerde direct en zei: “we kunnen wel weer eens naar Tiengemeten gaan.” Ja, maar… Ik zei om 10.00 uur sta ik bij je voor de deur. Annemiek vindt zo iets altijd prachtig. Die pakte haar tas in en zij was bijna eerder bij de auto dan ik. Even tanken en op de afgesproken tijd stonden wij voor het huis,  waar onze dochter al klaar stond om in te stappen. Via Maassluis(pontveer) naar Nieuw Beijerland(pontveer) naar het parkeerterrein, waar wij de auto achterlieten en via het pontveer overstaken naar Tiengemeten. Op Tiengemeten is de auto taboe. Na een fikse wandeling van twee uur, vertrokken we weer omstreeks 16.30. Annemiek had zich in die tussentijd vermaakt in het bezoekerscentrum en omgeving. Aangekomen bij de auto – ik had al een vreemd voorgevoel –bleek dat ik vergeten was de verlichting van de auto uit te zetten. En daar stonden we dan met een lege accu. Gelukkig was er iemand in de buurt, die ons kon helpen: accuklemmen, die die man gelukkig bij zich had, aanbrengen, starten en daar ging de motor weer. Zonder problemen met het raampje open en genietend van het mooie weer via de pontveren richting Scheveningen. Marlies trakteerde op kibbeling en patat en om 20.00 uur zaten we weer in ons eigen huis. Foto: hoe kan het anders van Tiengemeten(ik heb daar gisteren meer dan negentig plaatjes geschoten). Voor meer foto's kijk op mijn blog www.bloggen.be/spinfos

Weinig nieuws te melden vandaag. Nog steeds politieke onduidelijkheid. Toch weer naar rechts. VVD en PVV waren de overwinnaars in de verkiezingsstrijd. CDA de grote verliezer. VVD en CDA kunnen elkaar wel vinden, PVV en CDA houden niet van elkaar. Zullen ze dat nu wel gaan doen? Of wordt het een kabinet VVD-CDA met gedoogsteun van PVV. Ik zie er weinig heil in. Het zou goed zijn als er wat meer gekeken wordt naar het landsbelang en niet naar het partijbelang. De kiezers zouden dat wel willen, maar het zijn juist de kiezers die de partijen kiezen. Uit zo een cirkel is het moeilijk te ontsnappen. Gewoon Democraten, Socialisten en Liberalen en geen gezeur over allerlei kleine soms gezochte problemen. De schouders er onder: landsbelang. Foto: Scheveningen in de verbouwing.

De hitte is uit de lucht en Annemiek is al weer opzoek naar twee- of driedaagsetochtjes elders in het land. Medio augustus gaan we een paar dagen naar Hulst, in oktober naar Turkije en daarna: dan word ik weer jarig en Sinterklaas en komt kerstmis er weer aan. We komen gewoon tijd te kort om uitstapjes te maken en er is nog zo veel te zien in de omgeving: ik wil nog naar het eiland Tiengemeten, naar de tweede Maasvlakte en naar Sail-Amsterdam, waarvoor ik een uitnodiging heb. Nog uitstapjes genoeg. Maar soms komt een extra dagje-uit  bij ons op als kakken, zoals wij dat wel eens zeggen. We zullen het wel zien. Foto: dit soort auto's komt bijna dagelijks bij ons langs. Je kunt ze huren inclusief chauffeur en bar voor een party, een bruiloft of gewoon een luxe onderonsje in het Kurhaus.

We gaan een rustige dag tegemoet met aangename temperaturen. Goed weer om weer eens naar de fitness te gaan. De afgelopen weken waren daar niet zo geschikt voor. Fitness betekent altijd extra inspanning en dat is voor ons ouderen nu niet erg aan te raden. Als je wat ouder wordt moet je je juist bij grote hitte meer ontspannen dan inspannen.
De koningin heeft een nieuwe informateur benoemd. Ruud Lubbers: een persoon van de rechterkant, die gewend is af een toe vriendelijke schouderklopjes uit te delen. Zal het wat worden? Ik geloof er niet erg in. Voor mijn gevoel komt er uiteindelijk een zakenkabinet, dat eerst de crisisproblemen moet oplossen. Maar ook op dat punt zijn er heel wat problemen met de diverse partners. In Nederland is het altijd al zo geweest: veel mensen, veel partijen en veel meningen. Ik denk voorlopig maar aan de zomer en de mooie dagen. Nu het zoet en straks het zuur. Foto:een bankje in de duinen. Genieten van de rust in de natuur.

De zon heeft zijn sluier van gisteren nog niet afgedaan. In huis is het vannacht niet koeler geworden, hoewel we de ramen uitnodigend voor een frisse zeelucht de hele nacht wijsopen hebben laten staan. De thermometer het dichts bij het open raam wees vanmorgen om 6.00 uur al 23,9 graden aan.
De kabinetsformatie in Nederland is mislukt. De zwarte pieten worden weer aan elkaar toegespeeld. Maar wat wil je als de partijen vasthouden aan hun uitgangspunten. Ze kunnen haast niet anders. Kiezersbedrog wordt er geroepen, als de een teveel aan de ander toegeeft. Maar wat wil je: in zo een klein land met zoveel verschillende partijen is regeren steunend op een kamermeerderheid bijna onmogelijk. Als iedereen een behoorlijke scheut water bij de wijn zou doen, maar dan noemen ze dat weer kiezersbedrog, dan zou er best een regering gevormd moeten kunnen worden. Met dit warme weer maak ik me er maar niet druk over. Of het nou links, rechts of paars wordt, maakt niet zoveel uit. En nieuwe verkiezingen betekenen alleen maar meer stemmen voor de partij van Wilders en dat is iets wat eigenlijk niemand wilt. Ontevredenheid leidt bijna altijd tot een verwarring. Laten we maar van de zon en de vakantie genieten: een kabinetszonnetje zie ik voorlopig niet op gaan. Foto: de koningskaars, volop aanwezig in de duinen.

Een nieuwe warme dag is aangebroken. De zon gaat nog even schuil achter wat nevelwolken. In de duinen hangt een grondnevel; wij noemen dat wel eens koeien- zonder- poten- weer. Het raam aan de zeekant heeft de hele nacht opengestaan; de temperatuur in huis is nu 23 graden. Voorlopig zal die temperatuur niet stijgen: aan de zonkant houden we alles dicht en is ook de luxaflex omlaag. Zo kunnen we de temperatuur een beetje onder controle houden. Alleen de noodzakelijke dingen doen we zoals wat internetten, krantje lezen, boekje lezen, in ieder geval geen arbeidsintensieve werkzaamheden, en vanmiddag kijken naar de tour de France. En .. o ja: regelmatig drinken, niet af en toe veel, maak vaak kleinere beetjes. Maak er een mooie dag van. Foto: maar de verbetering van de zeewering en aanleg van de nieuwe boulevard gaan door.

Vrijdagavond reden we nog even richting Stompwijk; eerst even bij de tuin langs en vervolgens een avondommetje. Bij het ooievaarsnest zagen we nu drie ooievaars: de ouders en een jong. Om dit te kunnen fotograferen moest ik wel even op tele: de afstand is te groot om dat standaard te doen. Nog een paar weken en dan begint de ooievaarstrek weer. Maar bij ooievaars weet je het nooit precies. Soms blijven ze ook in Nederland overwinteren. In ieder geval een leuk plaatje. Het ziet er goed uit voor vandaag; temperatuur voor het strand ongeveer 22 graden en niet veel wind. Leuk voor de vakantiegangers. Gisteren was ik vergeten de thermometer uit de zon te halen; ‘s avonds wees hij 48,7 graden aan. Nu staat hij op 22,7. Ik wens u allen een aangename dag. Niet teveel in de zon en veel water drinken.

Ik was vandaag even voer voor de garra rufa visjes.

Al vroeg op de zondagochtendwandeling. Het was buiten nog fris. Toch maar even een vest aan. In de containerruimte zag ik een nieuwe digital ultrasonic cleaner staan; veel bewoners zetten spulletjes, die ze niet gebruiken of over hebben, neer op de tafel in de gang of op een bak in de containerruimte. Als je zoiets kunt gebruiken, dan kan je dat gratis meenemen. Soms staan er nieuwe schoenen(het zou maar net je smaak en je maat zijn), boeken, tijdschriften etc.
Garra rufa visjes smullen van huidschilfers; mensen met huidaandoeningen gaan soms naar Turkije vanwege deze visjes. Dat hoeft in Scheveningen niet meer: je gaat gewoon naar Sol Beachclub, want daar kan je ook zo een behandeling ondergaan. Je neemt een voetbad, waarin die visjes zwemmen, en onder het genot van een drankje wordt je huid superzacht. De visjes doen het werk.
Terug van de wandeling heb ik die ultrasonic cleaner toch maar meegenomen. Foto: van het affiche, dat ik zag hangen tijdens mijn wandeling.

Om zes uur opgestaan. Wolken schuiven voorbij. De vlag op het Kurhaus wappert lusteloos. De zon is nog niet door het wolkendek heen gebroken. De radio voorspelt wisselvallig weer met temperaturen tussen 22 en 28 graden. Dat zal voor het strand betekenen: matig strandweer. De kabinetsformatie wordt voor twee dagen onderbroken. Even rust nemen en maandag weer verder. Radiostilte. De kiezers weten nog steeds niet welke kant het op gaat. Uiteindelijk rechtsom? Of toch paars, zoals we dat in Nederland noemen. Een beetje links, een beetje rechts en de rest uitvechten in de kamer. Foto: de zonsopgang van hedenmorgen, 06.08 uur. Ik denk een beetje paarse dag. Zon afgewisseld door regenbuien. Maak er wat moois van.

Vakantie. Het is ook te merken in bloggenland. Opa’s en oma’s krijgen de kleinkinderen op visite of gaan met de kinderen naar vakantieparken. Vandaag zal het wel weer een vakantiedag op het strand kunnen worden. De temperatuur loopt weer op en de regenverwachting is klein. De wind is iets afgenomen en komt uit het zuiden. Hier op Scheveningen is dat een aflandige wind en kan dan ook gevaarlijk zijn voor de zwemmers. Bij een aanlandige wind en dat is hier op Scheveningen vanuit het noordwesten en westen is er minder gevaar voor gevaarlijke stromingen, maar het blijft wel altijd oppassen. Er zijn op Scheveningen dit jaar al heel wat kinderen en ook volwassenen door de strandpolitie en reddingsbrigade uit gevaarlijke situaties gered. Maar ja, bij veelzonneschijn lokt het water. Ik wens iedereen een zonnige dag en oppassen vooral aan en bij het water. Foto: het strand ligt er nu nog stil en verlaten bij. Het is pas zeven uur in de morgen.

