Ik ben Loek en woon in Scheveningen. Ik ben geboren op 24/11/1934
golvende eindeloosheid ruimte en licht weerkaatst in de eeuwigheid
Gisteren is geschiedenis morgen is toekomst vandaag leven we maak er iets moois van
water, mist, regen, samengevloeid in één beeld tot verwondering
hoog in de lucht door vleugels gedragen ongekende verten
ik wil als mijn tijd gekomen is stil wegglijden in de eeuwigheid waar geen licht is en geen duisternis waar geen dag is en geen nacht is maar alleen de stilte van het tijdloos samen zijn
Alle korreltjes samen maken het strand
De nieuwe dag: je krijgt hem cadeau, maar je moet er zelf iets van maken.
ZEE EN WIND EN WOLKEN: SCHEVENINGEN, WAAR IEDEREEN WELKOM IS.
foto's en tekst: Loek de Koning. Als het werk gedaan is
Als het werk gedaan is
de zon achter de kim verdwenen is
de wereld verdwijnt in duisternis
de wijn in het glas geschonken is
er alleen de stilte van de avond is
dan hef ik het glas
op wat mij vandaag overkomen is.
31-12-2010
De laatste dag van het jaar. Tyco ligt rustig naast mij. Hij is erg bang van vuurwerk: kwajongens hebben een paar dagen geleden vuurwerk vlak bij hem afgeschoten en daar is hij vreselijk van geschrokken. Misschien kan ik hem vandaag wat rustiger maken. Maar een eerste slechte ervaring is voor een hond heel vervelend. Met Annemiek gaat het goed. Het onderzoek in het ziekenhuis is goed verlopen en is erg meegevallen. We beginnen dus aan een goed nieuw jaar. Waarschijnlijk met veel vuurwerk. Dat mag vanaf vanmorgen 10.00 uur worden afgestoken tot vannacht 02.00 uur. En om 00.00 uur vanavond worden de vreugdevuren op het strand ontstoken. Tyco heeft honger, hij ligt mijn, maar nu zijn oude pantoffel op te vreten. Wij houden het vanavond liever bij een oliebol. Ik wens iedereen een heel gezellige oudejaarsavond en een goede start voor het nieuwe jaar. Foto: voor iedereen een goede afloop en een goede start.
Een vreemde gewoonte. En vooral op de overgang van oud naar nieuw. We letten op de grote wijzer van het uurwerk; de klok bepaalt wanneer het nieuwe jaar in gaat. En dan is het zo ver. De secondewijzer staat op 12 en dan beginnen we te tellen: één…bong, twee…bong. Maar we hebben niet in de gaten dat de secondewijzer al de eerste seconden van het nieuwe jaar heeft aangegeven. Buiten knallen de eerste donderslagen. Als u toevallig de televisie aan heeft staan, dag begint het aftellen twaalf seconden voor de slag van twaalf. En dat is juist. Mechanische klokken vallen af(dit is een technische term) op het moment dat een uurperiode(kwartier, halfuur, uur)beëindigd is. En dit afvallen stelt het slagwerk in werking. En de klok begint te slaan ongeveer één of twee seconden later. Bij de twaalfde slag zijn we dus al een heel eindje met het nieuwe jaar bezig. Niet te zwaar aan tillen: we wensen elkaar toch weer voor het hele jaar geluk tot de twaalfde slag van de klok op de jaarwisseling van 2011 en 2012. Ik wens iedereen een heel gelukkig en voorspoedig nieuw jaar en die paar seconden, ach…die vergeten we maar even. Proost. Gezondheid. Foto: hier geen donderslagen hier is er rust in de polder.
Vandaag even wat tijd om wat meer aandacht aan mijn blog te geven. Vooral even wat meer aandacht voor de bloggers, die reageerden. Die vallen makkelijk naast het bootje. Toch blijven ze me trouw bezoeken en ik hen ook, maar dan zonder berichtje achter te laten; gewoon tijdgebrek. Het gaat er toch niet om om alleen maar goede morgen te zeggen, plaatje achter te laten en dan weer weg te zijn. Soms reageer ik met een vraag, maar daar wordt niet op gereageerd; ik denk, dat er niet eens gelezen wordt wat er in het berichtje staat. Soms is het langs komen, weg wezen en hup weer gescoord: weer een bezoeker er bij vandaag. Ik wil niet zeggen, dat ik alle berichtjes lees; vaak wel. Maar de heel lange of gekopieerde berichten; daar ga ik fluks over heen. Maar de persoonlijke berichten lees ik vaak wel. Zo beleefd iedereen op zijn eigen wijze het blog. Genoeg gekletst. Ik moet ook nog andere blogs bezoeken. Foto: de drie molens bij Leidschendam, nu eens in een witte omgeving.
