Ik ben Loek en woon in Scheveningen. Ik ben geboren op 24/11/1934
golvende eindeloosheid ruimte en licht weerkaatst in de eeuwigheid
Gisteren is geschiedenis morgen is toekomst vandaag leven we maak er iets moois van
water, mist, regen, samengevloeid in één beeld tot verwondering
hoog in de lucht door vleugels gedragen ongekende verten
ik wil als mijn tijd gekomen is stil wegglijden in de eeuwigheid waar geen licht is en geen duisternis waar geen dag is en geen nacht is maar alleen de stilte van het tijdloos samen zijn
Alle korreltjes samen maken het strand
De nieuwe dag: je krijgt hem cadeau, maar je moet er zelf iets van maken.
ZEE EN WIND EN WOLKEN: SCHEVENINGEN, WAAR IEDEREEN WELKOM IS.
foto's en tekst: Loek de Koning. Als het werk gedaan is
Als het werk gedaan is
de zon achter de kim verdwenen is
de wereld verdwijnt in duisternis
de wijn in het glas geschonken is
er alleen de stilte van de avond is
dan hef ik het glas
op wat mij vandaag overkomen is.
31-10-2010
Halloween
In de Iers-Keltisch cultuur was 31 oktober de laatste dag van het jaar: de veldvruchten waren binnen en de avonden begonnen weer vroeg te vallen. Op 1 november zal het nieuwe Iers-Keltische jaar beginnen. Op de laatste dag van het jaar werd feestelijk afscheid genomen van het oude jaar; deze jaarwisseling ging gepaard met heidense gebruiken en was een doorn een doorn in het oog van de Engelse Kerk; daarom moest dit feest een gekerstend worden, zoals zoveel oude heidense praktijken; 1 november was in de katholieke Kerk het feest van Allerheiligen en wat was er mooier dan de avond daarvoor feestelijk te vieren: All Hallows Eve, later verbasterd tot Halloween. Foto: geen pmpoen, maar een beetje aangepaste granaatappel; alleen het hartje heb ik toegevoegd.
Toen ik gisteren mijn stukje schreef, was ik nog niet helemaal uitgeslapen; in plaats van langer schreef ik korter. Komende nacht kunt u een uurtje langer in bed blijven liggen. Ik houd niet van wakker liggen: voor mij zal het dan ook niet veel uitmaken. Vanavond ga ik gewoon op tijd naar bed en om zeven uur overmorgen zal ik gewoon met het goede been uit bed stappen. Mijn wekker schakelt niet automatisch terug naar de wintertijd: dat doe ik pas in de loop van de dag. Van dat uurtje voordeel maak ik een langere dag. Vroeg uit de veren in de zomertijd en in de avond met de wintertijd naar bed. Het is nu inmiddels half acht. Ik ga maar een kijken of de krant er al is. Foto: de regenboog verscheen al vroeg die dag: het was pas acht uur in de morgen en achter mij ontwaakte de ochtendzon.
De eerste dag na een lange vakantie zit er weer op. De koffers zijn leeg en kunnen voorlopig naar de berging. Voor de komende maanden hebben we geen vakantieplannen meer. November staat bijna voor de deur. Een maand van verjaardagen en een maand van steeds vroegere avonden. In de nacht van zaterdag op zondag wordt de klok een uur teruggezet. Een uurtje korter slapen dan. De zon komt dan op om 07.33 uur. Het paard van Sinterklaas staat al te trappelen. De etalages worden aangepast en zelfs de Kerstman komt hier en daar al om de hoek kijken. Op 10 november wordt onze tweeling 45 jaar. Wat vliegt de tijd. Foto: Zij moesten een paar dagen eerder vertrekken uit het hotel, maar zij waren ook een paar dagen eerder gekomen. Onze andere Belgische vrienden, Lucien, Suzan, Monica en Eddie stonden achter mij en dus niet op de foto.
Het weer zag er niet altijd even vrolijk uit. Nog al wisselend. Zon of bewolking met af en toe een bui. Heldere hemel met af en toe een paar knetterende donderslagen. Maar de temperatuur schommelde rond de 22 graden: in de schaduw gemeten. Dus toch wel aangenaam om lekker in het zonnetje te zitten of te liggen. De foto weerspiegelt het weer. Ondanks het wat matige weer hebben we ons toch best weer vermaakt met onze Belgische en Turkse vrienden/vriendinnen. Vandaag, de eerste dag thuis, was het gelijk weer aan de bak: de verwarmingsmonteur kwam de installatie controleren, het bankstel , dat we vlak voor de vakantie hadden besteld, werd afgeleverd en tot slot nog een verslagbijeenkomst van een vergadering van afgelopen maandag. Al met al weer een drukke dag.
