Even wat anders. Een fleurig plaatje, genomen in de haven van Scheveningen. Vaak liggen er maar weinig schepen in de haven. Buitengaats moet er gewerkt worden. Maar op zon- en feestdagen is er weinig bedrijvigheid in de haven. Dan wordt er gerust. Deze foto maakte ik op nieuwjaarsdag.

Het is een heldere ochtend hier. De straten zijn sneeuwvrij. Het zal wel fris zijn buiten. Spoedig zal de zon verschijnen en wie weet wordt het een fraaie winterdag.Met een matige bries zal het buiten wel  koud aanvoelen. De verwarming maar een graadje hoger, dan blijft het binnen in ieder geval aangenaam. En met een lekkere borrel er bij, zullen we het wel uit kunnen houden. Sommige mensen zullen zeggen: maar dat glas is al half leeg, dat zijn dan de pessimisten, ik vind dat hij nog meer dan half vol zit. Ik moet zuinig aan doen vandaag: ik drink maar één glaasje… alleen vul ik het af en toe bij.

Ondanks het minder fraaie weer besloot ik toch maar om een wandeling door duin en langs strand te maken: anderhalf uur genieten. Bij zee gekomen zag ik plotseling een figuur in het water weg duiken: een zeemeerman, de zeemeermin verstopte zich in het wollige schuim van de zee. Natuurlijk werd de meerman vastgelegd op mijn beeldscherm. Ik kreeg het  er koud van en nu ik er over schrijf trillen mijn vingers nog steeds van de kou.

Het is weer een witte wereld om ons heen. De vuuwerkrestanten zijn bedekt met een ongeveer 2 centimeter sneeuwdeken. Gisteren begon het nieuwe jaar met veel vuurwerk en jammer genoeg ook weer onregelmatigheden door publiek, dat zich te buiten ging. Aanpakken moeten ze die lui. Waarom moet een vreugdefeest iedere keer weer verstoord worden door een stel raddraaiers. Ongeveer 8.600 durfals waagden zich op de eerste dag van het jaar in het koude Noordzeewater. Ik was wel op het strand, waar het echt koud was. De gevoelstemperatuur lag rond -6 graden. De krant schrijft wel, dat de temperatuur van de lucht +4 graden was, maar wij op het strand wisten wel beter. Met ‘kauwe klauwe’ toch maar wat foto’s geschoten. Foto: een paar verdwaalde pinguïns, lachend, maar bibberend van de kou, zijn net aangespoeld op het Scheveningse strand.

.

Een paar dagen geleden  vond ik in mijn schoenendoos de nieuwjaarswens van mijn broer Jan. Het wensje is getypt eind 1935. Tegenwoordig zijn onze wensen minder uitvoerig. Maar ik vond het leuk om deze wens nu aan u over te brengen.

Lieve Ouders,

Zalig Nieuwjaar, lieve Vader!
     Zalig Nieuwjaar, lieve Moe!
‘k Kom op deze mooie morgen
    ’t Eerst van allen naar U toe;
‘k Wensch U alle vreugd en zegen,
    Wat U harte maar begeert;
‘k Vraag dat O.L.Heertje
    Alle zorgen van U weert!

Ezeltje rijden; dat was het hoogtepunt van een bezoek aan Scheveningen. De laatste ezeltjes zijn al lang geleden vertrokken. Misschien waren er nog een paar in de vijftigerjaren van de vorige eeuw. Ik kan me de ezeltjes nog herinneren. Maar of ik zelf op zo een ezeltje gezeten heb, dat weet ik niet meer. Nu resten mij alleen nog maar de oude foto’s en/of prenten. De Belg Mars heeft zo een ezeltje in een tekening vastgelegd, maar dat is al meer dan honderd jaar geleden. Toch kan ik me daar iets van voorstellen. Seinpost ligt op de achtergrond. Dat fraaie gebouw is ook al verdwenen. Door slopershamers neergehaald. Ook verleden tijd.  

