Mijn vader is zeker geen doetje, maar hij heeft, voor zover ik weet nooit iemand oneerlijk behandeld. En, hoe ouder ik wordt, hoe verstandiger (en leper) hij lijkt te worden Want, in een discussie met mijn vader kan je moeilijk gelijkhalen, gewoon omdat hij meesterlijk spreekwoorden ebruikt om zijn stellingen te verdedigen. En, als hij er geen passende vindt, dan maakt hij er wel eentje bij
Als kind wisten we nooit helemaal zeker waar de angeltjes onder het gras verborgen waren. Met zijn beruchte vadermoppen (ondertussen grootvadermoppen) lachten we een beetje uit beleefdheid (soms een beetje groen).
Aan tafel en tijdens onze lange wandelingen spraken we ook over moeilijke dingen, en, om het uit te leggen gebruikt hij bij voorkeur slimme voorbeelden. Metaforen die we nu koesteren... Misschien om ze later te kunnen voortvertellen aan onze kinderen en kleinkinderen, om ook een beetje verstandig over te komen.
Onlangs vroeg één van zijn kleinkinderen of opa gelukkig was. Daar moest hij over nadenken, en toen zei hij: Weet je, vriendje, ik ben nooit ongelukkig geweest voor de dingen die ik niet heb en ik waardeerde de dingen die ik wel heb. Is dat geluk?
Maar een hele tijdje later bleek dat die kindervraag hem toch langer bezig te hebben gehouden, want op zijn typische manier gaf hij ons een levensles die u misschien een beetje wereldvreemd zal overkomen, maar die wel de kern van ons leven raakt
Mijn (wijze) vader vroeg zijn gestudeerde, maar misschin toch niet zo wijze kinderen:Waarom zouden de mensen ongelukkig zijn als ze niet bezitten wat ze willen? Is het misschien omdat ze niet willen wat ze hebben. Want, als ze moesten willen wat ze hebben, dan bezaten ze ook wat ze wilden
Een doordenkertje? Wellicht, maar ook dat doet geen pijn, als je niet overdrijft, zoals sommige politici (sic) die van louter nadenken niks doen...
Een hele tijd geleden had ik een "plezante" discussie met de (toenmalige) directeur van de Kempische Hogeschool (HIK) en tevens CVP-senator, dhr. Vermeulen. Mijn vraag was simpel: of men in de HIK (of andere hogescholen en universiteiten) er geen goed aan zou doen om het vak creativiteit in te voeren. Bijna verontwaardigd reageerde de directeur en hij besloot: Dan kunnen we veel beter een cursus schoonschrift inlassen, dat zou meer opbrengen!
Ik ben niet pedagogisch geschoold, dus zweeg ik maar, want dhr. Vermeulen was een heel belangrijke man op de HIK en in de Kempische politiek. Nadien heb ik hem een parabel verteld, maar ik betwijfel of hij de draagwijdte ooit heeft willen begrijpenn want politici luisteren vooral naar zichzelf...
Onze overheid heeft de mond vol over een steeds betere opleiding die nodig is om te slagen in het leven. Dat is natuurlijk correct, maar de slaagkans van mensen is niet alleen afhankelijk van hun schoolse resultaten Mentaliteit, werkkracht en creativiteit zijn minstens even belangrijk, maar deze worden niet met dat (terecht) prezen diploma afgeleverd.
Zo wilde Rosse Pier, kort na de tweede wereldoorlog, ook bij de staat gaan werken, want dat gaf zekerheid. Hij zorgde er dus voor dat hij de juiste partijkaart bezat, en hij bezocht enkele politici van de partij van zijn vader... Al snel mocht hij zich aanbieden bij de stadsdiensten als klerk. Toen bleek echter dat Rosse Pier niet eens kon lezen of schrijven, en dat was een beetje vervelend, zelfs voor iemand met een politieke kruiwagen.
Rosse Pier kwam thuis, vloekte nog eens grondig, en besloot een lening bij zijn vader aan te gaan. Hij kocht zich ditmaal een gewone kruiwagen, monteerde er een soort scheresliep-molen op, en ging de boer op, om de scharen van de Kempische boerinnen te slijpen... Hij werd een bekende figuur in de streek, en zelfs de controleurs van de stoomtram hielpen hem met zijn kruiwagen op de tram, als hij naar een afgelegen boerendorp wou gaan.
De zaken gingen goed, zeer goed zelfs, en de vlijtige Rosse Pier spaarde tot hij geld genoeg had voor een ijzerwinkeltje. Onze Pier begreep het zelf ook niet zo goed, maar hij verdiende zoveel dat hij weldra een tweede winkel - met zijn vrouwtje, dikke Lena - kon openen. Ze wisten allebei van aanpakken en ze konden een grote zaak overnemen; jammer genoeg hadden ze hiervoor onvoldoende kapitaal, om onmiddellijk die eenmalige kans te kunnen grijpen.
