Ik ben Loek en woon in Scheveningen. Ik ben geboren op 24/11/1934
golvende eindeloosheid ruimte en licht weerkaatst in de eeuwigheid
Gisteren is geschiedenis morgen is toekomst vandaag leven we maak er iets moois van
water, mist, regen, samengevloeid in één beeld tot verwondering
hoog in de lucht door vleugels gedragen ongekende verten
ik wil als mijn tijd gekomen is stil wegglijden in de eeuwigheid waar geen licht is en geen duisternis waar geen dag is en geen nacht is maar alleen de stilte van het tijdloos samen zijn
Alle korreltjes samen maken het strand
De nieuwe dag: je krijgt hem cadeau, maar je moet er zelf iets van maken.
ZEE EN WIND EN WOLKEN: SCHEVENINGEN, WAAR IEDEREEN WELKOM IS.
foto's en tekst: Loek de Koning. Als het werk gedaan is
Als het werk gedaan is
de zon achter de kim verdwenen is
de wereld verdwijnt in duisternis
de wijn in het glas geschonken is
er alleen de stilte van de avond is
dan hef ik het glas
op wat mij vandaag overkomen is.
31-03-2010
morgen 1 april
Ook de derde maand van 2010 loopt weer ten einde. Morgen begint de nieuwe maand met één april. En laat u morgen niet in de luren leggen, hoewel ik een leuke éénaprilmop wel kan waarderen. Kennen de Belgen ook éénaprilmoppen of is dat iets typisch voor die rare Hollanders. En waar komt die datum vandaan. Heeft het misschien iets te maken met het nieuwe seizoen, de grasmaand? Zijn de mensen blij en uitgelaten omdat de zomer in het verschiet ligt? Één ding is zeker: het is een oud gebruik, dat op veel plaatsen voor vrolijkheid zorgt. Foto: de Haagse ooievaar, die ik in België fotografeerde.
Tijdens onze vakantie kwamen wij ook in het stadje Aardenburg. Stil en verlaten; geen drankje te koop: alles leek gesloten. In dit stadje wordt een beeld bewaard: het beeld van O.L.V. met de inkpot, dat herinnert aan een beeld in de middeleeuwse Mariakerk. Dit beeld zou zijn gemaakt naar aanleiding van wonderbaarlijke gebeurtenissen die zich in 1273 in Aardenburg zouden hebben voorgedaan.
Sommige mensen hebben het nog niet in de gaten; zoals bij voorbeeld de krantenbezorger, die deze morgen de krant één uur te laat in de bus deed. Ik bedoel dus de zomertijd. Op zich is dat niet zo heel erg, maar mijn brievenbus zit wel een heel eind van mijn voordeur vandaan. Het zij zo. Misschien is die bezorger morgen wel op tijd opgestaan. Toen wij thuiskwamen van onze korte vakantie zat de brievenbus vol met kranten, hoewel wij de krant geïnformeerd hadden, dat wij op vakantie waren en de krant dan ook niet bezorgd moest worden. Maar dié krantenjongens hielden waarschijnlijk nog hun winterslaap. Het zij zo. Ik heb in ieder geval wel nu al mijn vakantie doorgegeven aan het AD. Ik wens iedereen een prettige dag. En u weet het: begin de dag met een lach, ook als het leven je even niet toelacht. Foto: kerk interieur te Gent
In het hotel, dat wij in Gent besproken hadden, keek ik even in de scheerspiegel – ja, een beetje ijdel ben ik wel – en toen las ik in de rand van de spiegel het volgende: “ I see a lot of faces and I have never seen a smiling face, that was not beautiful.” Ik heb van de spiegel, die spreuk en mijn camera een foto gemaakt. Hier is het resultaat. Een goede raad: “begin iedere dag met een lach, ook als het leven je even niet toelacht".
Is het nu laat of is het vroeg? Geen zon te zien. Grijze luchten en natte straten. Eerst Annemiek even geholpen met een klein tekstdocumentje, dat zij altijd plaatst als zij bij een blog van een ander reageert. Vandaag gaan we eindelijk na zoveel weken van verkoudheid en vakantie weer eens naar de fitness. Volgende week maandag(2e paasdag) zal het wel niet doorgaan. In Nederland wordt 2e paasdag als een zondag beschouwd. Dan is iedereen vrij. Dat geldt natuurlijk niet voor de strandexploitanten: die hopen juist op een drukke dag. Ik geniet nog iedere dag na van de korte vakantie.
Het is guur weer, zo vlak bij de kust. Een harde zuidwester. Maar wel droog. Op de boulevard en het strand zijn maar weinig mensen. Na een week van mooi lenteweer is het nu een tegenvaller. Maar wie weet wordt het spoedig toch weer lenteweer. Als de wind weer wat gaat liggen zal het al een heel stuk prettiger aanvoelen. Met zulk weer als dit verlang ik weer naar dat mooie weer, waarvan we de afgelopen voorjaarvakantie konden geniet. Als troost een mooi gezicht op een van de kades van Gent.