Vroeger werd in de zusterkloosters vandaag het feest van de Onnozele Kinderen gevierd. Een gedachtenis aan de kinderen, die op bevel van Herodes werden gedood, toen hij hoorde, dat er een nieuwe koning was geboren. Vandaag de dag wordt aan dit soort memorabilia niet veel aandacht meer besteed. Op 31 december ook weer zo een soort feest: Silvesteravond, want op 31 december 335 overleed Paus Silvester I. In Duitsland heet oudejaarsavond nog steeds Silvesterabend. Sommige namen blijven bestaan, maar de meeste namen worden vergeten. Foto: het wit verdwijnt, het groen verschijnt.
De schoenen in huis zijn niet veilig meer. Tyco zoekt en arresteert slingerende schoenen en pantoffels. Zijn echte tanden komen door. De babytandjes verdwijnen. Deze morgen maar eerst alle schoenen verzamelt en opgeborgen. Alleen één paar oude pantoffels mag hij gebruiken om zijn nieuwe tanden te oefenen. Het worden moeilijke dagen voor hem. Op de avond van eerste kerstdag hebben een stel jongens vuurwerk aangestoken terwijl Tyco net aan de avondwandeling was. Hij is echt in paniek geraakt van dat onverwachte geweld. Hoewel vuurwerk afsteken verboden is. Zijn er altijd kwajongen die zich niets aantrekken van dit verbod. En handhaven door politie: ho maar, die hebben daar geen tijd voor en zijn ook bijna niet zichtbaar op straat. Foto: in de duinen ligt nog sneeuw.
Goede morgen; of goede middag. De ene komt vroeg, de ander wat later. Zoals gebruikelijk zijn wij weer vroeg uit de veren. De zon is ook nog niet wakker. Die heeft zijn wekker gezet op 08.47 uur, maar gaat nu al ’s avonds wat later naar bed. De dagen beginnen weer te lengen. En als de dagen lengen, gaat de winter strengen. Voor mij hoeft dat niet meer. We hebben al winter genoeg gehad. Laat nu het voorjaar maar komen. Ook hier hadden we een witte kerst, maar nu begint de sneeuw al flink te dooien. Jammer voor het ijs: sneeuw op het ijs is niet goedniet goed: daardoor krijg je zacht ijs. Laat de sneeuw maar eerst dooien en daarna frisse vorst. Wie weet schaatsen we dan vrolijk het nieuwe jaar nog in. Ik wens iedereen nog heel fijne dagen en PAS OP MET VUURWERK. Foto: de stilte van de duinen
Na vier dagen ziek zijn, toilet, slapen en beter worden kon ik vannacht de slaap niet vatten. Ik was gewoon uitgeslapen. Ik probeerde me vannacht in slaap te wiegen door wat muziek op te zetten. Het begon met het niet zo fraai uitgevoerde eerste deel van het Weihnachtsoratorium van J.S. Bach, gevolgd door een levendig Scherzo no 1 van F. Chopin en daarna de te ver doorgecomponeerde 4e symphonie van A. Bruchner. Eindelijk na 5.30uur begon ik te gapen en viel toch nog in slaap maar werd anderhalf uur later door een ander wakker wordend lichaam in mijn rust gestoord. En nu zit ik weer achter mijn computer. Nog een beetje leeghoofdig, maar ze zeggen dat ik dat altijd al een beetje ben. Vooruit dan maar. Vandaag Kerstavond hier, maar eerste Kerstdag in Nieuw Zeeland. "Winter in the north Summer in the south Jesus Christ is born for everyone everywhere again".
Ik ben niet gauw ziek, maar als ik ziek ben dan heb ik het goed te pakken: heftig maar niet van lange duur. Ik zal u de details besparen. Vandaag gaat het een beetje beter, en daar de slaapkamer toch gelucht moet worden, kruip ik maar even achter de computer. Vandaag en morgen nog een beetje uitzieken, dan ben ik met de Kerst weer bij de mensen. Annemiek moet nu al het werk doen. En met het slechte weer is dat geen lolletje. Het is glibberen en glijden. Toch heeft ze het gered. Morgen misschien nog een paar kleine boodschappen, maar die winkels zijn aan de overkant van het plein. Dat valt nog te overzien. Ik bedank iedereen voor de lieve wensen van beterschap, die ik ook via Annemiek haar blog mocht ontvangen.
