Ik ben Loek en woon in Scheveningen. Ik ben geboren op 24/11/1934
golvende eindeloosheid ruimte en licht weerkaatst in de eeuwigheid
Gisteren is geschiedenis morgen is toekomst vandaag leven we maak er iets moois van
water, mist, regen, samengevloeid in één beeld tot verwondering
hoog in de lucht door vleugels gedragen ongekende verten
ik wil als mijn tijd gekomen is stil wegglijden in de eeuwigheid waar geen licht is en geen duisternis waar geen dag is en geen nacht is maar alleen de stilte van het tijdloos samen zijn
Alle korreltjes samen maken het strand
De nieuwe dag: je krijgt hem cadeau, maar je moet er zelf iets van maken.
ZEE EN WIND EN WOLKEN: SCHEVENINGEN, WAAR IEDEREEN WELKOM IS.
foto's en tekst: Loek de Koning. Als het werk gedaan is
Als het werk gedaan is
de zon achter de kim verdwenen is
de wereld verdwijnt in duisternis
de wijn in het glas geschonken is
er alleen de stilte van de avond is
dan hef ik het glas
op wat mij vandaag overkomen is.
25-09-2010
ritmisch tromgeroffel
In de Ooijpolder is een groot bedrijf gevestigd. Daar wordt zand verscheept en op de kade liggen bergen gletsjerstenen. Wij waren dat terrein opgereden, omdat iemand ons verteld had, dat daar een nieuwe polderweg aangelegd zou worden. Dat bleek dus niet waar te zijn. Maar tussen die gletsjerstenen troffen we twee mannen aan: de ene lang, de ander klein: zo in de verhouding drie staat tot één. De ene was kunstschilder en de kleine uitvoerend kunstenaar. Na een lang gesprek maakten wij aanstalten om weer verder te rijden, maar toen pakten die twee drie trommels uit de auto en begonnen te spelen. Ritmisch tromgeroffel met de vingers. Aangenaam om te horen. Ik legde ze vast op een plaatje. Foto: het bewuste tweetal.
We zijn weer in beeld. Na een mooie dag in de Ooijpolder bij Nijmegen weer terug op Scheveningen. Van regen hebben we weinig last gehad. Op de terugweg even een stevige bui, maar die was goed om het stof van de afgelopen dagen weg te spoelen. En nu er maar weer tegen aan tot de volgende vakantie. In de Ooijpolder was het woensdag en donderdag fraai weer om buiten te zijn. Afgelopen nacht regende het, maar vanmorgen ben, ik na een korte wandeling van een uur, droog teruggekomen voor het ontbijt en nu schijnt de zon weer op Scheveningen. Foto: zonsopgang boven de Waal.
Vandaag zijn we een dagje in de natuur: de Ooijpolder bij Nijmegen. Een dagje er tussen uit om van een andere omgeving en een andere natuur te genieten. Geen wandeling langs het strand vandaag, maar een wandeling door de ongerepte natuur. Alleen, want voor Annemiek is dat een veel te zware opgave. Zij heeft een leesboek mee en gaat lekker in de zon zitten lezen, en wie weet schuift er wel iemand bij op de bank en kunnen dan lekker kwebbelen. Annemiek geniet graag van een zonnetje en een open natuur. Morgen zijn we weer terug op ons honk. Over twee weken gaan genieten van een lange vakantie in zonnige contreien. Foto: iedereen mag een bloempje plukken.
Nog te vroeg om de krant te halen. Die komt pas omstreeks 07.00 uur. We gaan vandaag weer van een mooie dag genieten. Een dag om buiten te zijn en even het huis te ontvluchten. De polder in om van de mooie luchten te genieten. Langs het strand wandelen kan bijna iedere dag. Dus van even niet. Gisteravond stond een reebok me in de duinen aan te staren met zijn grote reebruine ogen. Hij bleef rustig staan ook toen ik mijn camera op hem richtte. En uiteraard heb ik hem geportretteerd. ’s Avonds is het altijd stil in de duinen, slechts een enkele wandelaar of een trimmer. De dieren komen dan ook wat dichter bij en de konijntjes zitten dan rustig aan het gras te knabbelen. Dit jaar heb ik weinig vossen gezien, maat misschien komen die nog als de nachten wat langer worden. Ik wens iedereen een fijne dag. Foto: de reebok.
