Waarover het ging
.
Jantje zag eens pruimen hangen,
O! als eieren zo groot.
't Scheen, dat Jantje wou gaan plukken,
Schoon zijn vader 't hem verbood.

Hier is, zei hij, noch mijn vader,
Noch de tuinman, die het ziet:
Aan een boom, zo vol geladen,
Mist men vijf, zes pruimen niet.

Maar ik wil gehoorzaam wezen,
En niet plukken; ik loop heen.
Zou ik om een hand vol pruimen
Ongehoorzaam wezen? Neen !

Voort ging Jantje, maar zijn vader,
Die hem stil beluisterd had,
Kwam hem in het lopen tegen
Vooraan op het middenpad.

Kom mijn Jantje, zei de vader,
Kom mijn kleine hartedief!
Nu zal ik u pruimen plukken,
Nu heeft vader Jantje lief. *

Daarop ging Papa aan 't schudden,
Jantje raapte schielijk op.
Jantje kreeg zijn hoed vol pruimen,
En liep heen op een galop.

Auteur: Hiëronymus van Alphen (1746 - 1803)

Hoe het verder ging

Jantje liep dus heen in een galop, hij rende zwaar beloond en beladen weg
met zijn hoedje vol pruimen. Dat is al een kilo of meer.
Hij heeft zich ergens in de graskant gezet en hij heeft al die pruimen opgegeten.
Allemaal. Ze waren zoet en sappig, hij kon niet ophouden, die hoed moest leeg. 
Die avond aan tafel wou hij niet eten natuurlijk.
Zijn vader dacht, van die paar pruimen kan dat toch niet zijn …

’s Nachts kreeg Jantje buikloop. Acute buikloop.
Zijn moeder werd wakker van het gestommel.
Ze kon al direct aan de slag met pyjama’s en beddengoed.
En er waren in die tijd nog geen wasmachines hé.

Van al dat gedoe werd de vader ook wakker
en toen hij zag hoe ziek zijn zoon was
zei hij nadenkend : tiens, van die paar pruimkes zo ziek zijn …

Tussen twee krampaanvallen kwam aan het licht
dat Jantje de pruimen niet had afgegeven in de keuken,
maar dat hij ze allemaal zelf opgegeten had. Heel de hoed leeg.

De moeder trok wit weg en de vader stond er wat bedremmeld bij.

Het duurde bijna drie dagen eer de aanvallen afnamen.
Ondertussen vreesde men voor Jantjes leven.
Vraag maar aan de Wereldgezondheidsorganisatie hoe gevaarlijk diarree kan zijn.

Jantje heeft het overleefd, maar in die drie dagen
stierf het huwelijk van zijn ouders. 
Zijn moeder heeft haar man nooit kunnen vergeven
dat hij hun kind in levensgevaar gebracht had, met zijn
pedagogische principes en praktijken, met zijn over-belonen!

Men heeft een kind niet lief omdat het braaf is. *
Men heeft een kind lief omdat het ís.

En men geeft het twee pruimkes,
de rest brengt men zelf naar de keuken,
het kind kennende.

Een jaar later waren ze uit elkaar.
Dat was een ramp, want zij waren eigenlijk allebei gezinsmensen.
In zijn eentje bakte hij er niks van, hij raakte aan de drank,
verloor zijn werk, werd dakloos en eindigde in anonimiteit.
In haar eentje bakte zij er niks van, ze verzeilde in de armoede
en is in eenzaamheid omgekomen van ontbering.

Jan onthield uit het pruimenvoorval dat hij van die boom zo volgeladen
beter vijf à zes pruimpjes gepikt had ipv het modelkind uit te hangen en
dat zijn braaf-zijn niets dan kommer en kwel had voortgebracht.

Kortom,
door de gevolgen van zijn bravigheid raakte zijn normbesef compleet verwrongen
en hij verzeilde in de criminaliteit.
Hij werd neergeschoten tijdens een afrekening in het Russisch fruitmilieu.

m
EZW-08/2012 / HiH-10/2014 / herwerkt
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hieronymus_van_Alphen#.27Kleine_gedichten_voor_kinderen.27
https://nl.wikipedia.org/wiki/Wereldgezondheidsorganisatie