Jammer genoeg heb ik tot nu toe weinig reactie gekregen op mijn blogberichtje van hedenmorgen, maar misschien zijn er toch nog Belgen, die mij een goede raad kunnen geven. Tot nu toe heeft ook Pasc@al nog niet gereageerd. Afgelopen zondag was dit even mijn eigen eilandje. Ik voelde mij even een koning toen ik op dit eilandje stond.

"Jammer genoeg is het tijdschrift PASC@L nog niet in Nederland te koop. Zou het mogelijk zijn om het tijdschrift ook digitaal te plaatsen of tegen een vergoeding als nieuwsbrief beschikbaar te stellen. Wij, Hollanders, willen ook graag op de hoogte blijven. Waarschijnlijk zal ik ook dit keer geen tegenberichtje van u ontvangen, maar ik denk maar "de aanhouder wint"Met vriendelijke groeten uit ScheveningenLoek de Koning met blognaam /loek2_1934. en Annemiek de Koning met blognaam /annemiek."

Sorry, maar het moet mij even van het hart.
Bovenstaande email heb ik vandaag aan Pascal gestuurd, maar wij worden nog steeds niet serieus genomen, anders zouden wij wel antwoord krijgen. Maar misschien is het mogelijk, dat onze wens ook door Belgische medebloggers kan worden ondersteund

Meerdere foto's plaatsen bij een bericht. Maar dan moet je natuurlijk wel rekening houden met de grootte van de foto; in plaats van 800 pixels, zou je dan naar 300 pixels kunnen gaan: dan blijft het blog tenminste zijn rustige vorm behouden. Maar ik blijf toch maar liever met één kleine foto werken, die dan aanklikbaar blijft en alsnog een groter beeld geeft.

Als de mist laag hangt over de weilanden, dan lijkt het soms net alsof de koeien geen poten hebben: wij noemen dat dan koeien-zonder-poten weer. En zoiets ervaar je ook als je ’s morgens vroeg door de duinen wandelt en daarna richting strand loopt: dan loopt er voor je uit een hele lange schaduw, die je als een wegwijzer leidt naar het strand. Op de foto sta ik richting strand met de lage zon in mijn rug: het moment-van-de-lange-schaduw. Meestal fotografeer je zo iets niet, maar toch heeft het wel iets.

Dat stoofpotje van gisteren is mij goed bevallen: ik keek gisteravond niet scheel van de honger en zag vanmorgen op de weegschaal dat het echt geholpen heeft. Daar geen we dus mee door zodat ik over een paar maanden weer een echte Adonis ben; ben ik nog nooit eerder geweest, maar wie weet valt er nog een héééééél oud dametje op me. Ik wens jullie allemaal een vrolijke en opgewekte dag toe: een dag niet gelachen is een dag niet geleefd.

Na al die feestdagen en recepties houden we vandaag een groente-/fruitdag: dus geen koekje bij de thee of koffie, geen sneetje brood belegd met een lekker plakje kaas. Geen lunch alleen wat fruit en water, geen avondeten met aardappelen, vlees en een toetje. Neen, vanavond maakt Annemiek een stoofpotje van paprika, tomaat, ui, knoflook, kruiden, aubergine. Alles bij elkaar in één grote pan en dan maar lekker laten pruttelen. We hebben ons voorgenomen dit voorlopig wekelijks te herhalen. Smakelijk eten.

Er staat een stevige wind, maar om nu te spreken van stormachtig - wat voorspeld was – zo erg is het nu ook weer niet. Aanvankelijk was er nog wat zon en zag de wereld er vriendelijk uit, maar nu tegen de avond wordt het weer wat somber. Ik was wel even aan de boulevard, de vakantie is voorbij en een eenzame wandelaar maakt een ommetje met zijn hond. Zo genieten ze allebei nog van de wind en het geluid van de zee.

Gisteren hebben we genoten van een stralende winterdag. Na een heerlijke ochtendwandeling door duin en langs de zee, in de middag een wandeling door onze wijk. En uiteraard de fototoestellen in de aanslag. Een paar foto’s in de wijk gemaakt ter voorbereiding op de fototentoonstelling, die ik mag organiseren bij gelegenheid van het 125-jarig bestaan van onze wijk. Vandaag weer naar de sportclub om mijn spieren te sterken en mijn conditie bij te houden. En verder overleg en voorbereiding voor een belangrijke vergadering morgenavond. En zo ben je de hele dag bezig. En buiten zal een stormachtige wind de golven beuken en de bomen laten ruisen. Nu is er nog een matige zuidwestenwind, maar in de loop van de dag zal die aanwakkeren tot 8 bft. Lekker strak tegen de wind in hangen en proberen een paar mooie foto’s te schieten.
Foto: soms zie je ze vliegen.

