moestuinverdriet & moestuinvreugde

       Een mevrouw in Zweden
       speelde 16 jaar geleden
       haar trouwring kwijt.
       Ôoo wat had zij spijt!
       Ôoo wat een verdriet!
       Kom Meisje, huil nu niet
       troostte haar man,
       zoals alleen haar man dat kan.

       Ze stopte met wenen
       en plantte voorts penen
       en sleet verdere jaren
       met groenten vergaren
       door haar moestuinderij.

       Met die groenten was ze blij.
       Maar toch bleef het knagen,
       -al wou ze niet klagen-
       over haar ring,
       over dat partner-ding.

       Zij bewerkte de grond,
       en ze leefden gezond,
       jaren in peis en geluk,
       maar er ontbrak een stuk:
       haar ring,
       haar partner-ding.

       En deze week gaf de aarde
       het kleinood van waarde
       terug aan het licht.
       Vandaar dit gedicht.

       Haar ring verscheen
       gepresenteerd op een peen.

      

Ha! ge dacht dat ik flauwekul vertelde hé! Awel neen. Niet over deze peen.

m - EZW-09/2013,  http://www.bbc.com/news/world-europe-16374283

Blij dat ge een karamellenvers plezant vindt, Sorbetto.

Volgens het krantenartikel dat bij de foto's hoort
is de ring 16 jaar geleden met de groentenschillen
op de komposthoop beland en zo in de grond geraakt.

En al die tijd werd de grond omgedaan en bewerkt
en toch bleef die ring alsmaar buiten zicht ?
Straf hé.

m

14-09-2017 om 09:48 geschreven door maart

Goed geschreven maart!!! (ik had niet anders verwacht)   Sorbetto

14-09-2017 om 02:17 geschreven door Rita