Iemand stuurde mij gisteren een email met de mededeling dat hij een enorme verzameling ansichtkaarten geërfd had. Hij had mij gevonden via mijn website www.schoenendoos.eu. Ik belde hem en een paar uur later zaten we samen te genieten van een deel van die verzameling. Terwijl zaten te genieten kwam er een telefoontje van een oude vriend: de oud-directeur van Museum Scheveningen. Hij volgde mij al anderhalf jaar op het blog en had gelezen, dat Annemiek zo ziek is geweest. Met Annemiek gaat het al weer wat beter. Ze zat zelfs al weer even achter de computer. Vandaag gaan we even naar de opticien voor een nieuw glas in de bril van Annemiek. Tijdens ons verblijf in Kusadasi was ik er op gaan zitten. Toen kraakte er iets. Haar bril. Pech. Al met al was het gisteren ondanks het matige weer toch een gezellige dag. Daar komt zeker een vervolg op. Foto: toch nog een keertje een foto uit het ziekenhuis.

Als je na een lang verblijf elders terug keert achter je bureau, dan zijn er veel dingen die je aandacht vragen. Binnengekomen berichten, vergeten nota’s, contacten met verzekeringen, inkopen doen, koken, wassen en zo kan je nog wel even doorgaan. Tijd voor een ochtendwandeling, even kijken naar de nieuwe boulevard, even naar de duinen om naar de nachtegaal te luisteren: het zit er allemaal nog niet in. Zelfs bloggen, wat toch een bezigheid binnenshuis is, schiet er vaak bij in. Sorry hoor. Maar die tijd komt wel weer. Annemiek gaat langzaam vooruit. De ene dag is beter dan de andere, maar soms is het ook andersom. Het weer werkt natuurlijk ook niet erg mee. Even lekker buiten zitten en de frisse wind door je haren voelen waaien… daar moeten we nog op wachten. Misschien morgen of de dag daarna. Foto: een echte steun en toeverlaat in het Özel Kusadasi Hastanesi: KIM.

Het zonnetje schijnt in Scheveningen. Niet alleen buiten, maar ook binnen. Vanmorgen hebben we samen lekker een bakkie gedaan op ons balkon en genoten van het mooie wolkenspel boven de stad. Nu zit Annemiek in de serre en geniet van de bedrijvigheid op het plein, waar het vandaag markt is. U merkt het wel: het gaat goed met Annemiek. Ze is nog wel snel vermoeid, maar dat is ook te verwachten na alle trubbels van de afgelopen weken. We hebben net zelfs al zitten praten over een uitstapje van drie dagen, om weer helemaal op verhaal te komen. Bijgeplaatste foto: Annemiek zit lekker te genieten van een kopje koffie op ons balkon.

In het ziekenhuis van Kusadasi kreeg Annemiek een prima medische begeleiding. Een bekwame internist/hartspecialist en deskundig personeel en… ontzettend vriendelijke en lieve verpleegsters en overig personeel. Het eten en drinken waren goed, maaltijden op Turkse wijze. Eten zoals de mensen thuis gewend zijn. Het wassen of hulp daarbij is een taak van de familie. Ik had vanaf de eerste dag van opname een slaapbank op dezelfde kamer en kreeg ook hetzelfde eten en drinken, met dit verschil, dat Annemiek op dieet gesteld was. Er was televisie op de kamer, allemaal Turkse programma’s, en telefoon. Met Annemiek gaat het goed vooruit, zelf vindt ze dat het te langzaam gaat. Foto: samen met een aantal verplegenden.

Het is stil in huis. Annemiek slaapt rustig; de prikkelhoest, die haar de laatste dagen plaagde, lijkt overwonnen. Ze komt nu eindelijk aan volledige rust toe en dat heeft ze nodig. De vakantie voor oktober is geannuleerd. We nemen niet het risico om voor een tweede keer al die ellende te ondergaan. Geen vliegreizen meer, maar fijn ontspannen in eigen land of de omliggende landen. Wat meer korte vakanties. Misschien zelfs de blogmeeting. Maar voor alsnog geen definitieve besluiten. Het autoverkeer over de boulevard is sinds gisteren weer mogelijk; eenrichtingverkeer en met beperkte snelheid. Leuk ook voor Annemiek om ook eens de nieuwe boulevard van Scheveningen te ervaren. En misschien vindt ze het wel zo leuk, dat we dat dan een paar keer per week kunnen doen. De raampjes open en heerlijk frisse zuurstofrijke zeelucht in te ademen en/of op rustige dagen even stil te staan op de parkeerplaatsen om rustig te genieten van de zee en het strand. We gaan er voor. Foto: Annemiek had het volste vertrouwen in de haar behandelende specialist en de hoofdzuster(een Belgische!).

