Ik ben Loek en woon in Scheveningen. Ik ben geboren op 24/11/1934
golvende eindeloosheid ruimte en licht weerkaatst in de eeuwigheid
Gisteren is geschiedenis morgen is toekomst vandaag leven we maak er iets moois van
water, mist, regen, samengevloeid in één beeld tot verwondering
hoog in de lucht door vleugels gedragen ongekende verten
ik wil als mijn tijd gekomen is stil wegglijden in de eeuwigheid waar geen licht is en geen duisternis waar geen dag is en geen nacht is maar alleen de stilte van het tijdloos samen zijn
Alle korreltjes samen maken het strand
De nieuwe dag: je krijgt hem cadeau, maar je moet er zelf iets van maken.
ZEE EN WIND EN WOLKEN: SCHEVENINGEN, WAAR IEDEREEN WELKOM IS.
foto's en tekst: Loek de Koning. Als het werk gedaan is
Als het werk gedaan is
de zon achter de kim verdwenen is
de wereld verdwijnt in duisternis
de wijn in het glas geschonken is
er alleen de stilte van de avond is
dan hef ik het glas
op wat mij vandaag overkomen is.
28-03-2010
een tegenvaller
Het is guur weer, zo vlak bij de kust. Een harde zuidwester. Maar wel droog. Op de boulevard en het strand zijn maar weinig mensen. Na een week van mooi lenteweer is het nu een tegenvaller. Maar wie weet wordt het spoedig toch weer lenteweer. Als de wind weer wat gaat liggen zal het al een heel stuk prettiger aanvoelen. Met zulk weer als dit verlang ik weer naar dat mooie weer, waarvan we de afgelopen voorjaarvakantie konden geniet. Als troost een mooi gezicht op een van de kades van Gent.
De bloem, die ik gisteren fotografeerde is de bloem van het groot hoefblad. Groot hoefblad (Petasites) is een geslacht van de familie Asteraceae. Deze bloem kunt u in deze tijd van het jaar zien staan langs waterkanten en dijken. Eerst komt de bloem en later ontwikkelt zich het blad. Het bij ons en in België inheemse groot hoefblad kan tot 1 meter groot worden: het is een plant met in onze landen het grootste blad. In sommige Europese landen werd het wel als hoofdbedekking gebruikt.
maar ook in de Gentse gebouwen was mooie kunst te bewonderen. Soms is het origineel verwijderd en is er een foto voor in de plaats gezet. Op afstand, is dat moeilijk te zien. Deze afbeelding maakte ik in de grote kerk, waarvan ik de naam niet ken.
Weer thuis, na een geslaagde korte vakantie. De echte vakantie moet nog komen: eind volgende maand. Maar deze korte vakantie was in ieder geval een goede voorbereiding. Even helemaal uit de sleur. Eigenlijk te kort of misschien was de verdeling Gent – Sluis niet zo een goede keus. Uiteindelijk had ik het liever andersom gezien. Gent is een stap om dagenlang rond te slenteren en te genieten; Sluis is een stadje waar veel Belgen de straten bevolken om boodschappen te doen. En eigenlijk heeft Sluis niet zo erg veel te bieden. Cultuurhistorisch is er niet veel te beleven. De oude stad Sluis is in WOII vrijwel geheel verwoest en bij de wederopbouw is de historische waarde geen recht gedaan. Op drukke dagen kan het er in het koopstadje echt wel gezellig zijn. Maar na één dag heb je het dan wel gezien. In de omgeving liggen veel kleine en schijnbaar uitgestorven dorpjes, waar het zelfs moeilijk is om een restaurant te vinden om even een kop koffie te doen. Ik denk dat Sluis het vooral van de Belgische kopers en in de zomer van de toeristen moet hebben. Gent daarentegen is levendig en vraagt zonder meer om herhaling. Foto: Gent, hoe kan het anders.