Na een dag van noodweer, waar wij in Scheveningen niet zo heel veel van gemerkt hebben; een donkere lucht, een paar bliksemflitsen, een enkele donderslag en een stevige regenbui. Maar elders in het land heeft het behoorlijk gespookt. Een stevige zuidwestenwind, kracht 5 later misschien 6, maakt een verblijf aan het strand minder aangenaam. Voor een stevige wandeling, maar dan echt voor wandelaars, is het prima weer. Met de wind in de rug is een wandeling van Scheveningen naar Wassenaar of Katwijk best een aardige uitdaging; terug kan je dan beter door de duinen gaan: daar heb je dan minder last van de tegenwind. Ik ga die wandeling niet maken: ik ga eerst naar de wekelijkse markt en na de middag naar de fitness. De laatste twee weken zijn wij vanwege de hitte niet naar de fitness geweest, maar vandaag gaan we er weer voor. Ik wens iedereen een fijne dag. Foto: langs het duinpad liggen vaak bloemrijke door de natuur gevormde ‘bloemperken’. Op de achtergrond Scheveningen.

Vanmorgen eerst maar even begonnen met schijfonderhoud: mijn computer was wat traag geworden en was zo bleek uit de analyse toe aan een defragmentatie. Dat hield in vijf kwartier de computer werk laten doen. Nu is mijn schijf weer helemaal gekuist. Gisteravond hebben we genoten van een rondrit door de polder. Even ontspannen na een drukke dag. Annemiek was met haar vriendin een dagje uit en ik greep de kans waar om een fietstocht van veertig kilometer te rijden. Lekker langs de kust, waar het aangenaam was om te fietsen. Vandaag begint zonnig, maar de weervoorspellers voorzien slecht weer voor de middag en komende nacht. Tropische weer met hoge temperaturen en tropisch onweer op de koop toe. Ik wens iedereen een prettige dag en voor later op de dag geen ongerief door regen en onweer. Foto: een ongebruikelijk polderplaatje: Weipoort-Zoeterwoude.

Na een buiige dag lijkt het er op dat het vandaag wat rustiger weer wordt. Wat zon, wat bewolking en misschien hier een daar een heel klein buitje. In ieder geval een dag om aangenaam van te genieten. De oranje-euforie is al weer bijna verleden tijd. Het oranje gevoel van ‘wij zullen dat beertje wel even wassen’ is alleen in de krant nog toonaangevend. Op straat hoor je er niet veel over. Verloren, pech gehad; we en ze likken de wonden en het gewone leven gaat gewoon verder. In Nederland is de vakantieperiode begonnen en die is veel belangrijker. Lekker rustig op de weg en minder files. Zondagavond maakte ik deze foto van de pier. Zonsondergang op de pier gevangen.

Over de voetbalwedstrijd wil ik niets zeggen; alleen dit: ik vond het een kaartspel; wie de meeste kaarten overhoudt heeft verloren. Het was stil in Scheveningen; doodstil. Alleen een afsluitend vuurwerk bij het Kurhaus: had dat iets te maken met de 125e verjaardag van het Kurhaus? In ieder geval een datum die bijgeschreven zal worden in de geschiedenis van Scheveningen. Van het onweer hebben we op Scheveningen niet zoveel last gehad. In ieder geval geen overlast. Gistermiddag heb ik een fietstochtje door de duinen naar Wassenaar, de Waalsdorpervlakte en via de heenroute weer terug naar Scheveningen. Kurkdroog was het overal. Er moet hier nog heel wat water vallen voordat de natuur tevreden is. Ik heb daar geen bezwaar tegen, als de regen maar ‘s nachts valt. Een zonnetje overdag maakt het leven prettiger. Ik wens u allemaal een prettige dag.Foto: een duinfoto, gemaakt tijdens mijn fietstochtje.

Veel feest vandaag. De zon schijnt. De hemel is wolkeloos. De temperatuur is hier al weer 25 graden. De korte wandeling door duin en langs zee was niet erg verfrissend: de wind ligt nog te slapen. Maar toch feest voor de natuur: die heeft vannacht genoten van de regen. Elders in het land was het geen rustige nacht: onweer, wateroverlast, ontwortelde bomen. Maar de zon is er weer. En met de zon is het leven altijd beter.
 Vandaag vieren de Vlamingen hun nationale feestdag, viert het Kurhaus zijn 125e verjaardag en vieren we de finale van het wereldkampioenschap voetballen. Allemaal aan de buis vanavond om 20.30 uur. Ik wens iedereen een fijne dag. Foto: 11 juli 2009.

Nog twee dolle dwaze dagen. Het is alles Nederland wat de klok slaat. Het door Andre Hazes gedichte Nederlandse volkslied klinkt overal: op straat, tv of radio:

Nederland Oh Nederland
Jij bent een kampioen,
Wij houden van Oranje,
Om zijn daden en zijn doen.

En misschien wordt nu in Spanje gezongen:

España oh España
Oh usted es un campeón

Nederland wil kampioen worden, Spanje ook.
Morgenavond weten we het.

Zo begon de dag deze morgen om 05.51 uur. Geen wolkjes zoals gisteren. Alleen een vurige bol, die zich kwam melden en vertellen dat het vandaag een heel warme dag zal worden. De wind staat in het zuidoosten en is zwak. Voorlopig weinig zeewind, maar die komt wel… vanmiddag. Als de warmte, zeg vandaag maar hitte, hoger wordt komt er aan zee een luchtstroming op gang: de lucht boven de zee is nog betrekkelijk koel en de lucht boven het land is hoog, dan gaat de wind van koud naar warm en genieten we aan de kust van een verkoelend zeewindje. Wel wat toenemde onweerskansen in de loop van de dag.  Wat het ook wordt; voorlopig ziet het er prachtig uit. Geniet van de dag. Foto: de morgenstond heeft goud in de mond. Foto gemaakt om 05.51 uur.

En deze morgen begon met een prachtige zonsopkomst. Foto: vandaag 05.58 uur.

De zon was al onder. Maar de lucht was nog zo mooi, dat ik deze foto wel moest maken. Foto: gisteravond 22.35 uur.

Nederland begint oranje te kleuren. De tegenstander in de finale is bekend. Het Spaanse elftal heeft na een spannende strijd het Duitse elftal in de kou laten staan. Nog één wedstrijd te gaan. Er kan er maar één winnen. Het Spaanse elftal was vanaf het begin een grote favoriet. Het Nederlandse team moest zich maar bewijzen. En dat heeft het gedaan: ongeslagen naar een finaleplaats. En dat is meer dan ik gedacht had. Maar nu staan ze daar, die Nederlandse voetballers, en samen met hun tegenstanders zullen zij er een mooie wedstrijd van maken. De besten zullen winnen, maar ook een tweede plaats zal een ereplaats zijn. Hup, Holland, hup. Foto: Holland kleurt oranje, maar wordt het goud?

Nog één voetbalwedstrijd en dan… Wordt Spanje, Duitsland of Nederland wereldkampioen? Na een spannende, maar niet al te fraaie wedstrijd, waarin door Uruguay stevig tegenstand werd geboden, is het Nederlands elftal er toch in geslaagd een finaleplaats te bereiken. De drie doelpunten aan Nederlandse zijde had ik wel voorspeld, maar die twee doelpunten van Uruguay – overigens wel verdiend – had ik niet verwacht. Proficiat voor het Nederlandse elftal, maar ‘hoedje af’ voor de tegenstanders, want ook zij hebben een geweldige prestatie geleverd. Foto: er werd veel gedanst gisteravond en feestgevierd, maar dit feestje op het plein vóór het Kurhaus was er al op zondag.

Zal Nederland in Afrika zijn Waterloo vinden? Of zal Nederland als overwinnaar uit de strijd komen: veni, vidi, vici. Maar als Nederland wint, zal Nederland oranje kleuren. Dan gaan alle mensen op het plein en komen hossend in oranjetenue en vlaggen terug. Wat mij betreft:Nederland wint met 3 - 0, tenzij de tegenstander beter is dan ik nu inschat.

Als je spreekt van Scheveningen, dan denk je meteen aan badplaats en Kurhaus. Kurhaus als centrum van de badplaats. Op 11 juli 1885 opende Mr. J.C. Patijn, burgemeester van Den Haag, officieel het Kurhaus. Aanstaande zondag is dat dan 125 jaar geleden. Het Kurhaus heeft in de loop der jaren heel wat meegemaakt. Het begon al op 1 september 1886, toen het pas geopende Kurhaus tot de grond toe afbrandde. Maar in het volgende jaar werd het op 19 juni 1887 weer geopend. In 1969 werd het gesloten: afbreken die oude troep, was toen het parool. Maar gelukkig waren er ook verstandige mensen en na een grondige restauratie en gedeeltelijke nieuwbouw is het Kurhaus weer de parel van Scheveningen. Aan het Kurhaus zit ook een Belgisch tintje; de Belgische kunstschilder Van Hoeck schilderde met een staf van 30 personen in 1904 de plafonds. En deze schildering hebben de tand des tijds doorstaan. Als u Scheveningen bezoek, dan mag u hier zeker niet aan voorbijgaan. Foto: genomen op 3 april 2010.

Vandaag laat opgestaan. Ik werd wakker om 06.35 uur. Tenminste dat dacht ik. Normaal staan we in de zomer op omstreeks 5.45 uur en daar is ons lichaam dan ook op ingesteld. Maar vanmorgen schrok ik toen de wekker bijna een uur later stond. Ik keek voor de zekerheid even op mijn horloge, maar dat leek stil te staan op 05.35 uur. Ik mijn bed uit. Alle klokken leken fout te staan. Maar de klokken waren in orde. Annemiek had per abuis de wekker een uur vooruit gezet. Bij het afstoffen of verplaatsen van de wekker, drukt ze wel eens op het wekkerknopje; dan gaat er een rood waarschuwingslampje branden. En dan komt Annemiek een beetje in paniek en probeert dat rode lampje uit te krijgen. Uit eindelijk lukt haar dat dan wel, maar dit keer met het gevolg, dat zij ogenschijnlijk een uur bezig was geweest om het euvel te verhelpen. Uiteindelijk bleek mijn inwendige wekker op tijd te staan. En zie, dat het inmiddels 06.25 uur is. Foto: gisteren Western Experience op het Gevers Deynootplein.

De eerste zondag van juli en we kunnen nu al terugkijken op een warm begin van de zomer. Gisteren een beetje regen, maar onweer hebben we niet gezien noch donder gehoord. In ieder geval was de regen wel even verfrissend, maar nog onvoldoende voor de planten. Die zullen het wat dieper moeten zoeken. De bloembakken staan er overal fleurig bij, behalve op het centraleplein van Scheveningen; ondanks veelvuldig verzoek hecht de gemeente aan straatverlichting noch aan bloembakken enige waarde. Aan de andere kant moet ik wel toegeven, dat het plein wel dagelijks geveegd wordt en het onkruid onder de bomen weelderig mag groeien. Maar om de dag wat vrolijker te maken stuur ik u een foto van een bloembak, zoals die elders wel in Scheveningen te vinden zijn.

Zojuist vloog de grootste Zeppelin ter wereld, met de volgende vermeldingen D-LZZF Zeppelin Neue Technologie, GOOD YEAR, aan ons voorbij. Annemiek zag hem het eerst toen hij nog boven de stad vloog. Vliegen is eigenlijk niet juist: hij kan niet vliegen: hij heeft geen vleugels. Hij beweegt zich bijna onhoorbaar voort. Een imposant gezicht. Foto: D-LZZF, door mij gefotografeerd boven Scheveningen, ter hoogte van het Kurhaus: 3 juli 2010, 09.17 uur.

