Het is me het dagje wel. Op het plein is er vandaag, morgen en overmorgen paasmarkt. Het is nu bijna 17.30 uur. De meeste marktlui hebben hun spulletjes al weer ingepakt. Vrijwel alles weer mee terug naar huis en morgen misschien elders meer succes. Nee, vandaag was het geen dag voor markten. Af en toe even droog, maar het bleef wel koud. De paastoeristen zijn er wel maar zijn  misschien naar de Keukenhof gegaan of naar de stad. Daar kan je tenminste schuilen als het regent. En nu, nu de marktkooplui zijn vertrokken,  schijnt de zon boven de verlaten kramen. Straks zal er misschien een mooie zonsondergang zijn.  Hopelijk wordt het morgen wat beter. Met het weer van vandaag, kan je beter thuis zijn: dan heb je tenminste je eigen spulletjes om je heen zodat je je niet behoeft te vervelen. Ik ben even naar buiten geweest, heb een foto gemaakt van de bloeiende forsythia en een camelia. Daarna weer snel naar huis vanwege de regen. Misschien ga ik, nu de zon schijnt, misschien na het eten toch nog maar even een ommetje doen.

En ineens lag die daar in de bus: een uitnodiging om te komen eten in het nieuwste restaurant van Scheveningen. Geen Franse keuken, geen wokrestaurant, geen Grieks, Turks of chinees restaurant, maar en restaurant met een Nederlandse keuken. En uiteraard hebben wij die uitdaging aangenomen. Op de uitgebreide menukaart konden we kiezen uit een grote variëteit. Ik koos voor: een gedroogde ham van het Limburgse Livar kloostervarken met frisse aspergesalade en oerbrood besmeerd met appelstroop als voorgerecht; als tussengerecht: voor een lichte erwtensoep met allemaal verrassende smaken en als hoofdgerecht: een Schevenings visserspotje met kreeftensaus. En daarbij genoot ik van een heerlijk glas Limburgse wijn. Het was werkelijk verrassend en heerlijk van smaak. Met recht: een uitblinker. Een must. Foto: Annemiek zit nog na te genieten van het door haar gekozen hoofdmenu mixed grill van het Livar kloostervarken met luchtige stamppot van notensla en appelflap.

Je woont in een badplaats, waar jaarlijks miljoenen bezoekers komen en waar geen informatiewinkel (zeg: VVV) te vinden is. Per 1 januari 2010 stond ineens op de deur van het VVV-kantoor  in Scheveningen een briefje, waarin laconiek werd medegedeeld, dat deze vestiging per direct was opgeheven. Scheveningen, een stadsdeel van Den Haag, met een inwoneraantal van ca 55-duizend personen zonder toeristeninformatie. Gelukkig werd er een oplossing gevonden: een bakfiets met informatie en in de zomer een kiosk bij de Pier. Nu kan je de vraagbaak tegenkomen op de boulevard met enige informatie, maar voor uitgebreide informatie moet je nog altijd naar Den Haag, waar voor een stad van bijna 500.000 inwoners en een toeristentoestroom van vele miljoenen één informatiepunt is. In ieder geval hebben we op Scheveningen nu rijdende informatie met heel vriendelijke en geduldige informatieverstrekkers. Dus als u komt naar Scheveningen kijk dan uit naar de VVV-bakfiets. Zie foto.

Tijdens mijn laatste vakantie (Gent-Sluis) kwam ik op een vroege ochtendwandeling langs de kerk van Sluis en, u mag het geloven of niet, de kerkdeur stond open; het was even na 07.00 uur. De kerkbeheerder stond te wachten op een hoogwerker: er moesten werkzaamheden worden uitgevoerd om de duivenoverlast te beperken. En als er een kerk openstaat dat ga ik altijd even binnen kijken: kerken vertellen zoveel over de cultuur van een plaats. In de kerk waren drie voorwerpen, die mijn aandacht trokken: twee heel oude Mariabeelden en het kruis boven het middenschip. Een kruis in de neogotische stijl, zoals je die vroeger wel vaker zag in de kerken van na 1875. Het ochtendlicht scheen net op dat kruis en ik maakte er een foto van. Foto: ik vind het vandaag een mooie dag om deze foto te tonen.

Bij onze rondreis door Zeeuws-Vlaanderen kwamen we in Oostburg terecht. Naast de fraaie kerk staat een boom, waar mensen een vredeswens kunnen achter laten. Daar vlakbij hangt een scherm met de volgende tekst:
When we dream alone, it is only a dream,
But when we dream together, it is the beginning of reality.
Savitri MacCuish.