De bloem, die ik gisteren fotografeerde is de bloem van het groot hoefblad. Groot hoefblad (Petasites) is een geslacht van de familie Asteraceae. Deze bloem kunt u in deze tijd van het jaar zien staan langs waterkanten en dijken. Eerst komt de bloem en later ontwikkelt zich het blad. Het bij ons en in België inheemse groot hoefblad kan tot 1 meter groot worden: het is een plant met in onze landen het grootste blad. In sommige Europese landen werd het wel als hoofdbedekking gebruikt.
maar ook in de Gentse gebouwen was mooie kunst te bewonderen. Soms is het origineel verwijderd en is er een foto voor in de plaats gezet. Op afstand, is dat moeilijk te zien. Deze afbeelding maakte ik in de grote kerk, waarvan ik de naam niet ken.
Weer thuis, na een geslaagde korte vakantie. De echte vakantie moet nog komen: eind volgende maand. Maar deze korte vakantie was in ieder geval een goede voorbereiding. Even helemaal uit de sleur. Eigenlijk te kort of misschien was de verdeling Gent – Sluis niet zo een goede keus. Uiteindelijk had ik het liever andersom gezien. Gent is een stap om dagenlang rond te slenteren en te genieten; Sluis is een stadje waar veel Belgen de straten bevolken om boodschappen te doen. En eigenlijk heeft Sluis niet zo erg veel te bieden. Cultuurhistorisch is er niet veel te beleven. De oude stad Sluis is in WOII vrijwel geheel verwoest en bij de wederopbouw is de historische waarde geen recht gedaan. Op drukke dagen kan het er in het koopstadje echt wel gezellig zijn. Maar na één dag heb je het dan wel gezien. In de omgeving liggen veel kleine en schijnbaar uitgestorven dorpjes, waar het zelfs moeilijk is om een restaurant te vinden om even een kop koffie te doen. Ik denk dat Sluis het vooral van de Belgische kopers en in de zomer van de toeristen moet hebben. Gent daarentegen is levendig en vraagt zonder meer om herhaling. Foto: Gent, hoe kan het anders.
De Belgische en Zeeuwsw weergoden zijn ons erg welwillend geweest. We hebben genoten van mooi weer en slechts een enkel spatje maakte ons er op attent dat het ook anders had kunnen zijn. Zonder jas en zonder paraplu hebben we vanaf s'morgens vroeg tot laat in de middag van de buitenlucht en de zon kunnen genieten. Soms was de zon wel iets versluierd, maar dat heeft de vakantie geen nadeel bezorgd. Gent, waar we de eerste dag verbleven was overweldigend, ondanks de werkzaamheden, die er op dit moment worden uitgevoerd. Vandaag laat ik nog geen foto's zien van ons verblijf, dan alleen de foto van het grote bed in een heel grote kamer(ruim 40 vierkante meter groot).
Komende week gaan de kinderen weer beginnen met het versieren voor Palmpasen. Want volgende week zondag is het weer zover: Palmpasen. Toen wij klein waren werd zelfs in Den Haag nog een palmpaasoptocht gehouden. Broodjes in de vorm van een paashaas, een kip of een kuiken werden op een versierde stok gestoken. Ik weet niet of dit nog zo gebeurt in België, maar we gaan deze week een paar dagen naar Gent en vervolgens naar Sluis en we zullen er naar uitkijken. Fijn een paar dagen afstand nemen van de dagelijkse beslommeringen en genieten van andere mooie dingen. Als we onderweg in een hotel met computer overnachten, vertellen wij u nog wel van onze ervaringen en anders eind van de week op vrijdag wel weer.
Een steltvogel die broedt in de toendra's van gematigde en arctische klimaatzones in Scandinavië, Baltische staen en West Rustland. Is bij ons een doortrekker en een veel geziene wintergast. Foto: gisteren gemaakt in de haven van Scheveningen.
Vandaag, 20 maart, begint om 18.32 uur de lente: de astrologische lente wel te verstaan. De afgelopen dagen hebben we af en toe al van de lente kunnen genieten. Maar vandaag breekt die dus echt aan. Zal de grijze wolkenlucht vandaag nog breken en zal de lentezon vanavond om 18.53 uur zichtbaar ondergaan? Morgen zullen we volgens de weervoorspellers in ieder geval wel de zon zien. Ik wens u een fijn weekend met veel lentezon. Foto: zien zij de lente ook zitten?
Ik wil graag zien, dat de zon voor alle mensen schijnt.
