Soms is het echt een rommeltje bij ons op de eettafel: een bos bloemen, geflankeerd, door allerlei dingen, die niet op de tafel horen: een fototas, een lege vaas, een laptop en dan nog de dingen die ik uit schaamte(hm, hm) niet laat zien. Zo te zien is het dus een tafel in een kamer, waarin ook gewoond wordt. En dat is toch de bedoeling van een woonkamer. Vroeger thuis hadden we twee kamers: een kamer waar gewoond werd en een kamer, die deftig de naam salon kreeg. Die was bestemd voor belangrijke mensen, zoals de pastoor en de huisarts. Op feestdagen mochten ook wij, de kinderen in die kamer komen, maar dan wel netjes zittend op een stoel.
De zon staat als een vage schim aan de hemel. Hij is er wel, maar de mist loopt hem voor de voeten. Gisteren was het hier een stralende dag. Om negen uur zaten we al buiten op ons balkon, maar vandaag moeten we nog even wachten. Maar ik denk dat de zon vandaag wel zal winnen van de mist.
Ik wens iedereen een heel fijne en lenteachtige dag.