Ik ben Loek en woon in Scheveningen. Ik ben geboren op 24/11/1934
golvende eindeloosheid ruimte en licht weerkaatst in de eeuwigheid
Gisteren is geschiedenis morgen is toekomst vandaag leven we maak er iets moois van
water, mist, regen, samengevloeid in één beeld tot verwondering
hoog in de lucht door vleugels gedragen ongekende verten
ik wil als mijn tijd gekomen is stil wegglijden in de eeuwigheid waar geen licht is en geen duisternis waar geen dag is en geen nacht is maar alleen de stilte van het tijdloos samen zijn
Alle korreltjes samen maken het strand
De nieuwe dag: je krijgt hem cadeau, maar je moet er zelf iets van maken.
ZEE EN WIND EN WOLKEN: SCHEVENINGEN, WAAR IEDEREEN WELKOM IS.
foto's en tekst: Loek de Koning. Als het werk gedaan is
Als het werk gedaan is
de zon achter de kim verdwenen is
de wereld verdwijnt in duisternis
de wijn in het glas geschonken is
er alleen de stilte van de avond is
dan hef ik het glas
op wat mij vandaag overkomen is.
21-08-2009
vuurwerk
We sluiten de dag af met een schitterend vuurwerk.
Deze week is Annemiek met haar vriendin naar Katwijk geweest: met de bus. Op de terugweg zagen zij koeien in het water staan. Ik was nieuwsgierig en daarom gingen we gisteren even kijken. Inderdaad daar stonden ze in het water: Schotse Hooglanders en Konipaarden. Ik wilde weten of dit gebied ook te bezoeken was. En inderdaad; dit gebied is te bezoeken, maar de bezoekersingang is moeilijk te vinden. Toch gevonden. En nu ben ik van plan morgen daar een wandeling te gaan maken. Misschien gaat Marlies, onze dochter en ook een natuurfreak, met me mee. Foto: gemaakt bij het natuurgebied Lentevreugd.
Uiteindelijk viel het gisteren allemaal mee. De temperatuur liep hier op tot 32 graden(in de schaduw), maar zakte in de loop van de middag naar 26 graden. Kort na de middag even een regenbui. Om14.00 uur veel wind, maar die zwakte na een uurtje al weer af. En om 21.00 uur werden we weer verrast met een prachtige hemellucht. Voor vandaag ziet het er goed uit. Op het ogenblik trekt een buienwolk aan ons voorbij, maar daarna gaan we van een fraaie dag genieten. Foto: hoe kan het anders: de fraaie avondlucht.
En maar hopen dat er snel wat verkoeling komt. De afgelopen nacht heb ik bijna niet geslapen. Ik ben dan ook om 06.00 uur opgestaan en heb sindsdien eigenlijk nog niet anders dan een douche nemen en mijn krantje lezen. Het is inmiddels al weer 08.30 uur. Zojuist heeft het een heel klein beetje gemotregend, maar van mij mag er best wel even een fikse bui vallen, zodat alles wat opfrist en daarna… een behaaglijk zonnetje. Dat verlangen zal wel waarheid worden, alleen denk ik dat we eerst nog wat beklemmende hitte moeten verwerken. Rustig blijven, een koele plek opzoeken en vooral regelmatig drinken. Foto: ook bij avondlicht is zelfs het gras een foto waard.
Deze morgen zijn we in de auto gestapt om te gaan kijken naar de koeien, die met hun poten in het water stonden. En we hebben ze gevonden. Vanuit de personenauto zijn ze moeilijk te vinden, maar Annemiek had ze gezien vanuit een bus. Zij wist dus ongeveer waar het moest zijn. Na enig zoekwerk vond ik wat meer informatie. Lentevreugd, zo heet dit gebied, was vroeger een bollenveld maar is nu omgetoverd tot een prachtig natuurgebied, waar Schotse Hooglanders en Konipaarden vrij rondlopen. Het gebied is toegankelijk, maar de ingang heb ik nog niet gevonden. Nog even verder speuren. Vanaf de weg( de N441) heb ik onderstaande foto gemaakt.