Vandaag eerst uitpakken, de -mails bekijken, de reacties beantwoorden en de foto's uploaden. En daarna begint het oude leventje weer. Wel even wennen aan de temperatuur en de duisternis, maar in het weekend gaan de we tijd weer verzetten. Bij voorbaat iedereen bedankt voor de getoonde belangstelling en de reacties, maar ik zal iedereneen als het kan vandaag nog, persoonlijk bedanken. Nog geen plaatje dat komt straks wel weer.
We zitten bijna klaar om te vertrekken, maar moeten nog even wachten op de taxi, die ons omstreeks 12.30 uur naar vliegveld Schiphol zal brengen en dan zal na ongeveer drie uur het vliegtuig ons brengen naar ons vakantiehotel. Bijna ons tweede huis, want in dit hotel verblijven wij als sinds meer dan tien jaar. Goede wijn behoeft geen krans. Daar zullen we weer onze Belgische vrienden ontmoeten, die al een paar dagen eerder zijn vertrokken. We zullen Scheveningen even achter ons laten, het blog even vergeten, maar wel af en toe blijven bekijken en misschien daar af een toe een zonnige groet achterlaten. Foto: het zonnetje lokt nog maar een paar treden.
Deze morgen was de maan nog zichtbaar. Een smalle sikkel; overmorgen is het weer nieuwe maan. Maar dan zijn wij al met de noorderzon vertrokken en worden wakker in een ander bed, in een ander werelddeel. Nu is ze verdwenen. Achter de wolken. Toch is de zon al op, maar laat zich nog niet zien. Gisteravond, zo tegen zonsondergang, keek ik uit over de stad en zag iets, dat je in Scheveningen niet zo vaak ziet: een regenboog. Maar niet zo een gewone regenboog. Het was een bijna éénkleurige regenboog. Ik heb er een foto van gemaakt en laat u die nu zien. Misschien komt de zon ons nog verblijden; ik wens iedereen in ieder geval een fijne dag.
Na een stralende herfstzomerdag ziet het er voor vandaag minder fraai uit. Een bewolkte hemel en vanuit Frankrijk zijn nog meer wolken in aantocht. Maar één ding is gunstig, door de warme wind uit het zuiden zal het vandaag niet koud worden. Het wordt wel weer een drukke dag vandaag. Maar dat zijn de laatste momenten voor de vakantie. Mijn kalender voor 2011 is klaar en gaat naar de drukker. Vandaag is het de laatste dag voor de strandtenten. Afbreken en opslaan. Het seizoen is gedaan. Het strand is weer voor ons alleen, hoewel een natuurgenieter of een stille wandelaar natuurlijk altijd welkom is. Eind oktober beginnen ze weer met zandopspuiting. Dan is het strand weer even voor de meeuwen en de belangstellende fotograaf of vogelaar. Foto: de zee maakt iedere dag zijn eigen landschap.
Vandaag viert Leiden de dag, die een einde maakt aan een langdurig bezet door de Spaanse veldheer Valdez. De dijken van de polder waren door de Watergeuzen doorgestoken. De harde wind stuwde het polderwater richting Leiden en de bezetter moest met natte voeten afdruipen. Dat gebeurde in de nacht van 2 op 3 oktober 1574. Vandaag zal de zon schijnen: een bijzonder warme dag voor de tijd van het jaar. Met de Leidenaren zullen we er een fijne dag van maken. Foto: nog even genieten van een nazomerse dag.
Na een stralend begin van de oktobermaand kwam een depressie weer roet in het eten strooien. Mijn voornemen om mijn tuin weer op orde te brengen is letterlijk in het water gevallen. Schoffel en hark kunnen mij niet helpen om het onkruid in bedwang te houden. Gelukkig lijden de prei en de selderij niet veel onder deze omstandigheden. De bonen zijn al geoogst; de paar kolen, die aan de vraatzucht van de konijnen zijn ontkomen, heb ik al veilig gesteld. De aardbeien liggen te rotten. En de tuinbaas zal wel knorrig rondlopen, omdat de tuin er als verwaarloosd bij ligt. Misschien is het weer na mijn vakantie wat minder nat, zodat ik de tuin toch nog op tijd winterklaar kan hebben. De natuur doet wat zij wil. Aan haar streken zijn we overgeleverd. We hopen maar op een beter volgend jaar. Foto: duinkonijntjes hebben het dit jaar ook moeilijk.
