Het daghet in den oosten
het lichtet overal.

Deze ridderromance uit de 14e eeuw  schoot mij deze morgen te binnen, toen ik naar buiten – naar het oosten – keek. Even daarvoor zei ik tegen Annemiek: de kerstweek is begonnen. In deze dagen voor kerstmis wordt het woord Licht in een overdrachtelijk zin gebruikt: het kerstkindje. De lichtende ster, die de wijzen uit het oosten leidde vaan de stal.

Hoe mooi beschrijft Vondel niet die kerstnacht:

O Kerstnacht schooner dan de daegen,
hoe kan Herodes ’t licht verdraegen,
dat in uw duisternisse blinckt.

Ik wens u allemaal een heel mooie kerstweek en een

Zalig kerstfeest.

Één van mijn kerstspeeltjes. Een carrousel. Jaren geleden aangeschaft. Twee paarden zijn nog actief, de twee anderen staan op stal en kunnen niet meer hollen. Als het carrousel draait worden er 21 kerstliedjes ten gehore gebracht.

Ons plein lijkt een beetje bepoedersuikerd; van een pak sneeuw kunnen we in ieder geval niet spreken. Ik hoor zo juist op de radio, dat Friesland grote problemen kent. Daar hadden ze op ijs gehoopt, maar sneeuw verprutst het ijs. Jammer, maar hoop doet leven. De winter begint pas en januari is een betere tijd voor natuurijs. Wie weet: na regen komt zonneschijn en na sneeuw komt ijs. Schaatsen doe ik niet meer, maar ik kijk er wel graag naar. Voor fotograferen is een ijs/sneeuwlandschap natuurlijk wel een uitdaging voor mij. Maar ook ik moet nog even wachten. Sneeuw in de kersttijd geeft wel sfeer, maar ik had het liever een weekje later gezien. Nu brengt het voor veel mensen ongemak. Foto: maar dan op echte sneeuw.

Op het plein voor ons appartement is op het ogenblik een workshop in ijsbeelden maken. Het heeft geen naam, maar toen ik het zag, dacht ik direct aan "kauwe klauwe" of in het Nederlands "koude handen". Ik heb er sne; een fotootje van gemaakt.

Gisteren heb ik een nieuw beeldscherm gekocht. Het oude was al ettelijke jaren oud en was aan vervanging toe. Toch was het even zoeken naar de beste instelling. Ik denk dat het nu naar mijn zin is. De kleuren zijn veel feller; daar moet ik nog iets aan doen, maar dat is eerst even wennen en dan pas aanpassen.
De zon is nog niet te zien en dat vind ik niet zo een goed teken. De straten zijn nat en de ijsbloemen zijn van de ramen in de serre. De matige wind zit in het zuidoosten. Boven de stad hangen wolken. Het zou best wel eens kunnen gaan regenen of sneeuwen. Foto: een ander aspect van kerstmis.

Een dag verloopt vaak anders dan je verwacht. Deze dag ook. De ochtend verliep volgens planning, maar de middag verliep geheel buiten orde. Eerst bezoek van een mevrouw voor wie ik een kleinigheid zou verzorgen, maar zij bracht een aantal oude ansichtkaarten van Scheveningen mee en dan verandert de hele wereld. Tussendoor een verzoek vanuit België en een gesprek met een medebewoner. Nu toch even tijd vrijgemaakt voor het blog. Foto: een versierde winkeletalage.

Gisteren was ik te optimistisch: ik verwachtte een stralende dag. Maar kort na de zonsopkomst verdween de zon weer en maakte van de dag een saaie dag. In België moet het een fraaie dag geweest zijn. Voor vandaag verwacht ik weer een fraaie dag: veel zon en een temperatuur zo rond het vriespunt. Lekker weer om beschut tegen de wind in het zonnetje te zitten of te wandelen. Zwemmen in het open water raad ik u ten sterkste af, al hoewel er hier in Scheveningen nog steeds mensen zijn, die dagelijks een duik in zee nemen. Dappere mensen, maar mij niet gezien. Langzaam beginnen de kerstkaarten binnen te stromen. Foto: Vandaag van mij deze winterse kerstkaart.

