Ik dacht dat het de zestiende vandaag was, maar het is donderdag 15 september. Ik ben zeker nog niet helemaal uitgeslapen. Gisteren had ik geen tijd om mijn bloggenbrievenbus te legen. Er waren allerlei kleine dingen, die ik moest doen en daar was de dag snel mee gevuld. Dadelijk dus maar snel mee beginnen en een uurtje bloggenbrievenbezorger worden. Zaterdag blogbijeenkomst; helaas zullen we er niet bij kunnen zijn. Maar ik wens jullie in ieder geval een heel gezellige bijeenkomst toe. Ik gebruik vandaag als correspondentieplaatje de foto van gisteren; ik hoop op een zonnige dag en daar kan ik die zonnige dame best voor gebruiken. Voor iedereen een heel mooie en gezellige dag gewenst. Foto: even polderen nu het nog kan.

Yves Camile Désiré Leterme stapt uit de politie en gaat werken voor de OESO. Één kandidaat minder voor de functie van eerste minister van België, dat al 15 maanden worstelt om een regering te vormen. Je hoort de laatste tijd niet veel meer over de politiek in België; misschien in België wel politiek geleuter, maar in Nederland schijnt politiek België in de hoek gezet te zijn. Ze komen er toch niet uit zoals gisteren weer gebleken is: de zaak zit potdicht. Dan kan je beter uit de politiek stappen en denken ‘laat het anderen maar doen’. Ik zou ook ga doen, waar ik meer plezier aan kan beleven. Periode Leterme bijna afgesloten, maar hoe gaat België nu verder? Foto: een polderende dame met zonnehoed op een zonnige dag in september 2011

Ik moet zo dadelijk mijn auto wegbrengen voor zijn jaarlijkse onderhoud. Mijn auto moet om negen uur bij de garage zijn. Vannacht heb ik lang wakker gelegen; om vijf uur heb ik de ramen nog opengezet, ben toen in slaap gevallen en werd pas om  zeven uur wakker. Maar voor ik mijn auto wegbreng, kom ik u toch eerst een fijne dag wensen. Voorlopig schijnt de zon; misschien in de middag wat minder. Wij hebben geen last van de storm gehad. In de stad zijn wel een aantal bomen gesneuveld. Foto: vandaag geen tijd voor de polder: de wagen staat bij de dealer voor onderhoud.

Maandag, 12 september, een nieuwe week… een nieuwe start. Gisteren, in een optimistische bui, wat betreft het weer, op de fiets gestapt, om in een andere wijk van Scheveningen op ontdekkingsreis te gaan. “Ken je wijk” is de leus van het nieuwe project, waaraan ik werk. Maar, daar de buienradar mij niet waarschuwde voor een stevige bui, kwam ik toch van de koude kermis thuis. Inmiddels wel weer droog, maar onderweg ben ik overvallen door een stevige bui en daar ik daarop niet was voorbereid… Ja, inderdaad: kletsnat. Gelukkig had ik uit voorzorg mijn camera in de fototas gedaan. Ik hoop vandaag op beter weer.Foto: af en toe moet je de natuur een handje helpen.

Gisteravond veel weerlicht boven zee. Maar weinig gedonder. Vannacht hebben we rustig geslapen en niets van noodweer gemerkt. Toch schijnt er vooral in de provincie Zeeland en Utrecht zwaar weer geweest te zijn. Gisteravond om ongeveer half tien keek ik nog op mijn computer naar de buienradar en zag dat Scheveningen precies tussen twee zwaar weerzones in lag. Boven Den Haag en boven zee en wij er net tussenin. Wel even veel regen, maar daarna rust. Wij zijn in ieder geval niet gestoord in onze nachtrust.
Voor een vriendin heb ik een tijdje geleden een website gebouwd: zij is kunstschilderes en heeft al een goede reputatie. Als tegenprestatie zou ze voor mij een schilderij maken. Zij vroeg mij naar een onderwerp. Voor mij was dat niet moeilijk: de zee. Donderdag kwam zij mij dit schilderij aanbieden. Zij had de zee geschilderd en zij heeft aangevoeld hoe ik de zee zie, maar aangevuld met een heel eigen accent. In het zand heeft zij een aantal korte overpeinzingen van mij geschreven, zoals die ook in de marges van mijn blog staan vermeld. Ik ben er erg door getroffen. In het schilderij heeft zij mijn gevoelens voor de zee fantastisch verwerkt. Hartstikke goed en bedankt Janny Volkerts-Verheuvel. Foto: foto van het schilderij.