Er hangt een stevig mist. Vannacht scheen de maan aan een bijna wolkeloze hemel. Maar nu geen maan en geen zon. De zon komt nog wel. Het is per slot van rekening Prinsjesdag en dan schijnt de zon altijd, maar niet altijd de hele dag. Gisteren met het oefenen van de paarden op het strand was het weer ook niet mooi, maar later op de dag scheen toch weer de zon. Ik denk dat na zonsopkomst de mist snel zal verdwijnen. Gisteren heb ik vanaf het Van der Valk restaurant op de Pier foto’s mogen maken van de oefening op het strand, die voor het eerst vlak voor het Kurhaus plaatsvonden. Het Kurhaus is op de foto niet te zien. Wel de paarden, soldaten en toeschouwens.
SeniorenNet Live op de Actief50-beurs 15, 16 en 17 oktober 2010. Plaats Genk. Waar ligt Genk vraag je je dan af. Even zoeken en ja hoor: op bijna 220 kilometer van af Scheveningen. Wel een beetje ver. Op één dag bijna 450 kilometer via het drukke Nederlandse wegennet is op mijn leeftijd toch een beetje te veel gevraagd. Maar dat zou natuurlijk te ondervangen zijn door een overnachting ter plaatse. Maar een tweede bezwaar is: ik ben dan op vakantie in Turkije en geniet van dat gastvrije land, het heerlijke eten, de zon en de prachtige natuur. Neen, niet dit jaar. Misschien een ander jaar en dan een stukje dichterbij: Turnhout of Baarle-Hertog/Nassau en dan niet tijdens mijn vakantie. Maar ik vind het wel een sympathiek initiatief. Foto: morgen Prinsjesdag, vandaag afrijden van de paarden op het strand.
Terwijl een aantal bloggers zich amuseerde in Antwerpen, liep ik door Scheveningen en zag op het plein voor het Kurhaus aan de voet van het standbeeld van Wim Kan en Corrie Vonk vier grote softijsjes zitten en daar achter vier smekkende monden van vier in herfstkleding gestoken vrouwen, die vermoeid even van een korte rustpauze genoten. Een zonnig gezicht op een zonnige herfstzaterdag. Ze hadden er geen bezwaar tegen, dat ik ze opborg in mijn camera. Ik beloofde wel een e-mail met de foto’s te sturen en dat heb ik dan ook gedaan. Ik liep door, omdat ik foto’s moest maken in het museum Beelden aan Zee. Maar daar vertel ik later nog over.
Ik wens alle bloggers, die vandaag deelnemen aan de blogmeeting in Antwerpen een heel fijne, gezellige dag. Elkaar ontmoeten is altijd een feest. Jammer genoeg kunnen we er vandaag niet bij zijn. Misschien het volgende jaar weer. Deze dag lijkt niet alleen een mooie dag voor de bloggers, maar ook voor veel andere mensen een mooie dag te worden. In het zuidelijke deel van Nederland en voor heel België zal het een mooie nazomerse dag worden. En ook voor de komende dagen wordt, behoudens een enkel buitje hier en daar een toch nog fraaie nazomer te worden. We hopen dat de weervoorspellers het dit keer bij het goede eind hebben. Foto: eigenlijk een mislukte foto. Maar toch charmant met al die voorbijlopende figuurtjes en op de achtergrond de belofte voor een mooie dag. Klik op het fotootje voor een vergroting.
Wij kunnen er van meepraten. Gisteren was ik met een aantal mensen voor een rondleiding in de vuurtoren van Scheveningen. Interessant. Uitleg over de vaarwegmarkeringsdienst, over het ontstaan en de bedoeling van vuurtorens, over de ontwikkeling van de verlichtingssystemen. En natuurlijk over het fantastische uitzicht vanaf de trans. Er stond daar boven een stevige wind, maar we werden nog niet uit ons jasje geblazen. Wat een fantastisch uitzicht heb je daar. Daar zie je en daar proef je Scheveningen. En voor de gelegenheid werden ook de lichten ontstoken. Foto: het vuurtoren licht vanaf onder bekeken.