Een spreuk, die tot denken aanzet.
Foto: kerk van Oostburg.

Goede morgen. Als je zo een berichtje begint kan dat voor langslapers een vervelende bijwerking hebben. Je zou bij voorbeeld langslaper zijn en gewoonlijk pas om drie uur uit bed komen; je springt op de voor jou gebruikelijk tijd uit je bed en leest dan op je computer ‘goede morgen’; goh is het nog zo vroeg? Dan kan ik nog wel even onder de wol kruipen. En als je dan uiteindelijk opstaat, is de dag al bijna voorbij. Dus mensen, als dit je vandaag overkomt, bedenkt dan dat het vandaag 1 april is. Goede morgen. Foto: hé, denkt de ooievaar van gisteren ben ik dat of is het mijn tweelingbroer.

Er staat een stevige wind Bft 7 uit het zzw en dat betekent dat, als je een strandwandeling tegen de wind in maakt – en dat heb ik gedaan –,  zandhappen, zout snuiven en regelmatig de glazen van je bril schoonmaken. Maar gelukkig schijnt ook af en toe de zon. Met zo veel wind zit hij liever op de grond dan in de lucht.

Ook de derde maand van 2010 loopt weer ten einde. Morgen begint de nieuwe maand met één april. En laat u morgen niet in de luren leggen, hoewel ik een leuke éénaprilmop wel kan waarderen. Kennen de Belgen ook éénaprilmoppen of is dat iets typisch voor die rare Hollanders. En waar komt die datum vandaan. Heeft het misschien iets te maken met het nieuwe seizoen, de grasmaand? Zijn de mensen blij en uitgelaten omdat de zomer in het verschiet ligt? Één ding is zeker: het is een oud gebruik, dat op veel plaatsen voor vrolijkheid zorgt. Foto: de Haagse ooievaar, die ik in België fotografeerde.

Tijdens onze vakantie kwamen wij ook in het stadje Aardenburg. Stil en verlaten; geen drankje te koop: alles leek gesloten. In dit stadje wordt een beeld bewaard: het beeld van O.L.V. met de inkpot, dat herinnert aan een beeld in de middeleeuwse Mariakerk. Dit beeld zou zijn gemaakt naar aanleiding van wonderbaarlijke gebeurtenissen die zich in 1273 in Aardenburg zouden hebben voorgedaan.

Sommige mensen hebben het nog niet in de gaten; zoals bij voorbeeld de krantenbezorger, die deze morgen de krant één uur te laat in de bus deed. Ik bedoel dus de zomertijd. Op zich is dat niet zo heel erg, maar mijn brievenbus zit wel een heel eind van mijn voordeur vandaan. Het zij zo. Misschien is die bezorger morgen wel op tijd opgestaan. Toen wij thuiskwamen van onze korte vakantie zat de brievenbus vol met kranten, hoewel wij de krant geïnformeerd hadden, dat wij op vakantie waren en de krant dan ook niet bezorgd moest worden. Maar dié krantenjongens hielden waarschijnlijk nog hun winterslaap. Het zij zo. Ik heb in ieder geval wel nu al mijn vakantie doorgegeven aan het AD. Ik wens iedereen een prettige dag. En u weet het: begin de dag met een lach, ook als het leven je even niet toelacht. Foto: kerk interieur te Gent

In het hotel, dat wij in Gent besproken hadden, keek ik even in de scheerspiegel – ja, een beetje ijdel ben ik wel – en toen las ik in de rand van de spiegel het volgende:  “ I see a lot of faces and I have never seen a smiling face, that was not beautiful.” Ik heb van de spiegel, die spreuk en mijn camera een foto gemaakt. Hier is het resultaat.
Een goede raad: “begin iedere dag met een lach, ook als het leven je even niet toelacht".

Is het nu laat of is het vroeg? Geen zon te zien. Grijze luchten en natte straten. Eerst Annemiek even geholpen met een klein tekstdocumentje, dat zij altijd plaatst als zij bij een blog van een ander reageert. Vandaag gaan we eindelijk na zoveel weken van verkoudheid en vakantie weer eens naar de fitness. Volgende week maandag(2e paasdag) zal het wel niet doorgaan. In Nederland wordt 2e paasdag als een zondag beschouwd. Dan is iedereen vrij. Dat geldt natuurlijk niet voor de strandexploitanten: die hopen juist op een drukke dag. Ik geniet nog iedere dag na van de korte vakantie.