Na lang prakkezeren besloot Pier naar de bank te gaan, en de bankier die de winkels van Rosse Pier en dikke Lena goed kende, was onmiddellijk bereid in deze naarstige mensen te investeren. De bankdirecteur maakte alle papieren klaar en wilde ze laten ondertekenen Maar, toen bleek weer dat Pier niet kon lezen of schrijven en met een vet kruis moest ondertekenen! De bankdirecteur viel bijna uit zijn zetel van t verschieten, en hij vroeg vol ongeloof: Maar Pier toch, kan jij niet lezen of schrijven? Piere toch, en je hebt desondanks zon schitterende zaken opgebouwd! Je moet niet vragen wat je zou gerealiseerd hebben, moest je op school geleerd hebben te schrijven!
Rosse Pier was niet erg onder de indruk. Hij keek de directeur eens aan, en met een lange zucht zei hij:Mijnheer de directeur, ik weet exact wat ik geworden zou zijn als ik tien jaar geleden had kunnen schrijven... dan was ik nu een sikkeneurige guichet-klerk, ergens op een stoffig bureeltje van uw stad
Iedereen is vol bewondering voor die toeristische parel die ze ooit Brugge die Scone of Bruges la morte noemden. Brugge had, op het ogenblik dat Antwerpen en Gent al dobberden op de golven van een industriële revolutie, blijkbaar te weinig economische troeven om aan te kunnen knopen bij haar historische welvarendheid
Het is moeilijk te zeggen of het al dan niet gecreërde omstandigheden zijn, maar, anders dan te Brugge werden in veel historische steden tal van getuigenissen uit het verleden (soms letterlijk) vergruisd; gewoon omdat ze in de weg stonden of plaats moesten maken voor zielloze bouwprojecten, die overigens zelf ook maar een kort leven beschoren zijn. Deze "kaalslag" gebeurde niet of toch veel minder in Brugge...
In Brugge ontdekten ze al vroeg de mogelijkheden van de toenemende vrije tijd en de gevolgen van de groeiende welvaart, want ondertussen overspoelen drommen toeristen de stad. Zoveel succes bleef niet onopgemerkt, want als men de ontwikkeling in Frankrijk ziet, op gebied van de toeristische infrastructuur, dan is het duidelijk waarom men ondertussen van een vrijetijdseconomie of van een toerische industrie spreekt. Toerisme is een economische factor!
Maar, er was nog een andere element dat belangrijk was in deze ontwikkeling Op het Sint Lodewijk College - en ook op de andere middelbare vrije scholen - werd een cursus voor stadsgids (zachtjes) gepromoot. En, hoewel van mijn klasgenoten uit de retorica wellicht niemand ooit echt als gids voor toeristische groepen heeft gefungeerd, was het resultaat dat iedereen met fierheid en kennis van zaken sprak over zijn stad en haar rijk verleden. Let maar eens op, vrijwel alle Bruggelingen zijn fier op hun stad... Het is, bij mijn weten, de enige stad met een vereniging zoals Bruggelingen buiten Brugge Dit komt omdat men in Brugge respect heeft voor zijn verleden en fier is op zijn heden!
Iedereen is het er over eens: de stad, Brugge, is een eersterangs publiekstrekker. En, er wordt met het toerisme veel geld verdiend op een manier die geen hardvochtige multinational kan wegrationaliseren of bedreigen... Tenminste, zolang de lokale overheid de kip met gouden eieren niet versmacht of slacht.
Soms moet men de boog al eens ontspannen. Zaterdag zijn we daarom met een gezellige groep Davidsfondsers naar een ongelooflijk interessante tentoonstelling gaan kijken: De Meesters van de Precolumbiaanse Kunst. Deze unieke verzameling werd bij elkaar gebracht door Dora en Paul Janssen, en is nu te zien in het Jubelpark-museum te Brussel.
De inmiddels overleden, Paul Janssen, topwetenschapper en stichter van Janssen Farmaceutica, was (naar het schijnt) ooit een serieuze kandidaat voor de Nobelprijs geneeskunde. En, hij eindigde op de tweede plaats bij de verkiezing van de beroemdste Belg
Dokter Paul, zoals zijn medewerkers hem met respect en genegenheid noemden, genoot een internationale waardering, wat zich uitte in een hele reeks van universitaire benoemingen tot doctor honoris causa. Bovendien schiep Paul Janssen, met zijn hoogtechnologisch bedrijf, heel wat werkgelegenheid voor hoog- en laaggeschoolden in de Kempen.
Zijn echtgenote, Barones Dora Janssen, verzamelde dertig jaar, met kennis en passie, Precolumbiaanse kunst. In totaal zon 350 kunstvoorwerpen van de hoogste kwaliteit, een ereplaats waardig in elk topmuseum. De kwaliteit is dermate verbluffend dat dit voor België een internationale publiekstrekker van de eerste orde zou kunnen zijn... Geef dit in de handen van onze Noorderburen en ze maken er een "wereldmuseum" van, waarvoor ze tot in China, Japan en Amerika zouden reclame maken!