Hier volgt foto; inmiddels is de strandpolitie gearriveerd.

Na twee bijna slapeloze nachten heb ik vannacht heerlijk geslapen en werd pas om 6.45 wakker. Voor mijn doen heb ik me verslapen. Het was gisteren erg druk op Scheveningen, niet alleen door bezoekers, die even wat verkoeling kwamen zoeken, maar ook omdat in veel strandtenten voetbalfeestjes waren georganiseerd: voor een vast bedrag de hele avond drinken en genieten van de voetbalwedstrijd Nederland – Brazilië. Kwam het door de warmte, onachtzaamheid of feestgedruis? Of ik gegevens moment hoorde ik veel gekraak buiten; ik liep naar de serre een zag een total-loss auto op de rijweg staan. Een taxi. Chauffeur en klant zaten nog in de auto. Na een tijdje kwam de strandpolitie een kijkje nemen, maar reed weer door toen ook de stadpolitie er aan kwam. Maar ook die deed niets. Ongeveer twintig minuten na het ongeluk kwam de ambulance. De afloop en oorzaak zullen vandaag of morgen wel in de krant staan. Het heeft nog een paar uur geduurd voordat de wagen werd weggesleept.
Vandaag opening van een tentoonstelling in Muzee Scheveningen: Gaan als ze er staan. 40 jaar Surfcultuur op Scheveningen.
Vandaag wordt er regen en onweer verwacht. Vergeet niet uw externe harde schijf te ontkoppelen: bij blikseminslag loopt u anders de kans ook uw hele reservebestand te verliezen en dat zou jammer zijn. Door een technisch probleempje even geen foto beschikbaar.

Ons appartementencomplex ligt ingesloten tussen twee belangrijke doorgangsroutes van brandweer, politie en ambulances. Dit heeft tot gevolg dat loeiende sirenes vrij vaak voor komen. Met openstaande ramen is dit wel eens hinderlijk; maar je went er snel aan. Alleen niet als er veel sirens achter elkaar aankomen. En dat gebeurde gisteren. Links van ons zagen we rookkolommen. Waarschijnlijk weer een duinbrandje. Er hing echter een rubberlucht. En dat zou wel eens een autobrand kunnen zijn. We gingen even een ommetje maken en zagen toen veel mensen een bepaalde richting lopen. Even kijken en het routeplan wijzigen. Rookwolken kwamen uit de ventilatiekokers van een grote parkeergarage. Dus dat was het. De brandweer en de hulpdiensten waren aanwezig; we zijn daarom maar doorgewandeld naar de boulevard en toen we terug thuis kwamen en op ons balkon richting brand keken, was de rook verdwenen en de brand onder controle.

Foto: brand in de parkeergarage van de Zwolsestraat

Democratie: de meerderheid beslist. Één man, die bijna 50 machtigingen heeft verzameld, heeft gisteren, zonder overleg met zijn medebewoners, in de algemene ledenvergadering voor ongeveer € 800.000 de reserveringspot grootonderhoud misbruikt. Ik was echt niet tegen alle besluiten, maar het ging om de wijze waarop. Of je nu vóór of tegen stemde maakte niets uit. Hij had de volmachten en alleen hij bepaalde vóór of tegen. Om 01.00 uur heb ik gedesillusioneerd de vergadering verlaten, heb thuis een borreltje genomen, ben gaan slapen en heb vanmorgen om 06.00 uur al mijn paperassen, die betrekking hebben op onze vereniging, aan de vuilnisbak toevertrouwd. Als eigenaar van een appartement ben je verplicht lid van de Vereniging van Eigenaren; tot vannacht 01.00 uur was ik actief lid van deze VvE; vanaf nu ben ik passief lid. Lid zijn heeft geen betekenis meer, als één man de macht naar zich toe getrokken heeft. Foto: vrijheid, blijheid. Maar niet van harte.

Nu is de zon nog niet zichtbaar, nog verscholen achter de wolken. Maar gisteren was hij er wel om deze tijd en stond al hoog aan een strakblauwe hemel te gloren. Vandaag zal het weer wat minder zijn, hopelijk misschien met een buitje: wellekom. Voor morgen worden tropische temperaturen verwacht. Stel dus niet uit tot morgen, wat u vandaag kunt doen. Houd morgen rustdag. Gisteren beloofde ik u een foto van de zonsopgang, maar dan een kwartiertje later dan de foto die ik u gisteren toonde. Let op het verschil in kleuren. Ik wens u een fijne dag met aangename temperaturen.

Na een onrustige nacht ben ik vroeg opgestaan. Het was niet de spanning van de voetbalwedstrijd Nederland – Slowakije, die mij wakker hield, niet de komende algemene ledenvergadering, ook niet de samenstelling van een nieuw kabinet; het was gewoon de warmte. Zelfs nu, zo vroeg in de morgen is het nog warm. Ik ben opgestaan omdat het buiten zo stil was. Een enkele meeuw meldde zich. De zon maakte de dag langzaam lichter. Ik heb mijn camera gepakt en ben nauwelijks gekleed naar buiten gegaan om vanaf mijn balkon de duinen bij zonsopkomst te fotograferen. De zon kleurt de duinen rood alsof die in brand staan en in de duinpannen ligt de ochtendmist nog te slapen. Nu, het is bijna zes uur, is zon al te fel om hem te fotograferen. Toch loop ik nog even naar buiten en maak ik een opname. Misschien kan ik u die zon straks nog laten zien of morgenochtend. We gaan opnieuw een warme dag tegemoet. Maar gelukkig brengt de zee hier wat verkoeling. Geniet van de zonnige dag, maar blijf zoveel mogelijk in de schaduw en drink veel water. Foto: vandaag  05.40 uur.

Een plekkie op het strand? Gisteren eventjes niet. Vandaag zal er plaats genoeg zijn. De meeste mensen moeten weer naar hun werk of blijven thuis in afwachting van een spannende voetbalwedstrijd. Zullen wij het halen. Zullen wij winnen. Veel mensen vragen zich niet af 'hoe zal het Nederlands elftal presteren ‘ maar hoe zullen wij het doen, lui achterover zittend met een toeter in de ene hand en een flesje pils in de andere. Kritische oh’s en ah’s slakend en achteraf de scheidsrechters de schuld geven als we niet gewonnen hebben. Ik hoop dat het Nederlandse elftal goed presteert en wint de tegenstander, dan jammer. Maar stil voor de buis zitten staren naar dat balletje, dat van de een naar de ander wordt geschoten, dat is niets voor mij. Het is al vaker voor gekomen, dat ik achteraf moest vroegen ‘wat is het geworden?’ Om vier uur op een zonnige dag dan willen de luikjes voor mijn ogen wel eens dicht gaan. In ieder geval voor iedereen een prettige dag; met temperaturen van dertig graden moeten we ons maar heel rustig houden. Foto: een plekkie op het strand? Gisteren eventjes niet.

Wat ik gisteren vertelde, overkwam me vandaag. En ik wist het, maar heb het gisteren niet gedaan. Ik merkte het vanmorgen vroeg. Even na zes uur stapte ik de deur uit om een wandeling- door- duin- en- over- strand- terug te maken. Mijn camera uiteraard bij me. Een prachtige bos blauw/paars slangekruid wilde ik even vastleggen op mijn cd-kaart. Maar mijn toestel vertikte het. ‘Batterij vervangen’ was het enige, dat op het scherm verscheen. Dat betekent straks terug om alsnog een foto te maken. De koningskaars, teunisbloem en slangekruid staan weer in volle bloei. Gisteren was het volle maan. Ik wist het niet zeker; wilde het aan Saagje vragen; zij moet het weten; heksen vliegen bij volle maan. Van de volle maan heb ik bijgevoegde foto gemaakt.

Negentien schrijfstiften tel ik  en toch grijp ik vaak mis. Soms zijn ze toegedekt met beschreven of onbeschreven paperassen en dan zoek ik er één en die kan ik niet vinden. En dan roep ik: Annemiek, weet je waar mijn ballpoint ligt. Ik heb er zoveel en toch grijp ik mis. Net zo met mijn kleine fotocamera, die ik bijna altijd bij me heb, als ik de deur uitga. Annemiek, roep ik dan, heb jij mijn fototoestel ergens zien liggen? Wat ben ik toch een oen.  Gelukkig ben ik nooit mijn foto’s kwijt, want als ik thuis kom, neem ik de cf-kaart uit mijn camera en zet de foto’s direct op mijn computer. Soms wel twee of drie keer op een dag. En als ik de deur uitga controleer ik altijd of de kaart wel in de camera zit, maar dan oh wee, dan ben ik weer onderweg en plotseling geeft het schermpje aan: batterij vernieuwen. En dan kan ik me wel voor mijn kop slaan. Vandaag ga ik kijken hoe de nieuwe dijk gemaakt wordt. Alleen vandaag en morgen is er die gelegenheid. Gevaarlijk werkterrein, verboden voor onbevoegden. Maar vandaag opengesteld. Verder is er vandaag Scheveningse dag in het museum. Veel vrienden en kennissen ontmoeten. En vanmiddag? De planten in mijn tuintje zijn erg dorstig. Die moet ik even gaan verzorgen. En dan is de week voorbij. En morgen weer zondag. Vergeet niet er een mooie dag van te maken, mompel ik in mijzelf. Ik zal er aan denken. Foto: Wat een mooie zonsopgang. Nep. Het is de zon niet, maar het dak van een technisch laboratorium in de duinen. Niet gemanipuleerd, gewoon echt.

Wist u dat er op dit blog al meer dan 3.300 foto’s staan? Ik zelf weet het pas net. Toen ik naar mijn statistieken keek. Maar wist u ook, dat al deze foto’s uniek zijn? Dat laatste wist ik wel, want al de foto’s op mijn blog heb ik zelf gemaakt. En dat vind ik nu het leuke aan bloggen; je kunt gewoon jezelf zijn. Je kunt doen, wat jezelf leuk vindt. En als je dan merkt dat de bezoekers het ook leuk vinden, om bij je langs te komen, dan is dat dubbel leuk. Soms zijn het herinneringen uit lang vervlogen tijden, soms mijmeringen en een andere keer weer de gewone dagelijkse beslommeringen of ervaringen. Maar soms ook gewoon geleuter: dat moeten mijn bezoekers dan maar voor lief nemen. Ik vind het fijn, dat u bij mij langs komt, maar ik vind het ook fijn bij andere bloggers langs te gaan. Delen is langer genieten. Ik wens u een heel fijne dag. En de foto? Overal is er wat te vinden, dat boeit.

Daarom de foto nogmaals toegestuurd.

