Ik was vandaag niet in de gelegenheid u allemaal te bedanken voor uw bezoekjes en lieve wensen. Maar ik beloof u u allemaal morgen te bezoeken. Dit boeket bloemen speciaal voor u allemaal.

Na vandaag volgen er nog 216 dagen voor het jaar 2011 begint. Maar in die periode gaan we eerst nog genieten van een fraaie zomer, een mooie herfst en een goede start van een vriendelijke winter. Als dat nu eens allemaal uit zou komen, dan kunnen we terugkijken op een heel mooi 2010. De koude dagen van de eerste maanden van dit jaar zullen we dan vergeten zijn. Wat een gezwets eigenlijk: wij kunnen er niets aan doen. Wij moeten afwachten wat de natuur ons geeft. Maar laten we wel bedenken: iedere dag is een geschenk en daar moeten we van genieten. Soms is het een nepcadeautje. Dat nemen we dan maar op de koop toe. Geniet van iedere dag, geniet van het leven. Bedenk, dat de eendagsvlieg maar één dag heeft en wij veel meer. Foto: samen met onze Belgische vrienden. Alleen Lucien staat er niet op: hij maakte de foto.

Bij de strijd om een finaleplaats bij het Eurovisiesongfestival vielen mij de liedjes op van de volgende landen: België, Denemarken met de Abbasound, Azerbeidzjan, Roemenië en bovenal Ierland. Dat Nederland opnieuw geen finaleplaats heeft bereikt, vind ik jammer. Sieneke deed haar best, maar de presentatie en entourage vond ik erg matig. The show must go on en ik wens België succes : voor mij zeker een hoge plaats op de ranglijst. Foto: een gaai, bezig met het bouwen van het nest.

Bij iedere maaltijd werden we in hotel Fantasia, Kusadasi, Turkye met zorgen omgeven. En wat kan je nog meer verlangen dan bediend te worden met zo een vriendelijke glimlach als die van Hale( uitspreken als hallè). Je dag is al gelijk een feestdag.

Ik zit eigenlijk met mijn mond vol tanden. Ik heb niets te vertellen. Het weer? Geen regen, maar ook geen zonneschijn. Vroeg op gestaan, maar nog steeds niets gedaan. Straks moet ik naar de tandarts en daarna langs de fietsenmaker (vroeger noemden we dat gewoon: de fietsenmaker) om te vragen wanneer de nieuwe fiets voor Annemiek geleverd gaat worden. Een fiets met een heel lage instap. En dan is het weer bijna lunchtijd. En om twee uur weer naar de sport. Dat sporten is er de laatste maand behoorlijk bij ingeschoten; zeker bij Annemiek. De vakantie is meer luieren dan sporten. Ja, af en toe een eindje wandelen of verpozen in een zwembad; maar echt gezond bewegen? Dat wordt nog al makkelijk overgeslagen. We moeten er weer echt tegen aan. Ik wens iedereen een heel fijne dag. Foto: nog even wachten, dan komt de nieuwe haring.

Het weer zat niet voor
maar ook niet tegen:
een klein beetje zon
maar gelukkig geen regen.

Dat was het weer dan voor vandaag;
en morgen? Voor iedereen een vraag.

En morgen hoop ik u te melden:

Het weer zat niet voor
maar ook niet tegen:
heel veel zon en
een klein beetje regen.

Het was gisteren een drukke dag: praten, praten en nog eens praten. En weinig tijd voor andere dingen. Vandaag zal het hopelijk een stuk rustiger zijn. Wat meer tijd voor wat eigen dingen. Annemiek staat naast mij en zegt: “ik heb nog wat karweitjes voor je. Wil dit even of wil je dat even.” Vandaag even niet. Morgen misschien: vandaag is het nog redelijk weer en morgen kan dat wel anders zijn. Foto: deze maakte ik tijdens een duinwandeling: de nieuwe dennenappels van dit jaar.

De kardinaalsmuts, ook wel papenmuts genoemd, is een heester, waarvan de paarse bloemen lijken op de bonnet van een kardinaal. De Latijnse naam is: euonymus europaeus. De stippelmot heeft deze plant uitgekozen als onderdak van zijn nageslacht: daarom wordt de stippelmot ook wel  genoemd: kardinaalsmuts motvlinder. De motvlinder spint om de plant een sluier van wit garen. In deze tijd van het jaar komen de eitjes uit. Duizenden rupsjes bewegen zich in dit net voort. Voor de kardinaalsmuts een zeer fraai gewaad, maar voor plant zelf een minder prettige ervaring. Toch herstelt de plant zich later weer. Bij mij in de buurt, zeg maar in mijn achterduin zijn veel van deze heesters te vinden. Het is een fascinerend gezicht. Ik wilde u graag hiervan een foto laten zien.

De Pinksterdagen hebben voor fraai weer gezorgd. Gekke uitdrukking eigenlijk: de Pinksterdagen hebben niets gedaan: we hadden met de Pinksterdagen gewoon fraai weer. En dat lag niet aan Pinksteren, maar gewoon aan de meteorologische situatie. Het weer krijgen we gewoon cadeau, daar kunnen we zelf gelukkig niets aan doen. We krijgen het gewoon cadeau. Wolken komen, wolken gaan. De zon gaat op, de zon gaat onder. Soms is er bliksem, soms is er donder. Laten we vandaag  genieten van het cadeautje, dat we weer gekregen hebben. Foto: wat zijn ze toch mooi, die zwaluwen.