Al vroeg uit de veren en na ontbijt en koffie ben ik om ongeveer 10.00 uur het huis uitgegaan om een heerlijke ochtendwandeling te gaan maken. Via de duinen en over het strand terug. In de duinen was het stil; de meeste mensen hebben niet in de gaten dat de natuur zon mooi kan zijn ook op een zonovergoten winterse dag. Op het stand was het aanvankelijk rustig maar allengs kwamen er meer mensen, vooral op het strandgedeelte voor het Kurhaus. Ik zelf vind het strand ten noorden van de Pier mooier en rustiger. En op zo’n vroege ochtend hebben alle vroege wandelaars een goed humeur. Een groet onderweg of een praatje en voor je het weet is het 11.30 uur.
Foto gemaakt 6 januari 2008

Vandaag Driekoningen. Gisteravond zijn de kinderen weer rondgegaan op hun Driekoningentocht. Hier in het noorden kennen we dat feest niet meer. Toch is deze dag in het christendom een heel belangrijke feestdag. Oorspronkelijk wordt op deze dag de geboorte van Jezus herdacht. In liturgisch opzicht is deze dag van een hogere categorie dan het kerstfeest. Tegenwoordig sluiten we op deze dag de Kersttijd. De kerstversiering wordt na deze dag verwijderd en we gaan ons weer richten op het paasfeest. We denken al aan carnaval, dat dit jaar begint op vrijdag 1 februari (Aswoensdag valt op 6 februari). Vroeger vierden we carnaval op de dinsdag voor Aswoensdag, maar tegenwoordig beginnen we al op de vrijdag voor Aswoensdag. Pasen valt dit jaar vroeg op 23 maart.
Op de foto: de drie molens bij Leidschendam. Foto gemaakt op 4 januari 2008

Soms zijn recepties oervervelend. Vanmorgen zou de receptie om 11.00 uur beginnen. Voor iemand die nogal punctueel is, was ik al om 10.45 uur op de bedoelde locatie; Je zou toch verwachten, dat je niet de enige punctuele persoon bent: inderdaad ik was zo ongeveer de eerste aanwezige. En eindelijk om 11.30 uur begon de eerste spreker, de directeur, die zijn jaarverslag deed, daarna een figuur, die al meer dan tien jaar zo ongeveer hetzelfde zegt en uiteindelijk de voorzitter met een speech, waar geen einde aan leek te komen. En uiteindelijk de langverwachte punch met een kaneelbeschuitje, een jaarlijkse traditie, waaraan ik een gruwelijke hekel heb: hoe kan je zo iets door je keel krijgen. Na nog wat plichtplegingen toog ik om 13.15 huiswaarts. Het zat er voor vandaag weer op.

Wist u dat de aarde 365 dagen, 5 uur, 49 minuten en 46 seconden nodig heeft om een volledige baan om de zon te beschrijven? En die tijd is nu precies één jaar. Wist u dat de oude Egyptenaren al het systeem van het schrikkeljaar kenden? Wist u dat de huidige kalenderindeling pas op 15 oktober 1582 is ingevoerd? Maar dat gebeurde niet in alle landen tegelijk. Engeland voer die nieuwe kalenderindeling( de nieuw Gregoriaanse kalender) pas in in 1752, Duitsland in 1776, Zweden in 1823, Rusland in 1918 en China in 1929. In Nederland heerste er nog lange tijd onenigheid: Holland en Zeeland voerden de kalender in in 1582 maar Drenthe pas in 1701. Maar ondanks het schrikkeljaar is er met het werkelijke jaar nog altijd een verschil van 4 minuten per jaar, maar ook dit verschil zal in de verre toekomst nog wel eens worden rechtgetrokken.
Gelukkig is de natuur niet kalender gebonden: die gaat zijn eigen gang.

