Het is weer maandag; wasdag was dat vroeger. Dat is het allang niet meer. Ja. Vroeger; toen hadden we één verschoning in de kast. Iedere zaterdag schoon ondergoed. Daarna ging het ondergoed in de wasketel en stond vol met meter urenlang te pruttelen op het gasfornuis. Daarna overladen in de houten kuip van de wasmachine; een tijdje draaien en daarna spoelen, door de handwringer en dan aan de drooglijn. Dinsdag was het strijkdag. Dat is morgen dus. Woensdag kon er even uitgerust worden. Woensdag was toen een fijne dag: ’s middag hoefden we niet naar school. Dat was die goede oude tijd. Goed; daar moet ik nu dan toch een paar vraagtekens bij zetten: vader moest werken en moeder uitrusten. Tijd voor een wandeling was er niet. Dat kon dan op zondag na het middageten. Maar dan moest papa rusten, want maandag was er weer een werkdag. Zes dagen werken: achtenveertig uur en soms zelfs nog langer. Was dat die goede oude tijd? Ik heb dat nog meegemaakt, maar die goede oude tijd was niet zo goed, als we die met de nieuwe tijd vergelijken. Maar dat doe ik niet, want ik ga u nu een heel fijne nieuwe dag wensen: een maandag in de nieuwe tijd. Geniet er maar van.
|