Tijdens mijn ochtendwandeling op Pinksterzondag – het was doodstil op het strand – zag ik dit wagentje op een nog niet door de strandophoging verdwenen stukje Delflands hoofd staan. Ik keek om me heen; wat is hier aan de hand? Aangespoeld, achtergelaten? Ik ben toch even op onderzoek uitgegaan. Je weet maar nooit. Dichterbij gekomen zag ik dat in het wagentje schoenen en wat kledingstukken liggen. Misschien het wagentje van een visser. Maar waar is die visser dan gebleven? Turend over het strand zag ik honderden meters verder iemand in het water. Een toevallig passant zei mij, dat verderop een visser bezig was met een net. Een hobbyvisser die met lieslaarzen aan en een sleepnet probeerde een maaltje garnalen binnen te halen. Probleem opgelost, maar het leverde wel een mooi plaatje op.

Na een paar dagen van mist en laaghangende bewolking ligt Scheveningen nu onder een alles overstralende zon. Drukte op het plein voor ons appartement, waar vandaag en morgen een Pinktsermarkt is en drukte op het strand en boulevard waar de mensen flaneren en genieten van de zon. Maar ook drukte op de toegangswegen; daarvoor hebben ze in Scheveningen nog steeds geen goede oplossing gevonden. Mooi weer op Scheveningen verstopte wegen daar naar toe. Je kunt beter gebruik maken van het openbaar vervoer (de tram, want de stadsbussen zitten vaak klem tussen de automassa) of de fiets. Een gewaarschuwd mens telt voor twee. Foto: zonovergoten vakantiegenot in Turkije.

Vanmorgen vroeg ben ik eerst even de omgeving wezen verkennen. Wat is er allemaal gebeurd in Scheveningen tijdens mijn afwezigheid. Eigenlijk niet zoveel. Ja, de meidoorns staan in bloei, de nachtegalen verwelkomden mij. Maar wie er wel was; dat was een stralende zon en een strakblauwe hemel. Hopelijk blijft de zeedamp weg. In Turkije staan de oleanders in volle bloei. Die van mij hebben het de afgelopen winter begeven. Gisteren hebben we een nieuwe gekocht. Misschien gaat die weer een aantal jaren mee. Ik wens iedereen een heel mooie Pinkster. Foto: oleander.

Lekker luieren aan het strand of op een terras. Dat konden wij wel in Turkije, maar vandaag niet in Scheveningen. Hier zorgt een laag wolkendek er voor dat de zon voor ons onzichtbaar is. Maar met zulk een weer denken we maar terug aan de wolkenloze dagen van onze vakantie in Kusadasi. Morgen misschien beter denken we dan maar.

Het was diep in de nacht, bijna ochtend zelfs, toen wij op ons vakantieadres in Kusadasi aankwamen. Gelukkig hadden we wat kunnen slapen in het overvolle vliegtuig. Toen we op onze kamer aankwamen werden we verwelkomd met een al ontkurkte fles wijn en een prachtige fruitschaal. De wijn laafde onze dorstige kelen. Na een korte nachtrust waren we om 08.00 uur al weer present voor het ontbijt, waar onze Belgische vrienden al op ons zaten te wachten. Uitslapen kan je altijd nog op een ligbed, lekker in de zonnige ochtend. Van de fruitschaal is weinig overgebleven: de pitten en de schillen. Foto: stilleven fruitschaal met...

U zult het geloven of niet. Wij komen zojuist terug van een zonnige rit door de polder. Maar vlak bij huis kan de zon niet meer door de mist heen. Aan de stadkant en aan de zeezijde beperkt zicht. Ik schat zo ongeveer 200 meter. Tegen de avond, als het weer wat afkoelt zal de damp ook wel verdwijnen en wie weet, beginnen we morgen weer met een vrolijk zonnetje. Foto: twee bouwvakkers zijn ijverig bezig hun nestje te bouwen. Tjiep, tjiep hoor je ze iedere keer naar elkaar roepen. Toen de vakantie bijna om was, was het nestje gereed en werd er serieus gebroed. Leuke vogeltjes, die zwaluwen.

De vaak zit nog een beetje in mijn ogen als ik op de eerste ochtend mijn ogen open doe. De zon is al op en kleurt de horizon. Een vreemde horizon. In de verte zie ik de bergen van het Milipark: een natuurpark met een botanische tuin in Turkije. Vandaag begint mijn vakantie echt. Achttien dagen zal ik van dit uitzicht kunnen genieten: drie dagen zullen er wolken hangen, die in de loop van de ochtend op zullen lossen of één keer regen veroorzaken. U begrijpt het al: we hebben mogen genieten van een zeer zonnige vakantie. Wenn die Engelen reisen, gibt es immer Sonne. Zijn wij dan engelen? Nee, zeker niet, maar wij hebben geluk en kunnen nu van de warmte buiten genieten, die wij in de winter binnenshuis moesten zoeken.

Net als onze Turkse vriend Stoffel, moeten we nog een beetje op gang komen.

We komen u even melden dat wij weer terug zijn van een zonovergoten vakantie. We hebben de zon in onze koffer meegenomen en weer in Scheveningen los gelaten.

Vandaag eerst maar even beginnen met mijn brievenbus te legen. Als ik dat nu niet doe dan zit mijn “blog”bus helemaal vol als ik thuiskom. De krant bezorging heb ik tijdelijk gestopt en die blauwe enveloppen van de fiscus, die kunnen wel een tijdje wachten. De fiscus is wel snel met halen, maar met terugbetalen is hij erg laks. Ik dus ook maar eens een keer. Hoewel… ik verwacht geen aanslag, maar ook geen terugbetaling en voor de aangifte van dit jaar heb ik uitstel gevraagd. We blijven wel een tijdje weg; als er in ons hotel de mogelijkheid is om van de computer gebruik te maken, dan houden wij u wel op de hoogte van ons reilen en zeilen. En anders tot ziens op het blog omstreeks 17 mei. Hou doe en tot  blogs.