Op 1 januari, 12.00 uur, 2010, in Scheveningen zal het startsein gegeven worden voor de Nieuwjaarsduik in zee. Een traditie sinds 1960 in Scheveningen. Één ding kan dit evenement nog in de weg staan: de kou. De weervoorspellers zien het een beetje zwart in, maar zelfs als de temperatuur onder nul is(niet teveel natuurlijk) gaat de officiële duik door. In 2007 is de duik niet doorgegaan, maar dat was niet vanwege de temperatuur, maar vanwege verraderlijke stromingen en die zijn gevaarlijker dan kou. Tienduizenden mensen zullen zich op nieuwjaarsdag naar het strand spoeden; niet alleen stoere duikers(m/v), maar ook bezoekers: de zeeduik op deze dag is hét evenement in Scheveningen. Foto: niet in de badpakken van vroeger, zoals op de tekening van de Belgische illustrator Mars, maar wel in allerlei ludieke uitrustingen.

In 1897 verbleef de Belgische illustrator Maurice Charles Mathieu Bonvoisin enige tijd in Scheveningen. Hij maakte daar diverse schetsen van het strandleven. Omstreeks 1903 verscheen een boekwerk van hem onder de naam Scheveningen par Mars. Dit boek kreeg ik een paar dagen geleden van een bevriende relatie. De naam Mars is het pseudoniem van de heer Bonvoisin, die leefde van 1849-1912. Het boek werd uitgegeven door:  La Haye, Belinfante Frères, Libraires-Éditeurs en gedrukt bij: Imprimerie J.-E. Goossens, Bruxelles-Lille-Paris. Foto: titelpagina van Scheveningen par Mars.

Even een geruststellende mededeling: de verlichting op ons plein doet het weer. Gisteravond ging de verlichting weer aan. Oorzaak van de storing niet bekend. We blijven nog even in kerst- en ijsstemming. Vandaag begint de verkoop van vuurwerk. Zestig à vijfenzestig miljoen euro zal de komende dagen de lucht in gaan. Ik koop geen vuurwerk: dat vind ik weggegooid geld. Één lichtflits en weer een paar euro armer. Maar er zijn ook veel mensen, die aan vuurwerk plezier beleven. Het is hun gegund. Het is wel een fraai gezicht als je vanaf ons balkon naar de stad kijkt. Ik hoop wel op een heldere nacht; dan is het vuurwerk mooier. Foto: de voorbereidingen ter verbetering van de zeewering zijn al in volle gang. Op de achtergrond de Maasvlakte.

In de loop van de ochtend werd het weer wat beter. De wind viel weg en het weer gaf me een lentegevoel. Na de fitness ben ik naar buiten gegaan om van het weer te genieten. Het liep al tegen vieren, toen ik bijgevoegde foto maakte.

Vanmorgen waren de lichtjes op het plein voor ons appartement gedoofd. Gisteren manoeuvreerde een grote truck met een nog grotere oplegger over ons plein. Vol bewondering keek ik toe hoe die chauffeur  zijn wagen langs de verlichte bomen leidde. Hij heeft er maar een paar uur gestaan; om 21.00 uur was deze reclameauto(want dat was het) weer vertrokken. De bomen staan er nog, maar helaas zijn nu de lampjes uit. Domme pech, vandalisme of gewoon een technische storing?  In de loop van de dag zullen we het wel merken.

We zijn ijsvrij, maar hebben geen ijsvrij. En het ziet er ook niet naar uit, dat de kinderen morgen ijsvrij krijgen. Het begrip ijsvrij had vroeger voor de schoolkinderen een aparte betrekenis. Als het een paar dagen hard gevroren had, dan kregen de kinderen soms een paar uurtjes vrijaf van de schoolmeester om op het ijs te spelen of te schaatsen. Die paar uurtjes vrijaf, werd dan ijsvrij genoemd. Deze kinderen op het ijs genieten van een paar uurtjes rijden op het ijs. De foto is vandaag gemaakt.