Hoe dan ook, groot was onze verbijstering om in de prachtig uitgevoerde catalogus geconfronteerd te worden met een wanhoopskreet van de algemeen directeur van de Koninklijke Musa voor Kunst en Geschiedenis (KMKG). We lazen tot onze stomme verbazing, (1) Dat de wet toelaat om de successierechten te regelen via een inbetalinggeving ten voordele van de KMKG (2) Dat barones Dora Janssen graag een deel van de onschatbare collectie wil gebruiken om de successierechten van het Dr. Janssen-imperium te regelen, en dat ze bereid was de rest te schenken aan het KMKG, opdat deze unieke en onvervangbare verzameling bij elkaar zou kunnen blijven.
België kan hier een unieke toeristische attractie verwerven, maar talmt onverschillig, wel wetend dat in het buitenland verschillende kandidaten zijn (waaronder Saoudie Arabië), die voor die verzameling zelfs een apart museum willen bouwen!
Beste landgenoten, we hebben jammer genoeg wel een minister van cultuur die geld wil stoppen om België te promoten via een geschifte beenzwengel, maar niet inziet dat de verzameling van Dora en Paul Janssen iets van blijvende waarde, een toeristische topattractie, iets waarop we fier kunnen zijn, gewoon verslaapt, verwaarloost!
Ik schrijf niet graag met uitroeptekens, maar nu breek werkelijk mijn klomp! Zo weinig zin voor onvervangbare waarden, zoveel onverschilligheid (en/of onbekwaamheid) voor de kunst en het economisch zo belangrijke toerisme
Tja, Roger Marijnissen had gelijk toen hij die verschrikkelijke minister van cultuur, Poma, ooit voor de voeten wierp: Mijnheer de minister, wij moeten geen minister van cultuur hebben, maar ministers MET cultuur.
Hopelijk wordt het Vlaamse Gewest tijdig wakker, en ontwaakt bleetkous Bertje tijdig uit zijn trance, die hij opliep bij die Mongoolse wonderdokters Want ook hier geldt: WEG is WEG!
Er zijn van die beroepen die men alleen goed kan uitoefenen als er een roeping mee gemoeid is.Dat lijkt een oubollig cliché, maar het is een feit dat veel clichés (meestal) ook waar zijn
Bij het geladen woord roeping denken veel mensen aan de roeping voor pastoors of kloosterlingen, maar deze definitie is te beperkt. Want, dokters en onderwijzers zouden alleen voor hun respectievelijk beroep mogen kiezen als ze er onvervalste roeping voor hebben.
Onderwijzers moeten onze kinderen voorbereiden op een interessant en vruchtbaar leven; ze moeten hen hen dus veel leren om dat leven voor te bereiden, en niet simpelweg hun vak onderwijzen Dokters zijn (bijna), per definitie, intelligent en bovendien hebben ze hard moeten werken voor hun diploma. Alleen, intelligentie en hardwerken zijn nog geen garantie om een goede dokter te worden.
Dokters zonder roeping, en dus zonder (weinig) empathischvermogen beschouwen hun patiënten vooral als een bron van ruime inkomsten; het zijn bijna als profiteurs van de menselijke miserie Dit soort dokters zijn goed herkenbaar want ze vertonen geen of weinig betrokkenheid, ze behandelen hun patiënten afstandelijk-arrogant en academisch-betweterig.
Bovendien sluiten die arrogante kwasten zich op in een zelfgekozen kaste (waarvan de orde der geneesheren er bijvoorbeeld één is)... Dat zijn wereldvreemde elitaire groepjes die zich onaantastbaar en zelfs boven de wet wanen. Gewone mensen krijgen daar geen toegang noch gehoor, en echte dokters, zij die op de eerste plaats mensen willen helpen, voelen er zich niet echt op hun plaats.
Goede dokters zijn altijd persoonlijkbezorgd Ze zijn empathisch, zegt men. Leuk woord, want empathie betekent zoveel als het zich invoelen in anderen.Het woord, zoals zoveel moeilijke woorden is van Griekse oorsprong, het komt van empatheia wat veel of zelfs alles met hartstocht te maken heeft. Het Griekse stamwoord empathès staat ook voor vatbaar voor gevoelens. Mooi, want dat wensen we zeker in onze huisdokter terug te vinden.
Zonder ons te bezondigen aan de klassieke platitudes van kleermakers die beweren dat hun miskleunen tenminste nog op straat lopen, en niet in stilte begraven worden Noch kiezen we voor de uitspraak van een slimme rabbijn die zegt dat God de mensen geneest maar dat de dokter de rekening maakt
Laat ons eerlijk zijn, goede dokters kunnen (soms) mirakels bewerkstelligen. Maar een recent onderzoek (in de USA) toont duidelijk aan dat lang niet alle dokters in mirakels geloven.
