Ik word wakker als de zon opkomt of als de eerste trams gaan rijden, maar vanmorgen werd ik wakker na acht uur slapen en dat was laat want ik kroop pas na elleven onder de wol. Nu weet u hoe laat ik ben opgestaan. Ik heb me niet verslapen. Zou ook niet geven: het is toch zaterdag, de elfde van de eerste maand. Gisteren had ik het in mijn bol. Ik wilde mijn leeftijd zwemmen. Zoveel baantjes als ik jong ben. Het werden er dus negenenzeventig. Het tachtigste baantje wilde ik niet zwemmen, dat bewaar ik voor vandaag. Ik ben dus weer helemaal terug op mijn oude niveau. Nu ga ik door tot honderd d.w.z. 1000 meter achter elkaar, zonder stiekeme rustpauze. Ik moet er bij zeggen, dat ik niet zo snel zwom, dat ik er oververmoeid van raakt. Toch vond ik het zelf wel weer een hele prestatie. Gisteren kreeg ik twee boeken over Den Haag: een betrof het jaar 1956. In dat jaar zat ik nog in het klooster. Daar wist je niets van wat er buiten het klooster gebeurde: zelfs geen krant, Die krant mag ik nu lezen. Een lege bladzijde in mijn leven wordt weer opgevuld. Het andere boek gaat over Den Haag toen en nu met een voorwoord van Dr. Willem Drees. Hij was minister-president van Nederland 1948 – 1958, een roerige periode. Vandaag ga ik deze boeken eens nader bekijken en herinneringen ophalen. Ik wens iedereen een heel fijne dag.
|