oprechte belangstelling >< platte nieuwsgierigheid

Hoe steunt men iemand in moeilijke tijden.
Dat vraag ik me ongeveer elke dag af.

Indien de persoon in kwestie iemand is uit de eigen kring,
dan weet ik ongeveer wat en hoe. Ongeveer maar.
Het begint in elk geval met luisteren.

Maar wanneer het gaat over iemand die verderaf staat,
die men zelfs nog nooit ontmoet heeft
en voor wie men evenzeer sympathie en empathie voelt,
hoe moet het dan?
Hoe formuleer ik het dan.
Hoe maak ik dat belangstelling
niet overkomt als nieuwsgierigheid. Want dat is mijn schrik.

Kán men iemand moed inspreken inschrijven?
Ik weet het niet.
Geijkte formules schieten tekort en clichés zijn betuttelend.
Het zijn zelfs beledigingen want ze bagatelliseren de pijn en de onrust.

m
HiH-11/2015, herwerkt

Jawel, maart,. je kan iemand moed inschrijven. Denk aan het spreekwoord verba volant, scripta manent. Titus (1^ste eeuw na JC) wist het al. Uiteraard heeft de ontdekking van papyrus er toen heel wat mee te maken gehad. Vandaag de dag heeft het internet die taak overgenomen met een overdaad aan info, die vaak haat zaait.

Terzake nu.: iemand moed inschrijven. Wel, maart, ik schrijf brieven, soms te lange brieven wanneer een persoon een uitzonderlijke situatie meemaakt, die ikzelf ook beleefd heb, bij het overlijden van een kindje bijvoorbeeld. Ik schrijf niet alleen kennissen of mensen die ik slechts op afstand ken aan, maar ook totaal vreemden.

Staat er een eigen adres bij het doodsbericht in de krant en gaat het om een enig kindje waarvan de geboortedatum dichtbij deze van mijn overleden zoetje aanleunt, dan kruip ik in de pen. Toegegeven, sommige brieven verstuur ik na het herlezen enkele dagen nadien helemaal niet, andere wel. Vraag me niet waarom, k zou het niet weten. Ik schrijf die mensen aan zon kleine twee maanden na het overlijdensbericht wanneer de drukte rond het afscheid wat geluwd is, wanneer de niet-rechtstreekse omgeving moeite heeft om de ouders te durven aanspreken.

En weet je, maart, meestal krijg ik antwoord, soms maanden later. In elk antwoord zit steeds een enorme dosis dankbaarheid voor het begrip en de steun. Met een viertal ouders heb ik een paar keren per jaar een zeer deugdoend telefoongesprek, nog steeds na heel wat jaren zelfs.

Moed inschrijven, het werkt, maart, geloof me.

05-11-2017 om 15:52 geschreven door Titipoes

ik denk dat dat kleine zinnetje : ik denk aan u, of je laat toch iets van je horen hè! Welgemeend en hartverwarmend bedoeld, heel veel kunnen betekenen.

ik maak het nu zelf mee. Maandag begint het volgen van het draaiboek van onderzoeken. In de hoop dat er geen beperkingen gevonden worden om de ingreep te ondergaan.

Deze gaat kaarsjes branden, die andere leest elke avond bij de overpeinzing van haar dag een weesgegroet. Nog iemand anders stuurde een kaart met de tekst: ook als het tegenvalt komen er dagen om van te genieten. Mijn beste vriendin zal me elke dag een gedicht sturen. Een lieve vriend wil luisterend oor zijn als het tegen zit. Ik mag zelfs vloeken.

misschien zijn die blijken van belangstelling een teken van de eigen ongerustheid. Zou ik ze beter af en toe een stand van zaken zenden?

ik houd een dagboekje met de plussen en minnen van mijn verblijf in de all-in formule.

zwijgen mag, zuchten ook, bang zijn ook maar dan liefst met twee.

mieke

04-11-2017 om 22:23 geschreven door Mieke leysen