De winter lijkt voorlopig nog niet op te houden. Misschien in de loop van de week een heel korte dooi, maar daarna weer echt winter. Zo het er nu naar uitziet zal kerst dit jaar wit zijn. “ I’m dreaming of a white christmas” hoeft dit jaar niet gespeeld te worden. Het zal geen droom maar werkelijkheid zijn. Voor ons senioren zal het wel een wat moeilijker tijd kunnen worden; met al die sneeuw buiten is het vaak lastig wandelen. Op vorst kan je je kleden, maar sneeuw vraagt vaak behendigheid en soepele spieren. Maar we zullen ons er wel doorheen slaan. Foto: ik houd van dit soort stemmingsfoto’s.
De kerstboomverkoopster op het plein zoekt wat beschutting bij de kerstbomen. In dit gure weer staat ze een beetje schijnbaar verlaten. Maar een praatje stelt zij wel op prijs. En mijn logeerhond Tyco is een grote vriend van de al wat oudere labrador, die bij de bom de wacht houdt. Toch mindert haar voorraad kerstbomen gestaag. Het is voor de mensen de laatste kans om nog een boom te kopen, want elders is het aanbod al heel schaars. Foto: tussen de kerstbomen.
Zaterdag. Volgende week is het Kerstmis. De kaarsjes gaan aan ter verwelkoming van het Kerstkind, dat voor veel mensen toch weer een beetje hoop op wereldvrede zal brengen. In het zuidoosten gloeit de zon boven de horizon. Nog een paar dagen en de winter begint: woensdag 22 december 0.38 MET. Op dinsdag 21 december 09.13 MET is het volle maan en tevens totale maansverduistering. We zullen er niet veel van merken, want de zon komt die dag op om 8.46 MET. Zal het een witte kerst worden? Van mij mag de sneeuw snel verdwijnen. We hebben al wit genoeg gehad. Ik wens iedereen een fijne dag. Foto: de zonsopkomst van deze morgen. Foto gemaakt om 8.59 MET.
Het is allemaal wit om ons heen. De zee heeft ons sneeuw gebracht. Er staat een stevige westenwind, maar koud is het niet. Tenminste niet als je in de luwte van de huizen blijft. Toch zal ik er vandaag wel uit moeten: Tyco komt en die is gek op sneeuw. En dan moet zijn tijdelijke baasje ook maar mee. En tevens maar de camera mee: je weet nooit vooraf of je mooie plaatjes kunt schieten. Foto: een stukje Palaceplein van bovenaf geschoten.
Als het werk het toelaat, stappen we vaak in de auto om een rit te maken door het Groene Hart van de provincie Zuid-Holland. Een veenweide gebied, dunbevolkt en erg open. Weidse uitzichten en prachtige luchten. Genieten van de rust en de stilte en dat op slechts een paar kilometer buiten de Randstad. Soms ook gaan we richting Hoek van Holland en genieten daar van het scheepvaartverkeer op de Nieuwe Waterweg. Met Tyco erbij gaat het niet. Die is nog niet gewend aan de auto. Maar op zaterdag en zondag is Tyco in zijn eigen huis. Foto: het Groene Hart
Ik word wakker. Kijk op de klok. En wat zie ik. De klok staat op 07.24 uur. Ik heb me verslapen en over een half uur komt Tyco weer. Dat betekent wel even snel aan het werk: opstaan, wassen, krant halen. Ondertussen maakt Annemiek thee en ontbijt klaar. Nou ja…ontbijt. We eten ieder morgen één onbelegde boterham en een banaan en dat spoelen we dan weg met één of twee kopjes thee. Nu ligt Tyco rustig naast me op de grond. Om een uur of negen gaan we samen een wandeling van ongeveer een uur maken. Dan kan hij even uitdollen. Na thuiskomst een koekje voor Tyco en de tweede koffie van de dag. Daarna gaat Tyco, moe van de wandeling slapen en horen we hem niet tot tegen twaalf uur: dan heeft hij honger en eet binnen een mum van tijd zijn voerbak leeg. Om kwart voor twee kom zijn vrouwtje hem weer ophalen en gaan wij boodschappen doen. Hondenoppasser zijn is niet zo moeilijk en houdt je fit. Foto: een plaatje van Tyco.