De dag is al weer bijna twee uur jong. Vanmorgen in de duinpannen weer van die prachtige wolken. Door de zon kan je ze in deze tijd van het jaar bijna niet fotograferen. Jammer want het altijd een fascinerend gezicht. Inmiddels zijn die wolken al weer opgelost.
Gisteravond gezellig en heel smakelijk uitgeweest. Lekkere hapjes en een heel lekker diner. Het was lopend buffet; met zoveel bezoekers tegelijk wel de beste oplossing. Part 1 van de musical vond ik slaapverwekkend. De vaart zat er niet in. Die kwam eigenlijk pas bij het optreden van de tweede nanny. Na een drankje in de pauze, het tweede deel; het begon allemaal wat sprankelender en met de dans van de schoorsteenvegers… toen brak het enthousiasme pas echt door. Zelf vond ik de titelrolspeelster, Noortje Herlaar, niet erg overtuigend. De wisseling van de coulissen was erg goed. Al met al een gezellige avond. Met dank aan de Sligro, die op deze manier samen met zijn klanten zijn 75 jarig jubileum viert. Foto: in de foyer van het Fortis Circustheater

Van lange dagen zo lang mogelijk genieten. Vroeg uit de veren. De lucht is wolkeloos boven de stad maar boven zee drijven nog wat ochtendwolken. Prima fietsweer, maar niet voor mij: mijn fietsbenen zijn nog wat vermoeid van gisteren. Die moeten nog even wennen. Vandaag ga ik kijken naar de ontwikkelingen bij de nieuwe zeewering en de vernieuwing van de boulevard. Altijd interessant om te zien hoe machines en mensen samenwerken. Zaterdag mogen we één dag dichterbij komen. Ga ik dan ook zeker doen. Een korte rondleiding langs de nieuwe dijk. Vrijdag ga ik met een aantal mensen door Scheveningen rondwandelen en daarna mag ik aanwezig zijn bij de opening van een nieuwe tentoonstelling in het museum Beelden aan Zee. Maar vanavond feest in het Circustheater. Foto:  Ik dacht een vuurpijl te zien; gisteravond kwam er een vliegtuig recht uit zee. Ik heb dit verschijnsel nog nooit eerder gezien, ten minste nooit bewust: een loodlijn recht op de horizon.

Vandaag gaan we genieten van de eerste volle zomerdag. De wind is gaan liggen. De vlag op het Kurhaus hangt bewegingloos langs de stok. De zon staat al een uur aan een wolkeloze hemel te stralen. Die heeft er zin in vandaag. Ik ook. Na de koffie zal ik op mijn fiets springen en naar mijn tuin gaan. Het tegelpad is nog niet helemaal af. Dat is blijven steken door de koude en winderige dagen. Morgen gaan we naar de musical Mary Poppins: vooraf allerlei lekkere hapjes en drankjes en achteraf nakletsen met leden van de cast. Alles wordt ons aangeboden door een grootgrutter. Er komen mensen uit het hele land en het is leuk om weer nieuwe kontakten op te doen. Het theater ligt bij ons vlak om de hoek. Zeg 200 meter. Het vroegere Circustheater heet tegenwoordig Fortis Circustheater. Klinkt ook nog een beetje Belgisch. Foto: een karretje op een zandweg reed; maar hier in Scheveningen. Hollandse nieuwe, smakelijk eten.

Met de lente is het vandaag gedaan. Ze mag nu gaan, de zomer komt er aan. Vertrektijd 13.26 van perron 1, tegelijk met de aankomst van de zomerexpres op perron 2. Eindelijk komt hij dan: de zomer, waarnaar wij allemaal zolang hebben uitgekeken. Zomer, zon, warme dagen, vakantieperiode voor veel mensen. En vandaag komt er ook een omslag van het weer. De koudeperiode lijkt voorbij te zijn. De thermometer van de verwarming kan weer omlaag. We gaan 94 dagen zomeren en daarna nazomeren tot zondag 31 oktober, want dan gaan we weer terug naar de Midden-Europese tijd.

Zwaar hangen de luchten boven Scheveningen. Een straffe wind waait uit het noordwesten. Toch ziet de lucht er niet dreigend uit. Misschien een bijna droge, maar koele dag. De laatste dag van de lente. Gisteren nog een pot met tomatenplanten gekocht en in mijn tuintje gezet. Daar er al bloemen in de planten zaten, heb ik ze maar in de pot laten zitten. Ik wilde ze toch wel in de volle grond hebben: dat is beter voor de groei. Uit de pot en daarna planten in de volle grond leek mij niet verstandig. Maar waar een wil is, is een weg. Ik heb gewoon de bodem uit de pot gesneden, een kuil gegraven en daar de bodemloze pot in geplaatst. Nu kunnen de wortels zich toch nog goed verder ontwikkelen. Wie niet sterk is, moet slim zijn. Geen tuinweer, wel tuinweer? We wensen in ieder geval iedereen een fijne dag: in Nederland is het vandaag Vaderdag. Foto: een bloemetje voor de vaders, al heeft die misschien liever een cognacje.

Vandaag 19 juni begint met wisselende bewolking, een harde koude wind en voor de tuinen met een goed bericht van hier en daar een bui. Laat die bui maar even boven mijn tuintje gaan hangen. De zomer is er nog niet maar komt maandag 21 juni om 13.28 MEZT(Midden-Europese-Zomertijd). Zal het dan ook echt zomer worden? Vandaag een binnenzitdag met de televisie aan: voetbal Nederland – Japan en bijna aansluitend, maar dan op een andere zender, huwelijk kroonprinses Victoria Ingrid Alice Désiré van Zweden met haar droomprins Daniel Westling, onder toeziend oog van bruidsmeisje prinses Amalia. Voor de mannen sport, voor de vrouwen romantiek. Foto: onze deurwachters.

Een paar weken geleden bracht mijn zwager een emmertje knolbegonia’s i.p.v. een bosje bloemen mee. Een bosje bloemen is vaak na een week verhuisd naar de afvalcontainer, maar een plantje voor in huis of in de tuin geeft veel langer plezier. Nu staat die begonia al meer dan een week in bloei en komen er nieuwe knoppen te voorschijn. Als het weer een beetje beter wordt, dan wordt dat echt een bloemenbol. Foto: de bloem van onze knolbegonia.

Op de wekelijks markt van Scheveningen kan je terecht voor bijna al je inkopen. Aardappelen, groenten, fruit, brood, gebak , kaas, eieren, kleding etc. Vandaag had ik wat meer aandacht voor de bloemenkraam, waar ze altijd een grote sortering hebben tegen een aantrekkelijke prijs. Kwaliteit altijd prima. Niet goed, geld terug. Maar ik heb nog nooit iemand geld zien terugvragen. Foto: hoe kan het anders, de bloemenkraam.

Het kan raar lopen in de voetbalwereld. Voetbaldag woensdag 16 juni. Daar ga je eens even lekker voor zitten. Veel doelpunten, maar het kleine voetballand Zwitserland verslaat superfavoriet Spanje met 1 -0 en organiserend Zuid-Afrika krijgt een afstraffing van Uruguay 0 – 3. De doelpunten zijn gevallen, maar anders dan verwacht werd. Er moet nog heel wat gebeuren voor de favorieten echt de kwartfinales halen. Maar vandaag schijnt de zon en daar gaan we van genieten. De laatste dagen heb ik niet veel tijd gehad om te fotograferen. Maar op vrijdag j.l. schoot ik dit leuke plaatje.

In mijn tuintje heb ik al bezoek gehad. Een smulpaap heeft aan de blaadjes van mijn koolplanten gezeten. Inderdaad een haas. In de duinen zie je hem niet, maar in de polder hoort hij bij de natuur. Ik ben niet zo een liefhebber van koolsoorten, maar vind het toch wel leuk om ze te planten. Hij liet in ieder geval wat mest na en dat is weer goed voor de andere planten. Vandaag ga ik wat prei poten en wat Oost-Indische kers zaaien; dat geeft wat fleur aan mijn tuin; bovendien smaakt deze bloem lekker en staat leuk op tafel in een slaschotel. Het weer is goed; zonnig met een straffe noordoosten wind; geen weer om te fietsen; dan maar met de auto en Annemiek gaat mee. Na de tuin wat boodschappen doen. Foto: en daar ging hij er als een haas vandoor.

Vandaag, 16 juni; over een paar dagen begint de zomer. De laatste dagen van het voorjaar; de dagen lengen nog. Om 05.19 uur is de zon al opgekomen. Er volgen nog 4 dagen met zon een vroege zonsopkomst; daarna op 20 juni wordt de zonsopkomst weer wat later; de zonsondergang blijft nog een paar dagen lengen to 30 juni; we mogen nu genieten van de laatste en langste dagen zonlicht van het jaar. Maar het korten van de dagen is ook het begin van de zomer en kunnen we genieten van warme dagen en nachten. En zo vervliet de tijd. De vakanties gaan beginnen. We hebben vier maanden zomertijd nog voor de boeg. De laatste weken van de zomertijd zullen we gaan genieten van de Turkse zon. Maar eerst genieten van het leven hier; iedere dag, die ons gegeven wordt. Iedere dag een zomercadeautje op mijn nachtkastje als ik ‘s morgens wakker word. Foto: Daar bij die molen(een oud Hollands liedje), daar dichtbij, daar ligt mijn tuintje en daar ga ik vandaag genieten van een mooie ochtend.

De stemmen in België worden gesteld; Het N-VA lijkt af te stevenen op een historische uitslag. Terwijl de PS in Wallonië de overwinning claimt. Zullen deze twee partijen, samen de meerderheid, een coalitie kunnen vormen? Het verstand moet zegevieren, niet de emoties. Een evolutie of een revolutie?
In mijn tuintje is er een revolutie ontstaan. Ik ben de strijd aangegaan met het onkruid en heb al een behoorlijke tik aan de opponent uit gedeeld. Een derde van de tuin is schoon: de sperziebonen zijn gelegd, sla, selderij en kool geplant. Morgen weer een volgend deel. Vandaag heb ik daar geen tijd voor: sporten, vergadering voorbereiden en vanavond de algemene ledenvergadering eigenaren. Het zal wel eens spannend kunnen worden. We zijn verstoken van belangrijke gegevens, het zou wel eens kunnen zijn, dat de vergadering geen besluiten zal kunnen nemen.
Nederland – Denemarken: geen tijd om te kijken, hoor het later wel op het nieuws. Foto: 14 juni 2009: een vrolijke markt in Frankrijk.

Dinsdag gingen we voor een tochtje door de polder. Bij een tuinder waar we wel eens eerder geweest waren kochten we pioenrozen. Gelijk vroeg ik aan hem of hij nog een stukje tuin ter beschikking had. Hij verhuurt namelijk grond aan particulieren voor een eigen tuin. Kom zaterdag even langs, zei. Zaterdag waren we present. Hij had een mooi lapje grond voor me liggen: ik mocht zelf bepalen hoe groot mijn tuin zou worden; ca 50 vierkante meter vond ik groot genoeg. Voor een prijs van 55 eurocent per vierkant meter, inclusief watergebruik. Dadelijk ga ik er naar toe; het is mooi weer en ik hoef niet te stemmen. Ik maak vandaag wel een foto van mijn tuin, maar vandaag laat ik u de pioenrozen zien, die ik van hem kocht. Als u moet stemmen vandaag: kies voor de visie, niet voor de persoon. Prettige zondag.