Als je in Scheveningen aan de mensen, of het nu bezoekers of bewoners zijn, vraagt naar de betekenis van pierewaaien, dan kijken ze je aan of je een zonderling bent. Lekker over de boulevard of langs het strand wandelen of lekker uitwaaien op de Scheveningse pier. Ze hebben wel een beetje gelijk. Maar ze weten niet dat pierewaaien niets te maken heeft met de Scheveningse pier of welke pier dan ook. Maar het woord is afgeleid van het Russische woord “pirovat” en dat betekent ‘feesten, fuiven’.aan de zwier gaan of zoals bij Stijn Streuvels: doelloos ergens vertoeven: “hij bleef daar wat pierewaaien met de ellebogen op de dis”. En of je dat nu op het strand, de boulevard of waar dan ook elders doet, het is altijd een prettige bezigheid. Geniet van de dag en ga wat pierewaaien. Goed voor geest en lichaam. Foto: ook in deze tijd van het jaar zijn de duinen een fijne plaats om te pierewaaien.
De wind heeft zich vannacht niet laten bedwingen. Krachtig vanuit het noordwesten. Maar heeft wel de regenwolken weggevaagd. In het oosten begint de dag met een heldere hemel. Het duurt nog ruim een half uur eer de zon opkomt. Maar hij komt op. De dag begint in ieder geval zonnig. Maar of de zon ons de hele dag zal vergezellen, blijft een vraag. We gaan in ieder geval starten met een zonnige ochtend. De morgenstond heeft goud in de mond. Woensdag 15 september we zijn weer op de helft van de maand en over 8 dagen begint de echte herfst: 23 september 05.09 uur. Wij hopen de zomer nog met een paar weken te verlengen: op 6 oktober begint voor ons een hopelijk zonnige vakantie. Geniet van de zon, geniet van het leven. Foto: zweven als een meeuw
De tramrails op het plein moeten regelmatig onderhoudenworden. Vooral de bochten en de wissels vragen regelmatig aandacht. Dit onderhoud kan niet overdag worden uitgevoerd, maar kan alleen uitgevoerd worden als er geen trams van dat traject gebruik maken. En die tijd is maar heel kort. Op een doordeweekse dag tussen 02.00 tot 05.00 uur. In het weekend twee uur langer. In het donker moet er toch snel en accuraat gewerkt kunnen worden. Dat vraagt veel precisie en planning. Uiteraard kan het overlast geven. Maar we zijn tijdig gewaarschuwd. Er is voor gezorgd dat de overlast tot een minimum wordt beperkt. Soms sta ik in de nacht even achter het raam te kijken naar die werkzaamheden. Kort geleden maakte ik bijgevoegd foto.
We hadden vroeger maar één klok in het huis. Die klok hadden mijn ouders gekregen als huwelijksgeschenk in 1930. Een klok die ieder uur en halfuur sloeg. Het was een eenvoudige klok, niet zo een met een’ big ben’ slagwerk. Tegenwoordig kom je die klokken niet veel meer tegen. Met de digitalisering is ook het slagwerk in de klok verdwenen. Maar bij mij hangt nog altijd een klok, die de hele uren slaat: een zogenaamde comtoise. Ik heb het slag werk zo afgesteld, dat de herhaling op het hele vervalt en ook het halve uur. Storend voor de buren. Als vroeger de klok sloeg repeteerde mijn moeder vaak het volgende versje(schietgebedje): “De klok die slaat De tijd vergaat. Verlos, o heer, al in dit uur Een zieltje uit het vagevuur.” Daar dacht ik aan, toen vannacht de klok twee uur sloeg. Foto: deze klok in Hulst speelt nog ieder (half)uur een melodietje.
De nacht begint langzaam dag te worden. De lucht is grijs. Een goede dag om bij iemand op visite te gaan. Geen weer voor een ochtendommetje; dat zal wel een avondwandeling worden. De verwachting is, dat in de loop van de middag de dag er wat vrolijker uit zal gaan zien. En morgen? Morgens wordt het maandag, dat is zeker; maar hoe het weer er dan uit zal zien…? De herfst is vroeg begonnen met af en toe toch nog een paar fraaie dagen. Begin oktober vluchten we naar zonniger gebieden. Daarom vandaag een zonnig plaatje.