Het is guur weer, zo vlak bij de kust. Een harde zuidwester. Maar wel droog. Op de boulevard en het strand zijn maar weinig mensen. Na een week van mooi lenteweer is het nu een tegenvaller. Maar wie weet wordt het spoedig toch weer lenteweer. Als de wind weer wat gaat liggen zal het al een heel stuk prettiger aanvoelen. Met zulk weer als dit verlang ik weer naar dat mooie weer, waarvan we de afgelopen voorjaarvakantie konden geniet. Als troost een mooi gezicht op een van de kades van Gent.

De bloem, die ik gisteren fotografeerde is de bloem van het groot hoefblad. Groot hoefblad (Petasites) is een geslacht van de familie Asteraceae. Deze bloem kunt u in deze tijd van het jaar zien staan langs waterkanten en dijken. Eerst komt de bloem en later ontwikkelt zich het blad. Het bij ons en in België inheemse groot hoefblad kan tot 1 meter groot worden: het is een plant met in onze landen  het grootste blad. In sommige Europese landen werd het wel als hoofdbedekking gebruikt.

maar ook in de Gentse gebouwen was mooie kunst te bewonderen. Soms is het origineel verwijderd en is er een foto voor in de plaats gezet. Op afstand, is dat moeilijk te zien. Deze afbeelding maakte ik in de grote kerk, waarvan ik de naam niet ken.

Weer thuis, na een geslaagde korte vakantie. De echte vakantie moet nog komen: eind volgende maand. Maar deze korte vakantie was in ieder geval een goede voorbereiding. Even helemaal uit de sleur. Eigenlijk te kort of misschien was de verdeling Gent – Sluis niet zo een goede keus. Uiteindelijk had ik het liever andersom gezien. Gent is een stap om dagenlang rond te slenteren en te genieten; Sluis is een stadje waar veel Belgen de straten bevolken om boodschappen te doen. En eigenlijk heeft Sluis niet zo erg veel te bieden. Cultuurhistorisch is er niet veel te beleven. De oude stad Sluis is in WOII vrijwel geheel verwoest en bij de wederopbouw is de historische waarde geen recht gedaan. Op drukke dagen kan het er in het koopstadje echt wel gezellig zijn. Maar na één dag heb je het dan wel gezien. In de omgeving liggen veel kleine en schijnbaar uitgestorven dorpjes, waar het zelfs moeilijk is om een restaurant te vinden om even een kop koffie te doen. Ik denk dat Sluis het vooral van de Belgische kopers en in de zomer van de toeristen moet hebben. Gent daarentegen is levendig en vraagt zonder meer om herhaling. Foto: Gent, hoe kan het anders.

Kunt u zich voorstellen, dat ik al heel snel verliefd werd op Gent?

De Belgische en Zeeuwsw weergoden zijn ons erg welwillend geweest. We hebben genoten van mooi weer en slechts een enkel spatje maakte ons er op attent dat het ook anders had kunnen zijn. Zonder jas en zonder paraplu hebben we vanaf s'morgens vroeg tot laat in de middag van de buitenlucht en de zon kunnen genieten. Soms was de zon wel iets versluierd, maar dat heeft de vakantie geen nadeel bezorgd. Gent, waar we de eerste dag verbleven was overweldigend, ondanks de werkzaamheden, die er op dit moment worden uitgevoerd. Vandaag laat ik nog geen foto's zien van ons verblijf, dan alleen de foto van het grote bed in een heel grote kamer(ruim 40 vierkante meter groot).

Komende week gaan de kinderen weer beginnen met het versieren voor Palmpasen. Want volgende week zondag is het weer zover: Palmpasen. Toen wij klein waren werd zelfs in Den Haag nog een palmpaasoptocht gehouden. Broodjes in de vorm van een paashaas, een kip of een kuiken werden op een versierde stok gestoken. Ik weet niet of dit nog zo gebeurt in België, maar we gaan deze week een paar dagen naar Gent en vervolgens naar Sluis en we zullen er naar uitkijken. Fijn een paar dagen afstand nemen van de dagelijkse beslommeringen en genieten van andere mooie dingen. Als we onderweg in een hotel met computer overnachten, vertellen wij u nog wel van onze ervaringen en anders eind van de week op vrijdag wel weer.

Een steltvogel die broedt in de toendra's van gematigde en arctische klimaatzones in Scandinavië, Baltische staen en West Rustland. Is bij ons een doortrekker en een veel geziene wintergast. Foto: gisteren gemaakt in de haven van Scheveningen.