De Belgische en Zeeuwsw weergoden zijn ons erg welwillend geweest. We hebben genoten van mooi weer en slechts een enkel spatje maakte ons er op attent dat het ook anders had kunnen zijn. Zonder jas en zonder paraplu hebben we vanaf s'morgens vroeg tot laat in de middag van de buitenlucht en de zon kunnen genieten. Soms was de zon wel iets versluierd, maar dat heeft de vakantie geen nadeel bezorgd. Gent, waar we de eerste dag verbleven was overweldigend, ondanks de werkzaamheden, die er op dit moment worden uitgevoerd. Vandaag laat ik nog geen foto's zien van ons verblijf, dan alleen de foto van het grote bed in een heel grote kamer(ruim 40 vierkante meter groot).
Komende week gaan de kinderen weer beginnen met het versieren voor Palmpasen. Want volgende week zondag is het weer zover: Palmpasen. Toen wij klein waren werd zelfs in Den Haag nog een palmpaasoptocht gehouden. Broodjes in de vorm van een paashaas, een kip of een kuiken werden op een versierde stok gestoken. Ik weet niet of dit nog zo gebeurt in België, maar we gaan deze week een paar dagen naar Gent en vervolgens naar Sluis en we zullen er naar uitkijken. Fijn een paar dagen afstand nemen van de dagelijkse beslommeringen en genieten van andere mooie dingen. Als we onderweg in een hotel met computer overnachten, vertellen wij u nog wel van onze ervaringen en anders eind van de week op vrijdag wel weer.
Een steltvogel die broedt in de toendra's van gematigde en arctische klimaatzones in Scandinavië, Baltische staen en West Rustland. Is bij ons een doortrekker en een veel geziene wintergast. Foto: gisteren gemaakt in de haven van Scheveningen.
Vandaag, 20 maart, begint om 18.32 uur de lente: de astrologische lente wel te verstaan. De afgelopen dagen hebben we af en toe al van de lente kunnen genieten. Maar vandaag breekt die dus echt aan. Zal de grijze wolkenlucht vandaag nog breken en zal de lentezon vanavond om 18.53 uur zichtbaar ondergaan? Morgen zullen we volgens de weervoorspellers in ieder geval wel de zon zien. Ik wens u een fijn weekend met veel lentezon. Foto: zien zij de lente ook zitten?
Ik wil graag zien, dat de zon voor alle mensen schijnt.
In 1948, eerste jaar gymnasium, leerde ik dat er in Nederland 8 miljoen mensen woonden – en voor meer mensen zou er geen ruimte zijn - , dat we afstevenden op een poolklimaat en nog veel meer van dat soort wetenswaardigheden. Nu praten we over de opwarming van de aarde – de afgelopen winter heb ik daar niet veel van gemerkt – en meldt het Centraal Bureau voor de Statistiek, dat er in Nederland 16.580.000 wonen, waarvan 3.360.000 allochtonen Van die 3,36 miljoen allochtonen hebben er 1,86 miljoen een niet-westerse achtergrond. Nu weet ik niet wat bedoeld wordt met een niet-westerse achtergrond. Wordt met niet-westerse achtergrond onze hautaine “westerse cultuur” bedoeld? Of wordt hiermee de “Christelijke”cultuur bedoeld? Of…? Of…? Het is gewoon een warboel van denkbeelden. Mijn moeder leerde mij ‘kleurenblind’ te zijn. Alle mensen zijn gelijk. De regenboog omvat alle kleuren, toch is er maar één soort regenboog. O nee, zwart zit er niet in, dat klopt: zwart is namelijk geen kleur: zwart is het ontbreken van alle kleur. Vandaag is er nog geen zon, maar ik wil graag zien, dat de zon voor alle mensen schijnt.Foto: de ooievaars leveren de baby'tjes overal ter wereld af.
