Liefde is niet iets dat we nodig hebben,
aangezien wij liefde zijn.
Liefde zullen wij dan ook in ons zelf
 bewust dienen leren te worden
omdat dit onze natuurlijke staat van ontwaken is.
 Dit is ons wezenlijke gevoel
 dat tot leven gebracht dient te worden.

Het is het kind in ons
dat het emotionele niveau
van leven leert verstaan en te beheersen.
Met andere woorden:
het houden van tot Liefde leert te transformeren.

Liefde heeft niets van doen
 met een ander
 gezien het onze staat van zijn is.
Je hebt niemand hiervoor nodig.
Wel kan een relatie deze liefde spiegelen
waardoor je deze bewust kan worden.
Het verlangen naar een relatie geeft dit al aan,
het behoort dan ook tot de mogelijkheden
maar is niet noodzakelijk.
Het is een mogelijkheid tot onze groei,
maar liefde is meer dan dat!

Wanneer twee zielen in liefde zijn,
wat iets anders is dan verliefd zijn,
zien we hier de grootste paradox
die in ons leven kan toevallen.
In dit proces gaan we door vele barrières,
 zo onze gevoeligheid groter wordt.
 Het leven wordt minder vanzelfsprekend,
wij worden vaardiger in verdraagzaamheid
en met alles wat wij doen.
Dit komt voort uit het feit,
dat wij onze vaardigheden en talenten
bewust worden die diep in ons waren begraven
en waarmee we hebben gewoekerd.

 Liefde leren wij verstaan
door door onze eigen weerstand te gaan
en vrede te sluiten met onze uiterste
dan wel de balans te vinden
tussen onze uiterste
en zo onze vijanden lief leren hebben.

Bij verreweg de meeste relaties
speelt de foutieve gedachte,
dat het een plicht is,
de ander gelukkig te maken.
Niemand is verantwoordelijk
voor het geluk van de ander
dan alleen voor zijn eigen geluk.
Het geluk van de ander zo ook dat van je zelf is
een exclusief recht dat jij alleen zelf kan bereiken.
Daarmee is niet gezegd
dat de intentie fout is
om een ander gelukkig te maken,
maar geef hier dan leiding aan.
Dit houdt vaak in,
dat je de ander dat gaat onthouden
wat hij/zij nog bij de ander zoekt.

Een kind dat je alleen maar naloopt
en waar je alles voor doet
zal een onmogelijk mens voor zich zelf
en de maatschappij worden.
Discipline is de basis van liefde
en heeft dan ook met zuiverheid
 en kracht van doen en is zeker niet toegefelijk

daar waar de liefde niet langer gediend wordt.
We kunnen samen in een relatie zijn,
maar tegelijkertijd grenzeloos alleen.
Waar het om gaat is het ‘een gevoel’ in ons
als het grootse geluk te leren ervaren.
De ander in zijn of haar aanwezigheid
kan dit wonderschoon spiegelen in onze angst (haat)
of werkelijke liefde tot de ander en dus
tot ons zelf.