We moeten weer even wennen aan de gewone dagen, hoewel wij nog een stukje kerststol bij het ontbijt weggewerkt hebben. Maar dat is ook het laatste restje. In Nederland zijn de kerstdagen officieel genoteerd als een witte kerst: in de Bilt heeft de sneeuw twee dagen als een vlekkeloos wit tapijt gelegen. Hier in Scheveningen niet. Op tweede kerstdag heb ik helemaal geen sneeuw gezien; nu lieg ik geloof ik want bij de haven heb ik gisteren nog een berg je sneeuw gefotografeerd(zie foto). Maar het leven gaat ook zonder sneeuw zijn gewone gang. Foto: 2e kerstdag 12.05 uur.

Vandaag even een korte wandeling samen met Annemiek gemaakt op de boulevard. Van binnenuit leek het best mooi wandelweer, maar eenmaal buiten viel het best tegen. Er staat hier op de kust een vrij straffen zuiden wind. Daarom maar weer snel omgekeerd en naar huis. Foto: deze maakt ik gister op de boulevard. Op de achtergrond Europoort.

In de meeste landen, waar kerstfeest gevierd wordt, is tweede kerstdag een gewone werkdag; net als de maandag na zondag. In Nederland is 2e Kerstdag een officiële feestdag; zo ook met Pasen en Pinksteren. Ik heb me wel eens afgevraagd hoe deze traditie is ontstaan is waarom deze traditie gehandhaafd wordt. Ik ben er nog steeds niet achter. In Nederland worden Kerstfeest, Pasen en Pinksteren door velen niet meer ervaren als  christelijke feestdagen. Kerstfeest lijkt steeds meer terug te gaan naar de oude Germaanse traditie van het midwinterfeest. Ook de moslims vieren in Nederland steeds vaker kerstfeest met kerstversiering en kerstboom. Dit jaar valt 2e Kerstdag toevallig op zaterdag, maar anders was in Nederland evenals in alle andere landen wel de beurs geopend. Vandaag zijn er in de winkelcentra hier en daar wel een paar winkels open, maar de grote warenhuizen blijven gesloten. In Scheveningen waren in de winkelpromenade gisteren alle winkels open en het was er druk. Voor mij loopt het  Kerstfeest door tot Driekoningen. Driekoningen was in ons gezin de dag, waarop de drie koningen vlak bij de kribbe geplaatst werden en ’s avond werd dan de kerststal weer opgeruimd tot het volgende jaar.

Ik was het plaatje niet vergeten: ik had het zelfs nog niet gemaakt. Maar ik wilde de dag beginnen met een wens. Daarom…

Zalig Kerstfeest,
Jojeux Noël,
Feliz Navidad,
Boas Festas,
Bon Nadal,
Fröhliche Weihnachten,
Merry Christmas,
Schéi Krëschtdeeg,
Noeliniz ve Yeni Yiliniz kutlu olsun.

Een witte kerst zal het wel niet worden; daarom maar een molen in een winterlandschap. De molen heet "De Salamander" en staat in Leidschendam. Foto gemaakt op 22-12-2009

De dag vóór Kerstmis. Vandaag de laatste voorbereidingen voor het grote feest. Kerstmis: het feest van Licht, Vrede en Liefde. Er moet gewerkt worden, er moet nog gewinkeld worden: morgen moet een feestdag worden. Toen ik jong was vierden wij thuis geen kerstavond: we gingen vroeg naar bed: we moesten de volgende morgen vroeg opstaan: om 5.00 uur gingen de mannen – vader en zonen – en om 7.00 uur ging dan moeder met de kleintjes naar de nachtmis. Mijn herinnering gaat terug naar 1944. De kerk zat stampvol, zowel in de eerste als in de tweede nachtmis. Om 9.00 uur kerstontbijt – daar hadden de mannen dan voor gezorgd – en om 11.00 uur koffie met een stukje banketstaaf. De parochie had voor een groot kerstpakket gezorgd: voor een gezin met negen kinderen komt heel wat kijken. Ondanks de oorlog vierden we feest in gezelligheid. Mijn vader vertelde het verhaal van twee soldaten, een Fransman en een Duitser, die in de loopgraven lagen en toen de klok twaalf sloeg midden in de nacht uit hun schuilplaats tevoorschijn kwamen en samen Stille Nacht, Heilige Nacht zongen.  Daarna zong mijn vader zijn favoriete kerstlied “Minuit, Chrétiens”.