Na maandenlange problemen tussen onze glazenwasser en de bestuurder kan eindelijk het glazenwassersbedrijf maandag weer onze ramen lappen. Vanmiddag doe ik de ramen aan de balkonzijde, zodat we weer vrij rond kunnen zwemmen in ons aquarium(we hebben bij elkaar ongeveer 14 meter glas). Het ziet er lichtbewolkt uit; de zon zal straks wel zijn werk doen en ons verwarmen met zijn stralen. Mijn blog lookatloek heb ik gezien de reacties terecht gesloten: slechts één blogger reageerde; er was dus duidelijk geen belangstelling. Iedereen, die dat blog bezocht heeft, bedank ik alsnog voor de belangstelling. Foto: de nazomer is al begonnen.

Weer thuis en vroeg uit de veren. Dat is wat anders dan op vakantiedagen: dan is het vaak laat naar bed en laat er uit. Gedurende de laatste werkonderbreking was het vroeg uit de veren en vroeg onder de wol. De vakantie ligt nu in het vooruitzicht. Over drie weken zal ik ontwaken in een Turks hotel. Dan is vroeg op iets later dan nu. Meestal verschijnen we dan om acht uur aan tafel en gaan ’s avonds omstreeks elf uur naar bed. Tijdens de laatste van dagen snippervakantie hebben we het getroffen met het weer. Het was niet altijd zon, soms wat regen, maar dat deerde ons niet; dat gebeurde in de nacht of als we in de auto zaten of tijdens een koffiepauze onderweg. Een regenjas of paraplu hebben we niet hoeven te gebruiken. Het blog lokale heb ik maar gesloten. Bijna geen bezoekers. Soms twee of drie op een dag. Dat was geen dankbaar werk. Foto: van deze druppels word je niet nat.

Een paar dagen weg heeft ons goed gedaan. Het weer wal ons welgezind. Als het regende dan was dat in de nacht. En daag hebben we niets van gemerkt, dan dat de straten nat waren en de beekjes sneller stroomden. Al en toe hebben we overdag even de ruitenwisser moeten gebruiken. We hebben wat dorpen bezocht, hier en daar gewinkeld of de plaatselijke bezienswaardigheden bewonderd. Zelf heb ik wat wandelingen gemaakt en af en toe een oud kerkje binnengewipt. In sommige kerkjes heerste nog echt de verleden tijd. Sommige oude kerkjes waren "gemoderniseerd" en als je daar binnenkwam voelde je de oude sfeer niet meer. Ook de godsdienst leek een andere geest te hebben: overgemoderniseerd. Net als hier in het westen. Niet de gelovigen naar binnen gehaald, maar nog verder verdreven. Foto: het interieur van een kerkje, dat ik onderweg bezocht: Zwillbrock net even over de Duitse grens.

Vandaag beginnen we de dag met blogbezoek. De kans is groot, dat ik niet erg aan bloggen toekom. We verplaatsen ons even naar een ander deel van ons land om daar van de nazomer/herfst te genieten. De laptop gaat mee, zodat we niet alle blogcontacten verliezen. De zon is nog niet verschenen, daar is het nog te vroeg voor. Maar hopelijk zal hij ons vergezellen. Ik wens iedereen een fijne dag en een goed begin van de week toe. Foto: vrijdag was de start van de SLS-autorally(Scheveningen-Luxemburg-Scheveningen), gisteren was de finish. Daarvan  de foto. Leuk al die oldtimers.

De zon heeft een paar dagen zijn best gedaan
en doet het nu weer wat rustiger aan.

Wij hebben in ieder geval van de zon en de natuur genoten. Gisteren waren we aan het polderen, maar nu in Midden-Holland: het poldergebied achter Gouda. In dit gebied kwamen we terecht in een natuurgebied in aanleg: het natuurgebied Bilwijk, te midden van het prachtige polderlandschap. Onderweg zagen we een kreet geschreven op een groot bord: Maak van onze polder geen moeras. Ik heb begrip voor natuurgebieden, maar ook voor de polders. Maar polders zijn geen natuurgebied, maar cultuurgebied. Holland op zijn mooist: polders met daar boven Hollandse luchten. Alleen gisteren lied de zon geen wolken toe. Ik heb er begrip voor dat natuurgebieden in stand gehouden moeten worden, maar ik begrijp nog steeds niet goed, waarom natuurgebieden geschapen moeten worden.

