Hoe hoger de trilling
en hoe hoger de graad van bewustzijn,
hoe minder je geneigd zult zijn
om een oordeel ergens over te geven.

Immers, alles wat een ander doet is goed
of het wel of niet bij je past.
Belangrijker is om te zien,
hoe een ander nog worstelt met zaken
waar jij allang klaar mee bent.
Omdat jij dit al ervaren hebt,
ben je juist in staat om clementie
te hebben met de ander zonder
je aan zijn uitlatingen of
 gedrag te ergeren of te storen.
Te denken en niet te weten dat je
 in een hogere trilling zit is hoogmoed.
Vanuit dit gedachtespinsel te oordelen,
maakt dat wij verder van huis raken.
Alles behoort tot onze leerprocessen,
ook oordelen en vuile handen maken.
Oordelen is dan ook geen beperking
maar een weg naar vrijmaking.

 Veroordelen doet het tegendeel
en laat het fundamentalisme en
oude leerstellingen in ons voortbestaan.
Veroordelen en haat
komen enkel voort uit angst.

Oordelen maakt niet dat je je
spiritueel niet zou kunnen ontplooien.
Een oordeel maakt alleen dat je je nog verbindt
 met oude normen en waarden
waar je je misschien eigenlijk
ook niet meer zo goed bij voelt.

Op het moment
dat je een waardeoordeel uitspreekt
over een ander,
zou je je kunnen afvragen waarom je dit doet?
Doe je dit omdat je van jezelf vindt
dat je meer of beter bent dan een ander?
 Doe je dit omdat je vindt dat een ander
nog niet over voldoende kennis beschikt?
Het heeft alles te maken met het ego
dat nog niet compleet is losgelaten.

Het ego laat ons oordelen en veroordelen.
Het Hogere Zelf,
maakt geen onderscheid
en weegt niet en kan de ander compleet laten
in welke fase de ander zich dan ook bevindt.

De liefde is onmetelijk
en verbindt hier geen enkele restrictie aan.
Het oordeelt niet en veroordeelt niet,
het laat de ander vrij.
Liefde is de weg en haar wijsheid
laten openbaren op die momenten
dat wij ons hier aan over durven geven.

 Wij zijn niet wie we denken, zijn of bezitten.
Wij zijn enkel ZIJN,
een ervaren die ons wacht
als wij tot verlichting komen.
De Liefde vinden wij in de duisternis
daar waar wij ons durven overgeven
aan het allerkleinste in ons.  

Laten wij in onze meningvorming trachten te zien,
waar wij oordelen en waarom.
Wees hierbij niet te streng naar jezelf
en zie dat dit onderscheidingsvermogen
je gegeven is om te leren.
Door in valkuilen te stappen,
doen we ervaring op
en deze ervaring maakt ons
 tot ervaringsdeskundigen.

 Wanneer wij geen mening meer hebben,
worden we slap en week
en dragen we niets meer uit.
Het gaat er enkel om dat we leren
dat als we onze mening verkondigen
 wij dit doen zonder de ander te kwetsen
of van zijn of haar ruimte te ontdoen.
Oordelen is geen zonde,
het maakt ons tot mens en niet meer dan dat!