Uit een onderzoek bij 1.144 Amerikaanse dokters, blijkt minder dan 10% geen band met de religie te hebben. Maar 54% van de bevraagde artsen beweerde dat God soms de gezondheid van de patiënten kon beïnvloeden... Ruim 90% van "de gelovige dokters" is er van overtuigd dat een zekere spiritualiteit bij de genezing van hun patiënten kan helpen, hoewel 38% van de groep ook negatieve invloeden voor mogelijk houdt.
Ene Dr. Jerome E. Groopman, professor in de geneeskunde van Harvard, was zeer verbaasd over het feit dat zoveel (moderne) dokters nog (überhaupt) geloofden in een mogelijke tussenkomst van God aan het ziekenbed. En hij voegde er aan toe, dat mirakels altijd wel een discussiepunt zullen blijven. Hij verwees in dat verband naar de grootste dokterfilosoof uit de Joodse geschiedenis, Maimonides[1], die zich hevig keerde tegen de mening dat magie en toverij in de geneeskunde de loop van het leven kon beïnvloeden of dat de levensloop van iemand ooit veranderde door een bewuste goddelijke tussenkomst.
Mij is een filmscène bijgebleven, waarbij Don Camillo de ziel van een Italiaanse communist kocht met een schriftelijk contractje. Opvallend was hoe diezelfde atheïst zich na korte tijd ongerust begon te maken, en hemel en aarde bewoog om het contract terug te kunnen kopen Tja, geloven is een raar ding, of, zoals de volkszanger, Dewilde, ooit zei: Ik geloof niet in een God, maar het kan ook geen kwaad dat ik volgens zijn gebod leef
[1]Maimonides heette eigenlijk Rabbi Moshe ben Maimon; (1135 1204). Hij was rabbijn, filosoof en arts. Hij werd vooral bekend onder zijn verkorte naam, Rambam. Maimonides wordt beschouwd als de belangrijkste leraar uit het posttalmoedische Jodendom. Als gevolg van een oorlog verhuisde Maimonides van Cordoba naar Fez (Marokko), waar hij zich verdiepte in de Arabische vertalingen van de Griekse natuurfilosofen. Later vestigde Maimonides zich in Cairo waar hij besloot om arts te worden, omdat hij zijn brood niet wilde verdienen door middel van de Thora (de Joodse Bijbel). Uiteindelijk werd hij de lijfarts van Salah ad-Din (de fameuze Saladin). Nog steeds is zijn werk interessant en inspirerend. Zijn medischeaforismen zijn leuk en confronterend, ze werden bekend onder hun Hebreeuwse naam Pirkei Moshe.
Waar is er nog voldoende politieke intelligentie beschikbaar?
Na de eitjes de keitjes
Na het plezier de ernst!
Zie zo, de paasvakantie 2007 zit er weer op, maar we genieten nog altijd van wat men noemt een uitzonderlijk voorjaar. De temperatuurrecords sneuvelen aan de lopende band, en de mensen op de terrasjes genieten. Ze trekken zich van al dat geleerd geleuter over een klimaatverandering weinig aan. En, misschien terecht, maar misschien ook niet...
Of er werkelijk een klimaatverandering bezig is, die u en ik veroorzaken, blijft misschien nog een open vraag. Maar dat er wel degelijk "iets" aan de hand is, kan nauwelijks ontkend worden. Kijk maar eens naar de teruggang van het poolijs, en het afsmelten van de hooggelegen tropische gletsjers in de Andes
Klimaatsceptici beweren dat dit een verschijnsel is dat al verschillende keren plaats vond in de geologische geschiedenis, en dus niet noodzakelijkerwijze alleen veroorzaakt wordt door de mens.
We merken dat de tegenstanders (gemakshalve) de argumenten van de andere partij graag onder het tapijt keren, daarom is het goed om enkele realiteiten op te sommen.
(1) We moeten vooral niet flauw doen over een zeeniveau dat weldra onrustbarend stijgt door het broeikaseffect Het niveau van de zeespiegel lag immers, tijdens de laatste grote ijstijd, liefst 120 m lager dan nu het geval is... Effe realist zijn en zijn huiswerk maken, schaadt dus echt niet!
Deze enorme stijging, in het Neolithicum, was het gevolg van het afsmelten van het "landijs" dus van de gletsjers op de continenten. Als vandaag het Noordpoolijs moest wegsmelten, dan zou dat eigenlijk niet zoveel uitmaken, gewoon omdat het Noordpoolijs al in het oceaanwater ligt... Wat er eventueel zou kunnen gebeuren als het continentale Zuidpoolijs zou afsmelten, is een heel ander paar mouwen.
(2) Wat anders is de vaststelling dat we de reserves van onze aarde steeds sneller uitputten. We zijn daarom dringend toe aan en gewetensonderzoek, want de kernvraag is: of we het recht hebben op deze manier met onze niet hernieuwbare reserves om te springen.