En op de voorpagina van de krant staan drie lachebekkies: Rutte, Verhagen en de meest lachende derde Wilders. Nederland moet Nederlandser worden. Wat dat ook moge betekenen: nog meer bekrompen, nog meer meningen, of meer saamhorig? Dat laatste kan niet: dat is een begrip, dat in Nederland niet erg bekend is. Misschien meer Hollands: de provincies Noord-Holland, Zuid-Holland, Utrecht en Flevoland moeten als één Randstadbestuur gaan opereren. Ik heb daarvoor al een nieuwe naam: Randstad HUF. De H voor Holland, de U voor Utrecht en de F voor Flevoland. En de inwoners van die Randstad noemen we dan Randstadhufters. Laten we dat toch maar niet doen. Ach, we zullen het wel zien: eerst het CDA-congres nog. En als dat ja zegt, dan zal wel eerst het boerkaverbod komen en daarna het hoofddoekjesverbod, het hoedenverbod, het petjesverbond en wie weet ook nog het hoofdhaarverbod(hoofdhaar is toch ook een hoofdbedekker?). We kunnen nu wel sneren, maar misschien komt er toch ook nog iets goeds tot stand. Hoop doet leven. Als de kiezers maar niet gaan denken: “als ik dat had geweten, dan…”. Foto: herfst in de duinen; de kleuren vermengen zich; visie op de toekomst?
Wist u…en dan kunnen er heel veel vragen gesteld worden. En als ik deze vragen weet te beantwoorden met een “ja, dat wist ik” dan heb ik een verantwoord besluit genomen. Achteraf kan en hoef ik dan ook niet te zeggen: “dat heb ik niet geweten”. Maar al te vaak worden er besluiten genomen of een oordeel geveld, waarbij achteraf gezegd wordt: “aber das habe ich nicht gewusst”. Bijna een gevleugeld woord. En toch… toch worden er nog steeds veel besluiten genomen in de veronderstelling, dat bij een te nemen besluit vooraf voldoende en juiste informatie gegeven is. Ik kan niet alles weten en ik vertrouw er op, dat de verstrekte informatie goed is onderbouwd. En toch neem ik dagelijks een besluit of vel ik een oordeel, waarop ik achteraf moet zeggen: “als ik dat geweten had, dan had ik anders gereageerd”, gelukkig kan ik dan nog mijn excuus aanbieden en zeggen: “sorry, maar als ik dat geweten had dan…”. Foto: hiervoor hoef ik geen "sorry"te zeggen.
Vandaag de laatste foto uit de Ooijpolder. Hier genoten we van schoonheid en stilte. Gewoon een watertje langs de openbare weg. Een moment van meditatie. Vooral in ons dagelijkse leven hebben we vaak even die rust nodig: even kunnen ontsnappen aan de dagelijkse beslommeringen. Even niet denken of misschien juist denken aan ons zelf. U mag het zelf invullen. Vaak zijn we alleen met onszelf bezig en denken niet genoeg aan anderen. Soms denken we te veel aan de ander en te weinig aan ons zelf. Het juiste evenwicht in ons zelf; daar steven we toch allemaal na. Daar voor is de natuur zo mooi; ga eens wandelen in het bos, de polder of langs het strand. Luister een naar de wind in het gebladerte, naar de stilte in de polder of naar het eeuwige lied van de zee. Voor u vandaag een foto van schoonheid en stilte.
Deze plaatjes worden u nu in deze tijd van het jaar gratis aangeboden door de natuur. U hoeft maar om u heen te kijken en u kunt genieten van de prachtige herfstkleuren. Ga op een afstand van ongeveer één meter van een plant, boom of heester staan, kijk op het schermpje van u camera en maak de foto. De meeste camera’s van tegenwoordig stellen automatisch scherp. Wees niet bang om te fotograferen. Als het plaatje u niet bevalt, kunt u direct een nieuwe foto maken. De minder geslaagde foto kunt u eenvoudig wissen. Ook een fotograaf maakt van één object vaak meerdere opnames en maakt dan later pas de definitieve keuze. Proberen en geniet nog meer van het fraais, dat de natuur u te bieden heeft. Succes verzekerd. Alle plaatjes in de middenkolom kunt u aanklikken voor een vergroting.