Een frisse ochtend, maar ik werd toen ik de krant ging halen deze morgen om 7 uur niet overvallen door een snijdende wind. Neen, het was rustig weer met een temperatuur net boven het vriespunt. Aan de grond zou het best gevroren kunnen hebben, maar wij zitten hoog en droog op - naar mijn schatting ca 16 meter boven de begane grond. De zon is nog niet op, maar de hemel lijkt wolkeloos; ik verwacht een fraaie zonnige winterdag. Ongetwijfeld mooi weer voor een ochtendwandeling na de eerste ochtendkoffie. Foto: ijsplezier op het plein vóór het Kurhaus.

Even wat anders. Geen misboek, maar ijsplezier. Van rechts naar links, van links naar rechts. Het is gezond fris buiten. Weinig wind en een licht zeebries. Een blauwe lucht en een winterwarme zon.

In mijn boekenkast staat op de onderste plank een lijvig boekwerk: het “Missale Romanum” uitgegeven in 1923, in lederen band, goud op snee en met een zilveren sluitwerk. Het misboek, dat ik als klein misdienaartje van de rechterkant van het altaar naar de linkerkant moest sjouwen. Na de mis plaatste de koster het zware boek weer aan de rechterkant. Waarom het missaal iedere keer weer van links naar rechts verplaatst moest worden is mij nooit duidelijk geworden.
Sinds het Vaticaans Concilie mag de mis ook in de volkstaal worden gedaan. Al spoedig verdween het Latijns uit de kerk en daarmee ook het Missale Romanum. Alleen op sommige hoogtijdagen mag het Latijns nog gebruikt worden. Een stuk geheimzinnigheid is uit de kerk verdwenen. Alleen de ‘geleerde’ mensen begrepen wat er in de kerk gebeurde. De pastoor gebruikte te pas en te onpas de geleerde Latijnse taal en strooide daarmee zand in de ogen van de ‘domme’ gelovigen. Bij het begin van de advent staat in het Misboek dit prentje.

We beginnen deze week met onze kerstzanggroep. Keurig opgesteld zitten de Hümmeltjes. Zij oefenen nog wat. Want na een jaar in vloeipapier verpakt gezeten te hebben, moeten zij eerst nog even de muziekinstrumenten stemmen en het schorre geluid van hun lang niet getrainde stemmetjes weer op peil brengen.

Morgen; zondag Gaudete. De naam Gaudete zult u niet vaak meer tegenkomen; het betekent: ‘Verheugt u’ en is de aanhef van de intredezang(de introïtus ) van de Latijnse mis op de derde zondag van de advent. Op die dag in de ‘kleine’ vasten wordt het vasten even onderbroken. In het klooster werd deze zondag ook wel genoemd: zondag ‘goedeten’.
Laten we er vandaag een mooie dag van maken. De zon heeft zich al vroeg aangediend. Het is wel fris buiten, maar een verademing na het matige weer van de afgelopen week. Gaudete; laten we ons verheugen en genieten van iedere dag. Over dertien dagen is het kerstfeest.

Toen ik vanmorgen de krant ging halen, dat was omstreeks 7.15 uur, zag de horizon er mooi uit. Vanachter de horizon bescheen de zon de wolken. De zon zal echter niet doorbreken. Het wordt een grijze dag. ‘De donkere dagen voor kerstmis’ zo noemen wij hier de dagen tussen Sinterklaas en het kerstfeest. Met kerstfeest komt het licht. De kerstversiering is bij veel families al te voorschijn gehaald en bij veel huizen zie je de verlichte kerstboom al staan. Wij hebben een klein kunstboompje gekocht met 100 kleine lichtjes. Maar bij ons brandt hij als voorbereiding op het kerstfeest. Vandaag worden de kerstbeeldjes te voorschijn gehaald of beter gezegd: ze krijgen een prominentere plaats.

Het regende en we waren toe aan een hete kop koffie en een broodje. In Woudsend vonden we een klein eenvoudig restaurant, dat nog open was ook. Wel verwonderlijk, als je bedenkt, dat Woudsend het moet hebben van de watersport en in een enkel jaar van de Elfstedentocht: Woudsend is ook bekend van deze tocht, waarvan de laatste keer al weer heel wat jaartjes geleden is: 4 januari 1997. Even naar de foto kijken en u ziet de schaatsers over dit prachtige water schaatsen.

