|
Oktober, wijnfestival.
Geen rolstoel, geen wijn.
Van wijn ken ik niks.
Sinds een flink aantal jaren drink ik geen meer.
Ik hou het bij proletarische pils.
LM probeert nog altijd graag een fles uit.
Maar hij houdt er amper notities over bij, zo blijft het telkens een verrassing.
Jaja, maar soms struikelt hij bijna een tweede keer over dezelfde fles.
Dan raadde ik hem de aankoop al eens af.
Want soms onthou ik wat hij niet lekker vond.
Dan kijkt hij verbaasd, van hoe kunt gij dat weten?
Om dat ik jaren geserveerd heb, tiens.
Dan onthoudt men al eens wat iemand lust en niet lust.
Maar meer dan onthouden is het niet, wat wijn betreft.
Ik kan een fles ontkurken,
ik kan wijn inschenken -ook op een rollend schip-
maar ik kan geen uitleg geven over wijn
of er een verhaal bij vertellen.
Dat liet ik over aan degene die proefde,
degene die er iets van kende.
Of die deed alsof hij er iets van kende.
Daar hebben we gênante situaties mee meegemaakt hoor, met mensen
die dachten dat de kennis ter zake automatisch meekwam met de bevordering,
met de gallons.
Bij elke herfstpromotie van wijn in de omliggende supermarkten
gaat LM in verhoogde staat van paraatheid.
De kortingen doen zijn ogen blinken.
Dan pluist hij reclamefolders uit en legt hij lijstjes aan. In verschillende kleuren.
Al die lijstjes staan vol kennerslatijn en geheime steno.
Hier in ’t bureautje staan onderaan de schabben
vijf curverbakken op wieltjes, dat is zijn wijnkelder.
Als de bakken alle vijf vol zijn, is het festival geslaagd,
dan glimt LM van contentement.
Toen we nog vaarden had hij het zo niet voor wijn.
Van de scheepsvoorraden op een vrachtvaarder
moet men niet teveel verwachten ookni.
In 2012 waren we thuis voor de herfstpromoties maar toen
herstelde hij van een knieoperatie.
Hij mocht kine-oefeningen doen, en voor de rest veel rusten.
Op koopjesjacht gaan was er niet bij.
Toen heb ik voorgesteld een rolstoel te huren,
zodat ik hem door de verschillende supermarkten kon wielen.
“Een rolstoel huren? Weet ge wat dat kost?”
Hij zag zijn wijnprofijtjes al slinken.
Een rolstoel huren wou hij niet.
Tja, en een rolstoel gaan lenen kan ook niet hé:
“goeiemorgen Buur, mag ik uw opvouwbare wielwagen eens lenen
want mijn man wil naar een wijnfestival.”
Nee, een rolstoel lenen wou ík dan weer niet.
Daardoor was oogst 2012
een gat in zijn verzamelinkje, door gebrek aan wielen.
m
EZW-10/2014
|