Het bijgevoegde plaatje toont u de drie wereldberoemde molens van Leidschendam, waarover ik u vanmorgen even vertelde. De lucht was grijs, maar daardoor heeft dit plaatje juist zijn typische sfeer.

Hoe kom je van Stompwijk weer terug naar Den Haag? Gewoon de borden volgen. Maar dat doen we niet. Wij rijden altijd via een smalle weg; aan de linkerzijde de polder met de drie beroemde molens en aan de rechterzijde een poldersloot, een boezemwater, waarin door een poldergemaal het overtollige water wordt overgepompt. Die smalle weg, net genoeg voor twee wagens naast elkaar, maar als er een landbouwvoertuig voor je rijdt kan je  niet passeren; een weg voor geduldige rijders. Aan de overkant van het water liggen boerderijen en polderhuizen, waar je alleen bij kunt komen via een bruggetje. Op één van deze bruggetjes staan aan weerszijden het hele jaar door twee grote boeketten verse bloemen in oude afvalemmers. Wij staan er vaak even stil om die boeketten te bewonderen. Foto: deze week stonden er de bloemen, waarvan ik u gisteren al een close up liet zien. Nu ziet u de beide bossen met de emmers en het bruggetje. Zie ook op blog  /annemiek.

Ik werd pas wakker om 06.30. Ik keek om me heen en herkende de kamer. Dit was mijn slaapkamer. Maar waarom is het dan zo stil. Ik liep naar de voorkamer en keek naar buiten: maar er was geen buiten. Ik zag niet een dichte mist hing voor mijn raam. Zicht? Misschien 20 meter. Nu is de mist weer opgetrokken en weet ik waar ik woon: Scheveningen en vrijdagochtend. Vandaag moet ik weer naar de tandarts( dat zal wel een vette rekening worden!). En als het weer het toelaat, vanmiddag een paar uur varen en fotograferen op zee. De dag van de oud-vissers. Morgen vlaggetjesdag in Scheveningen. Foto: vandaag bied ik u een boeketje fraaie bloemen.

Een trieste dag voor de Nederlandse politiek. Het volk heeft gekozen. Beschamende uitslagen. De PVV( de partij voor de vrijheid, maar niet voor de mensen met een andere, lees: islamitische achtergrond) heeft 23 zetels behaald. Het CDA – dat acht jaar laar lang het land voortreffelijk heeft geregeerd – is gehalveerd. Stank voor dank. Mark Rutte, mijn buurjongetje uit Scheveningen, heeft met de VVD de winst gepakt. In hem en de politiek van de VVD heb ik weinig vertrouwen. Twintig procent van de kiezers heeft voor hem gekozen: 31 van de150 beschikbare zetels. En wat voor een regeringscombinatie zal de informateur uit zijn mouw schudden. Afwachten en hopen op niet teveel ongerief. Foto: Voor de vertrekkende minister president het bijgesloten bloemetje als dank voor alles wat hij voor het land heeft gedaan.

Het regent, oh wat regent het
ik hoor het in mijn warme bed.

Zachtjes tikt de regen op mijn zolderraam

Onder moeders paraplu
daar liepen eens twee kindjes.

Na regen komt zonneschijn
en na zonneschijn komt regen
ik wil dat er altijd zonneschijn is
en af en toe wat regen.

‘Heden wij, zondag gij’ -met een knipoog naar de grafspreuk ‘Hodie mihi, cras tibi’ (vandaag ik, morgen gij). De krant komt er niet over uitgepraat. Vandaag gaat Nederland naar de slachtbank, zondag België. Sorry, ik maak een denkfout; het moet natuurlijk zijn ‘stemlokaal’. Excusez moi. Weer zo een denkfout of schrijffout. Ik had moet schrijven ‘verontschuldig mij’. Door de verkiezingen raak ik helemaal in de war. Ik laat mij niet van streek brengen: ik stem gewoon traditioneel. Ik stem Nederlands. En België? Ik las in de krant de uitspraak van Bart De Wever: ”Geen revolutie, maar evolutie. België verdampt zonder dat iemand het merkt”. Einde citaat, einde van mijn commentaar.  Foto: zonsondergang gisteravond. Vandaag is hij nog niet teruggekomen.

Het ei is gelegd. Tokkend loopt de kip rond. Ze heeft nog een lange weg te gaan. Wat voor kuiken zal er uit het ei kruipen. Voor de slacht hoeft zij niet bang te zijn: zij is een vrije meid, die rondscharrelt op de boerderij. Er lopen geen agressieve beesten rond, waarvoor ze bang hoeft te zijn. Alleen een oude bijtgrage hond, maar die ligt aan een stevige ketting. Ze zal er voor moeten zorgen, dat haar kuiken niet te dicht bij dat beest komt. Voorzichtigheid is geboden. Maar ze heeft nog even de tijd om voorzorgsmaatregelen te treffen. Misschien wordt de hond wel verkocht; zoiets heeft ze de boer tegen de boerin horen zeggen. Vol vertrouwen ziet ze de toekomst tegemoet. Als ze om zich heen kijkt ziet ze wel dreigende wolken. Ze houdt niet van de regen. Een enkele bui kan geen kwaad: dan komen de wormen naar boven en dat is spekkie voor haar bekkie. Zij wenst iedereen een zorgvrije dag. Foto: een pril begin van de zomer.

Maandag. Het begin van de nieuwe week. Niet zo maar een nieuwe week. Het wordt een week van veel praten en veel overleg, maar ook een week van veel luisteren. Een week van zoeken en hopelijk wat vinden. Een oplossing. Een brug, die meningen verbindt. Er moet rust komen, waar onrust is. Er moet saamhorigheid komen, waar meningen teveel op eigenbelang lijken te zijn gericht. Waar teveel naar zichzelf en niet naar anderen wordt geluisterd. En nu praat ik niet over de verkiezingen van komende woensdag. Ook daar wordt teveel over zaken en te weinig over idealen gesproken. U begrijpt het al: het wordt een week waar veel meningen over elkaar zullen duikelen, maar waardoor misschien toch de neuzen de dezelfde richting uit zullen gaan wijzen. Hoe dan ook; het wordt een week met lichtpunten. En dat is al een belangrijke stap in de goede richting. De oogkleppen af voor een wat bredere kijk, op wat saamhorigheid heet. Ik wens u in ieder geval een heel fijne en spannende week toe. Foto: Kees zet zijn strandstoelen al klaar. Het weer wordt niet zo mooi als gisteren. Maar je weet nooit.

De trams rijden al weer. Een enkele fietser passeert. Schoonmaak- en winkelpersoneel komen aan. Hier en daar wordt een hond uitgelaten. Er is maar weinig wind. Lichtbewolkt en een wazig zonnetje. Een beetje mokkig weer. Foei, het woordenboek kent dit woord mokkig niet. Zeker dialect. Wij gebruiken dat woord als er wat onrust/onweer in de lucht zit. Het onweer is er nog niet, alleen dat dreigende gevoel. Vanmorgen vroeg wandelde ik al in de Harstenhoek. De konijnen waren nog niet wakker; hier en daar zag ik er een. Maar zo tegen zeven uur kwamen ze uit hun holen tevoorschijn. De vos sloop door het hoge gras. Een reebok en reegeit liepen te grazen. Een bonte specht passeerde mij rakelings en een eekhoorntje vluchtte weg, toen hij me zag. Een vredig stille ochtend na het geluidgeweld van gisteren. Geniet van de dag, de natuur en het leven. Ik wens u een fijne zondag met waarschijnlijk wat minder mooi weer. Maar de eerste dagen van juni waren in ieder geval een goed voorteken. Foto: een veldboeketje

Morgen zal het ook weer druk zijn op Scheveningen, maar minder lawaai.

Het is weer een stralende dag. Over een paar uur begint de drukte in Scheveningen. Ik zal deze middag de drukte ontvluchten. Ik ga om 15.00 uur kijken naar hockeyclub Klein Zwitserland, die in een thuis(Scheveningen) en uitwedstrijd(Tilburg) promotie naar de hoofdklasse hoopt te realiseren. Het is inmiddels ongeveer 35 jaar geleden, dat ik regelmatig te vinden was op het hockeyveld van Klein Zwitserland. Mijn zoon Michiel speelde daar en ik was een aantal jaren begeleidende vader. Klein Zwitserland eens dé topclub van Nederland is jarenlang in de versukkeling geweest, maar ik hoop, dat de club nu terugkeert in de hoofdklasse. Na de wedstrijd ga ik nog even naar de muziek luisteren. Ik wens iedereen een heel fijne dag. Foto: gistermorgen 06.30 uur: een ontmoeting in de duinen.

Gisteren Sacramentsdag(Fronleichnam in Duitsland). Voor veel Duitsers een bijzonder feest. Voor veel andere Duitsers alleen maar een extra vrije dag en door ook de vrijdag vrijaf te nemen een extra lang weekend. Voor Scheveningen – vooral bij dit schitterende weer – extra drukte in dit weekend.
Op Scheveningen bovendien morgen het Royal Beach Concert; een openluchtconcert op het Scheveningse strand(12.00 tot 19.00 uur) met o.a. optredens van Di-rect(14.00 uur), Kane( 15.00 uur) en Bon Jovi(17.00 uur). Extra drukte. Scheveningen zal dit weekend muurvast zitten. Uit het hele land en van ver over de grens zullen mensen Scheveningen komen bezoeken. Het worden topdagen. De hemel boven Scheveningen in stralend blauw; de wind is zwak tot matig. En het strand ziet er uit als een prachtig strak geel kleed. Vanavond zal het er wel weer een vuilnishoop zijn van door bezoekers weggeworpen blikjes, etensresten etc. Maar morgen om zes uur zal de schoonmaakploeg het strand weer tot een strak geel kleed omtoveren. Foto: vanmorgen gemaakt om 06.30 uur.

Het is nog stil om me heen. Alleen een vroege tram verstoort de stilte. De zon is al op. Hij komt nu op in het noordoosten. Het is 05.46 uur. Een wolkeloze hemel. Ik wilde een foto van de ochtendzon maken. Maar het licht is al zo fel, dat ik er van af moest zien. Annemiek hoor ik al door het huis heen hobbelen. ‘Vogeltjes, die vroeg zingen, zijn ’s avonds voor de poes.’zeggen ze wel eens, maar ik denk dat deze vroege ochtendzon vanavond stralend zal ondergaan. De wind komt uit het noorden en dat betekent aan zee meestal aan de frisse kant; het wordt dan niet te heet, maar wel een aangename temperatuur in deze tijd van het jaar. Uit de wind kan het erg heet worden: pas dus maar op dat u zich goed insmeert tegen zonnebrand. Het is beter voorkomen da genezen. Ik wens iedereen, die dit leest, een fijne dag. Foto: de ceanothus, ook wel Amerikaanse sering, groeit als onkruid vanaf Zuid-Alaska tot Mexico. Maar u komt hem hier tegen als een sierheester.