Toen ik gisteravond naar buiten keek, zag ik dat veel bomen op ons plein versierd waren met led-verlichting. Het wordt steeds meer een feest van licht. Toch laat ik u vandaag een foto zien van ons vakantieplaatsje Bolsward. De foto nam ik vanuit het raam van onze kamer. Het was wel even moeilijk, want er waren geen openslaande ramen in die kamer, maar alleen een klapraampje, dat iets meer dan een decimeter open kon. Toch lukt het me deze foto te maken van het feeërieke grachtje met op de achtergrond het oude stadhuis.

Na twee dagen Friesland zijn we nu weer thuis. Voor de maand december hebben we goed weer gehad. Zelfs de zon heeft ons begeleid. Een beetje regen ook. Maar geen plensbuien. We hebben veel Friese stadjes bezocht. Vooral Sneek terugzien was voor mij een hele belevenis. Ik heb daar in Sneek ongeveer een half uur staan praten met een oudere Fries van 86 jaar. We hebben veel herinneringen opgehaald uit de periode dat ik daar verbleef in 1945. Ook het huis waar ik toen als evacuékind bij pleegouders was ondergebracht. Voor mij riep dat veel herinneringen op. Sneek is vooral bekend als het watersportcentrum van Friesland, misschien wel van heel Nederland. Maar in deze tijd van het jaar is Sneek zichzelf: mooi en vriendelijk. Foto: de Waterpoort van Sneek. Vroeger voor mij een bijna dagelijkse speelplaats.

Vandaag hebben we de plaatsen Lemmer, Sneek, Sloten, IJlst, Workum, Stavoren en Hindelopen bezocht.Helaas is Annemiek niet zo goed ter been, zodat ik er vaak even alleen op uit trok. In Sneek kwam ik in contact met een 86-jarige man en we spraken over de periode januari-juli 1945. Dat was de periode dat mijn twee broers en ik bij pleegouders in Sneek waren ondergebracht. Op deze manier hebben we WOll kunnen overleven. Ik ben nog steeds dankbaar dat de Friesen ons toen hebben opgenomen: zij noemden ons evacuatiekinderen, een benaming die ik nog nooit eerder had gehoord. Nu zitten we weer even in de bibliotheek van Bolsward, waar we ook vandaag weer gratis mogen internetten. Morgen gaan we weer naar huis en ik zal u de komende dagen nog verschillende keren komen lastig vallen met mooie foto's uit Friesland.

Gisteren zijn we voor twee dagen elders gaan vertoeven. Vandaag bezoeken we Bolsward en Sneek en maken een rondrit door zuidwest Friesland. In WOll was ik gedurende de maanden februari - juli ondergebracht bij pleegouders in Sneek. In Den Haag was hongersnood. Daar hebben we in Sneek geen last van gehad. Ik zeg we, want ook mijn twee broers waren daar bij andere plaagouders ondergebracht. Op 15 april 1945 werden we bevrijd, maar moesten nog tot het eind van het schooljaar wachten voordat we naar huis mochten. Thuisgekomen spraken wij stadsfries en onze ouders verstonden er geen woord van. Het was wel even wennen.

Na een goede autorit over de Afsluitdijk zijn we eerst naar Franeker en Harlingen geweest om deze Friese steden te bezoeken. Het ziojn echt leuke plaatsen, die een bezoek meer dan waard zijn. Ik heb hier wel allemaal foto's gemaakt, maar die kan ik nu niet plaatsen. Die  houden jullie maar te goed van mij. Op het ogenblik zitten we in de bibliotheek van Bolsward - ook al zo een mooi stadje in Friesland. Hier mogen we gratis gebruik maken van het internet. Waar vind je dat nog? Vriendelijke groet vanuit Bolsward en tot morgen maar weer.

Ik heb het zelf gezien: Sinterklaas heeft om 17.15 uur het land verlaten. Het was al donker en ik kon er geen foto van nemen. Ik ben er niet zeker van maar ik dacht Paolo en Lada  aan boord te zien. Ze zaten in een zak en alleen hun hoofd was te zien. Ik kan me vergissen. Op bijgevoegde foto was het moeilijk ze te herkennen. Maar voor een goede blogger is er geen twijfel aan. Paolo en Lana, goede reis en tot spoedig weerziens.