Wij hoeven ons geen zorgen te maken; de Belgen komen er aan. Met zout wel te verstaan: samen met Rotterdam is Den Haag er in geslaagd strooizout bij onze zuiderburen te kunnen kopen. 50 ton is al geleverd en de komende dagen komt er nog eens 500.000 kilo bij.
‘U hoeft zich geen zorgen te maken’ zei gisteren de specialist tegen mij. “Kom over een jaar maar weer eens terug”. Het jaarlijkse bloedonderzoek heeft geen vreemde dingen aangetoond. Cholesterol: geen probleem; lever en nieren: geen probleem; psa: normale waarden. In mijn agenda staat de volgende datum: 06-01-2011, 14.10 uur. Een datum in de toekomst; een afspraak die ik waar wil maken. Foto: winter in de polder.

Tot nu toe heeft het internet weinig problemen van het winterweer. Misschien iets trager door het vele gebruik, maar over het algemeen verloopt het internetten  soepel, behalve met het seniorennet, dat geeft veel vertraging. Dat ligt misschien een stukje bij de servers, maar volgens mijn ook bij de blogs. Lange blogs geven vertraging door de virusscanners. Die virusscanners controleren iedere keer opnieuw de blogs op mogelijke onregelmatigheden. Samengestelde foto’s of grote bestanden worden iedere keer opnieuw gecontroleerd. Het is niet zo, dat een bestand alleen maar gecontroleerd wordt als het geplaatst wordt, maar ook iedere keer als het wordt bekeken. U merkt het zelf aan uw computer. Kleine bestanden verschijnen zeer snel, maar bij grotere bestanden moet je lang(er) wachten en staat je computer maar te werken zonder dat je een blog ziet verschijnen. En uiteindelijk komt dat blog er wel. Diegene, die het blog gemaakt heeft merkt dat zelf niet, maar wel diegene die het blog wil openen. Iedereen kan er aan meewerken om het belogen soepel te laten verlopen door bijvoorbeeld het gastenboek en/of het reageerbestand regelmatig(dagelijks) op te schonen, of door foto’s in lage resolutie of kleiner formaat te plaatsen. Als we allemaal ons blogstraatje schoon houden, dan kunnen we allemaal plezanter door bloggenland wandelen. Foto: zo maar een plaatje uit de polder.

Geen sneeuw? Dan gaan we toch de sneeuw zoeken. Scheveningen is sneeuwvrij, maar op een paar kilometer afstand ziet de wereld er nog uit als een sneeuwlandschap. Na het laboratorium wat bootschappen gedaan en daarna een tochtje door de polder. De wegen waren goed berijdbaar, ook de kleinere verbindingsweggetjes in de polder. Schaatsers, die hard moesten werken om vooruit te komen op het fondantijs. Wandelaars, die voorzichtig voortschuifelden over de bevroren ondergrond en boerderijen  die zich verscholen in winterse stilte. We hebben er van genoten.

Ik moet eerst even naar het ziekenhuislaboratorium voor bloedonderzoek. De jaarlijkse gang van zaken. Het ziekenhuis is niet zo ver verwijderd van onze woonstede. Ik pak dus maar even de fiets en ga er ras naar toe. Ik heb me dik aangekleed, want op een nuchtere maag voelt de kou erger dan na een goed ochtendontbijt. Maar ik moet nuchter verschijnen. Ik zal maar een appel meenemen voor onderweg terug om de eerst honger te stillen. Straks weet ik hoe koud het buiten was. Foto: onze voormalige parochiekerk. Nu is die definitief gesloten. Foto gemaakt op 2 januari, toen er nog sneeuw laag. Nu ligt er sinds 3 januari geen sneeuw meer in Scheveningen.

Alleen de beddenlakens zijn wit. De laatste dagen hebben wij in Scheveningen geen sneeuw gehad en dan bedoel ik sneeuw, die blijft liggen. Natte sneeuw in combinatie met regen is er wel af en toe geweest. Ook van erge kou hebben wij niet hoeven te lijden. Wat wil je ook: wij hebben een voetbad van omstreeks zeven graden in de plus vlak voor ons liggen. En als het zonnetje even wil, dan kunnen we nog bruin worden ook. Deze week is de laatste week van Cool Ice. Aanstaande zondag sluit het evenement. Dan wordt ons plein weer geruimd en hebben we weer een kale vlakte voor het appartement. De gemeente moet het maar snel een aangenamer aanblik geven. Foto: een nachtje slapen in een ijskamer? Het kan nog deze week bij Cool Events. Brrrrr..

