Het is natuurlijk heerlijk om de hele dag met je kind te spelen. Eindeloos torens bouwen, poppen aankleden en treinrails in elkaar zetten. Maar het is ook goed als kinderen alleen spelen. Voor hen, maar ook voor jou. Want tijd voor jezelf met de kinderen om je heen gaat best samen.
Marianne (37), moeder van Boris (5): "Toen Boris een jaar of twee, drie was, kon hij amper alleen spelen. Hij wilde dat ik naast hem zat als hij puzzelde, dat ik hielp met de lego en dat we samen met het playmobil speelden. Ik vond dat niet zo heel erg, want het was erg leuk om samen bezig te zijn. Maar ik had natuurlijk geen moment voor mijzelf. En ik ontdekte dat Boris erg onzeker werd als ik een keer geen tijd voor hem had en hij zelf moest spelen.
Zelf ontdekken
Kinderen kunnen inderdaad onzeker worden als ze niet zelf kunnen spelen, zegt Lisanne Vught, verpleegkundige bij een consultatiebureau en pedagoog in opleiding. Alleen spelen is goed voor een kind. Goed voor zijn zelfvertrouwen, zijn fantasie en het bereidt hem voor om later dingen alleen te doen als zijn ouders niet meer de hele tijd in de buurt zijn.
Zelf spelen kun je je kind makkelijk leren. Of beter gezegd, jij als ouder moet leren om je kind de rust en tijd te gunnen om de wereld zelf te ontdekken. En daarmee begin je al met je baby.
Babys
Het is natuurlijk aantrekkelijk om de hele dag met je baby te spelen. Je kunt eindeloos van hem genieten en helemaal als je zijn lach retour krijgt. Toch is het voor een baby heel belangrijk om ook even zelf bezig te zijn. Lisanne: Ouders willen het beste voor hun kind en kunnen daardoor erg op hun baby gericht zijn. Maar een kind leert niet alleen door met zijn ouders te spelen. Ook door interactie met andere kinderen en door alleen op ontdekkingstocht te gaan. Dat dat ook een half uur naar je voeten kijken in kan houden, moet je als ouder dus begrijpen.
Pluisjes staren
Kleine kinderen zijn vaak heel gelukkig als ze op een kussen liggen en naar het plafond staren. Als ouder denk je misschien dat hij zich verveelt, toch is niks minder waar. Er kan heel wat omgaan in zijn hoofd. Pak je je kind steeds op omdat je denkt dat je de verveling moet doorbreken, dan leert een kind dat de wereld hem van een continue doorstroom van entertainment voorziet. Lisanne: nogmaals: solo spelen mag er in jouw ogen niet leuk uitzien, voor een kind gelden andere wetten. Juist dat staren naar een pluisje op de muur of naar jezelf in een spiegel ervaart een kind als leuk.
Likken aan de bal
Om het alleen spelen te stimuleren, moet je het zelfvertrouwen van je kind opbouwen. Laat daarom je baby zelf dingen ontdekken. Jij denkt waarschijnlijk dat een bal om te rollen is, je kind wil er waarschijnlijk aan likken, ruiken en proberen het in zijn mond te stoppen. En als de bal wegrolt en hij raakt gefrustreerd omdat hij er niet bij kan, grijp ook dan niet te snel in. Een kind kan heel innovatief zijn en prima voor zichzelf bedenken wat de volgende stap is.
Natuurlijk moet je er ook niet te veel van verwachten. Als je je baby één of twee keer per dag, vijf tot dertig minuten alleen laat spelen (onder toezicht) is dat al voldoende. En let op dat hij niet moe of hongerig is, want dan gaat zijn aandacht voornamelijk uit naar een bed of de fles.
Is je kind niet tevreden in zijn eentje in de box, probeer dan eerst om wat meer of ander speelgoed neer te leggen voordat jij je boek weglegt en voor de honderdste keer die dag een toren bouwt.
Dreumes
Kinderen van één of twee kunnen al heel goed zelf spelen, maar hebben wel een opzetje nodig. Dat is jouw taak. Maar eenmaal de blokken op elkaar gestapeld, of de verfkwasten en potjes op tafel gezet, kun je hem zelf weer zijn gang laten gaan. Besef wel dat een kind van die leeftijd een korte spanningsboog heeft. Het kost je misschien een half uur om de trainrails zo te leggen dat hij tevreden is, en hij is er dan na tien minuten mee uitgespeeld.
Het meeste plezier hebben dreumesen met vieze dingen. Kleien, modder, water, zand, overal waar ze hun handen in kunnen steken is gegarandeerd plezier! Het is voor hen een goede manier om verschillende texturen te ontdekken. En zo voorkom je meteen dat je kind een jaar later een vies gezicht trekt bij zandhanden!
Lisanne: Een dreumes moet zichzelf kunnen vermaken zoals hij het graag wil. Een uur naar een colonne mieren kijken? Prima! Twintig keer het zand in en uit hetzelfde emmertje scheppen? Ook goed. Ouders denken vaak dat hun kind na vijf minuten onmogelijk nog geïnteresseerd kan zijn, maar niks is minder waar. Je kind geeft zelf wel aan wanneer hij klaar is.
Kleuters
De rol als starter verdwijnt ongeveer als je kind drie, vier jaar is want dan kan hij heel goed zelf zijn spel opstarten. En waar in hun leven veel regels gelden, niet snoepen voor het eten, gezicht wassen voordat je naar school gaat, mogen ze in hun spel zelf de regels bepalen. Omdat ze zelf kunnen kiezen waarmee ze willen spelen, en leren om hun eigen beslissingen te maken.
Lisanne: Sommige kinderen vinden het moeilijk om zelf te spelen en vragen nog veel hulp. Probeer je kind aan te moedigen om zelf oplossingen voor het probleem te vinden. Daar kun je natuurlijk wel een handje bij helpen. Laat al pratend zien hoe jij tot een oplossing komt. Als de toren maar niet wil lukken, pak dan bijvoorbeeld een blokje op en zeg wat je er mee gaat doen. Ik vraag me af wat er gebeurt als ik dit blokje hier zet. Hé, het blijft staan. Zal ik nu nog een blokje daarop proberen te zetten? Zo geef je een voorbeeld om tot oplossingen te komen en zal hij het zelf ook op die manier gaan proberen.
Tekst: Saskia Smith
|
Ik ben Anneke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Luckylady.