(3) Maar, we moeten de zaken ook gewoon vertellen zoals ze zijn. We produceren inderdaad nutteloos en onverantwoord veel broeikasgassen, en dat kan geen positieve bijdrage zijn aan het leefmilieu.
Is er dan helemaal niks aan de hand? Beslist wel, maar moeten de moed hebben een kat een kat noemen. De ontplofte vulkanen, Krakatoa (1883) en de Sint Helena (1980) brachten meer stof in de atmosfeer dan men zich kan voorstellen. En, het heeft ook veel jaren geduurd alvorens alle stof (vooral door de regen) uit de atmosfeer terug op de aarde gevallen was.
We hebben ook in onze "omgeving" een dramatisch en goed gedocumenteerd voorbeeld van een dergelijke vulkaanuitbarsting. De Britse pers beschreef in 1783 uitvoerig de uitbarsting van de IJslandse vulkaan, Reykjaneshryggur, op de nog steeds bestaande Laki-basaltbreuklijn.
Volgens wetenschappers werd toen 15 tot 20 kubieke kilometer vulkaanstof en bovendien ongeveer 200 megaton zwavelzuurbestanddelen in de atmosfeer geslingerd. De toenmalige pers had het nauwelijks over iets anders, van april tot oktober 1783. De gevolgen waren verschrikkelijk: in Schotland werd 1783, het jaar van de as en de zwavelstank genoemd... De bevolking van IJsland werd met een kwart gedecimeerd, de veestapel en het visbestand werd vergiftigd.
Weerkundigen mogen zich niet laten wegdrukken door demagogische politici die elke gelegenheid te baat nemen om de indirecte belastingen te verhogen om hun onbekwaamheid en verspilzucht te financieren
Natuurlijk mogen we de zaken ook niet bagatelliseren, zoals sommige wetenschappers (klimaatsceptici) doen. Maar we kunnen evenmin aanvaarden dat politici de sensatiejournalistiek en uitspraken van pseudowetenschappers gebruiken om domme beslissingen door onze parlementen te jagen. Hier is vooral gedegen wetenschappelijk onderzoek op zijn plaats om de hypothese (en de gevolgen) van een klimaatverandering te onderzoeken.
De belastingbetaler betaalt sinds jaar en dag een dure meteorologische dienst en onderhoudt een hele reeks dure instituten zoals het VITO (Vlaams Instituut voor Technologische Ontwikkeling) en houdt haar (al even dure) universiteiten in stand Mag de belastingbetaler nu ook eens een concrete, wetenschappelijk onderbouwde richtlijn voor beleidsbeslissingen verwachten?
Onze overheid mag de ogen niet sluiten om de belangen van het ongebreidelde neoliberalisme te dienen. Zo lang de internationale overheden toelaten dat talloze, enorme zeeschepen met sterk vervuilende zware stookolie varen, dat het luchtvaartverkeer met goedkope kerosine vliegt en de oliebaronnen en de staat (via de hoge accijnsbelasting) fortuinen verdienen aan een kunstmatig hoge olieprijs, hebben ze niet het recht om te eisen dat belastingbetalers opdraaien voor hun politiekonvermogen
Beste Internetparochianen (we leven inderdaad in een groot dorp),
Heeft u (toevallig) naar het duidingsprogramma "Morgen Beter" gekeken? Rare bedoening was dat weer... Blijkbaar weet men op de nieuwsredactie van de VRT nog steeds niet, dat de kwaliteit van een praatprogramma staat of valt met, enerzijds: de kwaliteit van de gasten, en anderzijds ook met het talent en de keuzes van de journalist die het gesprek leidt... Als een journaliste, zoals Kathleen Cools, uitgaat van het standpunt van een zichzelf toegemeten expertise, loopt het fout.
Opvallend was dat een overigens hoog gewaardeerde VRT-journaliste vroeg aan een humorist, Geert Hoste, wat hij over Europa denkt en waarom hij geen Europese grappen maakt... Zo'n vraag kan hoogstens een inleiding zijn tot een leuk, maar vooral oppervlakkig gesprek die de idee van Europa, als "onze toekomst" nauwelijks tot zijn recht laat komen.
Dat Carolientje Gennez zich echter beperkt tot "platitudes" over een Europa dat (toegegeven) zichzelf slecht verkoopt, en dan maar prompt voorbij gaat aan het feit dat de zogenaamde "Europese Mandarijnen" veroordeeld zijn om te manipuleren, omdat de echte macht in handen blijft van de afzonderlijke regeringen die elk een eigen belang en agenda hebben, was ronduit pijnlijk (of bewust misleidend ?)... Vooral omdat haar Socialistische fractie jarenlang de meerderheid had in het Europese parlement om te verwezenlijken wat ze nu aanklaagt: een gebrek aan sociale ingesteldheid, een minimum loon enzovoort...
Geen wonder dat een kenner van de Eurpese scène, zoals Paul Goossens of meneer Eppink - zelf een uitgerangeerde medewerker (oud-mandarijn) van de Europese cenakels - een beetje korzelig reageerden. En, terecht!