Als de nacht het verschil in tijd is tussen zonsondergang en zonsopkomst dan is vandaag de dag één minuut langer dan de nacht. Overmorgen, als de lente om 18.32 uur begint, is het verschil zelfs al weer 10 minuten. Alles is betrekkelijk: maar wat ik hier schrijf geldt voor 52’00 NB en 5’00 OL (waar dat gradentekentje op mijn computer zit weet ik niet; dat zou ik moeten opzoeken, maar ik denk dat dat ‘ voldoende duidelijk is.). De ooievaars zullen er geen weet van hebben, die zijn met andere dingen bezig. Foto: gisteren gemaakt te Stompwijk.
Deze middag gingen we even boodschappen doen en daarna een ritje door de polder. Vandaag gingen voor de eerste keer de lammeren de wei in. Afgesproken werk leek het wel. En nog wat bijzonders: we zagen twee ooievaars hun nest in gereedheid brengen. Of waren ze aan het uitrusten van het lammetjesbabies afleveren. Foto: De ooievaars ziet u morgen. Vandaag de lammetjes.
Op 20 november vorig jaar voelde ik bij het kauwen iets hards in mijn mond. Wat bleek: het was een halve verstandskies. Natuurlijk zo snel mogelijk naar de tandarts, maar helaas: ik kon zijn telefoonnummer niet vinden. Via mijn zoon kon ik hem wel bellen, maar kreeg te telefoonbeantwoorder aan de lijn:wegens vakantie… Toen op zoek naar de plaatsvervanger. Die heeft met gelukkig geholpen. Toch maar even naar je eigen tandarts adviseerde hij. Gisteren zat ik dan in de stoel van mijn tandarts. De laatste keer dat ik in die stoel zat was januari 1999. Mijn tandarts zei toen, kom maar weer terug als je last van je tanden heb. En na elf jaar zat in dan weer in die stoel. Geen pijn, alleen maar even controle. 30 maart mag ik terugkomen: er moest toch wel iets gebeuren. We zullen wel zien wat. Foto: op de terugweg reed ik even langs het Westbroekpark: lentefeest hing in de bomen.
Op woensdag 9 juni zijn er weer verkiezingen in Nederland; nu voor de Tweede Kamer. Inmiddels hebben zich 48 partijen aangemeld, die (een) zetel(s) willen veroveren en als het tegenzit, zullen zich nog een groot aantal aanmelden om mee te doen. Nog meer onrust en nog meer onduidelijkheid voor de kiezer. En natuurlijk veel debatten op televisie en radio. Als we dan weer met een rood potlood moeten aankruizen wie ons keus is, dan wordt het wel een gezoek op de kieslijst in bijna krantenformaat. En als goed Nederlander moet je je natuurlijk goed voorbereiden en weten wat elke partij te bieden heeft. Ik blijf toch maar bij het oude. Die partij heeft zich door de tijd bewezen betrouwbaar te zijn. Foto: vandaag maar bloemetje: de winterakoniet.
Vanmiddag moest ik even een boodschap doen. Op de terugweg reed ik – ik was op de fiets – door de Nieuwe Scheveningse Bosjes. Ik keek uit naar vroege narcissen, maar zag alleen krokussen en sneeuwklokjes tot ik opeens iets geels zag. Ik gooide de fiets aan de kant en ging op onderzoek uit. En opeens stond ik midden in een veld winterakonieten. Een plant die je in de Benelux maar weinig in het wild tegenkomt. Uiteraard maakte ik een paar foto’s.
De zon was er wel even, maar verschuilt zich nu achter de wolken. Ik denk toch dat hij weer terugkomt; misschien niet om de hele dag te schitteren, maar wel om ons af en toe even op te vrolijken. Ik heb nu al bijna twee weken een behoorlijk kou, maar ondanks medicijnen en allerlei andere huis/tuin en keukenmiddeltjes kom ik er maar niet af. Gewoon een vervelende kriebelhoest. Niet alleen het hoesten is vervelend, maar ook dat vermoeide gevoel. Ik noem het maar wintermoeheid, misschien, als het lentezonnetje goed doorbreekt, zal dat nare gevoel wel verdwijnen. Ik heb het raam in mijn kamertje al een kier opengezet, alleen al om een beetje frisse wind naar binnen te laten. De winter heeft voor mij al lang genoeg geduurd. Ik hoop nu op een lange en aangename zomer. Foto: de berkentakjes beginnen al uit te lopen.