Wat het weer betreft boffen we niet. Dat was in het begin van onze vakantie wel wat beter; misschien wel te goed en te warm. Grote verschillen in temperatuur zijn voor oudere mensen niet zo goed. Vanaf 15 mei werd het weer een stuk minder en voor ons draaglijker. Maar van Annemiek toch te veel gevraagd. Van 15 mei to 2 juni werd zij verzorgd in het ziekenhuis. Gelukkig mocht ik daar ook blijven slapen. Af en toe maakte ik een ommetje. Daar ging dat wat makkelijker dan hier: daar waren altijd lieve zusters, die op haar letten, maat thuis heb ik die niet. De enige wandeling is snel naar de winkel voor brood en overige levensmiddelen en dan weer snel naar huis. Het gaat met Annemiek gelukkig wel wat beter, maar ze ligt nog wel het grootste deel van de dag op bed. We hopen maar op spoedig herstel. Veel liefs uit Scheveningen. Foto: een bloemetje voor onze lieve bezoekers

Veel tijd om te bloggen is er niet vandaag. De verwarmingsketel is uitgeschakeld door een technisch probleem, de zuster van de trombosedienst moet komen en vanmiddag moeten we naar de dokter. Annemiek vraagt extra aandacht: ziek zijn is geen lolletje. Daarnaast de dagelijkse beslommeringen, die ik nu moet overnemen. Geen probleem overigens, maar het moet wel gedaan worden. Het weer brengt ook geen zonnetje in huis. Het is een kille en ongezellige dag. De temperatuur is gelijk aan die van de Kerstdag. De zomermaand is gestart met kil en somber weer. Misschien in de komende week nog een zonnetje, zodat Annemiek lekker even buiten kan zitten. Maar wij slaan ons er wel door heen. We denken maar terug aan de warme dagen aan het begin van onze vakantie en aan de vriendelijkheid daarna van de lieve verpleegsters. Foto: toch maar een zonnig beeld van de vakantie.

Eindelijk. Op donderdag 3 mei vertrokken wij om van een welverdiende vakantie te gaan genieten in Kusadasi, Turkije. Vijfentwintig jaar kwamen we al in die plaats en dit jaar gingen we voor de vijfentwintigste keer naar hetzelfde hotel Fanatsia 5 sterren de luxe. Dit jubileum werd gevierd met een feestelijke taart, aangeboden door de directie. De temperatuur was hoog, eigenlijk al te hoog voor deze periode. Op 15 mei moest Annemiek zich melden bij het plaatselijke ziekenhuis in verband met trombosecontrole. Na een kort onderzoek werd ze wegens hartproblemen en een te laag zuurstofgehalte in haar bloed direckt opgenomen; dezelfde dag nog werd ze in kritieke toestand overgebracht naar de intensive care. Daar bleeft ze tot de 17de mei voor onderzoek. Gelukkig viel alles mee, maar ze moest wel bliven in het ziekenhuis en gisteren, 2 juni, werd ze ontslagen en onder medische begeleiding naar huis overgevlogen. Daar moet ze nog wal uitrusten en aansterken. Jammer van de vakantie, maar gelukkig dat ze weer veilg thuis is. Met dank aan de prima verzorging en begeleiding in het Özel Kusadasi Hestanesi en de begeleiding van de verzekeraars. Met lof een bloemetje.

Het is weer het oude liedje: na zonneschijn komt regen, maar het kan ook andersom zijn. Bliksemschichten doorklieven het ruim met donderend geweld. Dat blijft niet zo; dat drijft over en na de bliksem, donder en regen komen we vandaag de zon weer tegen. In België voorlopig geen vuiltje aan de lucht. Volgens de buienradar. Daar begint de dag van de Arbeid met zon. Gek eigenlijk: in België wordt vandaag gewerkt: het is de dag van de arbeid. Die dag kennen we niet in Nederland; in ieder geval niet als nationale feestdag. Bovendien arbeiden Nederlander iedere dag. Hier is het altijd de dag van de arbeid. Ik wens de Belgen een zonnige en vrolijke dag. Heel speciaal voor Amorfati: die viert vandaag zijn verjaardag. Van harte, jongen, en nog veel jaren erbij. Foto: Hollands landschap met rechts achter een vogelhut.

