op krachten komen
Onderstaande foto heb ik gisteren ontvangen en sinds gisteren ben ik aan het overdenken waarom die ezel op de kar gelegd werd.
Hij is veilig vastgebonden en er ligt tussen zijn rug en de touwen een doek gefrommeld om de wrijving op te vangen. En hij krijgt nog eten ook. De ezel ligt daar zeker niet per abuus.
Zoveel zorg besteedt men niet aan een gewone ezel. Dat doet men voor een ezel die hard gewerkt heeft en aan rust en versterking toe is.
Het is een tamelijk solide kar. Die kan flink wat vracht vervoeren. Zakken rijst? Zakken graan? Misschien was de vracht hoog opgestapeld. Hoeveel kilo zou het geweest zijn? Veel. En waarschijnlijk in de hete zon en een paar heuvels over, wat zwaar werk is, ook in de afdaling.
Dierenliefde? Misschien. Maar vooral een schrandere huisvader die het lastdier ontziet : morgen heeft hij de ezel opnieuw nodig, voor weer ander vervoer. Is het een drachtige ezelin?
Ooit zag ik nog een foto van een kleiner ezeltje dat rustte op de kar, maar die foto vind ik nu niet terug. Daarom denk ik dat het niet ongebruikelijk is dat het lastdier zo snel mogelijk van alles ontlast wordt, water krijgt en mag op krachten komen, rusten met een zak eten voor de neus. De terugweg kan de baas wel alleen, zegt hij. De terugweg wel.
m met dank aan Hily voor de foto, EZW-11/2011
|