Opvallend was ook, hoe de (sluwe) Geert Hoste zich op de vlakte hield en verstandige dingenn vanuit zijn eigen competentie debiteerde. Spijtig dat hij zich, ook nu weer liet verleiden tot schampere opmerkingen over het koningshuis... Let wel, iedereen staat vrij om een eigen mening te hebben over onze dynastie, maar het is een beetje goedkoop om op de man te spelen, als men op voorhand weet dat het "slachtoffer" niet kan of mag reageren. Beste Geert, in ons Belgenland, zijn er een overdadig aantal politici die zich belachelijk aanstellen, en, bovendien door u en mij rijkelijk betaald worden om domme dingen uit te kramen, en ondoordachte (soms onuitvoerbare) wetten te maken...
Ik ben helemaal geen onvoorwaardelijke bewonderaar van onze "noorderburen", maar veel van hun "talk shows" zijn stukken beter dan wat de VRT presenteerde op die maandag laat. Niemand belet onze journalisten, dus ook Kathleen Cools niet, eens te gaan kijken naar wat op de Nederlandse TV-kanalen gepresenteerd wordt als talk show.
Wat denk je van een spelletje Hoefopt men Frederik?
Veel heb je er niet voor nodig een beetje GBV (Gezond Boerenverstand) en een geldzuchtige overheid (wat geen probleem is in België). Wat de GBV betreft; willen we even veronderstellen dat elke Belg er voldoende van heeft. Jammer genoeg weten onze politici dat nog niet of ze willen ze het misschien helemaal niet weten.
Als je, als simpele burger van ons landje van melk en honing, de vraag stelt waar de politieke bollebozen toch al dat geld moeten halen om zoveel goed te doen (sic), dan kan elke boer u berekenen hoe ze dat doen.
Onze ministers kunnen putten uit een arsenaal van slimmigheidjes Daar krijgen de boeren misschien kippenvel van, maar dat zal de politici worst wezen. Om het overheids mechanisme te begrijpen moet je geen wiskundig genie zijn, alleen nu en dan eens de dingen bij hun naam noemen...
Op een briefje schrijft onze boer bijvoorbeeld 4.861.352 op Dat is het aantal auto's dat volgens FEBIAC het nationale voertuigenpark uitmaken. Hiervan zijn er meer dan de helft (2.406.476) diesels
En, onze boer denkt:
Enkele jaren geleden heeft een groene madam, Isabelle Durant, elke Belg (op straffe van boete) verplicht een reflecterende nummerplaat aan te kopen. De kostprijs (inclusief het plaatsen) beliep op ongeveer 7,5 euro. Dat wil zeggen dat de overheid via de BTW 1,5 euro per autoplaat binnenhaalde; en dan zwijgen we nog maar over de belastingen op de winst van de leveranciers
Concreet gaat het hier dus om 7.292.028 euro die verdwenen in de pocket van de minister van belastingen, pardon, onze weledele minister van financiën Onze boer slaat bleek uit als hij dat omzet in oude Belgische Frank (291.681.120 BEF). Tja, ze zijn goed bezig dar in Brussel!
Het leuke is, dat de Belgische staat zelf weigerde de oudere, niet reflecterende inschrijvingsplaten (achteraan de wagen) te vervangen Gewoon omdat Isabelleke Durant en/of haar collegae - dat te duur vonden voor de staat! En dan maar klagen dat de burger steeds verder van de politiekers staan...
Maar, pasop, er komt meer, nog veel meer om de hoek kijken! Het milieu ligt namelijk heel gevoelig en dat zal een nieuwe bron van inkomsten zijn voor de staat.
Over de milieu-hype kan men gedeelde mening zijn, maar de media en Al Gore zorgden voor de nodige aandacht. En, die betuttelende groene jongens en meisjes komen wellicht klaar bij de gedachte aan minder autos, dus minder mobiliteit, minder vrijheid en minder onafhankelijkheid voor de gewone man/vrouw .
Daarom, beste medeparochianen, als onze verslindende staat nog eens geld nodig heeft, dan weet je wat er zal gebeuren.Alle dieselrijders (in België zijn er dat dus minstens 2.406.476) kunnen (zullen) verplicht worden een roetfilter van 250 euro in te bouwen (of een nieuwe auto te kopen) Dan rinkelt de BTW-kassa in Brussel, en krijgt minister Reynders gegarandeerd een blauw orgasme... Op die manier kan hij een belastingvermindering compenseren die er nooit geweest is.
Iedereen schrok zich rot toen Frankrijk en Nederland de Europese grondwet afwezen in een referendum. De Belgische regering wilde dan maar liever geen gezichtsverlies lijden, dus organiseerde men bij ons geen referendum.
Trouwens over wat zouden we moeten beslissen, geen kat die weet wat de Europese grondwet werkelijk inhoudt, want onze politici zorgen er wel voor dit vooral niet in begrijpelijke woorden uit te leggen!