Morgen,5 januari 2010, komt de zon één minuut eerder op. De dagen gaan nu echt lengen. Ze lengden al wel, maar dat was in de avond. De dag is nu nog minder dan acht uur, maar vanaf 8 januari hebben we weer de achturige dag. En “als de dagen lengen, gaat de winter strengen” is een oude Nederlandse weerspreuk. Maar ik hoop dat “langere dagen gaan de kou verjagen”; voor mij is de winter al lang genoeg geweest. Ik kijk al weer uit naar de voorjaarsbloemen. En die komen deze maand er zeker aan; nog wel kasprodukten, maar lang zal het niet meer duren voor de sneeuwklokjes ons de lente komen aankondigen. Foto: 21 januari 2009, de lente kondigde zich al weer aan.

Even wat anders. Een fleurig plaatje, genomen in de haven van Scheveningen. Vaak liggen er maar weinig schepen in de haven. Buitengaats moet er gewerkt worden. Maar op zon- en feestdagen is er weinig bedrijvigheid in de haven. Dan wordt er gerust. Deze foto maakte ik op nieuwjaarsdag.

Het is een heldere ochtend hier. De straten zijn sneeuwvrij. Het zal wel fris zijn buiten. Spoedig zal de zon verschijnen en wie weet wordt het een fraaie winterdag.Met een matige bries zal het buiten wel  koud aanvoelen. De verwarming maar een graadje hoger, dan blijft het binnen in ieder geval aangenaam. En met een lekkere borrel er bij, zullen we het wel uit kunnen houden. Sommige mensen zullen zeggen: maar dat glas is al half leeg, dat zijn dan de pessimisten, ik vind dat hij nog meer dan half vol zit. Ik moet zuinig aan doen vandaag: ik drink maar één glaasje… alleen vul ik het af en toe bij.

Ondanks het minder fraaie weer besloot ik toch maar om een wandeling door duin en langs strand te maken: anderhalf uur genieten. Bij zee gekomen zag ik plotseling een figuur in het water weg duiken: een zeemeerman, de zeemeermin verstopte zich in het wollige schuim van de zee. Natuurlijk werd de meerman vastgelegd op mijn beeldscherm. Ik kreeg het  er koud van en nu ik er over schrijf trillen mijn vingers nog steeds van de kou.

Het is weer een witte wereld om ons heen. De vuuwerkrestanten zijn bedekt met een ongeveer 2 centimeter sneeuwdeken. Gisteren begon het nieuwe jaar met veel vuurwerk en jammer genoeg ook weer onregelmatigheden door publiek, dat zich te buiten ging. Aanpakken moeten ze die lui. Waarom moet een vreugdefeest iedere keer weer verstoord worden door een stel raddraaiers. Ongeveer 8.600 durfals waagden zich op de eerste dag van het jaar in het koude Noordzeewater. Ik was wel op het strand, waar het echt koud was. De gevoelstemperatuur lag rond -6 graden. De krant schrijft wel, dat de temperatuur van de lucht +4 graden was, maar wij op het strand wisten wel beter. Met ‘kauwe klauwe’ toch maar wat foto’s geschoten. Foto: een paar verdwaalde pinguïns, lachend, maar bibberend van de kou, zijn net aangespoeld op het Scheveningse strand.

.

Een paar dagen geleden  vond ik in mijn schoenendoos de nieuwjaarswens van mijn broer Jan. Het wensje is getypt eind 1935. Tegenwoordig zijn onze wensen minder uitvoerig. Maar ik vond het leuk om deze wens nu aan u over te brengen.

Lieve Ouders,

Zalig Nieuwjaar, lieve Vader!
     Zalig Nieuwjaar, lieve Moe!
‘k Kom op deze mooie morgen
    ’t Eerst van allen naar U toe;
‘k Wensch U alle vreugd en zegen,
    Wat U harte maar begeert;
‘k Vraag dat O.L.Heertje
    Alle zorgen van U weert!

Ezeltje rijden; dat was het hoogtepunt van een bezoek aan Scheveningen. De laatste ezeltjes zijn al lang geleden vertrokken. Misschien waren er nog een paar in de vijftigerjaren van de vorige eeuw. Ik kan me de ezeltjes nog herinneren. Maar of ik zelf op zo een ezeltje gezeten heb, dat weet ik niet meer. Nu resten mij alleen nog maar de oude foto’s en/of prenten. De Belg Mars heeft zo een ezeltje in een tekening vastgelegd, maar dat is al meer dan honderd jaar geleden. Toch kan ik me daar iets van voorstellen. Seinpost ligt op de achtergrond. Dat fraaie gebouw is ook al verdwenen. Door slopershamers neergehaald. Ook verleden tijd.  

