Siobhan

Inhoud blog

	Twee dagen met moeder...
	Blogs... en blogs...
	Voor MARINA
	Spreuken/gezegden
	'Goodbye'

Zoeken in blog

Beoordeel dit blog

! Dag en veel groetjes !

Siobhan

06-09-2006

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

! 3maal !

Dinsdag: driemaal telefoon (en telkens heel lang) van ons mema... Ik word er wanhopig van. Ze heeft het altijd en immer over hetzelfde: haar TV, videorecorder en geld... Heb echt geprobeerd haar gerust te stellen en via de telefoon nog maar es uit te leggen hoe die toestellen werken. Helaas, ze snapt het totaal niet meer. Gistermorgen ook een 'dwingende' telefoon. Ze wil naar Diest voor een bril. Als ik haar zeg dat ze daarvoor eerst een voorschrift nodig heeft van de oogarts en beter in 't dorp een bril koopt voor de service lijkt ze 'potdoof' en verwacht me zo vlug mogelijk om met haar naar een 'Pearl'-winkel in Diest te rijden. Dus: alles laten vallen, direkt omgekleed , haar opgehaald en ... naar Diest. Natuurlijk is de eerste vraag van de verkoopster: 'Hebt u een voorschrift van de oogarts bij ?' Neen, dat heeft ze niet EN DAT IS OOK NIET NODIG zegt ons mema. Waarop de verkoopster me vriendelijk zegt dat ze geen bril verkopen aan mensen ouder dan 70 jaar indien ze geen voorschrift hebben. Dat wist ik al voor we ernaartoe reden, helaas ons mema 'dwingt' iedereen om a la minute voor alles klaar te staan en te helpen. Die dwingende eisen én de druk op mensen heeft ze al haar hele leven en maakt het ons heel moeilijk om haar met plezier te helpen. 't Is net zoals een baby die blijft schreien om aandacht en eten... Ik word er depressief en moedeloos van... 't Is nooit goed, wat je ook probeert of doet. Als ik of m'n broer of zussen haar op een redelijke manier iets proberen duidelijk te maken reageert ze altijd bot en kwaad, al hebben we allen het beste met haar voor. Dan is er nog dat steeds weerkerend onderwerp: GELD ! Kan het NIET MEER AANHOREN ! Dat ze haar geld aan een goed doel geeft of voor mijn part door ramen en deuren gooit... als ze er maar niet meer over 'doorboomt'. Het is jammer maar ik krijg echt het gevoel om tegen haar te roepen: 'Hou er mee op !!! Als je zo'n dwingeland blijft kom ik niet meer en help 'k je evenmin'. Dat kan natuurlijk niet, ze is tenslotte mijn moeder maar krijg steeds meer een diep gevoel van onbehagen. Hoop uit het diepste van m'n hart dat ik (indien 'k lang mag leven) nooit druk op Karen en Lieven zal uitoefenen. Het is niet warm noch lief wat ik nu voor ons mema voel; ze heeft me al die tijd psychisch pijn gedaan. Jammer... Ga morgen nog eens praten met haar huisarts, misschien kan hij ons helpen ?

Geef hier uw reactie door