Een groot gedeelte van Scheveningen zal vandaag last ondervinden van CPC (City-Pier-City)loop, die vandaag voor de 36e keer gelopen zal worden. Het gedeelte van Scheveningen, waar wij wonen(Noord-Scheveningen) zal daar niet veel hinder van ondervinden; het zal er vrij rustig zijn vandaag. Gezien de weersomstandigheden, veel wind, zal het geen makkelijke halve marathon worden. Andere jaren liepen de lopers langs ons appartement, maar door de vernieuwing en herinrichting van de boulevard kan de route niet via de Boulevard. De lopers zullen de Pier slechts van afstand kunnen bewonderen. Gisteren hebben we dan eindelijk de eerste bloeiende narcissen gezien. Op een plekje onder aan een dijk staan ze ieder jaar opnieuw als eersten te gloriëren. En toevallig kennen wij dat plekje. Wij maken u het plekje niet bekend, maar sturen u wel een bosje narcissen.
Er liggen overal stapeltjes om me heen: belastingpapieren, ansichtkaarten, huishoudelijk reglement, boeken, ideeën en een hele stapel reacties, waarop ik nog een antwoord moet geven. De eerste hindernis is genomen: ik heb een beetje orde gebracht in de stapels. Veel papier heb ik al uitgeselecteerd, maar een nadeel – het kan ook een voordeel zijn – de onbelangrijke papiertjes zijn nu naar de prullenbak verhuisd en de overige papieren vragen om afhandeling. Er is nog heel wat te doen. Foto: deze foto maakte ik bij iemand thuis om mijn nieuwe camera te demonstreren. Een vergroting - uit de hand genomen - bij 48 x zoom. Dit even voor de fotografen onder ons. Toch best een aardig stilleven.
De berkenkatjes zijn nu allemaal in de vuilniszak geland; nu staan alleen de kale taken nog in de grote vaas. Maar nu komen de blaadjes: je ziet de knoppen met de dag groter worden. Het groen komt er al door en over een paar dagen hebben we groene berkenblaadjes als lenteboden in onze huiskamer. Zo hebben we twee keer plezier van één toevallige ontmoeting. Zodra de blaadjes uit de knop zijn, zal ik een foto maken en u als lentegroet toesturen. Foto: afscheid van de berkenkatjes, maar buiten zullen ze nu wel snel komen.
Vanmorgen is de zon om 07.04 uur opgestaan. Maar zijn slaapkamergordijnen zijn nog gesloten. Ik vind, dat de zon lelijke overgordijnen heeft: grijs. Misschien heeft hij geen zin of is hij wat overwerkt. Dat hebben tegenwoordig veel mensen: na een paar dagen werken zijn ze toe aan een uitrustweekend. Toen wij jong waren, hadden we maar één rustdag per week: de zondag en werkten we zes dagen ten minste acht uur per dag. Aan het eind van de week was je dan echt moe: zo moe, dat tijdens de mis en de preek gesnurk om je heen helemaal niet vreemd was. Als je buurman te hard snurkte, dan stoot je hem even aan en zei dan “ kan het een beetje zachter” en verder liet je hem maar zijn gang gaan. Nu hoor je geen gesnurk meer in de kerken: het is daar nu doodstil; er zijn zelfs geen mensen meer in de kerk. Nu is de kerk gaan slapen. Foto: maar hier wordt hard gewerkt aan de verbetering van de kust en de boulevard.