Het is nu al bloedheet en het is pas 07.44 uur. Mijn barometer - ik moet toegeven hij staat in de ochtendzon – geeft een temperatuur aan van 31,2 graden. Toch staat het raam open om een beetje frisse wind naar binnen te halen. Ik zelf zit in de schaduw. Ik heb de barometer ook maar in de schaduw gezet: anders krijgt die het ook te warm. De verwachting voor vandaag is: heet. We moeten proberen de zon zoveel mogelijk buiten te houden. Ramen dicht, luxaflex omlaag. Foto: het Scheveningse strand op 19 augustus 2008. Toen was het geen strandweer en ik den vandaag ook niet: toen was het te fris en nu te heet. Iets waar ‘te’ voor staat is niet goed. Behalve tevreden dan. En waarom zullen we klagen. Ik zal me maar proberen aan te passen.
Vanavond zijn we uitgenodigd voor een rondleiding door een beeldententoonstelling op het Lange Voorhout in Den Haag, misschien wel de mooiste laan van Nederland. U hebt die laan vast al een eerder gezien: op Prinsjesdag in september, want dan rijdt de gouden koets over die laan. Na de rondleiding nog even napraten onder het genot van een hapje en een drankje.
Als het werk gedaan is de zon achter de kim verdwenen is de wereld verdwijnt in duisternis de wijn in het glas gegoten is en er alleen de stilte van de avond is dan hef ik het glas op wat mij vandaag overkomen is.
Zoals ik u vanmorgen vertelde, liggen er voor de kust van Scheveningen vaak grot containerschepen. Die liggen daar om havengeld uit te sparen. Wachten op vracht kost soms dagen liggeld en in de vrije wateren niets. Ook kunnen er bulkcarriers liggen met olie. Deze schepen komen soms niet aan land. De olievoorraad wordt aan de wal verhandeld, soms wordt die gelost, maar soms blijven de schepen uit speculatiemotieven langer op zee. Één cent prijsverschil kan een aardig extraatje betekenen. Deze foto maakte ik gisteren.
De stranddrukte is een beetje voorbij. Gisteren was het, misschien ook wel omdat er een vrij stevige wind over het strand waaide, niet zo druk. Wel op zee, waar veel schepen te zien waren. Op de rede telde ik dertien grote schepen. Veel kleinere schepen en catamarans. Ook een tweemaster met volle zeilen, die het ruime sop koos. Altijd mooi om zo een schip te zien varen. Vandaag wordt het weer een aardige dag. Een deel van de scholen begint weer. Ook wel weer leuk om je schoolvriendjes na zes weken weer te ontmoeten.
Soms, als wij in de serre zitten en uitkijken over de zee, is het alsof er een schilderijententoonstelling aan ons voorbij trekt: de natuur schept haar eigen kunstwerken. En toen gisteren deze tentoonstelling aan ons oog voorbijgleed, dacht ik: de natuur hoeft niet te poseren, zij is altijd puur. Ik kan niet in woorden uitdrukken, wat mijn ogen zagen. Een kleine poging: de vlag op het Kurhaus wapperde als een kaarsvlam in het avondlicht. Maar dit was niet in een foto vast te leggen. Vandaag laat ik u een schilderij door de natuur zelf gemaakt zien.
Gisteravond zaten Annemiek en ik naar buiten te kijken en genoten van de fraai gekleurde luchten. Toen kwam bij mij de gedachte op: “de natuur hoeft niet te poseren: zij is altijd puur”. Vanmorgen vroeg ben ik op de fiets gestapt en heb een korte fietstocht door de duinen gemaakt. ‘Vroege vogels’ noemen we dat wel eens. Om 07.01 stond een reebok mij belangstellend aan te staren. Ik kon heel rustig een paar foto’s van hem maken. Toen hij er genoeg van had, keerde hij zich om en vertrok.