Tja, waarom lijkt het eigenlijk zo moeilijk om de Europese idee te verkopen? Op deze vraag is geen eenvoudig antwoord te geven, want politici zeggen niet wat ze denken, noch denken ze wat ze zeggen.
De oorverdovende stilte rond de Europese grondwet is typisch. De betekenis wordt op vakkundige wijze gesmoord door lege clichés, zodat de politici hun slag thuis halen: ze houden de macht in eigen handen, ze willen vooral geen Europese controle! België is misschien niet de slechtste leerling van de klas, maar we zijn toch al dikwijls op de vingers getikt voor het niet toepassen van de Europese (consument beschermende) regels
We vinden wel partijvoorzitters en een kandidaat eerste ministers bereid publiekelijk de zotskap (baard) te dragen bij een stelletje, smakeloze fake travestieten, maar we hebben tot op de dag van vandaag -- in de partijprogrammas -- geen zinnig woord gehoord over een Europese toekomst voor onze kinderen, ook niet in de hoofdstad van Europa.
Voor mensen uit de marketing lijkt het overigens niet zo moeilijk om het concept Europa te verkopen, want iedereen hoopt er beter van te worden en iedereen wil er wonen. Simpel toch, meneer Slangen...
Politici zeggen wel dat Europa goed voor ons is, maar - zoals gezegd - vrezen ze (al dan niet stiekem) de macht te moeten delen. Een beetje zoals de Britten, ze willen er wel maximaal van profiteren, maar zeker niemand laten raken aan hun recht te doen wat ze willen Wie zei ook weer zoiets als perfide Albion?
Met andere woorden, profiteren ja, maar zeker niet zijn macht delen. Niets nieuws onder de zon dus, want ook Julius Caesar zei ooit, liever de eerste man in een dorp te willen zijn dan de tweede man te Rome
Ik heb altijd gedacht dat het bestuur van ons land een ernstige zaak is. Fout! Wellicht ligt het aan mijn opleiding of opvoeding, en ben ik misschien onvoldoende aangepast aan de moderne manier van denken waar alles vooral "cool" moet zijn.
"Cool"... Wat betekent dat eigenlijk voor onze politici? Betekent dat we een voorzitter van een partij en een kandidaat eerste minister willen zien als mislukte prinsencarnaval, in een show met een paar omhoog gevallen travestieten? En, heb je kunnen genieten van de vlaggetjes zwaaiende Jean Marie? Is dat humor? Is dat noodzakelijk om in aanmerking te komen als bestuurder van dit landje?
Nou moe, als dat "het" niveau is, dan verwondert mij niks meer. Dan moet Agusta en de Atoma-schriftjes ook maar kunnen, want dat zal wellicht ook "cool" zijn! Toch blijft het mij storen dat "mijn" overheid niet in staat is om de 28 moorden van Nijvel op te lossen, noch de verantwoordelijken aan te duiden voor de moord op een politicus (Cools)... 't Is om je kriek te lachen van miserie, maar ja, elke democratie krijgt de leiders die ze zelf gekozen hebben. Of niet soms?
't Is tijd dat de "spindokters" van de heren hun huiswerk maken, hun rekening is anders hoog genoeg voor de gepresenteerde onzin. Griezelig vind ik die travestietenshow met politici!
Dat Japan het land van elektronische innovatie blijft, wordt soms wel eens betwijfeld, maar de feiten liggen anders. Japan blijkt koploper te blijven op het gebied van mobiel internet.
Onze telecom-aanbieders moeten luisteren naar de internetgebruiker SMS is mooi, maar onze GSMs zijn nu niet bepaald aangepast aan het intensief gebruik op het internet. In Japan gebruikt al meer dan de helft van de mensen hun mobiele telefoon om ook te surfen, en dat is een trend war men niet naast mag kijken!
Ik heb nooit geloofd in het gebruik van de GSM als speeltje, maar ondertussen kan elke waarnemer zien, dat de GSM een zeer dominante plaats inneemt, en dat steeds meer mensen geen normaal telefoonabonnement meer nemen. Het is ook een feit dat de vaste verbindingen in landen zoals Frankrijk zwaar onder druk komen te staan. Meer nog, ze moeten hun prijzen verhogen om uit de rode cijfers te blijven!
Veel mensen zien niet in dat internet op de telefoon een meerwaarde biedt. Het gebruik van sms blijft echter wel uiterst populair. Maar nu zien producenten dat modische modelwisselingen niet altijd brengen wat de marketing er van verwacht.
Meer gebruikscreativiteit is echter wel gewenst. Bovendien is een betere training van het verkoopkanaal een noodzaak, want de handleidingen voor het gebruik blijven een ergernis. Kinderen bewijzen dat overigens, want ze lezen nooit (zelden) de handleiding, maar werken intuïtief. En, ook dat is een tip!