Op 1 januari, 12.00 uur, 2010, in Scheveningen zal het startsein gegeven worden voor de Nieuwjaarsduik in zee. Een traditie sinds 1960 in Scheveningen. Één ding kan dit evenement nog in de weg staan: de kou. De weervoorspellers zien het een beetje zwart in, maar zelfs als de temperatuur onder nul is(niet teveel natuurlijk) gaat de officiële duik door. In 2007 is de duik niet doorgegaan, maar dat was niet vanwege de temperatuur, maar vanwege verraderlijke stromingen en die zijn gevaarlijker dan kou. Tienduizenden mensen zullen zich op nieuwjaarsdag naar het strand spoeden; niet alleen stoere duikers(m/v), maar ook bezoekers: de zeeduik op deze dag is hét evenement in Scheveningen. Foto: niet in de badpakken van vroeger, zoals op de tekening van de Belgische illustrator Mars, maar wel in allerlei ludieke uitrustingen.

In 1897 verbleef de Belgische illustrator Maurice Charles Mathieu Bonvoisin enige tijd in Scheveningen. Hij maakte daar diverse schetsen van het strandleven. Omstreeks 1903 verscheen een boekwerk van hem onder de naam Scheveningen par Mars. Dit boek kreeg ik een paar dagen geleden van een bevriende relatie. De naam Mars is het pseudoniem van de heer Bonvoisin, die leefde van 1849-1912. Het boek werd uitgegeven door:  La Haye, Belinfante Frères, Libraires-Éditeurs en gedrukt bij: Imprimerie J.-E. Goossens, Bruxelles-Lille-Paris. Foto: titelpagina van Scheveningen par Mars.

Even een geruststellende mededeling: de verlichting op ons plein doet het weer. Gisteravond ging de verlichting weer aan. Oorzaak van de storing niet bekend. We blijven nog even in kerst- en ijsstemming. Vandaag begint de verkoop van vuurwerk. Zestig à vijfenzestig miljoen euro zal de komende dagen de lucht in gaan. Ik koop geen vuurwerk: dat vind ik weggegooid geld. Één lichtflits en weer een paar euro armer. Maar er zijn ook veel mensen, die aan vuurwerk plezier beleven. Het is hun gegund. Het is wel een fraai gezicht als je vanaf ons balkon naar de stad kijkt. Ik hoop wel op een heldere nacht; dan is het vuurwerk mooier. Foto: de voorbereidingen ter verbetering van de zeewering zijn al in volle gang. Op de achtergrond de Maasvlakte.

In de loop van de ochtend werd het weer wat beter. De wind viel weg en het weer gaf me een lentegevoel. Na de fitness ben ik naar buiten gegaan om van het weer te genieten. Het liep al tegen vieren, toen ik bijgevoegde foto maakte.

Vanmorgen waren de lichtjes op het plein voor ons appartement gedoofd. Gisteren manoeuvreerde een grote truck met een nog grotere oplegger over ons plein. Vol bewondering keek ik toe hoe die chauffeur  zijn wagen langs de verlichte bomen leidde. Hij heeft er maar een paar uur gestaan; om 21.00 uur was deze reclameauto(want dat was het) weer vertrokken. De bomen staan er nog, maar helaas zijn nu de lampjes uit. Domme pech, vandalisme of gewoon een technische storing?  In de loop van de dag zullen we het wel merken.

We zijn ijsvrij, maar hebben geen ijsvrij. En het ziet er ook niet naar uit, dat de kinderen morgen ijsvrij krijgen. Het begrip ijsvrij had vroeger voor de schoolkinderen een aparte betrekenis. Als het een paar dagen hard gevroren had, dan kregen de kinderen soms een paar uurtjes vrijaf van de schoolmeester om op het ijs te spelen of te schaatsen. Die paar uurtjes vrijaf, werd dan ijsvrij genoemd. Deze kinderen op het ijs genieten van een paar uurtjes rijden op het ijs. De foto is vandaag gemaakt.

We moeten weer even wennen aan de gewone dagen, hoewel wij nog een stukje kerststol bij het ontbijt weggewerkt hebben. Maar dat is ook het laatste restje. In Nederland zijn de kerstdagen officieel genoteerd als een witte kerst: in de Bilt heeft de sneeuw twee dagen als een vlekkeloos wit tapijt gelegen. Hier in Scheveningen niet. Op tweede kerstdag heb ik helemaal geen sneeuw gezien; nu lieg ik geloof ik want bij de haven heb ik gisteren nog een berg je sneeuw gefotografeerd(zie foto). Maar het leven gaat ook zonder sneeuw zijn gewone gang. Foto: 2e kerstdag 12.05 uur.