Onrust op het politieke toneel van België. De Wever haalt uit naar de Walen. Bart de Wever heeft de knuppel in het politieke hoenderhok gegooid. Bart zegt dat de Franstaligen er de oorzaak van zijn dat België de zieke man van Europa is geworden. Ook haalt hij nog even uit naar de rol van de koning bij de regeringsvorming. De Antwerpenaar heeft geen goed woord over voor de Walen, die alle zinvolle hervormingen tegenhouden. Zo komt er na een half jaar kissebissen ook het komende halfjaar geen regering in België. En België wordt steeds zieker. Politiek houdt niet altijd rekening met welzijn. Voor België hoop ik dat het land spoedig in wat rustiger vaarwater zal komen. Foto: toch hoop ik op een mooi Kerstfeest voor alle Belgen.
Maandag. Weer een nieuwe week. Die komen er dit jaar niet veel meer. Nog maar drie dit jaar en dan beginnen we aan 2011. Het zijn wel de gezelligste weken van het jaar. Overal lichtjes om ons heen en de meeste mensen zijn vriendelijk en lief voor elkaar. Die maand december moest eigenlijk een heel jaar duren. En als je dan naar buiten kijkt, dan denk je: ‘neen toch maar niet’. Laten we het maar bij het oude houden. Wat afwisseling het hele jaar door. Foto: een Schevenings achterommetje
Om 8 uur vanmorgen ging de telefoon. Wie kan dat nou weer zijn zo vroeg op de zondagochtend.’Ja, met Jan. Loek heb je zin om mee te gaan naar The Big Chris Barber Band in de Doelen te Rotterdam’. “wie is Chris Barber, was mijn wederwoord. Nooit van gehoord”. Achteraf schaam ik me, want ik had het toch moeten weten. Maar Chris Barber maakte furore in de tijd dat ik nog in het klooster bivakkeerde. En misschien had ik daarna zijn naam wel eens gehoord. Annemiek kende de naam wel en vertelde mij over Chris en zijn band. Ik heb dus ‘ja’ gezegd. Om negen uur werd afgesproken bij zijn huis. Kopje koffie en daarna met zijn drieën in de auto naar Rotterdam. Ik heb genoten. Daarom wat laat op het blog vandaag. Foto: mijn big christmas band.
Vandaag kerstmarkt in Muzee Scheveningen. De hoeveelste keer al weer. Ik ben de tel kwijt. Al meer dan twintig jaar geleden, ik maakte toen deel uit van de actieve vrienden van Museum Scheveningen, kwam ik met het idee om een kerstmarkt in het museum te organiseren. En nu is het nog steeds één van de jaarlijkse hoogtepunten. Vandaag is het weer zo een dag, waarop vele honderden Scheveningers naar het museum komen om elkaar te ontmoeten. In de beginperiode van de kerstmarkt was er altijd een kribbe aanwezig, maar in het protestantse Scheveningen was dat niet altijd een succes. Toch heb ik dat jaren volgehouden. Maar nu is die kribbe er niet meer bij. Maar vandaag plaats ik wel een foto van mijn kribbe, die ik thuis al heb opgesteld.
Eindelijk de bron van alle ellende gevonden. Een overdwarse snee in één van de leidingen. De experts kwamen omstreeks 10.30 uur en vertrokken weer voor de lunch. Eén van de monteurs hoorde de bron en na het opnemen van een stukje tapijt was het al snel duidelijk. Dat betekende dus wel dat er een nieuwe leiding ingebracht moest worden. Dat hebben ze dan ook vakkundig gedaan. De monteurs hadden lol in hun werk en wij zijn blij dat eindelijk het euvel verholpen is. Niet de ketel was de schuldige, maar een leiding naar de radiator. Knap werk. Foto: niet de ketel was de schuldige, maar ca zeven meter verder lag de oorzaak.
Tyco, de logeerhond, is al weer afgeleverd. Die ligt nu rustig naast mij. Maar de monteur/installateur moet nog komen. Dubbele pech: gisteren kreeg de materiaalwagen, die naar ons onderweg was pech. Als alles meezit komt hij vandaag. Gelukkig heeft onze huismeester een oliekachelradiatoren die heeft hij ons ter beschikking gesteld. Toch nog wat warmte in huis. En nu maar hopen op een voorspoedige afloop van de misère. Foto: uitzicht vanuit de duinen.
