Vanaf nu......

Ik speel door golven van de wind gedragen
met het kind dat zonder vragen
in de moederschoot verbleef
de woorden in m'n gedachten schreef
stel nooit de vergeten vragen

ik dwaal door sterrenstralen fel verlicht
langs de randen van het vergezicht
dat het panorama weerkaatst
waarin de mens en dier geplaatst
tot het oneindig ochtendlicht

Ik rijd op wezens die nog niet gekend
op de vleugels van de hemel rent
naar de lichte vleugen van herinnering
verlaten niet maar overging
naar een liefde ongekend

ik zweef langs dalen van overmoed
langs ravijnen waarvan ik vermoed
dat daar diep in gedachten verzonken
ooit mijn eerst woorden klonken
waarmee ik het leven heb begroet

maar ik zweef nu stil gedragen
door vlinders die zonder klagen
me brengen naar een kant
van het mooie niemandsland.
waar ik vanaf nu nooit meer hoef te vragen
"mag ik"

liefs Hein