Na de fraaie dag van gisteren, hopen wij ook voor vandaag weer een mooie dag te krijgen. Volgens de weervoorspelling, zou er hier en daar de mogelijkheid zijn, dat er zich een regen of onweersbuitje kan ontwikkelen. Liever daar dan hier. Er hangt nu nog wat ochtendmist; die zal wel spoedig verdwijnen. Mooi echter voor ochtendopnamen, omdat met dit weer de nevels in de duinen blijven hangen. Niet echter vanaf mijn balkon, omdat de zonsopgang schuil gaat achter een appartementencomplex. Niet getreurd. Gisteren waren we aan het polderen in het Groene Hart. Veel kievieten zijn er nog; zij groeperen zich nu. Ook weer een zilverreiger en uiteraard een buizerd in de lucht. Bijgaand een foto van dat middagje polderen.

Eindelijk… daar is die dan: de zon. We gaan er vandaag van genieten. Hij staat nu al aan de hemel en probeert mijn kamertje binnen te kruipen. Hij en ik moeten nog even wachten: een laatste ochtendwolk houdt hem nog tegen. Daar komt hij binnen en langzaam kleurt het behang op de muur feller. Vandaag wordt het een zomerse dag in september. Mensen, geniet er van. Even de zorgen opzij en lachen omdat de zon er is. Ik wens iedereen een heel fijne dag. Foto: eindelijk... Den Haag heeft sinds gisteren 500.000 geregistreerde  inwoners.

Vandaag is het dan zo ver. Een dag waarop geen regen wordt verwacht. Een nieuwe dag in een nieuwe maand. De nazomer begint. De herfst is in aantocht. Spoedig hangen de spinnenwebben, bepareld met dauwdruppels, tussen de struiken en bomen. Beukennoten, eikels en kastanjes worden weer een tijdje speelgoed voor de kinderen. De wereld krijgt nieuwe kleuren. En de herfststormen zullen over het land jagen. Een mooi jaargetij. Zonder herfst geen nieuwe lente. We kunnen de herfst niet tegenhouden; laten we er daarom het beste van maken en genieten van het moois, dat hij biedt. Ik wens iedereen een zonnig begin van de nieuwe maand. Foto: de laatste foto, die ik in de maand augustus maakte, gisteren dus.

De laatste dag van de maand. Morgen is het september en begint de herfstmaand. De zomer is bijna voorbij. Volgens de meteorologen begint de herfst op 1 september, maar de astronomische begint pas op 23 september. Wij leerden vroeger dat de astronomische herfst het echte begin van de herfst is. Maar de weerkundigen hebben vanwege de statistieken het begin van september gekozen. Ik wil nog niet aan de herfst denken. Ik wil nog graag aan de (na)zomer denken. De tijd van de “drie kleine kleutertjes, die zaten op een hek op een mooie zomerdag in september”. Ik wens iedereen een fijne dag. Foto: mooie wolken boven de duinen, maar ik hoop vandaag wat meet zon te zien.

Gisteren hebben we van een vrije dag genoten. Het weer was goed in vergelijking met de voorgaande dagen. We zijn even naar de tuin geweest: het onkruid moet hoognodig gewied worden. Een succes is het dit jaar zeker niet geworden. Ook de later nog een keer gelegde tuinbonen waren geen succes. Misschien, heel misschien zullen de prinsessenbonen nog een maaltje leveren, maar dan moet het weer wel meewerken. Het is nu ruimen in de tuin en de tuin gereed maken voor de winter. Ik hoop dat het vandaag een aardige dag zal worden met wat zon en vriendelijk weer. “Hoop doet leven” wordt wel eens gezegd. Maar met een lach gaan we de nieuwe dag tegemoet. Foto: de Harstenhoek, een duingebied op slechts een paar honderd meter bij ons vandaan.