Zes uur en het wordt een drukke dag: Koninginnedag. Ik heb een tafeltje in de wijkwinkel en ga daar de Stichting Zicht op Scheveningen proberen te promoten. Maar vooraf wil ik zelf ook even over de vrijmarkt lopen. De vrijmarkt is een markt, waar iedereen mag kopen en verkopen. Er zijn ook allerlei kinderactiviteiten. Hoe mooier het weer des te drukker wordt het. Vandaag wordt er heel mooi weer verwacht met aangename temperaturen. Geen tijd om voor de tv te zitten en te kijken naar het bezoek van de koningin aan Rhenen en Veenendaal. Vanavond tevreden en vermoeid onderuit voor de tv om te zien hoe in het land Koninginnedag is verlopen. Iedereen wens ik een vrolijke, gezellige en zonnige dag. Foto:koninginnedag.Appeltjes van oranje. Oranje boven.

De straten zijn droog, maar de lucht is nog grijs. Toch denk ik dat de lucht gaat klaren en straks af en toe de zon zal gaan schijnen. Verleden jaar met het invallen van de winter heb ik een bak geraniums naar binnen gehaald en in de niet verwarmde serre gezet. Ik wilde toch eens proberen om geraniums over te houden. Vanmorgen heb ik die bak weer buiten gezet en zie het resultaat, Weer vol bloemen en knoppen. Het experiment is geslaagd en nu maar hopen dat een late nachtvorst geen schade doet. Eind van het jaar opnieuw proberen en dan maar kijken hoe lang ze het uithouden. Vandaag de laatste zondag van de maand, morgen Koninginnedag en dan volgt al snel het koffers pakken. Mentaal ben ik al klaar voor de vakantie. Uitrusten en genieten van mooi weer en lekker eten, samen met onze Belgische vrienden, die we daar weer zullen ontmoeten en met zijn achten of tienen maken we er weer een leuke en gezellige tijd van. Foto: de geraniums die de winter doorstaan hebben.

“Het regent, o wat regent het” een oud liedje dat eindigt met als laatste strofe
En vroeg, morge' in den zonneschijn,
Als dan de blaadjes zilver zijn,
Met droppeltjes bepereld -
Dan doe ik toch mijn eigen zin: -
Dan loop ik héél - en héél ver in
Die schoongeworden wereld! (dichter: Adama van  Scheltema)

En zo begint van daag de nieuwe dag
en ik hoop dat straks de zon weer schijnen mag.

Het laatste weekend van de maand. Koninginnedag en dan :

Nu breekt uit alle twijgen
het frisse jonge groen
de leeuweriken stijgen
de hemel tegemoet
de hemel tegemoet.
De bloemen staan in bonte tooi
natuur, wat ben je wondermooi!
't Is meie, 't is meie, 't is meie
't is meie, 't is meie, 't is meie!

 Dit blije geluid heeft geen fotootje nodig. Maar toch... het groen zit in de bomen.

Vijf politieke partijen hebben er voor gezorgd, dat Nederland weer op de rails staat. Het kan dus wel. Zeven weken praten – en niet of onvoldoende luisteren naar elkaar – en geen resultaat en dan heb je daar ineens een Jager, die de kudde bijeendrijft. Kudde bedoel ik niet negatief, maar juist positief: het zijn geen kuddedieren, maar mensen, die gezamenlijk hun verantwoording durven te nemen, zelfs tegen eigen opvattingen in. Waar de nood het hoogst is… Met een opgeheven hoofd kunnen zij nu terugkijken op twee dagen intensief luisteren naar elkaar op een akkoord, dat Nederland door een moeilijke periode moet leiden. Chapeau bas, petje af. Foto: het zou zo mooi zijn als er in de politiek wat minder kleur was.

De thermometer wijst 10 graden. Dat belooft een lentedag te worden. Eindelijk is die er dan: de lente. De zon is nog een beetje versluierd, maar die komt er straks wel door. Gisteravond was er een algemene ledenvergadering. Na een half uur heb ik de zaal verlaten. Het bleek maar eens opnieuw, dat er met blanco machtigingen gerotzooid kan worden. Een machtiging is een overeenkomst tussen twee personen. De volmachtnemer zou ja zeggen, maar na overleg met een paar andere personen stemden de volmachtnemer: onthouden. Niet voor, niet tegen, maar gewoon niet stemmen. Hierdoor wordt het vertrouwen wel erg geschaad. Het was voor mij voldoende om onder protest de zaal te verlaten. Lafheid loont zich niet. Dat zal nog blijken. Maar ondanks zo een slechte ervaring, ga ik toch genieten van een nieuwe dag. Foto: een ei is geen ei, maar dit is een nest vol.

Het lijkt wel of de zon aan de hemel staat. Dat is ook zo, maar niet op bijgevoegde foto. Is het dan misschien de maan? Nee, hoewel de foto wel ’s avonds gemaakt is. Wat het precies is weet ik niet, maar het is een grote bol die hoort bij het T.N.O.-gebouw, dat in de duinen ligt. Het is verboden terrein, dat omringd wordt door een bos van internationale vlaggen. Het is streng bewaakt. Wat niet weet wat niet deert. In ieder geval schijnt de zon mijn kamertje binnen en ik hoop bij heel veel anderen. Foto: de bol in de duinen.

