Bloemen op het graf
Op het graf van pa en ma
heb ik bloemen neergelegd
en ik was heel verbaasd
toen ik een stem hoorde zeggen
leg ook wat bloemen op het graf hiernaast
daar komt nooit iemand bloemen leggen.
Majumau
04/11/2006
Bloemen gaan brengen naar de graven. In de zomer. Dan hadden we ze maar te plukken langs de kant van de weg. Als kind deden we dat. Boven-Zellik was toen nog een landelijk stuk Brabant en wij waren scharrelkinderen, wij mochten de deur uit zonder toezicht. Dat kon toen nog.
Op dat kerkhof lag geen ene bekende van ons. Er stierven daar weinig mensen. Er woonden ook maar weinig mensen. Dat het ene met het andere verband hield beseften we toen nog niet. weinig bewoners = weinig sterfgevallen
In mijn herinnering was kerkhofbezoek toen een courante zaak, want er liepen al eens mensen binnen en buiten. Hun bloemen waren snijbloemen en werden in hoge gegalvaniseerde conische bekers gezet. Die dingen waren beschikbaar bij het ‘dodenhuizeke’, naast de waterkraan. Dat bestond toen nog. Dat kon toen nog, een poort die open stond en vrij gebruik van water & vazen.
In onze ogen waren er twee duidelijke categorieën. Er waren de Arme Graven die nooit bloemen kregen en de Graven van die Arme Mensen. Dat waren rijke verzakte monumenten van lang geleden, dat vonden wij ocharme, scheef en zo. En nooit bloemen
Wij liepen al eens het kerkhof op om van het kraantje te drinken.
Wanneer er weer een graf bloemen gekregen had van een bezoeker gingen wij die bloemen verdelen over de arme graven en de graven van die arme mensen. Dat leek ons eerlijk. Dat was bijna een plicht want wij waren de enigen die daar zo dikwijls kwamen.
Om water te drinken en soms om pipi te doen in het putje.
m HiH-10/2015
|