Nederland lijkt wel helemaal in zichzelf gekeerd te zijn. De krant heeft het maar over een paar dingen: de binnenlandse politiek en de voetbalgekte. Van beide onderwerpen snap ik niets meer. De politiek is ondoorzichtig geworden. Wie biedt wat en wat zijn de gevolgen daarvan. Worden de rijken weer rijker en de armen weer armer. Moet de komende generatie gaan betalen voor de vraatzucht van de huidige generatie? Politiek? Het is een spelletje geworden en uiteindelijk blijkt er niets veranderd te zijn. Het mes er echt in? Niemand durft, bang voor kiezersverlies. En het voetbal: Nederland kleurt oranje. Als het aan de commercie ligt draag binnenkort iedereen oranje kleding, slaapt tussen oranje lakens, douchet zich met oranjesap en eet alleen nog maar oranje tompouces. En als het tegenvalt – dat is toch ook een mogelijkheid? – krijgt de ander de schuld. Wie zal dit keer de schuldige worden? Maar niet getreurd: het oranjezonnetje gaat schijnen en er komen een paar mooie zomerse dagen aan. Veel plezier. Foto: zomaar een tuintje langs de laan: wel met oranje klaprozen.

Vanmorgen, Annemiek is met haar vriendin op stap, maakte ik een wandeling in het Westbroekpark. Vlak bij de ingang zat een grote vaderzwaan te waken over zijn echtgenote en een aantal koters, die in de vijver rondzwommen. Voorzichtig, want zwanen kunnen heel agressief zijn, kwam ik wat dichterbij. Vaderzwaan liet toe, dat ik moeder en kinderen kon fotograferen.

Een nieuwe maand. De zomermaand: op 21 juni  13.28 MEZT(Midden-Europese Zomertijd) begint de zomer. 1 juni 1962 zat ik in een witte koets op weg naar Scheveningen. Het was een koude dag, maar de zon scheen bij tijd en wijle. In mijn hoofd klonk het lied, dat ik diezelfde morgen op de radio hoorde, nog door: ‘Heut ist der schönste Tag in meinem Leben’. Die avond vertrokken wij om 20.00 uur op huwelijksreis richting Venetië. Dat is al weer een hele tijd geleden. Maar als je terugkijkt, is het wel allemaal heel erg snel gegaan. Foto: de wereld is niet veel veranderd sindsdien.

Morgen 1 juni. Voor Annemiek en mij een gedenkwaardige dag, want, alhoewel wij op 28 februari 1962 al voor de wet getrouwd waren, moest destijds het kerkelijk huwelijk nog worden ingezegend en dat gebeurde op 1 juni. Vóór die dag gold voor katholieken alleen het kerkelijk huwelijk en was het burgerlijk huwelijk alleen maar een noodzakelijke voorbereiding. Tegenwoordig wordt aan een kerkelijk huwelijk maar weinig waarde gehecht. De tijden zijn wel echt veranderd. Toch gedenken wij ieder jaar beide datums met een gebakje en een extra drankje. Op naar de 50. Foto: avondschemering in de duinen.

Het was een sombere dag gisteren. Een harde bries en lage temperatuur. Geen lekker weer voor een vroege wandeling. Maar er moet bewogen worden: zonder beweging gaan de gewrichten kraken en het is wel zo dat het spreekwoord zegt: “krakende/piepende wagens lopen het langst’, maar een goed gesmeerde kar loopt wel wat soepeler. Dus in de avond toch maar even een avondwandeling gemaakt. De wolken waren wel dreigend, maar de regen was er voorlopig uit. Door de Harstenhoek: doodstil, maar met fraaie luchten. Foto: avondstilte in de duinen.

Terwijl wij gisteravond naar het televisieprogramma de X-Factor zaten te kijken, zaten onze Belgische vrienden gekluisterd aan het televisieprogramma Eurovisiesongfestival. Begrijpelijk, want de Belgisch zanger Tom Dice met de Belgische song  ‘Me and my guitar’ stond hooggeklasseerd. Zoals ik vrijdag schreef, waren de liedjes van Roemenie, Denemarken, Azerbeidzjan, België en Ierland mij opgevallen. Dat was in de tweede voorronde, waarin Sientje namens Nederland deelnam. De eerste voorronde heb ik niet gezien. Ook gisteravond heb ik niet gekeken, maar ik was vanmorgen wel benieuwd of mijn favorieten goed gescoord hadden. En jawel hoor: 4 van mijn favorieten staan bij de eerste zes. En Tom Dice met een goede score op de zesde plaats. Proficiat. Foto: een bloemetje voor alle Belgen, speciaal voor Tom.

Ik was vandaag niet in de gelegenheid u allemaal te bedanken voor uw bezoekjes en lieve wensen. Maar ik beloof u u allemaal morgen te bezoeken. Dit boeket bloemen speciaal voor u allemaal.

Na vandaag volgen er nog 216 dagen voor het jaar 2011 begint. Maar in die periode gaan we eerst nog genieten van een fraaie zomer, een mooie herfst en een goede start van een vriendelijke winter. Als dat nu eens allemaal uit zou komen, dan kunnen we terugkijken op een heel mooi 2010. De koude dagen van de eerste maanden van dit jaar zullen we dan vergeten zijn. Wat een gezwets eigenlijk: wij kunnen er niets aan doen. Wij moeten afwachten wat de natuur ons geeft. Maar laten we wel bedenken: iedere dag is een geschenk en daar moeten we van genieten. Soms is het een nepcadeautje. Dat nemen we dan maar op de koop toe. Geniet van iedere dag, geniet van het leven. Bedenk, dat de eendagsvlieg maar één dag heeft en wij veel meer. Foto: samen met onze Belgische vrienden. Alleen Lucien staat er niet op: hij maakte de foto.

Bij de strijd om een finaleplaats bij het Eurovisiesongfestival vielen mij de liedjes op van de volgende landen: België, Denemarken met de Abbasound, Azerbeidzjan, Roemenië en bovenal Ierland. Dat Nederland opnieuw geen finaleplaats heeft bereikt, vind ik jammer. Sieneke deed haar best, maar de presentatie en entourage vond ik erg matig. The show must go on en ik wens België succes : voor mij zeker een hoge plaats op de ranglijst. Foto: een gaai, bezig met het bouwen van het nest.

Bij iedere maaltijd werden we in hotel Fantasia, Kusadasi, Turkye met zorgen omgeven. En wat kan je nog meer verlangen dan bediend te worden met zo een vriendelijke glimlach als die van Hale( uitspreken als hallè). Je dag is al gelijk een feestdag.

Ik zit eigenlijk met mijn mond vol tanden. Ik heb niets te vertellen. Het weer? Geen regen, maar ook geen zonneschijn. Vroeg op gestaan, maar nog steeds niets gedaan. Straks moet ik naar de tandarts en daarna langs de fietsenmaker (vroeger noemden we dat gewoon: de fietsenmaker) om te vragen wanneer de nieuwe fiets voor Annemiek geleverd gaat worden. Een fiets met een heel lage instap. En dan is het weer bijna lunchtijd. En om twee uur weer naar de sport. Dat sporten is er de laatste maand behoorlijk bij ingeschoten; zeker bij Annemiek. De vakantie is meer luieren dan sporten. Ja, af en toe een eindje wandelen of verpozen in een zwembad; maar echt gezond bewegen? Dat wordt nog al makkelijk overgeslagen. We moeten er weer echt tegen aan. Ik wens iedereen een heel fijne dag. Foto: nog even wachten, dan komt de nieuwe haring.

Het weer zat niet voor
maar ook niet tegen:
een klein beetje zon
maar gelukkig geen regen.

Dat was het weer dan voor vandaag;
en morgen? Voor iedereen een vraag.

En morgen hoop ik u te melden:

Het weer zat niet voor
maar ook niet tegen:
heel veel zon en
een klein beetje regen.

Het was gisteren een drukke dag: praten, praten en nog eens praten. En weinig tijd voor andere dingen. Vandaag zal het hopelijk een stuk rustiger zijn. Wat meer tijd voor wat eigen dingen. Annemiek staat naast mij en zegt: “ik heb nog wat karweitjes voor je. Wil dit even of wil je dat even.” Vandaag even niet. Morgen misschien: vandaag is het nog redelijk weer en morgen kan dat wel anders zijn. Foto: deze maakte ik tijdens een duinwandeling: de nieuwe dennenappels van dit jaar.

De kardinaalsmuts, ook wel papenmuts genoemd, is een heester, waarvan de paarse bloemen lijken op de bonnet van een kardinaal. De Latijnse naam is: euonymus europaeus. De stippelmot heeft deze plant uitgekozen als onderdak van zijn nageslacht: daarom wordt de stippelmot ook wel  genoemd: kardinaalsmuts motvlinder. De motvlinder spint om de plant een sluier van wit garen. In deze tijd van het jaar komen de eitjes uit. Duizenden rupsjes bewegen zich in dit net voort. Voor de kardinaalsmuts een zeer fraai gewaad, maar voor plant zelf een minder prettige ervaring. Toch herstelt de plant zich later weer. Bij mij in de buurt, zeg maar in mijn achterduin zijn veel van deze heesters te vinden. Het is een fascinerend gezicht. Ik wilde u graag hiervan een foto laten zien.

De Pinksterdagen hebben voor fraai weer gezorgd. Gekke uitdrukking eigenlijk: de Pinksterdagen hebben niets gedaan: we hadden met de Pinksterdagen gewoon fraai weer. En dat lag niet aan Pinksteren, maar gewoon aan de meteorologische situatie. Het weer krijgen we gewoon cadeau, daar kunnen we zelf gelukkig niets aan doen. We krijgen het gewoon cadeau. Wolken komen, wolken gaan. De zon gaat op, de zon gaat onder. Soms is er bliksem, soms is er donder. Laten we vandaag  genieten van het cadeautje, dat we weer gekregen hebben. Foto: wat zijn ze toch mooi, die zwaluwen.

Tijdens mijn ochtendwandeling op Pinksterzondag – het was doodstil op het strand – zag ik dit wagentje op een nog niet door de strandophoging verdwenen stukje Delflands hoofd staan. Ik keek om me heen; wat is hier aan de hand? Aangespoeld, achtergelaten? Ik ben toch even op onderzoek uitgegaan. Je weet maar nooit. Dichterbij gekomen zag ik dat in het wagentje schoenen en wat kledingstukken liggen. Misschien het wagentje van een visser. Maar waar is die visser dan gebleven? Turend over het strand zag ik honderden meters verder iemand in het water. Een toevallig passant zei mij, dat verderop een visser bezig was met een net. Een hobbyvisser die met lieslaarzen aan en een sleepnet probeerde een maaltje garnalen binnen te halen. Probleem opgelost, maar het leverde wel een mooi plaatje op.

Na een paar dagen van mist en laaghangende bewolking ligt Scheveningen nu onder een alles overstralende zon. Drukte op het plein voor ons appartement, waar vandaag en morgen een Pinktsermarkt is en drukte op het strand en boulevard waar de mensen flaneren en genieten van de zon. Maar ook drukte op de toegangswegen; daarvoor hebben ze in Scheveningen nog steeds geen goede oplossing gevonden. Mooi weer op Scheveningen verstopte wegen daar naar toe. Je kunt beter gebruik maken van het openbaar vervoer (de tram, want de stadsbussen zitten vaak klem tussen de automassa) of de fiets. Een gewaarschuwd mens telt voor twee. Foto: zonovergoten vakantiegenot in Turkije.