Teveel aanbieders geloven dat hun nieuwe producten een fors bedrag meer mogen kosten, en, dat de mensen niet meer kunnen rekenen. Het aantal klachten bij consumentenverenigingen blijft stijgen en het kostenplaatje voor de geleverde diensten eveneens. We vragen redelijke en veilige tariefpakketten, zodat we duidelijk weten wat het maandelijks zal kosten
Een bezoek aan een volkscafé is altijd pure ontspanning. Want, de humor die je er tegen komt, is echt en kruipt soms onder de huid.
Je komt er bijvoorbeeld mensen tegen die zich ergeren over bepaalde scholen waar men zogezegd gratis onderwijs geeft, maar waar men ongeneerd "bewakingsgeld" vraagt voor een extra "suveillante" opdat hun reguliere leraars naar een vervolmakingscursus zouden kunnen gaan.
Een toogcollega, zuchtte en zei: "Weet je, meneer, de wereld verandert, dat is zo, maar van dag tot dag merk je dat niet. Vroeger was het wellicht niet eens zoveel beter, maar het was allemaal gemakkelijker te begrijpen..." Na een pauze en een ferme teug ging hij door: "De juffen van de kleuterklas, dat zijn nog de enige echte. De kleuterleidsters leren kinderen... Maar, de leraas van de 'grote school' onderwijzen hoogstens een vak..."
Er zijn onnoemelijk veel boeken geschreven, en een paar waren zo belangrijk dat ze de loop van de geschiedenis zouden veranderd hebben... Jammer genoeg zet wijsheid op papier weinig zoden aan de dijk, dus verandert onze maatschappij vooral door omstandigheden die we als simpele burgers niet kunnen controleren...
Niemand twijfelt er aan dat we weerloos staan tegenover veel vormen van natuurgeweld. Maar waarom blijven we weerloos ondergaan wat politiek dwazen bekokstoven? Wat doen we tegen de mensen "die het goed met onsmenen" en fanatiek blijven verkondigen dat de totale vrije markt de armoede in de wereld zal overwinnen...
Zeker is dat de geschiedenis bewijst dat gevaarlijke idioten de wereld wel degelijk kunnen veranderen, bedenk maar eens wat een Hitler, een Stalin of een Bush de mensen aandoen of aandeden... Gelukkig zijn onze politici niet van dat formaat, misschien zijn het niet meer dan een stelletje ergerlijk-dwaze koorknapen (of "babes")...
Door het fenomeen van de "gewenning" ligt niemand nog wakker van de politieke absurditeit waarmee we dagelijks geconfronteerd worden, en die o.a. beschreven worden in het nationale "Blunderoek"... Niemand voelt zich aansprakelijk voor die gedocumenteerde miskleunen. En, hoewel we in België meer ministers per hoofd van de bevolking hebben dan in welk land ook, is niemand verantwoordelijk. Ook internationaal grenst de politieke absurditeit aan het onwaarschijnlijke, zoals een artikel in Nieuwsklikker van de Standaard aantoont:
De Zwitserse professor Fritz Stoeckli en de Amerikaanse professor Mitchel Feigenbaum hebben afstand gedaan van hun doctoraatstitel honoris causa van de Koninklijke Militaire School (KMS). Die zou hen volgende week donderdag worden uitgereikt. De professoren gaven hun beslissing eind februari te kennen nadat minister van Defensie André Flahaut de uitreiking had aangekondigd van dezelfde titel aan de Congolese president Joseph Kabila. Dat was een controversiële beslissing, die intussen het onderwerp uitmaakt van een ,,nieuw onderzoek''.
,,Omwille van de controverse rond de persoon van Kabila en uit solidariteit met de professoren van de KMS die niet geconsulteerd zijn in dat verband, nemen de professoren Mitchell J. Feigenbaum (Rockefeller University, New York) en Fritz Stoeckli (Universiteit van Neuchâtel, Zwitserland) afstand van hun doctoraatstitels honoris causa, die hen officieel uitgereikt zouden worden op 19 maart in Brussel'', zo staat te lezen op de website van de universiteit van Neuchâtel.
,,Hun gezamenlijke beslissing werd doorgegeven aan de rector magnificus van de KMS, luitenant Michel Singelé'', voegt de Zwitserse universiteit eraan toe. De aankondiging van de titeluitreiking is ook van de website van de Militaire Academie verdwenen.
Volgens een proces-verbaal van een vergadering van de Raad van Bestuur van de KMS is het minister Flahaut die aan generaal Singelé de uitreiking van de doctoraatstitel voor president Kabila had voorgesteld. De uitreiking zou volgen op de titels die overhandigd werden aan voormalig Europees commissaris Philippe Busquin in 2005, en aan de Franse minister van Defensie Michèle Alliot-Marie in 2006. (rbo)
Maar gelukkig kunnen we minister Flahaut troosten met een paradox die ontsproot uit het machiavellistische brein van Matthijs van Boxsel:Wie is intelligent genoeg om zijn eigen domheid te begrijpen? Nou ja, zeker onze politici niet!