In 1948, eerste jaar gymnasium, leerde ik dat er in Nederland 8 miljoen mensen woonden – en voor meer mensen zou er geen ruimte zijn - , dat we afstevenden op een poolklimaat en nog veel meer van dat soort wetenswaardigheden. Nu praten we over de opwarming van de aarde – de afgelopen winter heb ik daar niet veel van gemerkt – en meldt het Centraal Bureau voor de Statistiek, dat er in Nederland 16.580.000 wonen, waarvan 3.360.000 allochtonen Van die 3,36 miljoen allochtonen hebben er 1,86 miljoen een niet-westerse achtergrond. Nu weet ik niet wat bedoeld wordt met een niet-westerse achtergrond. Wordt met niet-westerse achtergrond onze hautaine “westerse cultuur” bedoeld? Of wordt hiermee de “Christelijke”cultuur bedoeld? Of…? Of…? Het is gewoon een warboel van denkbeelden. Mijn moeder leerde mij ‘kleurenblind’ te zijn. Alle mensen zijn gelijk. De regenboog omvat alle kleuren, toch is er maar één soort regenboog. O nee, zwart zit er niet in, dat klopt: zwart is namelijk geen kleur: zwart is het ontbreken van alle kleur. Vandaag is er nog geen zon, maar ik wil graag zien, dat de zon voor alle mensen schijnt.Foto: de ooievaars leveren de baby'tjes overal ter wereld af.
Als de nacht het verschil in tijd is tussen zonsondergang en zonsopkomst dan is vandaag de dag één minuut langer dan de nacht. Overmorgen, als de lente om 18.32 uur begint, is het verschil zelfs al weer 10 minuten. Alles is betrekkelijk: maar wat ik hier schrijf geldt voor 52’00 NB en 5’00 OL (waar dat gradentekentje op mijn computer zit weet ik niet; dat zou ik moeten opzoeken, maar ik denk dat dat ‘ voldoende duidelijk is.). De ooievaars zullen er geen weet van hebben, die zijn met andere dingen bezig. Foto: gisteren gemaakt te Stompwijk.
Deze middag gingen we even boodschappen doen en daarna een ritje door de polder. Vandaag gingen voor de eerste keer de lammeren de wei in. Afgesproken werk leek het wel. En nog wat bijzonders: we zagen twee ooievaars hun nest in gereedheid brengen. Of waren ze aan het uitrusten van het lammetjesbabies afleveren. Foto: De ooievaars ziet u morgen. Vandaag de lammetjes.
Op 20 november vorig jaar voelde ik bij het kauwen iets hards in mijn mond. Wat bleek: het was een halve verstandskies. Natuurlijk zo snel mogelijk naar de tandarts, maar helaas: ik kon zijn telefoonnummer niet vinden. Via mijn zoon kon ik hem wel bellen, maar kreeg te telefoonbeantwoorder aan de lijn:wegens vakantie… Toen op zoek naar de plaatsvervanger. Die heeft met gelukkig geholpen. Toch maar even naar je eigen tandarts adviseerde hij. Gisteren zat ik dan in de stoel van mijn tandarts. De laatste keer dat ik in die stoel zat was januari 1999. Mijn tandarts zei toen, kom maar weer terug als je last van je tanden heb. En na elf jaar zat in dan weer in die stoel. Geen pijn, alleen maar even controle. 30 maart mag ik terugkomen: er moest toch wel iets gebeuren. We zullen wel zien wat. Foto: op de terugweg reed ik even langs het Westbroekpark: lentefeest hing in de bomen.
Op woensdag 9 juni zijn er weer verkiezingen in Nederland; nu voor de Tweede Kamer. Inmiddels hebben zich 48 partijen aangemeld, die (een) zetel(s) willen veroveren en als het tegenzit, zullen zich nog een groot aantal aanmelden om mee te doen. Nog meer onrust en nog meer onduidelijkheid voor de kiezer. En natuurlijk veel debatten op televisie en radio. Als we dan weer met een rood potlood moeten aankruizen wie ons keus is, dan wordt het wel een gezoek op de kieslijst in bijna krantenformaat. En als goed Nederlander moet je je natuurlijk goed voorbereiden en weten wat elke partij te bieden heeft. Ik blijf toch maar bij het oude. Die partij heeft zich door de tijd bewezen betrouwbaar te zijn. Foto: vandaag maar bloemetje: de winterakoniet.
Vanmiddag moest ik even een boodschap doen. Op de terugweg reed ik – ik was op de fiets – door de Nieuwe Scheveningse Bosjes. Ik keek uit naar vroege narcissen, maar zag alleen krokussen en sneeuwklokjes tot ik opeens iets geels zag. Ik gooide de fiets aan de kant en ging op onderzoek uit. En opeens stond ik midden in een veld winterakonieten. Een plant die je in de Benelux maar weinig in het wild tegenkomt. Uiteraard maakte ik een paar foto’s.
