De Westerse filosofie begint traditiegetrouw met Socrates. Volgens Socrates, die leefde voor Christus' vallen deugd en inzicht samen. Als je weet wat het goede is, zul je daar ook naar handelen. Andersom is het volgens hem onmogelijk om een goed mens te zijn als je niet weet wat het goede is. Zo heeft hij talloze dialogen gevoerd met zijn stadsgenoten. Ze denken te weten wat het goede is, maar blijken aan het eind van elke dialoog geen idee te hebben waar ze het over hebben. Volgens Socrates geeft een positief antwoord op de vraag 'wat is het Goede ?' automatisch de kennis om juist te handelen. 'Het Goede', wat alle goede dingen gemeen hebben zou hij dan doorgegeven hebben aan zijn leerling Plato die de Ideeënleer verder uitwerkte. Wat vinden jullie over het goede ? Is de mens van nature goed, slecht of een combinatie van beide ?
Reacties op bericht (2)
13-01-2008
Het goede
Ik denk dat het verschil tussen goed en slecht wordt aangeleerd, een mens die vanaf zijn geboorte totaal geïsoleerd leeft heeft volgens mij geen weet van goed nog slecht. Hij reageert als een dier valt aan omdat hij zich bedrijgt voel en houdt geen rekening met de gevoelens van de ander.
Wilhelm Janssen
13-01-2008 om 10:51 geschreven door franco
09-05-2005
Het goede
Of de mens van nature goed is zou ik niet weten maar ik ben eerder optimistisch daarin dan pessimistisch. Waar ik meer moeite mee heb is dat het idee van het goede dikwijls verbonden wordt met de idee van het absoluut ware. Hierin volg ik eerder bijvoorbeeld Aristoteles, Nietzsche en Rorty. Aristoteles verwierp al het idee van één overkoepelend idee van het goede en hield het meer op praktisch inzicht rekening houdende met omstandigheden. Nietzsche verbond waarheid met het perspectief en definieerde waarheid als niets anders dan de illusie die gepaard gaat met een bepaald perspectief.
Tenslotte de hedendaagse filosoof , de Amerikaan Rorty die het ware en het goede afwijst als een achterliggende essentie in de traditie van Plato en Kant , en deze termen verbindt met overeenstemming tussen groepen mensen in het kader van een bepaald taalspel. Hij noemt zichzelf pragmatist en beoordeelt uitspraken op hun praktische gevolg maw niet op hun fundamenten maar op hun consequenties.
09-05-2005 om 15:06 geschreven door Luc Van Vlasselaer