Helaas kon ik gisteren mijn blogpostvakje niet beantwoorden. Redenen: drukte en moeilijke toegankelijkheid op seniorennet. Vandaag zal ik weer een poging doen om mijn post volledig af te handelen. Traagheid op het seniorennet wordt niet alleen veroorzaakt door sennet zelf, maar ook door een groot aantal zeer langzame blogs, waardoor bezoek van andere blogs ongunstig wordt beïnvloed. Snelheid op uw eigen blog heeft u voor een belangrijk deel in eigen hand: zorg voor niet te grote bestanden, zorg voor tijdig schoonmaken van uw postvak, geen blinkertjes in de kantlijn. Als we allemaal daar voor zorgen, wordt het seniorennet snel en krijgen we ook individueel meer bezoek. Met dit minder mooie weer hebben we misschien wat meer tijd om ons blog te kuisen. Foto: ook de natuur laat zien dat de herfst echt begonnen is.
Hoe het daar heette, dat ben ik vergeten. Maar niet ver van Ooij ligt deze kasteelboerderij. Links een deel van het oude kasteel. In het midden nog een stuk verdedigingsmuur met schietgaten en rechts een oude stal en duiventoren. Het is een privébezit, maar van de eigenaars mocht ik een kijkje nemen op hun terrein. Ook lag er nog een gedeelte van de oude slotgracht en een oude waterput. Het kasteel werd eind 18e eeuw door de Fransen gedeeltelijk verwoest en in de 19e eeuwdoor de eigenaar gesloopt. Alleen de gedeelten, die u nu op de foto ziet zijn gespaard gebleven. Met een klik op de foto ziet u een panoramische vergroting.
In de Ooijpolder is een groot bedrijf gevestigd. Daar wordt zand verscheept en op de kade liggen bergen gletsjerstenen. Wij waren dat terrein opgereden, omdat iemand ons verteld had, dat daar een nieuwe polderweg aangelegd zou worden. Dat bleek dus niet waar te zijn. Maar tussen die gletsjerstenen troffen we twee mannen aan: de ene lang, de ander klein: zo in de verhouding drie staat tot één. De ene was kunstschilder en de kleine uitvoerend kunstenaar. Na een lang gesprek maakten wij aanstalten om weer verder te rijden, maar toen pakten die twee drie trommels uit de auto en begonnen te spelen. Ritmisch tromgeroffel met de vingers. Aangenaam om te horen. Ik legde ze vast op een plaatje. Foto: het bewuste tweetal.
We zijn weer in beeld. Na een mooie dag in de Ooijpolder bij Nijmegen weer terug op Scheveningen. Van regen hebben we weinig last gehad. Op de terugweg even een stevige bui, maar die was goed om het stof van de afgelopen dagen weg te spoelen. En nu er maar weer tegen aan tot de volgende vakantie. In de Ooijpolder was het woensdag en donderdag fraai weer om buiten te zijn. Afgelopen nacht regende het, maar vanmorgen ben, ik na een korte wandeling van een uur, droog teruggekomen voor het ontbijt en nu schijnt de zon weer op Scheveningen. Foto: zonsopgang boven de Waal.
Vandaag zijn we een dagje in de natuur: de Ooijpolder bij Nijmegen. Een dagje er tussen uit om van een andere omgeving en een andere natuur te genieten. Geen wandeling langs het strand vandaag, maar een wandeling door de ongerepte natuur. Alleen, want voor Annemiek is dat een veel te zware opgave. Zij heeft een leesboek mee en gaat lekker in de zon zitten lezen, en wie weet schuift er wel iemand bij op de bank en kunnen dan lekker kwebbelen. Annemiek geniet graag van een zonnetje en een open natuur. Morgen zijn we weer terug op ons honk. Over twee weken gaan genieten van een lange vakantie in zonnige contreien. Foto: iedereen mag een bloempje plukken.
Nog te vroeg om de krant te halen. Die komt pas omstreeks 07.00 uur. We gaan vandaag weer van een mooie dag genieten. Een dag om buiten te zijn en even het huis te ontvluchten. De polder in om van de mooie luchten te genieten. Langs het strand wandelen kan bijna iedere dag. Dus van even niet. Gisteravond stond een reebok me in de duinen aan te staren met zijn grote reebruine ogen. Hij bleef rustig staan ook toen ik mijn camera op hem richtte. En uiteraard heb ik hem geportretteerd. ’s Avonds is het altijd stil in de duinen, slechts een enkele wandelaar of een trimmer. De dieren komen dan ook wat dichter bij en de konijntjes zitten dan rustig aan het gras te knabbelen. Dit jaar heb ik weinig vossen gezien, maat misschien komen die nog als de nachten wat langer worden. Ik wens iedereen een fijne dag. Foto: de reebok.