Weer helemaal terug op het oude nest. In de oude vertrouwde gezellige omgeving. Mijn blog op seniorennet.nl heb ik afgesloten. De redenen waarom kunt u daar nog lezen. Ik heb nu ook wat meer tijd over voor dit blog: ik wil mijn vrienden niet verliezen. Het was leuk geprobeerd, maar twee vrijwel identieke blog in een zelfde taal met slechts het verschil in .be en .nl lijkt geen levensvatbaar idee. Vandaag is de dag begonnen met een oplichtende horizon. Dat zal dus wel eens een fraaie dag kunnen worden. Mooi weer voor de Open Monumenten Dag in Nederland. Op veel plaatsen kunnen vandaag monumenten worden bezocht, die op andere dagen niet voor het publiek zijn opengesteld. Veel mensen maken hier gebruik van. Een leerzame dag, om op die manier iets meer van je eigen cultuur te kunnen leren.
Gistermiddag had ik een bespreking met een man, die ik kende van de ouderenfitness, maar die wegens ziekte een tijdje uit het gezichtsveld was. Het was een leuke en hartelijke ontmoeting. Tijdens een tussendoortje kwam de leeftijd ter sprake. En zo kwamen wij op een heel opmerkelijke overeenkomst. Zijn naam is Leo, mijn doopnaam Leonardus, maar lange jaren was mijn roepnaam ook Leo. Hij is geboren in 1934, ik ook. De maand november, ik ook. De datum 25 en wederom ik ook. Maar achter die datum schuilt een verhaaltje. Ik werd geboren in de zeer vroege ochtend 00.05 uur van zondag 25 november; mijn vader en moeder hadden gehoopt op zaterdag,Mariadag. De bevriende huisarts, die bij de bevalling aanwezig was, heeft mijn ouders een plezier gedaan en op de geboorteverklaring, het tijdstip van mijn geboorte een paar minuten vervroegd naar 23.55 uur op zaterdag 24 november. En zo kwam ik in de late avond van 24 november administratief ter wereld. Op 26 november werd ik bij de burgerlijke stand ingeschreven als Leonardus Maria, geboren op 24 november 1934. Foto: nazomer.
Op 15 februari 2008 schreef ik op dit blog – bij herlezing zag ik een paar tekstfoutjes -: “We moeten ons nu toch (tot) hogere machten wenden en daarom bid ik ’s avonds op mijn blote knietjes: Ach Lieve Heer, laat de heer Norder met de norderzon vertrekken.” De Lieve Heer heeft mijn gebed verhoord, dacht ik: ik lees nu in de krant, dat de heer Norder(wethouder van Scheveningen: Marnix Norder) door de Stichting Hoogbouw, waarvan hij voorzitter is, is (inmiddels: was) uitgenodigd voor een werkbezoek aan Aboe Dhabi en Doebai. Het uitstapje van zes dagen kostte de lieve som van € 5.195; dit bedrag wil hij nu declareren bij de gemeente. Geestelijk verrijkt is hij teruggekomen. Ik dacht: de Lieve Heer heeft mijn gebed verhoord. Echter de Lieve Heer heeft zich vergist en Norder de verkeerde richting uitgestuurd. Van mij mag de heer Norder nog steeds met de Norderzon vertrekken;(refrein: ach Lieve Heer...). Foto: de Lieve heer laat zich niet fotograferen en ik op mijn blote knietjes, dat wil ik niemand aandoen; dus geen foto vandaag op dit blog wel bij .nl/loek.
De weerkundigen hebben Nederland omgekeerd. Want volgen de weerkundigen zal het regenen in het oosten van het land en wij zitten hier in het westen met de regen. Ze zullen wel een foutje in hun optimisme hebben gemaakt. Ik zal het land maar weer omkeren en denken in grootschaligheid: als we de zee er bij betrekken, dan schuiven we van zelf een eindje op. In ieder geval gaan we van deze dag weer een dag van ons leven maken. Opgewekt vooruitzien. Foto: Nederland waterland, maar niet overal.
Na een langdurig ziekbed is mijn zwager Henk, echtgenoot van Thea, afgelopen donderdag overleden. Vandaag begeleiden we hem naar zijn laatste rustplaats. Toch is er geen droefenis in mij: ik denk dat hij er vrede mee had. En ook mijn zus Thea, wel bedroefd, maar ook ontspannen, omdat Henk nog meer leed is bespaard. Ik weet niet wat er na de dood is, maar toch zeg ik: “Tot ziens, Henk. Je bent pas echt dood, als ik je vergeten ben, en dat zal ik nooit doen. De herinnering aan jou blijft”. En Thea, jou wens ik veel sterkte. Het is koud en nat.Een donkere dag vandaag. Hopelijk klaart het in de loop van de dag nog op. Foto: stilte