Wat zal het worden vandaag? ‘Onder moeders paraplu’ of ‘Onze lieve Heertje, geef mooi weertje, geef een mooie dag, dat het zonnetje weer schijnen mag’? Het ziet er nu grijs en nat uit buiten. Binnen houden we het droog, alleen ’s avonds niet, als we een borreltje drinken.
De Belgen hebben gisteren goed aan ons gedacht: geen fikse regenbuien hebben ze naar ons gestuurd; af en toe een beetje regen om het stof van de blaadjes te spoelen. Vandaag kunnen ze er niets aan doen: we zitten samen in een depressie. Maar daar door laten we ons niet deprimeren. We gaan er gewoon weer fiks tegen aan. Ik wens iedereen een fijne dag en dat het zonnetje maar schijnen mag. Foto: de is niet; de uil zat in de olmen, maar meel een vliegende kraai...

Vandaag doen de Belgen het. Vanuit het zuidwesten sturen zij regenwolken deze kant uit. Ik zie ze drijven, maar hoop dat ze hier voorbij gaan zonder hun lading te lossen. Er staat hier een vrij straffe wind uit het zuiden. Dat is niet zo goed maar misschien … je weet maar nooit… komt toch de zon nog door. Op de boulevard was onder een bijna smetteloos blauwe hemel gisteren de jaarmarkt. Wel veel wind uit het zuidwesten, maar ook veel zon en heel veel bezoekers. Je kunt merken, dat de mensen weer aan een nieuwe zomer willen beginnen. Eentje met veel en aangenaam zomerweer. Ik wens iedereen een fijne dag. Foto: varen kan hij niet meer, maar een blikvanger is het wel op de noord-boulevard van Scheveningen 

Wilders weg. Gelukkig maar. Rutte en Verhagen terug bij af. Was dit allemaal nodig? Jammer genoeg moet je hier ja op zeggen. Er is een oud spreekwoord: twee geloven op één kussen, daar slaapt de duivel tussen. Waar veel meningen zijn is het moeilijk tot één standpunt te komen. Als Mark en Maxine vinden dat zij dé oplossing gevonden te hebben voor de huidige financiële situatie in Nederland, dan moeten zij de kamer overtuigen van hun gelijk. Geen partijpolitiek, maar zakelijk en direct. Geen gekonkel en gefoezel, maar recht voor zijn raap. Maar duidelijkheid en direct. Geen katholiek, geen protestant, geen socialist, geen …ga zo maar door. We dreigen al jaren lang in een moeras van meningen te verdrinken. Gewoon schoon water, waar in we allemaal pootje kunnen baden.
O, Nederland, let op u saeck,
de tyt en stont is daer.
Foto: zonder woorden.

Denk je even een rustige zaterdag te hebben: Annemiek en Marlies op pad en ik rustig onderuit. Vergeet het maar. In verband met een activiteit later in het seizoen word ik opgetrommeld om aanwezig te zijn bij de opening van een fototentoonstelling deze morgen en een afsluiting morgenmiddag. Het kan er nog net tussenin: om 14.30 heb ik een rondwandeling door Scheveningen tot ca. 17.00 uur. Vervolgens voor 24 april een verzoek om aanwezig te zijn bij een Algemene Bijeenkomst met betrekking Havendag. Zondag heb ik voorlopig vrij en kan ik vrij gaan wandelen en kijken bij de Jaarmarkt op de boulevard. Ik hoop op zon. Prettig weekend voor iedereen. Foto: een feestje vieren op het strand. Ook dat kan in Scheveningen. Deze foto maakte ik gisteren.

Eerst de krant gelezen, daarna het blog bekeken en nu ga ik zelf wat schrijven. Niet over het weer, daar valt niet veel over te zeggen: het is grijs, af en toe wat regen en misschien later de zon. Weer of geen weer… straks gaan we naar de tuin: rabarber plukken, daarna boodschappen en daarna, als het weer het toelaat, even polderen. En verder… werken voor mijn stichting en mij voorbereiden op de vakantie. Zondag jaarmarkt op de boulevard. Morgen, dan gaan Annemiek met Marlies ‘statten’. Het woord ‘statten’ staat niet in het woordenboek; zal wel plaatselijk zijn, maar het betekent naar de stad gaan om te winkelen. Ik maak die dag een wandeling door Scheveningen met ongeveer twintig mensen van elders. Foto: het is wel een steile klim naar boven, maar bij het Scheveningse Vrouwtje kan je het strand en de zee zien.