Vandaag was het weer een mooie herfstdag op Scheveningen. Na een paar grijze dagen, vandaag een blauwe lucht.

Als het aan de heer Norder, een Haagse wethouder, ligt, worden de tegenover ons appartement gelegen gebouwen gesloopt om plaats te maken voor een groot plein met zicht op zee. Kosten volgens eerste schattingen minimaal 500 miljoen euro. De gemeente heeft de bewoners van de te slopen gebouwen tijdens vier besloten sessies hierover ingelicht. De wethouder verwacht die investeringen terug te kunnen verdienen met de bouw van 650 appartementen op een andere omstreden locatie: het Zwarte Pad. foto: de omgeving van het omstreden gebied: het Zwarte Pad.

En dan denk je: hè, hè, eindelijk wat rust en dan rinkelt de telefoon weer. Weer praten. In dan denk je uiteindelijk: ik heb trek in een borrel en dan probeer je zo spoedig mogelijk het gesprek te beëindigen. En eindelijk zit je dan achter je borreltje en staat de zuurkoolschotel in de oven en dan heb je even rust. En na het eten hoop ik dan maar, dat de telefoon niet rinkelt en dat ze me eindelijk even met rust laten. Ik wens u in ieder geval een rustige avond en hoop het voor mijzelf ook. Foto: zonsondergang boven Samos.

Vandaag begint de dag zonder mist. We hebben weer uitzicht over een grijze zee en een grijze stad. Of in de financieel grijze USA nu ook de zon gaat schijnen? Het zijn de verkiezingen van de hoop geweest; er is een Nederlands gezegde “hoop doet leven”. Misschien kennen ze die spreuk in Amerika ook: het betekent wel dat er nog stevig gevochten moet worden, om de Amerikaanse economie weer op de rails te zetten. Foto: dit oude Turkse vrouwtje heeft een lijntje uitgezet en hoopt een visje te verschalken.

In de mist hebben ook de vogels het moeilijk. Zij kunnen zich dan moeilijk oriënteren. Helaas kwam voor de vogel, die ik vanmorgen op het plein voor ons appartement vond, de weersverbetering te laat. Welke vogel het precies is, weet ik niet zeker, maar ik denk dat het een bonte strandloper is. Het is een broedvogel van Noord Europa en Siberië en is langs de kust van Scheveningen een algemene doortrekker in voor- en najaar.

De mist is nog dichter dan gisteren. Het Kurhaus is onzichtbaar; de pier is niet te zien en de stad is in het niets verdwenen. Het zicht is ongeveer 100 meter. Ik laat hiervan maar geen foto zien, want dan krijgt u een grijs vlak te zien. Voor de rest van de week zijn de verwachtingen ook niet erg spannend. Grijs, grijs, grijs. Maar we slaan ons er wel doorheen. Want na regen, mist of ander slecht weer komt altijd wel weer de zon terug. Foto: de duinen in herfsttooi.

De mist is hier inmiddels wel opgetrokken, maar een motregennevel maakt niet veel verschil. Het uitzicht is wat ruimer. Ik liep zojuist even over de boulevard - dat doe ik meestal als ik naar de fitness ben geweest - , de meeste winkels en restaurants zijn gesloten en voetgangers kan je op één hand tellen. Ik ben maar snel doorgelopen naar huis. Daar is het tenminste behaaglijk onder het genot van een kopje thee. Foto: een stukje natuur in een geveltuintje.

De wereld is erg klein vandaag. De wereld om mij heen is gehuld in een dichte mist. Maar die mist zal ongetwijfeld wel weer optrekken en krijgen we dan toch nog een aantrekkelijke voortzetting van de eerste week van november. Aan de temperatuur zal het niet liggen: die is een paar graden boven normaal. Nog maar 48 dagen en dan begint de winter en hebben we de kortste dag van het jaar: op zondag 21 december 13.00 uur begint de winter. Toch weer een prettig vooruitzicht: want kort daarna beginnen de dagen weer te lengen. Gisteren was het fantastisch weer om op het strand te crossen.

Vanmorgen nog volop zon; nu is de lucht betrokken en de temperatuur iets gedaald. Gelukkig kunnen we dat binnenshuis beter in de hand houden. Foto van het strand: vanmiddag 14.00 uur.

Vandaag Allerzielen. In mijn herinnering altijd een koude en sombere dag. En zie: vandaag worden die herinneringen overboord gezet: stralend weer met een voorjaarsachtige uitstraling. Zo mag de herfst de komende week blijven. Op het strand tussen Hoek van Holland en Den Helder wordt er vandaag een wielercross(geen wedstrijd) gereden. Toen ik op het strand wandelde kwamen ze in groepjes voorbij, zie foto.

Bij het zien van zulke koks is het als snel smakelijk eten.

Terug van weg geweest. Gisteravond en vannacht( tot 01.30 uur) gezellig bijeen gezeten en gebabbeld, waarbij natuurlijk ook gematigd geestrijk vocht werd genuttigd. Nu weer thuis. Lekker rustig op de weg zo op een zaterdagochtend. De zon heeft zich nog niet laten zien, zal zich waarschijnlijk vandaag ook niet laten zien. Droomde vannacht dat ik weer eens vergeten was de verlichting van mijn auto uit te doe( is me al een paar keer overkomen, lege accu, ANWB bellen), maar gelukkig kon ik vanmorgen zonder problemen naar huis rijden. Foto: Fred en zijn vriendin, gezellige Belgen, die wij tijdens onze vakantie in Turkije ontmoet hebben.