Vanmorgen vroeg ben ik eerst even de omgeving wezen verkennen. Wat is er allemaal gebeurd in Scheveningen tijdens mijn afwezigheid. Eigenlijk niet zoveel. Ja, de meidoorns staan in bloei, de nachtegalen verwelkomden mij. Maar wie er wel was; dat was een stralende zon en een strakblauwe hemel. Hopelijk blijft de zeedamp weg. In Turkije staan de oleanders in volle bloei. Die van mij hebben het de afgelopen winter begeven. Gisteren hebben we een nieuwe gekocht. Misschien gaat die weer een aantal jaren mee. Ik wens iedereen een heel mooie Pinkster. Foto: oleander.

Lekker luieren aan het strand of op een terras. Dat konden wij wel in Turkije, maar vandaag niet in Scheveningen. Hier zorgt een laag wolkendek er voor dat de zon voor ons onzichtbaar is. Maar met zulk een weer denken we maar terug aan de wolkenloze dagen van onze vakantie in Kusadasi. Morgen misschien beter denken we dan maar.

Het was diep in de nacht, bijna ochtend zelfs, toen wij op ons vakantieadres in Kusadasi aankwamen. Gelukkig hadden we wat kunnen slapen in het overvolle vliegtuig. Toen we op onze kamer aankwamen werden we verwelkomd met een al ontkurkte fles wijn en een prachtige fruitschaal. De wijn laafde onze dorstige kelen. Na een korte nachtrust waren we om 08.00 uur al weer present voor het ontbijt, waar onze Belgische vrienden al op ons zaten te wachten. Uitslapen kan je altijd nog op een ligbed, lekker in de zonnige ochtend. Van de fruitschaal is weinig overgebleven: de pitten en de schillen. Foto: stilleven fruitschaal met...

U zult het geloven of niet. Wij komen zojuist terug van een zonnige rit door de polder. Maar vlak bij huis kan de zon niet meer door de mist heen. Aan de stadkant en aan de zeezijde beperkt zicht. Ik schat zo ongeveer 200 meter. Tegen de avond, als het weer wat afkoelt zal de damp ook wel verdwijnen en wie weet, beginnen we morgen weer met een vrolijk zonnetje. Foto: twee bouwvakkers zijn ijverig bezig hun nestje te bouwen. Tjiep, tjiep hoor je ze iedere keer naar elkaar roepen. Toen de vakantie bijna om was, was het nestje gereed en werd er serieus gebroed. Leuke vogeltjes, die zwaluwen.

De vaak zit nog een beetje in mijn ogen als ik op de eerste ochtend mijn ogen open doe. De zon is al op en kleurt de horizon. Een vreemde horizon. In de verte zie ik de bergen van het Milipark: een natuurpark met een botanische tuin in Turkije. Vandaag begint mijn vakantie echt. Achttien dagen zal ik van dit uitzicht kunnen genieten: drie dagen zullen er wolken hangen, die in de loop van de ochtend op zullen lossen of één keer regen veroorzaken. U begrijpt het al: we hebben mogen genieten van een zeer zonnige vakantie. Wenn die Engelen reisen, gibt es immer Sonne. Zijn wij dan engelen? Nee, zeker niet, maar wij hebben geluk en kunnen nu van de warmte buiten genieten, die wij in de winter binnenshuis moesten zoeken.

Net als onze Turkse vriend Stoffel, moeten we nog een beetje op gang komen.

We komen u even melden dat wij weer terug zijn van een zonovergoten vakantie. We hebben de zon in onze koffer meegenomen en weer in Scheveningen los gelaten.

Vandaag eerst maar even beginnen met mijn brievenbus te legen. Als ik dat nu niet doe dan zit mijn “blog”bus helemaal vol als ik thuiskom. De krant bezorging heb ik tijdelijk gestopt en die blauwe enveloppen van de fiscus, die kunnen wel een tijdje wachten. De fiscus is wel snel met halen, maar met terugbetalen is hij erg laks. Ik dus ook maar eens een keer. Hoewel… ik verwacht geen aanslag, maar ook geen terugbetaling en voor de aangifte van dit jaar heb ik uitstel gevraagd. We blijven wel een tijdje weg; als er in ons hotel de mogelijkheid is om van de computer gebruik te maken, dan houden wij u wel op de hoogte van ons reilen en zeilen. En anders tot ziens op het blog omstreeks 17 mei. Hou doe en tot  blogs.

Vandaag een drukke dag. Om 10.00 uur een bespreking; vervolgens de ontvangen informatie verwerken op mijn computer. Een paar brieven schrijven en dan… de koffer pakken om te gaan naar ons vakantieplekje in Turkije, waar we donderdag ochtend door onze Belgische vrienden hartelijk ontvangen zullen worden. De eerste dag zal wel een uitslaapdag worden. Zwemmen, zonnen, wandelen en ’s avonds een potje biljarten. Ik zal wel weer verliezen: mijn vriend is een heel goed biljarter. Die moet wel een heel slechte dag hebben en ik een heel goede wil ik de winst binnenhalen. Maar daar treur ik niet om. Ik vind het lekker ontspannend. Er zijn maar een paar weken in het jaar, dat ik biljart en dat zijn mijn vakantiedagen in Kusadasi. En na drie weken komen we dan weer terug om te kijken hoe de wereld in Nederland en België veranderd is. België heeft dan  nog geen nieuw kabinet: er staan verkiezingen voor de deur net als in Holland. Foto: een kleurige lentebloesem

Het weer hier in het westen was gisteren niet zoals we gehoopt hadden. Al vrij snel kwam er sluierbewolking en in de loop van de middag kwamen er wat regenwolken, waar af en toe een beetje regen uit viel. In de loop van de avond klaarde het weer op. Voor vandaag wordt in het westen weer zon verwacht en zal het oosten en noordoosten van het land kans maken op een regenbui, We maken er maar het beste van en zullen  genieten van aangename temperaturen. Foto: komend weekend gaan ze weer beginnen met zandkastelen. Bijgevoegde foto is er een van vorig jaar.

Ik ben op en de zon is ook op. Wolkeloze hemel. Frisse wind, Bft 3 denk ik. Temperatuur? De thermometer heb ik per ongeluk met het afval een paar weken geleden in de container gestort. Moet nog een nieuwe zoeken in mijn berging en dat is een groot werk om te doen en anders maar een moderne kopen. Het wordt vandaag ongetwijfeld druk op Scheveningen: met zoveel zon en zo een mooi strand zullen veel toeristen van heinde en verre toestromen. Geniet van deze mooie dag, maar wees voorzichtig met zonnen; er komen nog genoeg dagen om bruin te worden.Foto: een lentestraatje in Scheveningen

Op deze zonnige avond een rustgevende avondgroet.

De strakblauwe hemel van gisteren, een gevolg van de koude noordelijke wind, is verdwenen. De warme oostelijke wind zal wat vriendelijke wolken brengen. Een beetje Hollandse luchten; de zon zal overvloedig en aangenaam schijnen; bijna strandweer zou je haast zeggen. Maar de koude Noordzee kan dat nog niet helemaal waar maken. Nog geen weer voor bikini, monokini, tankini of ohnekini, maar wel weer voor aangenaam vertoeven op strand of te wandelen in park of op de fiets de natuur in. Heerlijk weer om van de lente en de natuur te gaan genieten. Even een paar dagen om de spanningen van politiekgekibbel van je af te zetten. Geniet van de dag.

België zit weer in de knoei. BHV is opnieuw het struikelblok. En wat nu: lijmen maar? Maar de lijm, die deze breuk moet helen, is er niet. Je zou bijna moeten zeggen: ruim de rommel op en begin opnieuw. Maar zo simpel is het niet. Maar volgens het grondwettelijk hof zijn geen rechtsgeldige verkiezingen zonder gelijkgeschakelde kiesdistricten niet langer mogelijk. Er moet dus een oplossing komen. Want als de regering nu valt, zou België zelfs geen nieuwe verkiezingen kunnen uitschrijven. Wie brengt de oplossing? De Franstaligen tegemoet komen en de faciliteitengemeenten gemeenten weggeven? Vlaanderen wil geen morzel grond afstaan. En dat kan ik me goed indenken. België, succes gewenst en behouden landing.

Iedere dag heeft brengt zijn verrassingen; speciaal voor jou.

Het blijft vandaag nog april weer. Wisselvallig en fris. Een beetje aan de koude kant. Maar dat mag de pret niet drukken. We gaan er weer voor. En de natuur doet dat ook. Gisteravond, tijdens mijn avondwandeling, hoorde ik voor de eerste keer dit jaar, de nachtegaal. In de duinen op een paar honderd meter van mijn woning vandaan. Op slechts een paar meter van mijn vandaan, in het struweel, zoals ze dat dichterlijk noemen, zat hij en reageerde op mijn fluittoon. Dat wordt binnenkort een heel fluitconcert daar, want in de duinen hier zitten in het seizoen veel nachtegalen. Foto: ook die staat weer te de lente te vertegenwoordigen: de fiere pinksterblom

We vliegen er nog even in om u een avondgroet te brengen; maar wat duurde dat lang.

April doet wat hij wil. En dat zullen we vandaag merken. Er staat een straffe koude noordenwind. De hemel is bedekt. Er is kans op regen en misschien zelfs hagel. En de zon? Die zal zich vandaag wel af en toe even laten zien, maar een lentezon zal hij vandaag niet zijn. Niets aan de hand: april doet wat hij wil. Aprilletje zoet geeft nog wel eens een witte hoed. We doen het er mee vandaag. Zet de verwarming maar wat hoger; anders wordt het koud in huis. Nou heb ik daar niet zo veel last van, maar Annemiek heeft een hekel aan kou; die ligt het liefst op een ligbed onder de parasol in een warm land. Foto: het mag dan wel april zijn, maar april heeft wel zijn charme.

Zonnig maar fris. Dat is de dag vandaag. Hier geen regen. Die heb ik liever 's nachts.

De zon staat al weer aan de hemel en liet zojuist zijn gezicht even zien toen er een wolkje opzij ging. Vliegtuigen hebben we vannacht en vanmorgen nog niet gezien of gehoord. Maar de stilte van de afgelopen dagen zal spoedig verdwenen zijn. Bij ons zitten normaal de vliegtuigen al hoog in de lucht en echt last van lawaai hebben we niet. Het is maar weer eens gebleken, dat de natuur niet te reguleren is. Gelukkig maar; maar soms jammer voor de personen die het anders gepland hadden. Volgende week gaan wij op vakantie, tenminste… dat willen we. En als we dan terugkomen van onze zonvakantie, dan hopen we hier ons zonvakantie voort te zetten. Maar ja, de natuur hè. Afwachten maar. Ik wens iedereen een fijne dag. Foto: het roze ochtendlicht geeft de grondmist in de duinen een eigen gezicht.