We zijn vandaag laat opgestaan. Onze natuurlijke wekker liet verstek gaan. Misschien heeft de drukte van de verbouwing iets teveel van ons gevraagd en moeten we nu even rustiger aan doen. Veranderingen in het huis vraagt ook aanpassing aan de nieuwe situatie. Alles in de nieuwe keuken staat ergens anders. De dingen, die je gewend was bijna blindelings te pakken, staan nu vaak op een andere plaats. Even rustig wennen en over een weekje weet je weer waar alles staat. Ik grijp ook mis, maar voor Annemiek, maar ja zij was ook ‘the queen of the kitchen’, lijkt het wel een paleisrevolutie. Achteraf zullen we er weer om kunnen lachen. En alsook nog eens de zon gaat schijnen, dan ziet niet alleen de keuken, maar de hele wereld er anders uit. Foto: haar nieuwe koninkrijk.

We hebben eens lekker uitgeslapen. Geen verplichtingen vandaag. Lekker lui onderuit. Vandaag komen uit het hele land shantykoren. Je kunt het mooi vinden of niet: gezellig is het altijd wel. Ik hoop maar dat het mooi weer wordt vandaag. De zon hoeft niet per se uitbundig te schijnen als er maar geen regen komt. Maar nu regent het: ik hoop maar dat deze bui de laatste van de dag is. Ondanks ons uitslapen is het nog vroeg. Net half acht geweest. Na regen komt zonneschijn denk ik maar. Ik wens iedereen een gezellige zondag. Foto: Ik zocht een recente zonnige foto, maar vond hem niet. Dan maar deze: het was in ieder geval op een droog moment.

27 augustus; de dag, dat mijn moeder in 1905 geboren is. Zij is in 1997 overleden, kort nadat zij haar 92ste verjaardag gevierd had. Herinneringen blijven. Op mijn bureau heb ik nog altijd twee kleine stukjes papier liggen met een aantekening van mijn moeder daarop. Het is alsof zij mij vanuit het hiernamaals nog iedere dag zegt, wat zij op de briefjes schreef: “het omzien is de haas zijn dood”en “niet klagen maar dragen en bidden om kracht”. Iemand is pas echt dood, als hij/zij vergeten is. Ik ben niet triest: omzien is de haast zijn dood. Ik denk alleen vaak aan haar. Zij heeft mij wijze lessen geleerd en herinnert mij er aan als ik naar die kleine aantekeningen kijk. Foto: een bloemetje, want dat brachten we altijd mee op haar verjaardag.

Ook de nieuwe kurken keukenvloer is gelegd. Ik heb er nog stijve spieren en blaren op mijn knieën van: dat karweitje heb ik helemaal zelf uitgevoerd. Het enige karweitje, dat nog uitgevoerd moet worde, is het maken van een tegelwand. Maar dat heb ik in het verleden al zo vaak gedaan; dat kan ook wachten tot na de vakantie. Het blogbezoek is er de laatste dagen wel een beetje bij ingeschoten: ik hoop het vandaag weer op orde te brengen. Van het weer valt niet veel te verwachten, maar misschien valt het uiteindelijk toch weer mee. Over een paar dagen is ook in België de schoolvakantieperiode achter de rug en ook de zomer. Maar misschien volgen er nog wat mooie zonnige septemberdagen. Foto: ook bij minder mooi weer blijft de polder altijd een verrassing.

Ik heb via het blog eens een berichtje ontvangen met de opmerking: “maak dat die Belgen maar wijs”. Dat moet uiteraard van een domme Hollander zijn geweest. Het is de enige keer, dat ik een dergelijke opmerking heb ontvangen. Bijna altijd krijg ik positieve en opbouwende berichtjes. En daar ben ik blij om. Ik ben er blij om, omdat ik dan weet, dat mijn berichtjes gelezen worden en er op gereageerd wordt. Het ene berichtje zal wel eens leuk, een ander grappig of hoe dan ook uitvallen. Het is net als met het weer: sommige mensen klagen altijd en andere accepteren het zoals het valt. Met dat vallen bedoel ik niet de regen, want ook zonnestralen kunnen vallen. Soms vallen zij mijn kamertje binnen en soms niet. Soms vroeg, soms wat later. Vandaag is de zon vroeg op. Mooie strepen aan de horizon. In ieder geval begint de dag met zon. Foto: een stille bewonderaar.