Na het boodschappen doen zijn we nog even door de polder gereden. De zon scheen en hoewel er wel een frisse wind stond zijn we toch regelmatig even uitgestapt om wat foto’s te maken. Maar we zagen de bui al hangen. In het zuiden werd de lucht steeds somberder en uiteindelijk werd de zon door de wolken opgegeten. De rest van de dag is het wat somber gebleven, maar regen of sneeuw hebben we niet gehad.

De krant is weer gelezen, het ontbijt weer genuttigd en er moet weer gewerkt worden. Het huis stofzuigen heb ik gisteren al gedaan: Annemiek dacht de hele dag dat het gisteren vrijdag was. Vandaag komt er nog een vrijdag achteraan, maar dan een zonder stofzuigen. Dadelijk gaan we eerst even boodschappen doen. De kerstspullen zijn weer ingepakt en opgeborgen. Hoewel 3-Koningen een veel belangrijker feest is dan het kerstfeest, wordt in ieder geval bij ons daar weinig aandacht aan besteed. Vroeger werd de kerststal altijd pas na 3-Koningen opgeruimd; maar ja toen hadden we thuis nog geen kerstboom: dat was heidens. Die kwam bij ons thuis zo omstreeks 1950 en stond dan zonder versiering boven op de kerststal. De jaren daarna kwamen er wat sterretjes in en echte kaarsjes, die op het kerstfeest ook echt brandden. Er stond toen wel een emmer water klaar voor het geval dat.
Foto: groeten van de kerstman.

Hierbij dan een foto van het diorama Scheveningen. Dit diorama is gebouwd omstreeks 1910 en is nu in particuliere handen.

Een paar dagen geleden kwam ik bij een Schevenings bedrijf even binnengewandeld. Ik kwam om wat informatie vragen, maar werd verwezen naar een andere persoon. Maar terwijl ik daar stond te wachten heb ik een diorama van Scheveningen bekeken. Een diorama is een soort kijkkast, waarin door opstelling en belichting een perspectivisch effect wordt verkregen. Ik vermoed dat dit diorama gemaakt is omstreeks 1910. Het geeft de badplaats Scheveningen weer in het begin van de 20ste eeuw. Op mijn vraag of ik van dit bijzondere object foto’s mocht maken, kreeg ik van de directie welwillende toestemming. Vandaag ga een aantal opnamen maken.
foto van vandaag: de andere kant van de pier

Ik ken een aantal dames, die dagelijks, zomer en winter, een zeebad nemen. Zij zijn er aan gewend, maar aan de nieuwjaarsduik nemen mensen deel, die niet geoefend zijn. Controle is dus echt nodig. En als je dan ook nog eens bedenkt, dat er die nacht veel gedronken en weinig geslapen is, dan moet je bij een aantal gevallen toch wel vraagtekens plaatsen. Er lopen mensen rond, die bij wijs van spreken net uit de jeneverfles gekropen zijn. Die mensen hebben meer alcohol dan bloed in hun aderen. Er wordt goed toezicht gehouden. Het Rode Kruis, de ambulance, de reddingsbrigade: ze zijn allemaal aanwezig om in voorkomende gevallen hulp te verlenen. Daarom, om juist die mensen ook in het zonnetje te zetten, bijgaande foto.

Het is nog erg rustig op straat. De scholen hebben deze week nog vakantie en ook veel ouders hebben hun eerste vrije dagen voor dit jaar opgenomen. Toch begint vandaag het normale dagelijkse leven weer. Op Scheveningen hebben we gisteren een grote drukte gehad. 9.500 mensen hebben het gewaagd het nieuwe jaar te starten met een frisse duik in zee. Ik heb er naar gekeken en e.e.a. met de camera vastgelegd. Met een perskaart kon ik me vrijelijk op het strand bevinden en meegenieten met de uitgelaten vreugde van de duizenden dapperen.

Het water mag dan koud zijn, maar niets staat de de mensen in de weg. Een duik in zee en een stralend begin van een nieuw jaar. Een ding is zeker deze dame wenst u een stralend nieuw jaar toe.
Een van de dames van de organisatie en je kunt het zien: zij straalt.
Ook zij wenst iedereen met een stralende lach een heel gelukkig nieuwjaar

Vandaag geen verhalen

Maar steeds herhalen:

Gelukkig Nieuwjaar.

Moge één wens in vervulling gaan:

Dat er vrede op aarde zal bestaan.

Zalig Nieuwjaar.

Een jaar van liefde en geluk

Dan kan 2008 niet meer stuk.

Vrolijk Nieuwjaar