Zo eindigde gisteravond de dag. Met vuurwerk. Vandaag was het ook weer zo een stralende dag. Wij hebben ons rustig gehouden. Hier zijn op deze dag geen algemene feestdagen. Wel wordt in Nederland op deze dag herdacht de capitulatie van Japan in 1945. Voor hen die vielen. Deze herdenking betreft in hoofdzaak de mensen, die in Indonesië geleden hebben onder het schrikbewind van de Japanners en de mensen, die in die wrede oorlog zijn gesneuveld.
Er gebeurde gisteren weer van alles. De schildpadden hebben de dag overleefd en zijn weer terug in zee. Bij de Vogelplas Starrevaart zag ik 34 lepelaars. Vogels, die ik daar nog nooit eerder had gezien. Ook waren er twee porselein hoenders en daar waren de vogelaars erg enthousiast over. Via mijn telelens kon ik die hoenders niet zien, maar het is wel leuk, dat die vogelaars zo blij waren. Verder zaten er heel veel kievieten. Die zullen binnenkort wel weer op trektocht naar het zuiden gaan. Gisteravond ontmoette ik twee Nederlandse kennissen en die bleken ook sinds op het seniorennet te zitten en waren erg enthousiast. Dee mooie dag werd ’s-avonds afgesloten met een Schevenings vuurwerk. Foto: lepelaars in de vogelplas Starrevaart.
Ik ging naar Scheveningen om de zee te zien. En ik zag: veel schepen op de rede, veel meeuwen op het strand, een vos en driehonderd schildpadden. Die driehonderd schildpadden is een actie van het IFAW(International Fund for Animal Welfare), die zich inzet voor een betere wereld voor mens en dier. En dit keer kreeg de zeeschildpad alle aandacht. De zeeschildpad is een beschermde diersoort, maar wordt nog steeds door stropers belaagd. Zij maken er sieraden van, die aan toeristen als souvenir te koop worden aangeboden. Koop deze voorwerpen niet en doe mee aan het welzijn van de dieren. Bijgeplaatste foto maakte ik deze morgen om 08.44 uur.
We zijn net terug van de fitness. Voor het douchen nog even een berichtje op het blog. Vanavond komt er niet veel van: dan hebben we vergadering van de Vereniging van Eigenaars. En daar kan het er soms heet aan toe gaan. Foto: zo vredig als op dit plaatje zal het vanavond wel niet zijn.
Leuk, als je een brief krijgt van een “vriend”, die je al een aantal jaren kent en die je altijd met de voornaam aanspreekt, en die brief is gericht aan “geachte heer …”. Dan heb je toch echt het vermoeden, dat er iets mis is. Hoe moet ik nu die persoon aanspreken? Kennelijk wil hij niets meer met me te maken hebben. Ach, dat is zijn zaak. Als ik hem tegenkom, zal ik hem gewoon met zijn voornaam aanspreken. Kijken hoe hij dan reageert. Foto: de gemeente heeft kennelijk in de gaten, dat het plein voor ons appartement er niet meer zo representatief uitziet - wij wisten dat al langer -en is gisteren begonnen het plein schoon te spuiten.
Ik was vanmorgen een beetje te optimistisch en hechtte meer geloof aan mijn barometer en de buienradar dan aan de weerprofeet. Maar gelukkig begint boven de zee de lucht wat op te klaren. Wie weet, krijgen we toch nog een mooie namiddag en/of avond. Foto: alweer mijn achterduin.
Op 10 augustus toonde ik u een foto van de duinen, ingepakt in een wollige mistdeken. Ik kreeg een leuke reactie hierop. Ik vind het zelf ook een geslaagde foto. Gisteren, maar dat was tegen de avond, maakte ik een foto vanaf hetzelfde standpunt van onze duinen. En ook deze foto vind ik erg geslaagd. Dat ligt niet aan mij, maar aan het fraaie landschap. De foto’s werden genomen vanaf het balkon van mijn appartement. Het duin ligt zo dicht achter mijn appartement, dat het gemis van een achtertuin volledig gecompenseerd wordt door dat wat ik mijn “achterduin” noem. Ik ben daar echt trots op.