"Vroeger zag ik ze altijd vliegen, nu heb ik zelf geen opvliegers meer" zei de vrouw tegen haar echtgenoot.

Vrooger  toe was alles veul gezelleger as non. Toch zitten zij dar gezellig op het Kalhuisplein. Vroeger liepen ze alledrie in dracht; nu nog een.

Vanmorgen was ik al vroeg uit de veren en vroeg op pad voor mijn zondagswandeling door de duinen ten terug over het strand. Vanaf mijn balkon had ik al gezien dat er in de duinen grondmist hing. Onderwijl ik naar de duinen wandelde sloeg de torenklok zeven maal. De zon kwam net tevoorschijn boven de duintoppen. Als ik zonder fototoestel de voordeur achter mij sluit is er wel goed iets mis. Maar met mij is er niets mis. Ik had mijn camera bij me. Tijdens de wandeling maakte ik veel foto’s. Af en toe zal ik er wel weer eens een op het blog zetten. Vandaag een zonsopgang van deze morgen.

De hemel kleurt oranje in het oosten. Spoedig zal de zon vanachter de huizen tevoorschijn komen. Sommige daken zijn wit, hier en daar klimt een rookpluim uit een schoorsteen. De natuur wordt wakker; en ik? Ik zit achter mijn computer en kom iedereen een aangename dag wensen. Het is bijna windstil; straks ga ik fietsen en genieten van de natuur in plaats van een ommetje te doen. Dat komt in de loop van de dag wel. De mensen zouden me anders missen en zich afvragen of het wel goed is met Loek. In ieder geval: geniet van de dag en begin met een lach. Foto; ik wens u een mooie dag met een stralende zonsondergang. foto gemaakt op 15 april.

Het is stil in de lucht. Normaal komen om deze tijd vliegtuigen over, maar nu is het doodstil. Alleen de meeuwen zie je vliegen. Een aswolk afkomstig van een vulkaanuitbarsting  in IJsland en de noordelijke wind zijn de schuldigen. De wind drijft die aswolk over West-Europa. Gisteravond was de zonsondergang mede als gevolg van deze aswolk heel bijzonder. Tot wanneer het vliegverkeer wordt stilgelegd is nog niet bekend. Hier schijnt de zon: wij gaan er van genieten. U toch ook. Fijn luisteren naar het vogelgezang, dat nu eens niet wordt verstoord door vliegtuigen. Zo heeft een nadeel toch ook weer een voordeel. Foto: zonsondergang gisteravond.

Het seniorennet had gisteravond weer kuren. Of eigenlijk had het niks. Het deed het gewoon niet. Maar dat lag niet aan mijn computer. Er was gewoon geen verbinding. Dan maar wat anders doen en wachten tot dat het sennet weer zin heeft. Uitstellen maar en morgen opnieuw beginnen. En nu zijn we er dan: het sennet is weer wakker geworden en functioneert weer naar behoren. Straks dan ook maar eerst even op mijn reacties reageren. Dan weten de reageerders in ieder geval dat er met ons niets aan de hand is. Ik wens iedereen een heel fijne en spannende dag. Foto: de takken van de wilg zorgen voor een goede camouflage van het nest van de meerkoet.

Zo juist is mijn nieuwe website www.scheveningen-linkpagina.nl op het internet verschenen. Scheveningen linkpagina
Een overzicht van alle websites,
die betrekking hebben op Scheveningen.

In de wirwar van websites van en over Scheveningen
probeert deze linkpagina wat orde te scheppen.

Probeer deze website eens. Hij is niet commercieel, alleen maar informatief. Foto: Scheveningen in het nieuws.

Maar toch even een avondgroet uit Scheveningen.

Vandaag eerst even de auto wegbrengen voor een garantieonderhoud. Het weer ziet er goed uit voor vandaag. Wat lichte ochtendnevel, maar de zon zal spoedig komen. Vanmiddag weer naar de tandarts. Annemiek gaat met haar vriendin een paar uurtjes winkelen en ik maak een ochtendwandeling van dealer naar huis, ca 3 kilometer. Een gezond begin van de dag. Ik wens iedereen een aangename dag. En… maak er wat van. Foto: een watersnip met telelens gevangen.

Ook vandaag weer een zonnige start van de dag. Gistermorgen ook, maar omstreeks elf uur kwamen de wolken de zon onderstoppen. Het werd een koude dag. Vandaag zal het wel geen zomersdag worden; ik hoop alleen dat de zon blijft schijnen, zodat de dag er vrolijk uit gaat zien. De temperatuur? Wat mag je verwachten in deze tijd van het jaar: het is nog geen badgasten-in- niemendalletjes-weer. Eerder winterjassen en sjaals. Afwachten maar; als de zon maar schijnt(ook in ons hart). Foto: Mooi wonen tuseen de bollenvelden. Zaterdag gemaakt, toen de zon zo heerlijk scheen.

Deze twee berken staan in de tuin van mijn zwager. Ze passen zo mooi in het landschap. Ik vond het een mooi beeld om daarvan een foto te maken.

Net thuis van weggeweest. Even een feestje gevierd. Vanmorgen op tijd weer opgestaan. Wel iets later dan we gewend zijn, maar ja, als je bij anderen overnacht, kan je daar de boel niet naar je eigen hand zetten. Om negen uur een ommetje door de polder gemaakt. Daarna ontbijt en toen weer naar huis. Een uurtje rijden: het was heel rustig op de weg. Gisteren langs de bollenvelden gereden, daar was het wel redelijk druk. Maar ik ken daar de sluitweggetjes; wij konden dan ook rustig van de bollenvelden genieten. Zie foto.

We zitten ingepakt in een mistbank: Kurhaus en Pier zijn onzichtbaar. En de tram zien we pas als hij voor ons stopt. Toch zit er in de hoge lucht wel wat licht. Misschien verdwijnt de mist snel. Vorig jaar hebben we bijna tien dagen achter elkaar in de mist gezeten, terwijl in het hele land de zon scheen. Maar gelukkig komen zulke extremen niet zo vaak voor. Ik denk altijd maar: mist… och hij trekt wel ‘op tie mist’. Vandaag gaan we op visite bij mijn zwager, die jarig is; we rijden door de Bollenstreek en hopen dat we van de kleurenpracht mogen genieten. Vandaag plaats ik een foto bij, die ik vorig jaar in de Bollenstreek maakte. Vast een voorproefje.

Nog even de bloem, daarna gaat het grote blad overheersen. Geniet er nog even van. 

Zo, eerst even gedoucht, ontbeten en de krant gelezen. Nu achter/voor mijn computer, terwijl de vroege ochtendzon mijn kamertje binnenschijnt. Mijn kamertje ligt zuidoost. De ochtendzon komt altijd bij mij binnen. Schuin achter mij ligt op een behoorlijke afstand een groot appartementencomplex. Dat is dus oost. En jammer genoeg kan ik het eerste ochtendgloren dan ook niet waarnemen. Tot ongeveer 20 juni schuift de zonsopkomst steeds iets meer op naar het noorden om daarna weer in zuidelijke richting te gaan. Zo kunnen wij het hele jaar door genieten van de ochtendzon. En aan de andere kant van onze woning is het net andersom, daar schuift de zonsondergang steeds meer op naar het noorden om later in de tijd weer naar het zuiden te verkassen. Ik ben in ieder geval blij dat de zon aan de hemel staat. Foto: er net tussen in.

Aan het einde van deze dag, terwijl de zon de zee kleurt en de bloemen kleuren in zijn licht, kom ik nog even bij u langs, om u dit bloemetje aan te bieden.

In mijn tuintje heeft de tandarts wat puin geruimd. Het was ook wel nodig; sinds 1998 was ik niet meer bij de tandarts geweest tot in december vorig jaar een stuk kies afbrak. Een noodreparatie bij een plaatsvervanger, die mij adviseerde toch maar even bij mijn eigen tandarts langs te gaan voor verdere onderhoudswerkzaamheden. Pijn heeft hij me niet gedaan. Zelfs napijn, toen de verdoving was uitgewerkt, was niet noemenswaard. Volgende week nog een behandeling en dan zal mijn tuintje er weer aardig uitzien. Foto: gisteren reed ik op de fiets langs het paleis van de koningin en daar in de buurt stond deze boom in lentetooi.

Veel van de grote herenhuizen in Scheveningen zijn onderverhuurd en worden slecht onderhouden. En dat is ook te zien aan de tuinen. Het onderhoud blijft vaak achterwege en overtollig materiaal wordt in de tuin gedumpt. De tuin op de foto behoeft echt wel wat onderhoud, maar de eigenaar ziet er niet veel heil meer in. Jammer: bij grote huizen hoort een fraaie tuin.

De zon is mij vriendelijk gezind. Sinds zijn opkomst staat hij stralend aan de hemel en schijnt hij mijn kamertje binnen. Vanmiddag moet ik naar de tandarts voor de tweede behandeling. Van de eerste behandeling heb ik niets gevoeld. ’s-Avonds even wat napijn toen de verdoving was uitgewerkt, maar die was niet zodanig dat ik er een paracetamol voor moest innemen. Vanmorgen even op de fiets naar een winkelcentrum – ongeveer tien kilometer bij ons vandaan – om een batterij voor mijn fototoestel te halen. Die moest besteld worden en gisteren belden ze op dat de was aangekomen. Een fietstocht gedeeltelijk door bos en duinen. Goed voor het lichaam die beweging.
Foto: ik weet niet niet hoe deze bloem heet, maar in deze tijd van het jaar zie je hem in veel tuinen in bloei staan.

Deze foto maakte ik gisteravond om 19.22 uur. De laagstaande zon bescheen net dat éne gebouw. Eerst dacht ik dat het gebouw in brand stond. Overdag valt dat gebouw niet op. Nu lijkt het of alle lichten onstoken waren. Maar schijn bedriegt: het was echt de laagstaand zon dit dit effect veroorzaakte.

Als lachen gezond is, waarom lachen we dan niet wat vaker? De zon had al een uur wakker moeten zijn, maar verschuilt zich nog steeds achter wat laaghangende bewolking. Gisteren viel het weer best mee. Het was behoorlijk druk op de paasmarkt voor ons appartement en ook op de boulevard en de Pier was het behoorlijk druk. Heel wat mensen hebben toch lekker even in het zand gezeten en van de zon genoten. Vandaag gaan ze dat weer doen: de Duitse toeristen komen nu eenmaal naar de kust om frisse lucht te happen. Hier gaat het leven zijn gewone gang. De ouders naar het werk en de kinderen weer naar school: wij kennen in Nederland geen paasvakantie, maar tussen 30 april en 10 mei is er hier mei vakantie: Koninginnedag, Bevrijdingsdag zijn daarin de grote feest/herdenkingsdagen. Terwijl ik dit schrijf – 08.17 uur – breekt de zon door. We gaan genieten van een fraaie lentedag. Foto; die genoot gisteren ook van de bloemen en het zonnetje.

Misschien is dit wel de kip, die vorig jaar de dans ontsprongen is en niet als gekookt of gebakken ei is verorbert. Trots staat zij nu te pronken tussen de bloemen in versteende pracht.