Zal het vandaag dan eindelijk een ‘rustdag’ worden? Geen gezeur  en/of besprekingen? Eén ding is zeker: vanavond vieren we de verjaardag van mijn zwager en zo’n familiebijeenkomst is altijd weer gezellig. Feesten bij de ene zwager, en daarna overnachten bij de andere. Zij wonen namelijk allebei in dezelfde plaats ergens in Noord-Holland. Morgen weer vroeg naar huis om een rustig weekend te gaan vieren. Lekker een boek lezen, wat werken op de computer en nog even lekker nagenieten van de vakantie. Halloween wordt hier in Holland vrijwel niet gevierd, maar een lekker drankje bij de sfeerhaard zal zeker genuttigd worden. Voor iedereen die het wel viert: Happy Halloween. Foto: happy holidays in Turkije.

Ik ben amper twee dagen terug van vakantie en heb er al ruim zeven uur bespreking op zitten. Het lijkt wel of ze hier in ons complex op mij hebben zitten wachten om mij de kolen uit het vuur te laten halen. Dat schijnt er bij te horen, als je voor anderen je nek uitsteekt. Gelukkig word ik door veel medebewoners gesteund. Het betekent echter wel een behoorlijke aanslag op je vrije tijd. Als alles een beetje mee zit, zal die inspanning niet voor niets zijn. Gelukkig heb ik die zorgen niet mee op vakantie hoeven nemen, maar kon ik ongestoord van mijn vakantie genieten. Morgen weer een nieuwe dag; er even tussenuit om de verjaardag van mijn zwager te vieren. Foto: de zon is hier reeds ondergegaan, maar op de vakantiefoto nog niet.

Na 14 dagen Turkse zonneschijn kwamen we gisteren terug in een regenachtig Nederland. Maar nu ik dit schrijf – ik heb zojuist mijn koffer geopend – is de zon uit mijn koffer ontsnapt en zit ik in het zonnetje. De temperatuur ligt wel heel wat graden lager dan wij de afgelopen weken gewend waren. Aanpassen dus eventjes. Een dikke trui aan; de verwarming een aantal graden omhoog; het zal wel weer lukken. We hebben een fijne vakantie gehad en weer veel Belgische vrienden ontmoet. Ik ga nu verder met het uitpakken en opruimen.

Even nog een zonnige foto van de vakantie.

Het afgelopen weekend was de Japanse tuin geopend.In die tuin werden arrangementen van het Japans bloemschikken(Ikebana) getoond. Ikebana betekent letterlijk: tot (nieuw) leven van bloemen. Ikebana begon vele eeuwen geleden als middel van religieuze verering. Eén van de richtingen(scholen) is de Sogetsuschool. Sofu Teshigahara stichtte deze school in 1926 en introduceerde moderne en abstracte elementen in Ikebana. De maan, die in de vlakte opkomt, is nu symbool voor deze school. Foto: de "grasmaan".

De lucht is nog een beetje grijs, maar de zon doet al pogingen om er doorheen te komen. Het kan best nog een aardige dag worden. Op de boulevard is er vandaag een standwerkerconcours. Daar zal het dan wel levendig worden, vooral als de zon even goed doorkomt. Nog een nacht thuis slapen en dan gaan we op vakantie. In de nacht van maandag op dinsdag zal er wel niet veel van slapen komen: we moeten om 03.00 uur ons op de luchthaven Schiphol melden en vliegen dan om 05.00 uur naar zonniger oorden. Als we daar gebruik van een computer kunnen maken zullen we af en toe een berichtje achterlaten; en anders tot over veertien dagen. Foto: gisteren fietste ik even door Den Haag en schoot dit plaatje op het Plein.

De dag begon met pech. Niet pech voor mij, maar voor Marlies, mijn dochter. Ik zou haar om 07.15 uur komen ophalen om haar ergens naar toe te brengen. Even over zevenen ging ik naar de garage, startte mijn auto, maar de motor vertikte het: de accu was leeg. Nu kon ik wel de ANWB bellen, maar die kon niet meer op tijd komen; daarom mijn dochter maar gebeld zodat ze een taxi kon nemen. Tegen acht uur was de wegenwacht present; mijn auto kon weer gestart worden. Eerst even een half uurtje rondrijden, zodat ik niet weer voor hetzelfde probleem zou komen te staan. Foto: geen badgasten meer in het water, maar wel duiven.

Een grote zandloper gaf aan dat de tijd vergaat. 25 jaar historie van Den Haag/Scheveningen. Vandaag werd er een tentoonstelling geopend, die liet zien wat  er door de grond in de afgelopen 25 jaar werd vrijgegeven. De voorzitter en de wethouder lieten op een humoristische wijze zien, wat het verleden betekent voor het heden.Het geheel werd na afloop gevierd met een passend drankje en een hapje. Een leerzame en een aangename bijeenkomst in Muzee Scheveningen. Foto: omdat er morgen weer een nieuwe dag is.

Het strandseizoen is nu voorbij. Nu is het strand weer voor de kustbewoner en mogen ook de honden zich weer uitleven op het strand. Veel hondenliefhebbers zullen nu de komende maanden met hun viervoeters bezit van het strand nemen. Foto: hedenavond; de containers worden de komende dagen afgevoerd.